|
2000
|
|
|
Honek 1934an Logische Syntax29 idatzi zuenerako, ez zegoen ados logika klasikoa pentsamendua errepresentatzeko logika bakarra zela baiesten zuen ikuspegiarekin.
|
Baina
hemen interesatzen zaiguna Tractatus aren proposamena da, Vienako Zirkuluan hain eraginkor bihurtu ziren logika eta matematikaren jite tautologikoari eta esanahiari buruzko tesiak, hain justu.
|
|
|
Liburuaren helburua logikan eta matematikan Godelen aurrerapena berrikustea da logikari eta matematikari handien eskutik (Stephen C. Kleene, Michael D. Resnik eta Michael Detlefsen ditugu artikulu bildumako adituen artean).
|
Baina
hemen interesatzen zaiguna Shankerrek idatzitako artikulua da," Wittgenstein’s Remarks on the Significance of Godel’s Theorem" izenekoa. Artikulu honek kasik 100 orrialde ditu eta Godelen teorema ardatz gisa hartuta, Wittgensteinek metamatematika nola kritikatu zuen erakusten digu.
|
|
2001
|
|
|
Hau argitu dugu lehenago apertzepzioari buruz hitz egiterakoan.
|
Baina
hemen orain ezin da baldintza transzendentalaren mailatik gauzen mailara igaro eta subjektu transzendentala pertsona bihurtu. Honen aurkako argudioa ere aurkezten du:
|
|
|
Ideien benetako dedukziorik ezin da egin, ideiek ez baitute erabilera objektiborik esperientzian,
|
baina
hemen dedukzio antzeko bat saiatzen du Kantek ideien benetako balioa zehazteko.
|
|
2003
|
|
|
Onartutako teorien bertsioen ugalketa bera gertatu zen mekanikan eta elektromagnetismoan Einsteinen erlatibitatearen teoriaren aurreko bi hamarkadetan zehar (E. T. Whittaker, History of the Theories of Aether and Electricity, 2 arg., 2 bol., Londres, 1951, I, 12 kap., eta II, 2 kap. Bat egiten dut liburu hori erlatibitatearen teoriaren sorrerari buruzko kontaketa oso alderdikoia dela baieztatzen duen iritzi hedatuarekin,
|
baina
hemen eztabaidatzen den puntua lantzeko beharrezkoak diren xehetasun horiexek ditu.)
|
|
2004
|
|
|
Honek guztiak emango digu bera ezagutzen dugulako segurtasuna, baina orain ditugun arrazoiak bera ezagutzen dugula esateko ez dira argazkiaren bidez genituenak baino askoz sendoagoak, sentimenek esan digutenaz fidatu baikara lehen eta baita orain ere. Argazkiaren aurrean geundela ikusmena eta oroimena izan dira gure iturriak pertsona hori ezagutzen dugula esateko, eta kalean ikusi dugunean ikusmenaren erabilera zabalago eta zehatzagoaz eta oroimenaz gain entzumena ere erabili dugu,
|
baina
hemen geratuz gero ez da nahikoa esateko lagun horretaz argazkiarekin geneukana baino argitasun askoz gehiago dugunik.
|
|
|
Honen berri emateko Meditazio metafisikoetako bigarren atalean eskaintzen digun ahalmen horien kritikari begiratuko diogu, eta ohartuko gara hiru urratsetan eskaintzen digula bere argudiapena. Hasteko, sentimenezko ezagutzari zuzentzen dion kritika aurkituko dugu,
|
baina
hemen bi une bereiziz: niregandik kanpoko mundu fisikoaz, bere existentziaz, zalantza, alde batetik, eta neure gorputzaz zalantza, bestetik; eta, ondoren, hirugarren urratsean, arrazoimenaren kritika aurkituko dugu.
|
|
|
Jainko iruzurtiaren ideiaz ariko da hemen ere eta ez dugu errepikatuko ezertan aldatzen ez den argudioa; baina nabarmenduko dugu, garrantzitsua delako, Jainkoa naturan bertan sartzera behartuta sentitzen duela bere burua, naturan bere osotasunean. Niarengan ideia soil bat bezala agertzen zen,
|
baina
hemen Jainkoa natura bihurtu du, edo natura Jainkoa.
|
|
|
Gauzak horrela, pentsa dezakegu berriro hasten dela Descartes lehenago landu duen arazo berari bueltaka, gu zorabiatzeko beste asmo barik,
|
baina
hemen helburua beste bat da. Lehenago sentimenen kritika egitean erakutsi nahi izan du ez dela sentimenena lehen egia bilatzeko bide egokia, eta gutxiago oraindik Jainkoaren eta Nire buruaren ezagupenera heltzeko, eta, azken batean, ez dutela balio orokorketa maila bat biltzen duten kontzeptuen ezagupena bermatzeko; orain, berriz, mundu fisikoaz izan beharreko ezagupenaz dihardu Descartesek, eta bere galdera izango da ea balioko duten, gutxienez, mundu fisikoaz egia gureganatzeko, neurriren batean besterik ez bada.
|
|
2008
|
|
|
Beraz, sentipenezko ziurtasunaren adierazpena hemen baten edo orain baten erakusle besterik ezin da izan (hic nunc).
|
Baina
hemen go eta orain go hau a emandako edozein sentipenezko edukiri aplika dakioke, eta horrek argi uzten du horrelako erakusketak edozein eduki eza direla; derrigorrez denboran desagertzen diren leku hutsak erakusten baitituzte. " Orain gaua da" adierazpena derrigorrez" zaharra" da goizean.
|
|
2010
|
|
|
Bizi baldintza naturalen bi forma horietatik hizkuntza komunitatera doazen erlazioak, egiaz, askotan izan dira adieraziak, baina beroriek —nahiz eta egiaz aintzat hartu behar diren ere— ez dira erabakigarriak. Espazioan bat egitearena, zinez, hizkuntza komunitatearen baldintza normaletako bat da —nahiz eta ez ezinbestekoa—,
|
baina
hemen erabakigarria dena ez da espazio naturala, espazio historikoa baizik. Horrek zera esan nahi du:
|