Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 162

2000
‎Eta, hala, kontzientzia ezin hertsiago baten jabe egiten nintzela, edo, hobeki, kontzientzia hertsi hura nitaz jabetzen zela eta haren boz akusatzaileak eta kondenatzaileak behin eta berriro akusatzen eta kondenatzen ninduela, penatua eta pertsegitua bezala sentitzen nintzen gau eta egun, ez kanpotik, norbait gibeletik zetorkidalako, baina neure baitaren baitarik eta neure kontzientziatik, ihesbiderik eta itzurpiderik gabe.
‎—Etxeko zazpi emaztekiak neuretzat ditut, baina neure eskuetarik iragan diren bertze soinekodun guztiekin nahi duzuna egin dezakezu, nonahi den eta noiznahi den, zeren nihaur bainaiz inguruotako jauna, eta nik banatzen ditut hemen sariak eta eskubideak.
‎—Orain hori erraiten duk, baina neure bizitza kontatuko banik, iritziz aldatuko hintzateke, beharbada... Zeren, hasteko, ni protestant nauk...
‎Gure eskolak, Pagabason gertatua, Villagrandeko dukearen ohorez jauregian izan genuen festa, jaun Marcelekin izan genuen tratu atsegina, Italiarat egin genuen bidaia... Ordea, gaur ez natorkik haien oroitarazterat, baina neure deliberamenduaren arrazoinen emaiterat, eta aitortzerat zergatik egin dugun Maddalenek eta biok geure buruaz bertze.
‎Ai, jaun André, nola agertu eta nola esplikatu istant hura, neure oina untziaren gainean jarri nuenekoa...! ...eta zerbait baino gehiago ere bai, Donibane Lohizunetik Italiarako bidean partitu ginenean; baina orain are handiagoa eta sakonagoa zen sentitzen nuena, handiagorik senti bazitekeen... zeren eta Italiarako bidaiak itsasoz ibiltzerat bulkatu baininduen, baina ez ninduen itsas gizon egin; Amsterdamerakoak, aldiz, itsasgizon egin ninduen, eta bulkatu ninduen, ez soilki itsasoa ibiltokitzat hartzerat, baina neure etxetzat eta egonlekutzat hartzerat ere.
‎Orduan, noizbait horrela jarduteko planak asmatu genituen hainbat egunetan. Orain ez nekien zinez ala txantxetan ari zen, baina neure baitan eskertu nion Charlyri. Nengoen nengoenean —204 egun zertu gabe! —, erdibanakako hori ere ez zen hain moldaketa txarra niretako.
‎Borzgarrena! Hozkailu on samarrak izanik, tira, baina neure traste aguretuekin, astakeria alimalekoa. Bertze nonahi eskandalugarria litzateke.
2002
‎Handik gutxira, agurrerako orduan, segundo luze batez egon ginen, ene soa harenean iltzaturik, harena enean, biak ere sorgindurik bageunde bezala, hitzik egin gabe... Bai, badakit, neure buruaz ari naizenez, neure sentimenduak soilik interpreta ditzakedala, ez Sararenak, eta hura ere sorgindurik zegoela aitortzea ez dela, beharbada, zuzena, baina neuri halaxe iruditu zitzaidan, eta hori behintzat esan dezaket. Haren soan ez baitzen istant hartan lainorik:
‎–Ez. Baina neurean badut gaixo bat. Eta etxe honetakoa da, oker ez banago...
2003
‎Emakumea ohearen magal epelera itzuliko da gero, gizonak han utzi dituen azken aztarnen bila, eta gizona gauaren altzo hotzean galduko da, soinean emakumearen lurrina daramala, eskuetan oraindik sexuaren usain garratz eta sarkorra, ahoan karminaren tejoa, eta espaloiko galtzada zapaltzean berriro gizonen mundura itzuli dela ohartuko da eta pozik aurkituko du bere burua, pozik emakumearen besarkadatik aske bere kontura pentsatzeko eta gogoeta egiteko astia izango duelako. Gizonok ez dakigu zergatik den horrela, baina neuk ere behin baino gehiagotan sentitu izan dut, batzuetan kontzientzia txarrarekin izan bada ere, bozkario hori. Inoiz ez, hala ere, Sophieren etxe atarian, hori ziurta dezaket edo zin egin, komisarioari zin egin nion bezalaxe, ez bainaiz inoiz, lekuko batek besterik dioen arren, Sophieren etxean izan, ez haren egongelan hizketan egon eta gutxiago egin baitut haren ohean lorik.
‎Gurutzegrama bat zen hiria. Oskarrek niri begiratzen zidan, baina neu mutua nintzen. Eta eskaparate bakarreko manikia.
