|
2003
|
|
|
Ama semeak bakarrik geratu dira berriro. Badu Txominek amari esateko zerbait pentsatua,
|
baina
ausartuko al da hura esatera. Eztarria lehor lehorra duela konturatu da, eta beste kopa bat xanpain hartu du; baina harekin nahikoa ez, eta beste bat hartu behar izan du.
|
|
2008
|
|
|
Hala balitz, benetan diotsut azalduko nizukeela.
|
Baina
ausartu bezain urrutira joango naiz, eta baita pauso bat areago ere; kapitainak soildu egingo baitit ileordea, oso oker ez banago. Eta, aurrena, esperantza pixka bat emango dizut:
|
|
2013
|
|
|
Amets hura norbaiti kontatu nahian ibili zen, bere moja lagun minari ere bai,
|
baina
ausartzen ez?
|
|
|
Amets hura norbaiti kontatu nahian ibili zen, bere moja lagun minari ere bai,
|
baina
ausartzen ez...
|
|
2015
|
|
|
Berez, eraikita dagoen zientzia agertu baino lehen, idazleek badakite ezaugarri zaharrak eta berriak nahastatzen, bide posibleak zabaltzen dituzten bitartean guk hor bertan eraldaketa prozesuak argiago uler ditzagun, horiek batzuetan lasaiak baitira, baina beste batzuetan erradikalak, iraultzaileak. Fikzio sortzaileek iraganari begiratzen diote, han bertan naturala, normala edo komuna dena aurkitzen dutelako;
|
baina
ausartzen dira ere etorkizunarekin, han hausturak eta berrikuntzak aurkitzen dituztelako.
|
|
2016
|
|
|
Zalantza egin zuen deitu edo ez. Ez zuen egundo horrelakorik egin; zer esan behar zion ere ez zekien,
|
baina
ausartu egin zen azkenean.
|
|
|
|
Baina
ausartu egin ziren erromatar haiek. Garaitu egin zituzten mendi erraldoiak, ibai zeharkaezinak eta gerlari izugarriak.
|
|
2017
|
|
|
Sendagilea isilik geratu da: seguruenik ez dio batere egoki iritzi nire asmoari,
|
baina
ausartu ez apaizari aurre egiten. Nik ere, egia esan, ez dakit zergatik izan dudan Isabel zaintzeko honenbesteko tema eta seta, eztabaidarako honelako garra eta suharra.
|
|
2019
|
|
|
Beste egun batean, biok Donostiako portuan geundela, Urgull mendia aurrez aurre, halaxe esan zidaan: . Barkatu, Klara, baina gaur esan behar dizut hamaika bider esan nahi izan dizudana,
|
baina
ausartu ez: bai itsusia Jesusen Bihotz hori!
|
|
|
Elkarren besoetan zeuden, artean musukatu gabe, elkarri begiratzen zioten eta irribarre zabalak zituzten, aurpegi alaiak, gero irribarreak biltzen joan ziren emeki emeki, lurrak xurgatzen eta dastatzen duen ura bailiran, azkenik biak serio gelditu ziren arte, elkarri begira, itzal fin eta azkar batek hegalak harrotu zituen logelan zehar, agudo etorri eta agudo alde egin zuen, eta orduan, hegal erraldoi eta boteretsuek bildu zituzten Maria Sara eta Raimundo Silva, eta gorputz bakarra bailiran estutu zituzten, eta musua hasi zen, atzo elkarri eman ziotenaz oso bestelakoa, pertsonak berberak ziren, beste pertsona batzuk ziren arren, baina hau esatea edo ezer ez esatea berdintsu da, izan ere inork ez daki musua benetan zer den, agian elkarren gorputza irenste ezinezkoa, agian komunio demoniakoa, agian heriotzaren hasiera. ...zuena, emakumeak ez zuen gizona, ezta ere, poliki bultzatu, bestela bezala hor topatu ziren, aurrena ohe ertzean eseririk, estalki zuria zimurtuz, gero gizonak atzerantz bultzatu zuen eta musu ematen segitu zuten, emakumeak garondoa inguratzen zion besoez, gizonaren eskuin besoa emakumearen buruaren euskarria zen, baina ezker besoa zalantzan bezala zegoen, zer egin ez baleki bezala, edo jakin bai,
|
baina
ausartuko ez balitz bezala, azken segundoan azken pareta ikusezina tartekatu izan balitz bezala, finean esku jakintsuak gidatu zuen besoa, Maria Sararen gerria ukitu zuen, aldakaraino jaitsi zen, eta izterraren biribiltasunetan pausatu zen azkenik, presiorik egin gabe ia, eta gero, poliki poliki, gorputzetik gora abiatu zen, bularreraino, orain hatzen oroimenak ezagutzen ahal du lehen aldiz ukitz... Ukituak zorabiaturik, Raimundo Silvak burua altxatu zuen, han zegoen eskua benetan bere eskua zela begiratu, ikusi, sumatu, seguru jakin nahi zuen, orain bai, pareta ikusezina abailtzen ari zen, paretaz bestaldera gorputzaren hiria zegoen, kaleak eta plazak, itzalak eta argiak, ez dakigu nondik datorren kantu bat, leiho infinituak, erromesaldi etengabekoa.
|
|
2022
|
|
|
–Bai, anderea, zu zoratzen zaude, eta ni, berriz, samindurik. Ez dakit gutako zeinek duen arrazoia,
|
baina
ausartuko nintzateke esatera nik, aita naizen neurrian, zuk baino hobeto ezagutzen dudala nire semea. Begira ezazu nola dagoen eserita!
|