|
2019
|
|
|
Akademiaren eraberritzeak izan zezakeen ondorio politikoak eragindako beldurra, noski. Urtetan isilpean gordetako gerraondoko Akademiaren jarduna euskaltzain gazteak lau haizetara zabaldu nahi zuen,
|
baina
J. Urquijo zuhurrak ez zuen begi onez ikusi:
|
|
|
Lafoni (1950) emandako erantzun hitzaldiak plazaratu ziren. Era berean, J. M. Seminariorena (1949) ez,
|
baina
J. Gorostiagaren sarrera hitzaldia (1951) argitaratzea lortu zuen Guatemalako aldizkarian. L. Villasanteri emandako erantzun hitzaldia (1952) ere bidali zion J. Zaiteguiri, baina honek ez zuen argitaratu, hitzaldian Eliza katolikoari egiten zitzaion kritika gogorregia omen zelako.
|
|
|
929 Donostian C. Santamaríaren talde katolikoak ezagutu zituen 1946az geroztik,
|
baina
J. Arteche batek bilera pribatuetan euskararen inguruan esaten zituenak seguru asko ez zituen nahikotzat jo: " La política no tiene nada que ver con lo que os proponéis.
|
|
|
I. M. Echaidek, Donostiako ordezkaritzako korrespondentzia idazteko, GPDko laguntzailea erabiltzen zuen,
|
baina
J. A. Esnoz ez zen gauza gutunak euskaraz idazteko. Horregatik, buruordearen gutunak ia beti gaztelaniaz zeuden.1180 Dena dela, berak nahi zuen N. Oleagak ere laguntzaile bat kontratatzea Bilboko idazkaritzarako.
|
|
|
Jendeak eskatuta, Donostiako euskaltzainek berehala lehiaketaren baldintzei buruz azalpen luzeagoak eman behar izan zituzten: adibidez," dialecto central" a erabiltzea gomendatu zuten.1135 Uste baino idazlan gehiago jaso zituzten (hamaika nobela, bost ipuin bilduma eta bi biografia),
|
baina
J. Echaide, adibidez, hiru sailetara aurkeztu zen.1136 Besteak beste, Akademiaren Bilboko egoitzara joaten hasi zen Gabriel Aresti artean ezezagunak 1954ko udan gutunez eskatu zuen informazioa, baina bere idazlanek ez zuten lehiaketan tokirik, eta A. Irigoyenen bitartez Euzko Gogoara bidali zituen (Kortazar 2016). 1137
|
|
|
" En efecto, tiene razón que hay que escribir en vascuence algo más que cuentos de viejas o poesías o versos chabacanos". 694 J. Mirandek eraso egiten zien Europako demokraziei eta haien morroitzat zituen jeltzaleei. Aldizkariaren zuzendaritzak, ulertzekoa denez, gaitzetsi egin zuen jarrera hura,
|
baina
J. Miranderen gutuneko azken paragrafoak argitaratu zituen:
|
|
|
N. Ormaechearekiko antzekotasunak nabarmenak ziren, biak izan baitziren Errepublikako urgazle aktiboenak eta Euskaltzaindiko enplegatuak;
|
baina
J. Gorostiagak ez zituen bestearen izaera zaila eta polemikarako joera eutsiezina. N. Ormaechea, bestalde, literato gisa nabarmentzen zen, eta euskaltzain berria euskararen jatorriaren ikerketan murgilduta zegoen.
|
|
|
Euskara eta literatura irakasletzarako SFVJUren aholku batzordeko kiderik ez hautatzea erabaki zuten. Hizkuntza irakasteko hautagai gisa Juana Forcada, Nemesio Echániz apaiza eta Milagros Bidegain aipatu zituzten;
|
baina
J. M. Caballero eta A. Arrueren esku utzi zuten GPDko bibliotekan emango ziren eskoletarako irakasleak izendatzea.994
|