2004
‎Zerbait egin behar zela konturatu nintzen, ezin genezakeen Suha bakarrik utzi. Baina neu ere ez nengoen hari laguntzeko egoeran.
‎Etxea urrundik begiztatu orduko gelditu egin nintzen. Urduri segitzen nuen, inoiz baino urduriago egia erran, baina neure baitako sentimendu nagusia irrealtasuna zen. Ezin nuen sinetsi seguruenik aste hartan bertan ate nagusiaren aitzinean hedatzen zen lorategi txiki hura zeharkatu eta, auskalo nola(" lapur baten antzera"!), etxe txukun hartara sartuko nintzenik.
‎Bai, pozik egon behar nuen. Baina neure baitan hutsune izugarri bat besterik ez nuen aurkitu. Maletari gogor eutsi eta karrikan behera abiatu nintzen.
‎Ene Jainkoa, uste dut oihuka erran dudala!, pentsatu nuen, txunditurik. Barkamena eskatzeko keinua egin nuen, baina neure barne barneko zerbaitek izoztu egin zituen desenkusak, hitzak garunean mamitu baino askoz ere lehenago. Emakume gaixoa dar dar batean zegoen:
‎Primeran zihoazkidàn negozioak nituen, ez nuen gurasoen ez lagunen kexarik –aita inoiz baino hobeto ikusten nuen, gustura, nire Donostiako kirol denda hartan enkargatu gisa–, baina neure buruari begiratzen nion bakoitzean, zerbait falta zitzaidala ohartzen nintzen, airea bezain garrantzitsua zèn zerbait, arnasa hartzen jarraitu ahal izateko. Berriro deprimitua bainengoen, zinez.
2005
‎–Agian osaba izekoei gehiago esan diete, baina neuri behintzat, batere ez.
‎–Baina Felixek bai. Felixi deitu diote Cambridgetik, baina neu joango naiz.
Baina neure kondaira pertsonala azaldu diot, xeheki, luzaz, itzuli mitzulirik gabe.
Baina neure eguneroko beharretarako, aski eta sobera.
‎Tristea da, oso. Baina neure bidea hautatua dut.
2006
‎Mailu baten antzera sentitzen nuen hitz jario hura. Isiltzeko eska niezazukeen; komunera altxatu, ea bitartean lasaitzen zinen; baina neu izan nintzen urduritu eta bere onetik atera zena, eta, ideia hoberik ezean, neure poltsa eta guzti jaiki eta joan egin nintzen jatetxetik, eraztuna, paketea eta irakaslea bertan utzita.
‎Metafora txarrekin. Baina neure hitzetan. Zeuk oparitutako koadernoan.
‎Bi, hiru segundo luzez tipo hau ezagutzen dut irakurri nizun begietan. Baina neure burua aurkeztu baino lehen etorri zitzaizun gogora.
2007
‎Ihintzaren freskotasunak aurpegia kolpatu zidan. Sirenaren hotsa isildua zen, baina neure muturraren aurrean ikusi nuen anbulantzia. Auto karabana zuriaren aurrean, hobeto esanda.
2008
‎–Hori hobeto zagok, Beñardo, eta, batean osaba izebei so egiten ziela eta bestean bere bi anaiei, gehitu zuen?: Izan ere, nik neure asmoak ditut, bai, baina neure ondoan nahi zaituztet guztiak, modu batean edo bestean: zu, osaba Bixente, ofizioa irakatsi eta zure bidez sartu baitzitzaidan burdinaren harra?
‎–Eta hori hobea al da? Badakit bizirik jarraitzeagatik pozik egon behar dudana, baina neure ordua zen eta ez Miriamena, neure etxera sartu baitziren lapurretan!
‎–Hori hobeto zagok, Beñardo –eta, batean osaba izebei so egiten ziela eta bestean bere bi anaiei, gehitu zuen–: Izan ere, nik neure asmoak ditut, bai, baina neure ondoan nahi zaituztet guztiak, modu batean edo bestean: zu, osaba Bixente, ofizioa irakatsi eta zure bidez sartu baitzitzaidan burdinaren harra... langile nekaezina izateaz gain, jakina; zu, izeba Ursula, sukaldari izango zaitugu; hi, Ismael, nire eskuin eskua izango haiz; Honoratok, berriz, bere otoitzekin lagun diezaguke seminariotik; eta hi ere, Beñardo, nirekin nahi haut, olagizon bikaina izango haiz-eta, borondate pixka batekin:
2009
‎Ez nuen etortzen ikusi baina nire aurrean zakur iletsu bat nuen, ez handia eta ez txikia, belarriak tente. Lasaitzeko esan nion birritan, baina neu nintzen han urduri bakarra. Atzeraka astiro ibiltzen hasi nintzen; zakurra ez zen bertatik mugitu; behin atzerantz begiratu zuen, baina geldi jarraitu zuen, nik zer egiten nuen erne.
