|
2017
|
|
|
Erantzun nahiko ziokeen zaurituak,
|
baina
burua astun zuen: ez zituen hitz egokiak aurkitzen.
|
|
|
Gelatik emaztea entzun zuen deika, eta ohera itzuli zen, etsi zein lotsatu,
|
baina
burutik erronka kendu ezinik.
|
|
|
Nekez eutsi ahal zion pikutara bidaltzeko gogoari, pikutara edo Rossetiren txikle galdua bilatzera. Eta hala egiteko zorian egon zen behin baino gehiagotan," Aizak, hi, zergatik ez hoa Rossetiren txiklea bilatzera!";
|
baina
burua jasotzera ausartzen zenean, Bestearen aurpegi zurbil pattalarekin egiten zuen topo beti. Apopilo geratu zitzaion azalaren hauts kolore hura, akaso zurbilago, egunez egun zurbilago.
|
|
|
Eguraldia urdina eta argitsua zen; paisaian mendixka marroiak eta larre berdeak txandakatzen ziren, eta hegatxabalen, kurlinten eta erreken soinuak entzuten genituen bidaian zehar.
|
Baina
burua udalditik urrun nuen eta arreta gutxi ematen nion Hislopen elkarrizketari. Izan ere, zorigaiztoko ekainaren hamabosta hurbiltzen ari zen eta nire ekimenaren zailtasun gaindiezinek zama izugarria jarri zidaten gainean.
|
|
2018
|
|
|
Gela barneko ezkerraldean hamar maila badira, pasaia hertsi eta labur batera buruz, eta haren muturrean dago Saindia: argia eraman badugu, harri bat ikusiko dugu, estalagmita bat, jende gorputzaren itxurakoa bizkarra erakusten omen du
|
baina
bururik gabe, 1,10 metro gora eta 0,20 zabal. Harriari ura dario eta sabaitik ere xortak erortzen dira. Horrek guztiak zirrara nahikoa ematen du:
|
|
2019
|
|
|
Nire iloba haren aurrean zegoen,
|
baina
burua makurtuta zeukan. Haril bateko artilaria behatzen inguruan biltzen ari zen, harila alfonbra gainean desegiten ari zen bitartean; zentzugabeko lan hori zen, nonbait, bere arreta ezabatuarekin egokitu zitekeen eta lotsa eragotz ziezaiokeen eginkizun bakarra.
|
|
2020
|
|
|
" Ba, ez dut uste, baina deskuiduan gustua aldatzen baduzu, jarri nire izena zeure zerrendan". Eta urrundu egin zinen, bihotza behera
|
baina
burua gora, zeure zortea madarikatzen, baina puztuta, egin beharrekoa eginda. Orain, neska lagunarekin bizi da, Espainia aldean.
|
|
|
Gazte sendo batek buruko kapelua kendu zion, bere ausardian.
|
Baina
buruan jarri zuenerako, sekulako kolpea erantsi zion Alfek, Iurrera botatzeraino.
|
|
2022
|
|
|
" Orduan tren bat pasatu zen. Oso hurbil pasatu ere,
|
baina
burua eta besoak zuloan sartu nituen. Nahikoa egin nuen egun baterako, eta arrastaka itzuli nintzen plataformara, igogailuan jaitsi nintzen eta ohea eskatu nuen.
|
|
|
Behin behinekotasun jarraikor moduko bat. Alde batetik, inoiz baino hobeto nagoela uste dut,
|
baina
burua kalkuluak egiten topatzen dut gero, bizitza lasterketa itxurara eramaten duten tranpetan erortzen eta ez dut beti asmatzen hortik ondo nola irten. Erabaki batzuk hartu gura ditudala diot, baina ez dakit zenbateraino ahal dudan, zenbateraino dudan beharra ere oraintxe.
|
|
|
Herri tradizioak bi muturreko pertsonaiak hurbildu ditu,
|
baina
bururaino joan gabe; kristautasuna nagusi den ingurugiroan ezin baita zerutar/ infernutar etsaigoa ezabatu eta bi aldeetako pertsonaiak arras berdinak bilakatu. Horrela, Ama Birginak ez du arima bat saritzat eskatzen motibo hau izaki mitikoek egiten dituzten bahiketen ordezko kristautua izan daiteke, eta deabruak ez ditu materialak aldatzen eliza bat egiteko.
|
|
|
Ezin adierazizko etsipenez ikusi zuen bere ahulkeriak ez zuela mugarik, eta, jaitsi zela, amore ematearen amore emanez, Macfarlaneren patuaren bitartekari izatetik haren gaizkide ordainpeko eta babesgabe baten mailara. Zeukan guztia emango zuen une hartan apur bat ausartagoa izateagatik,
|
baina
burutik pasa ere ez zitzaion egin ausarta izan zitekeenik ere. Jane Galbraithen sekretuak eta erregistroan idatzi zuen ohar madarikatuak itxi zioten ahoa.
|
|
2023
|
|
|
1541eko apirilean hainbat sintoma eta minez kexatzen zen; ezinezkoa iruditzen zitzaion borroka gogor hori eramatea; alferrikako hilotz bat zela esaten zuen. 1541eko maiatzean esaten zuen belarria sendatu zitzaiola,
|
baina
buruan oinazeak zituela; beti katarroz, mukiz eta karkaxaz betea izan zela; umore txarrez eta malenkoniatsu zegoela. 1542ko urtarrilean idatzi zuen bere lehen testamentua.
|
|
|
Afaltzeko tenorea zen, eta zaldunak tapiz ederrak zintzilik zeuden sala eder baterat eraman zuen. Eta jatekoa mahairat ekarri zuten bezain laster, ikusi zuen tapizeriaren gibeletik ateratzen zela emazteki bat, ikusten ahal zenik eta ederrena,
|
baina
burua arradaturik zeukana, eta gaineratekoan beltzez beztitua alemaniar moldean. Eta zaldunak Bernage jaunarekin batera eskuak garbitu zituelarik, eraman zioten ura dama hari, zeina eskuak garbituz mahai burura joan baitzen esertzera, nehorekin mintzatu gabe, eta harekin ere nehor mintzatzen ez zela.
|
|
|
Ez dakit,
|
baina
burua aski ondo apurtu zuen.
|
|
|
Inoiz ez dut poxpolorik ikusi. Nire burua bai, ikusi dut,
|
baina
buruaren erdia eta atzeko al dea ez, eta ikusten dudan zatia neu naiz, gainera, ez poxpolo bat. Ni naiz sufrezati gorrizta hau, ni ziritxo arin hau, ni isla mehe hau; barruko aldetik sentitzen naiz beti, eta barruko al detik ez zara poxpolo bat, ez zara ezer, zeu zara, eta kito.
|
|
|
Nik Donostiakoak kontatu nizkion, nire egunerokoak hainbeste emozio ez bazituen ere, laneko kontuak eta sentitzen nuen poza transmititzen saiatu nintzen. Irribarre egiten zuen berak,
|
baina
burua beste nonbaiten zeukala iruditu zitzaidan. Lagun batzuk topatu zituen gero, haiekin hizketan egon zen tartetxo batez, nik haragia bukatzen nuen bitartean.
|
|
|
Bezerorik gabeko tartetxo batean, polizia nobelak gordetzen zituen apalera gerturatu eta pare bat aukeratu zituen. Bizitza errealean gertatzen diren kasuekin zerikusirik izango ez zutela bazekien,
|
baina
burua zigor zuzenbidetik guztiz aldendu ez zezan agian balioko zuten irakurgaiok.
|