‎(Idatzi, eta neuri ere estrainioa egiten zait idazten ari naizena. Zentzuaren kontu hau guztia zentrala da, baina neuk seguru asko oraindik ez daukat aski pentsatua).
‎esan nahi. Elias apenas ezagutzen dut baina neuk ere nahiago dut esaten ez badu?.
‎Irratian entzuten den abestiak ez dut ezagutzen dio, baina maite nezake, edozer egin nahi dut, ze sentimendu ederra, gorriak eta trebolak, behin eta berriro. Ez du zentzu handirik baina neuk ere ez dut zentzu handirik eta ohera sartzen naizenean biluzik sartzen naiz, atzamarrak hankartean, gorputzari zaunkada bat atera arte, ulu bat, abesti luze, ia mingarri, ezinezko bat.
‎Izan ere? Baina neure familian gertatu izan den gertaerarik mingarriena zuri kontatzeko gai ote naiz, labur bada ere. Sekretu bat da, eta gorde iezadazu sekretua hil arte, Txaro, mesedez!
‎–Niri gustatu egiten zaidak arriskua, badakik, baina neure arrebarentzat ez diat arriskurik ez bizimodu latzik nahi, eta hi anarkista haiz, ulertzen?? –jarraitu zuen Domingok.
‎Katalinaren barrandarien aieruak ez pizteko eta aldi berean beren berri emateko manera izana zuen, aski errazki, Agrippa ele ederrak. Ez zen segurki hainbateko balentria, baina neure buruari galdegin nion gauza bera egiten jakinen ote nukeen, ataka berean egonez gero. –Mailuko zaldunaren?
‎Izan ere... Baina neure familian gertatu izan den gertaerarik mingarriena zuri kontatzeko gai ote naiz, labur bada ere. Sekretu bat da, eta gorde iezadazu sekretua hil arte, Txaro, mesedez!
‎–Niri gustatu egiten zaidak arriskua, badakik, baina neure arrebarentzat ez diat arriskurik ez bizimodu latzik nahi, eta hi anarkista haiz, ulertzen...? –jarraitu zuen Domingok.
2010
‎Pertsona autoaskiak, inoren mende ez daudenak. Zauriak idi bihurtu ninduen zezen bat nintzena, baina neure patua onartu beharra nuen: neona bezalakoa bainintzen gizadiaren sistema periodikoan, fluorraren eta sodioaren artean; edo argona, kloroaren eta potasioaren artean.
‎piztu baitzidan psikologiazaletasunaren argia. Zale itsua ere banaiz, badakizu, berriro jaioko banintz, psikiatria estudiatuko nuke?, baina neure zaletasun hartarako joera berezko bat ere banuen, beharbada, aurretikoa, ezin azal baitezaket, bestela, nola bururatu zitzaidan, une jakin batean, neure buruarekin saioak egitea, liburuan irakurtzen nituèn ideien araberakoak, esperimentuen subjektua eta objektua ni, aldi berean. Ildo honetatik, beste paragrafo bat dut gogoan, liburuan. La raíz de la maldad desinteresada?
‎Gorabehera handirik gabekoa, egia esan, estudiante egoitzatik fakultatera eta fakultatetik estudiante egoitzara. Behin baino gehiagotan kontatu izan dizut, baina neure burua kontakizunean kokatzeko, berriro oroitaraziko dizut nire estudiante egoitza ez zela Residencia de estudiantes ezaguna, non bizikide izan baitziren Dalí, García Lorca, Buñuel, Severo Ochoa. Unamuno, Ortega Gasset, Manuel de Falla, Juan Ramón Jiménez?
‎Zer uste duzu, nahita hil nuela? Nik ere nahiago nuke bizirik balego, lehen ere esan dizut, baina neure burua defenditu behar nuen, eta horrelaxe gertatu zen. Eta ez zen lehenengo aldia bere indar guztiekin jotzen ninduela.
‎Nire kidearen oihu batek atera nau kalkulu eta iragarpen lan hauetatik. Arku baten pean igaro denean bistatik galdu dut, baina neuk ere arkua zeharkatu dut zer duen ikusteko. Piramidearen lehenengo plataforman dagoen arku txiki bat igaro eta, beherantz doan tunel estu baten bitartez, gela batera ailegatu gara.
‎Txandakako zeregintzat jo genuen, berez, Felixin urruntzea, baina neure ardura bihurtu zen, izatez, egiteko hura.
‎Iparraldeko aldian mezu labur bat helarazi nien, ondo nengoela esanez eta beste xehetasunik erantsi gabe. Oraingoan ere ez nien zertzelada handirik ematen baina neure eskuz idatzi nien eta luzeago: sentitzen nuela halako nahigabea eman izana; bizitzako gorabeherak izan zirela, baina lasai egoteko, ni ondo nengoelako, batetik, eta kontzientzian inongo okerren zamarik ez, bestetik; haien osasunaz eta egoeraz galdetzen nien, baina ez nien erantzuteko helbiderik jakinarazi:
‎" Ni ez ninduten epaitzen. Edozein kasutan ni libre geldituko nintzen, baina neu ere juzgatua nintzela sentitzen nuen; eta, lehenengo momentuan zure zigorra nire absoluzioa zela uste banuen ere, pixkanaka bestela ikusi nituen gauzak, gu biok lokarri ikusezin batek lotuko bagintu bezala: biok ginen errugabe, edo beharbada biok errudun, geure bekatuengatik, baina gizartearen aurrean zeuk hartu zenituen bizkar gainean bion kulpak.
‎Madrilgo egonaldiari ekin baino lehenago, ordea, beste xehetasun bat, Gabino, liburu hark —Pio Barojarenak— piztu baitzidan psikologiazaletasunaren argia. Zale itsua ere banaiz, badakizu —berriro jaioko banintz, psikiatria estudiatuko nuke—, baina neure zaletasun hartarako joera berezko bat ere banuen, beharbada, aurretikoa, ezin azal baitezaket, bestela, nola bururatu zitzaidan, une jakin batean, neure buruarekin saioak egitea, liburuan irakurtzen nituèn ideien araberakoak, esperimentuen subjektua eta objektua ni, aldi berean. Ildo honetatik, beste paragrafo bat dut gogoan, liburuan" La raíz de la maldad desinteresada" izenpean azaltzen dena:
‎Gorabehera handirik gabekoa, egia esan, estudiante egoitzatik fakultatera eta fakultatetik estudiante egoitzara. Behin baino gehiagotan kontatu izan dizut, baina neure burua kontakizunean kokatzeko, berriro oroitaraziko dizut nire estudiante egoitza ez zela Residencia de estudiantes ezaguna, non bizikide izan baitziren Dalí, García Lorca, Buñuel, Severo Ochoa... Unamuno, Ortega Gasset, Manuel de Falla, Juan Ramón Jiménez...
‎Pertsona autoaskiak, inoren mende ez daudenak. Zauriak idi bihurtu ninduen zezen bat nintzena, baina neure patua onartu beharra nuen: neona bezalakoa bainintzen gizadiaren sistema periodikoan, fluorraren eta sodioaren artean; edo argona, kloroaren eta potasioaren artean.
2011
‎baita nola haren begiak, malenkoniaren menera edo, lausotu ziren ere, bere begirada hartarik erran nahi baligu bezala: beldur naiz, baina neure beldurretik ere maite zaituztet, maite zaituztet?
‎–Ikusi duzue?? Hil egin nahi izan naitek, baina neure bugattian egin zieat ihes!
‎Tamalez bekainak gehiegi depilatu ditu, marra fin bi bihurtzeraino, baina horrek gogortasun adierazpen halako bat ematen dio bere aurpegiari, aldi berean grazia ere baduena, ezustea adierazten duten mozorroen itxura ematen diotelako. Sudurra dotorea du...?, buruz nekien deskribapen luze hori eta buruz errezita niezaiokeen, baina neure burua aurkezteko modu harroegia iruditzen zitzaidan. Egon behar zuen esaldi arruntagoren bat Frisch en mireslea nintzela esateko.
‎Kasualitatea ala kausalitate huts? Horixe planteatzeko gogoa etorri zitzaidan, baina neure kolkorako gorde nuen galdera makiabelikoa. Aurrena Xanti salbatu behar genuen.
2012
‎Kafesneari lehen tragoa eman zenion. Ezpainak eta mingaina erre nituen, baina neure burua zigortzeak ongi sentiarazten nau batzuetan?
‎Neuk aurkitu dut. Gustura zanpatu dut, ez propio, baina neuk aurkitu dut. Horrek ere balio du zerbait.
‎Hasieran, giltza emanda edukitzen zuten, itxita, baina behin ero haizeak eman zidan eta, ezin nuenez ireki, jota sarraila txikitu nuen. Bai, badakit horrela esanda basati samarra dela, eta are gehiago ni ikusita, txintxo aurpegi honekin, baina neure burua ikusteko beharra neukan. Ongi nengoela ikusi beharra neukan, ez nengoela foka bat eginda; hain zaila al zen hori ulertzea?
‎«Orain bai abiatu naitekeela kontinentera, lagun honek pilotuarena egin baitezake, eta berak esango dit zer egin, hornigaien bila nora jo, eta irentsia ez izateko norantz abiatu; zein tokitara joan eta nondik alde egin». Buruan hori nuela esnatu nintzen, eta, nire ihesaren irudia ikusita, alaitasun zirrara adierazezin batek hartu ninduen, baina neure onera etortzean eta ametsa besterik ez zela izan konturatzean sumatu nuen etsipena ere neurriz kanpokoa izan zen, baina kontrako erara, eta arima erorialdi ikaragarrian amildu zitzaidan.
Baina neure buruaren hondatzaile izateko jaio nintzenez gero, ezin izan nion proposamenari uko egin, nire lehenengo asmo bihurriei ezin egin izan nien bezala, aitaren aholku onak nire barruan galdu zirenean. Hitz batean esanda, esan nien oso gogo onez joango nintzela, ni kanpoan nengoen bitartean nire soroen ardura hartzen baldin bazuten eta eginkizunean huts eginez gero haiekin nik esandakoa egiten bazuten.
‎Egoitza prest izan nuenean, ezinbestekoa iruditu zitzaidan sua egiteko lekua eta erregaia lortzea, eta hori nola egin nuen, leize zuloa nola handitu nuen eta nolako aurrerapenak egin nituen azalduko dut bere garaian. Baina neure buruaz azalpen batzuk eman behar ditut lehenago, bizitzaz nituen pentsamenduei buruz, uste izango duzuen bezala, ez baitziren gutxi.
‎Maiestateak sarri bultzatu ninduen Gortean karguren bat onartzera, baina neure sorterrira itzultzeko erabaki sendoa nuela ohartuz, irteteko baimena emateari ederretsi zion eta Japoniako Enperadorearentzat bere eskuz egindako gomendio gutunaz ohoratu ninduen. Halaber, urrezko laurehun eta berrogeita lau txanpon handi oparitu zizkidan (oso gogoko ditu nazio hark zenbaki bikoitiak) eta diamante gorri bat, mila eta ehun liberatan Ingalaterran saldu nuena.
‎Jantzi guztiak hartu bere trabatokian banan banan, eta arretaz aztertu zituen. Gero, gorputza ukitu zidan poliki poliki eta inguru guztian begiratu hainbat aldiz, eta bete betean yahoo bat nintzela garbi zegoela esan zuen azkenean; baina neure espezieko gainerakoekiko oso ezberdina nintzela larruazalaren biguntasun, zuritasun eta leuntasunagatik, ilerik ez nuelako gorputzaren zenbait aldetan, aurreko eta atzeko azazkalen itxura eta laburtasunagatik, eta beti atzeko bi hanken gainean ibiltzeko nuen arazeriagatik. Ez zuen gehiago ikusi nahi izan, eta berriro arropak janzteko baimena eman zidan, hotzak dar dar bainengoen.
‎Egunero harekin nengoenean, irakasten hartzen zuen lanaz gain, neure buruaz hainbat galdera egiten zizkidan, ahal bezain ongi erantzuten nizkionak; eta horrela, lortuak zituen ideia orokor batzuk, nahiz eta ez oso zehatzak. Aspergarria litzateke aipatzea elkarrizketa joriagoetara iristeko emandako pausoak, baina neure buruaz egin nion lehen kontaketa, ordena eta luzera pixka batekoa, honako hau izan zen:
‎Ni beste nazio honetan liliputiar bat gure artean bezain ezereztzat hartua izatea zein mingarria izango zen pentsatzen nuen. Baina neure zoritxarrik txikientzat neukan hau; izan ere, tamainaren arabera gizakiak basatiagoak eta ankerragoak direla erakusten duenez esperientziak, zer espero nezakeen harrapatuko ninduen barbaro izugarri haietako lehenengoaren ahoan mokadu izatea baizik. Zalantzarik gabe, filosofoek arrazoi dute esaten dutenean ezer ez dela handi edo txiki konparazioz izan ezik 41. Agian nahi izango du Zoriak liliputiarrek beste nazioren bat aurkitzea, hango jendea liliputiarrak nirekiko bezain txikia izango dena beraiekiko.
Baina neure Erregearen izenean jabetza hartzearen formalitateari dagokionez, inoiz ez zitzaidan bururatu ere egin; eta hala gertatu balitz, nire egoera kontuan hartuta, agian une egokiagorako utziko nukeen, zuhurtasunez eta neure burua gordetzeagatik.
‎Aspergarria litzateke haren argudioak eta nire eragozpenak errepikatzea. Bizitzeko nahi nuen bezalako irla bakarti bat aurkitzea ezinezkoa zela esan zidan, baina neure etxean ere agindu ahal izango nuela eta neuk nahi bezala gordeta eman denbora.
‎Eguraldia oso beroa izanik, gelako leihoa irekita zegoen, baita nire kaxa handiko leihoak eta atea ere, non egiten bainuen bizimodu gehiena, handia eta zabala zelako. Mahaian eserita lasai lasai gogoetan nengoela, gelako leihotik barrura zerbait oldartzen zela entzun nuen, eta batetik bestera zebilela saltoka; hala, oso izututa nengoen arren, begiratu bat egitera ausartu nintzen, baina neure aulkitik mugitu gabe; orduan animalia jostalari hura ikusi nuen, jauzika eta gora eta behera saltoka, azkenean nire kaxara etorri zen arte, atsegin eta jakingura handiz begiratzen ziolarik, atetik eta leiho bakoitzetik barrura kirika. Neure gelako, edo kaxako, bazterrik urrutienera erretiratu nintzen, baina tximinoak, alde guztietatik agertuz, hain ikaratuta utzi ninduenez, ez nuen adorerik izan neure burua ohe azpian gordetzeko, oso erraz egin nezakeen bezala.
‎Hau izan zen Kontseilu nagusian gertatutakoaz orduan ugazabak kontatu nahi izan zidan guztia. Baina neuri zegokidan xehetasun bat gordetzeari ederretsi zion, beraren zorigaiztoko eragina laster sentitu nuena, irakurleak bere garaian jakingo duen bezala, eta haren ondoriozkoak dira nire bizitzako geroko ezbehar guztiak.
‎– Baina neu ere beharturik gertatu naiz, labana zintzurraren kontra neukan.
‎–galdetu zuen berekiko?. Nor ordea?... baina neu!
‎Zerk geldiarazten zaitu?... Begira, ez nizuke hau guztia esan, baina neure uste osoa ipinia dut zure bihotzean, zure ohorean; gogoan izan alaba bakarra dudala... bakarra...
2013
‎–Bai, baina neu hemen egongo naiz; deituko nizun gauean bestela. Ez dut ulertzen zergatik ari zaren zure asmo guztiak aldatzen hemen egotearren.
‎Begira, Josu, badakit zer gertatu zaizun azken urte honetan eta bai elkarrizketa hau ondo prestatuta dakarzula, medikuen eta familiaren laguntzarekin. Baina neuk ere prestatu dut neure partetik elkarrizketa. Eta esango dizut zertan datzan nire prestakuntza:
‎–Barkatu, baina neure buruarekin ari nintzen, eta halakoetan, badakizue. Izan ere, zera pentsatu dut, ni neu joanen naizela Butanbetera, Moshenen ordez.
‎Bizitzeko idatzi beharrean, idazteko bizi nintzen, eta erakundean sartu ziren adiskideen ibiliak ederresten hasi nintzen. Arriskuak zituzten, noski, arrisku handiak, baina neure baitako amildegiari begira egoteak ere arriskuak zituela ikusi nuen, erantzun nion.
‎Zerrendako kideoi, helbide fisikoa agerian zuten gehientsuenei bederen, gutun bana bidaltzea iruditu zitzaidan egokiena. Eta ez dakit lotsaz ala tentuz, baina neure burua mozorrotu nuen, igorlearen nortasuna asmatu. Deitura, bederen, kamuflatu beharra neukan ezinbestean, hartzaileak txantxa merkearen taxua har ez ziezaion.
‎Argazki horretan baino hobeto. Ze, nik pixka bat disimulatuko nuen argazkian ongi ateratzeko, baina neuk ere a zer nolako egunak izan nituen.
‎Nik neuk egingo dut honetaz berba berarekin zuzenean. Guztiz neska tuntun eta burugogorra da, eta bere onerako dena ere ez du ezagutzen; baina neuk ezagutaraziko diot.
‎–Eskerrik asko... baina neureak nik neuk konpontzen ditut beti.
‎Atzera begiratzean zuk ez duzu inongo gauza itsusgarririk aurkituko zure jokaeran, eta, beraz, hortik sortuko zaizun kontentua ez da filosofiaren ondorioa izango, ezer ez ikustearena baizik, askoz ere hobea dena. Baina neure kasuan besterik da. Oroitzapen mingarriak etorriko zaizkit gogora, uxatu ezin, uxatu behar ez direnak.
‎Bingley gizon apala da, zin zinez apala, izan ere. Bere ziurtasun ezak ez zion bere adimenduaz fidatzen utzi kasu larri honetan, baina neureari zion fedeak oso erraza egin zuen dena. Gauza bat aitortu behar izan nion, aldi batez, eta ez bidegabeki, minduta eduki zuena.
‎–Barkatu, baina neure buruarekin ari nintzen, eta halakoetan, badakizue... Izan ere, zera pentsatu dut, ni neu joanen naizela Butanbetera, Moshenen ordez.
2014
‎halako batean, metro batzuetara, Far Westeko filmetan atera ohi diren bola horietako bat pasatu da itzulika nire aurretik, nahiko geldo, eta haren atzetik joateko bat bateko barne bulkada sentitu dut. Baina neure buruari eutsi eta kieto gelditu naiz: zer gertatzen zaidan, non nagoen jakin behar dut lehenik eta behin.
‎–Ez dakit. Zerbait irakurtzen diodan lehen aldia da, bisitatzen dudan herrialdeko egileen liburuak eramateko ohitura nuela gehitzekotan egon nintzen, baina neure buruari eutsi nion. Ez nuen astuna eman nahi.
‎–Hainbat hobe, hainbat hobe! Baina neuk bai, ikusi dinat!...
‎Garrazki sumintzen ninduen gure egoeraren arrisku absurdoak, mamu ikaragarri haren mendean egoteko desohorezko premia bat izan balitz bezala. Ez nuen hotsik aditzen, baina neure katalejoen bidez ikusi nuen beso argala agintzaile luzatzen, beheko barailari eragiten, agerkari haren begiak ilunki distiratzen, imintzio irrigarriekin mugitzen zen buru hezurtsu hartan hondoratuak. Kurtz, Kurtz, horrek motza esan nahi du alemanez, ezta?
2015
‎Bada, edozer gauza, eta gehiago. Baina neu ere bakarrik nengoen, eta haizeak esaten zizkidan gauzak, eta kontzientziak idazten zizkidan gutunak, eta Arrosaren arantza. Erran nahi baita, oi, langabezia guztiona dela, eta nork bere burua zaindu behar duela, eta hor ez dagoela elkartasunik ez urrikalmendu ez gupidarik, nork bere gurdiari tiratu behar diola, ahal duen moduan, ahal bada odolik gabe, ahal bada begietatik euria kenduz; eta kontuz ibili behar da gurdiarekin, giza apeta aseezina baita, eta gurdiak arin joan behar du, aire urdina bezain arin ahal bada, lehen sorospenetako botikina bezain xume.
‎Erabili egin nauzu baina zu aterako zara galtzaile azkenean, esanez bezala. Erabili egin nauzu baina neuri egokituko zaizkit kontsolamendu lanak, eta ez da posizio makala.
‎Arrats apal batean, Maisuak afaria ekarri zidan. Jatekoak nazka ematen zidan, baina neure burua behartu nuen dena irenstera. Maisuak pazientziaz itxaron zuen katilua hustu nuen arte.
Baina neu itsaso zakarragoan,
Baina neu itsaso zakarragoan,
‎Burua altxaturik, igerileku ertzean, baina neure gain gainean, laranjaren neskatila ikusi dut! Bertatik bertara.
‎Izan nintzen haur haren ondoko hau, berriz, koadernoa amaitzearekin batera ohartu da, ohartu naiz? Errekarte baserria ez baina neure etxe xaxtarreko su kaldea dudala egiazko erro eta sustrai; sukalde honetako leihoa izango dela beti nire begien marko naturala; eta herabetasun apur batez aitortuko dut, halaber, askorik ezagutu ez nuen aitonaren bila abiatu arren, agian neure aita nahi nuela topatu. Lehenago aipatu dudan Moustakiren kanta hura ekar nezake hona, pixka bat aldatuta:
‎Egunen batean jakingo duk nire berri, heu izango haiz lehenengoa, baina bitartean utz nazak lasai. Eskertzen diat ahalegina baina neuk bakarrik ibili beharreko bide batean sartuta nagok. Ez hadi kezka.
‎Ospitaletik irteteko ordua iritsi baino lehen, lau egunetan jarraian egin nuen alde lanetik. Egia zen inor ez zegoela niri kontuak hartzeko, baina neu nintzen ospitaleko ginekologia zerbitzuko eta, batez ere, laborategiko buru. Neu nintzen nagusia, horrek dakarren menpekotasun guztiekin.
‎–Konforme, erantzun dizu azkenean batek?, baina neuk esan arte.
‎Kalean aurkitu banitu, ez zitzaizkidan fidatzekoak irudituko. Baina neuk ere mesfidantza eragin nien, antza, esku hutsik bainindoan. Orduan, nekatua nengoela esan nien, eta bueltan ekarri behar nuela jeneroa.
baina neuretzat Roxeanne izan zinen.
‎Ameriketako Estatu Batuetara joan zen, eta ingeniari ikasketak egiten hasi zen han. ? Baina neuk gurasoei aitortu nien, edozer egingo nuela Kubara itzuli eta diktaduraren aurkako borrokarekin bat egiteko?. Artean ez zegoen marxismo leninismoaren ideietan barneratuta.
‎Txikitan harrapatzen genituen txoriekin egiten genuen bezalaxe, zapata kaxa batean sartu eta zulo batzuk egin, ito ez zedin; jainkoxko gisa aritzen ginen, Jainkoarena bezalako harrokeriaz. Arnasa hartzen uzten dizut, bizirik zaude, baina neurea zara, neurea, neuretzat, neure.
2016
‎Horrelaxe nagoela, tripak jaten, hasi da halako batean trena martxan, eta baita nire burua ere. Ezinbestean egin beharrekoak gogoratzen hasi naiz, baina neureak zehaztu aurretik amonak belarri aurrean jarri dizkit bereak:
‎Jakina, baneukan ohiko bidea hartzea, hiri barnetik, haizegabekoa, zuzenagoa, eta itsasertzekoaren inguruko istorioa asmatzea. Baina neure burua ere behartzen nuen, noizean behin, atzerrikotasuna nire atzerriko bizitzan sartzera. Dena den, nire gauzetan baino ez pentsatzeko joaten banintzen paseoan, atzerrira joateko beharrik ez neukan.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
Lehen forma
baina 122 (0,80)
Baina 40 (0,26)
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
baina neu buru 33 (0,22)
baina neu ere 22 (0,14)
baina neu egon 4 (0,03)
baina neu etxe 4 (0,03)
baina neu bakarrik 3 (0,02)
baina neu era 3 (0,02)
baina neu esan 3 (0,02)
baina neu arreba 2 (0,01)
baina neu arrotz 2 (0,01)
baina neu egin 2 (0,01)
baina neu familia 2 (0,01)
baina neu hitz 2 (0,01)
baina neu ikusi 2 (0,01)
baina neu itsaso 2 (0,01)
baina neu joan 2 (0,01)
baina neu ondoan 2 (0,01)
baina neu ordu 2 (0,01)
baina neu patu 2 (0,01)
baina neu zaletasun 2 (0,01)
baina neu amildegi 1 (0,01)
baina neu ardura 1 (0,01)
baina neu aulki 1 (0,01)
baina neu aurkitu 1 (0,01)
baina neu ausarkeria 1 (0,01)
baina neu auto 1 (0,01)
baina neu bai 1 (0,01)
baina neu baita 1 (0,01)
baina neu barne 1 (0,01)
baina neu behintzat 1 (0,01)
baina neu beldur 1 (0,01)
baina neu bide 1 (0,01)
baina neu bizitza 1 (0,01)
baina neu busti 1 (0,01)
baina neu deliberamendu 1 (0,01)
baina neu egokitu 1 (0,01)
baina neu eguneroko 1 (0,01)
baina neu erabaki 1 (0,01)
baina neu errege 1 (0,01)
baina neu eskertu 1 (0,01)
baina neu esku 1 (0,01)
baina neu eskuz 1 (0,01)
baina neu espezie 1 (0,01)
baina neu ezagutarazi 1 (0,01)
baina neu ezin 1 (0,01)
baina neu gain 1 (0,01)
baina neu guraso 1 (0,01)
baina neu halaxe 1 (0,01)
baina neu hemen 1 (0,01)
baina neu hutsune 1 (0,01)
baina neu inoiz 1 (0,01)
baina neu itzulinguru 1 (0,01)
baina neu izerdi 1 (0,01)
baina neu jarri 1 (0,01)
baina neu kasu 1 (0,01)
baina neu katalejo 1 (0,01)
baina neu kolko 1 (0,01)
baina neu kondaira 1 (0,01)
baina neu kritika 1 (0,01)
baina neu larridura 1 (0,01)
baina neu moldatu 1 (0,01)
baina neu mutu 1 (0,01)
baina neu mutur 1 (0,01)
baina neu ni 1 (0,01)
baina neu nondik 1 (0,01)
baina neu on 1 (0,01)
baina neu oso 1 (0,01)
baina neu seguru 1 (0,01)
baina neu sen 1 (0,01)
baina neu sentimendu 1 (0,01)
baina neu sorterri 1 (0,01)
baina neu traste 1 (0,01)
baina neu ukan 1 (0,01)
baina neu uste 1 (0,01)
baina neu zalantza 1 (0,01)
baina neu zehaztu 1 (0,01)
baina neu zoritxar 1 (0,01)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia