|
2001
|
|
|
Eta ez dago bestelako aukerarik. Horregatik, espazioak errealitate enpirikoa du, objektu oro eskuratzen digun baldintza den neurrian;
|
baina
aldi berean idealtasun transzendentala ere badu, ezagutzeko ekimenaren baldintza subjektiboa da.
|
|
2004
|
|
|
Bi zentzutan bederen: a) gizartearen ekimenik (eraginik) gabe ezin jabe gaitezke mintzamenaz ez arrazoimenaz, hartarako genetikoki aurre programatuak izan bagara ere; b)
|
baina
aldi berean gure ekimenik gabe indargabe gertatuko litzateke gizartea (guraso eta senideetarik hasita) hizkuntza eta arrazoibidea irakasteko orduan, azken hamarkadetako ikerketek frogatu duten bezala. Hartara, gizakia ez da, zehatz mintzatzera," hizkuntza/ arrazoimena duen" izaki bat, hizkuntza baliatzen, egiten eta sortzen duen izakia baizik.
|
|
2006
|
|
|
Ondorioz, esan dezakegu argi bakarraren bitartez eta bere baitan, elkartu egiten direla gauza eta bere irudia, bai,
|
baina
aldi berean batak zein besteak bat eta bakar gisa dirautela: islak gauza irudikatzen duenez, isla eta gauza bat eta bera dira, egia da, baina bikoizturik ere badaude, islaren bidez gauza berregin egiten den heinean.
|
|
2007
|
|
|
Aurrekoa onartuta ere esan daiteke, baina, modu horretako elkarrizketa bat lagunen artean bakarrik dela posible. Nik onartuko nuke hori, bai,
|
baina
aldi berean buelta emango nioke, eta, horrela, ondorengo esaldiaren sakoneko esanahia agerian geratuko litzateke: elkarrizketan topo egiten duten gizakiak, zinez, lagun egiten dira.
|
|
2008
|
|
|
Baina denborari dagokionez[...] egintza aurrekoa da, baina espezifikoki, ez aritmetikoki. Izan ere, materia, hazia eta ikusteko gai dena —potentzian gizaki bat, garia eta ikusteko gai dena direnak, alegia, baina egintzan oraindik ez— jadanik egintzan diren gizaki jakin horren, gariaren eta ikuslearen aurrekoak dira denboran;
|
baina
aldi berean, potentzia horien aurrekoak dira egintzan diren beste gauza batzuk zeintzuetatik potentziak sortu diren, egintzan dagoena beti sortzen baita potentzia izanik egintzan dagoen zerbaitetik. [...].
|
|
2009
|
|
|
Munduaren eta gizakiaren esentzia metafisikoa nahimena da. Mundua, beraz, nahimena da,
|
baina
aldi berean errepresentazioa, nire eta zure errepresentazioa. Fenomenoa da, Kanten ustez, ezagut dezakegun bakarra; noumenoa ezagutezina da.
|
|
|
Mundua eta gure esentzia metafisikoa nahimenean aurkitzen denez, kondenatua dago gizakia betirako asegabe geratzera. Schopenhauerrek, beraz, existentziaren azken helburu baten demanda dagoela erakusten du;
|
baina
aldi berean eskaera hori asetzeko ezina. Eta paradigma horretatik abiatuko da Nietzscheren pentsamendua.
|
|
|
Nolabait, independente eta autonomoa dena. Ernazimenduan egondako ikuspegitik aldentzen den puntu bat izanen da,
|
baina
aldi berean Ernazimendura bueltatzen dena, Errenazimenduko barne bide hori utziko ez duena. Subjektu modernoaren sorrera hortxe daukagu, begien aurrean.
|
|
|
Nolabait, independente eta autonomoa dena. Ernazimenduan egondako ikuspegitik aldentzen den puntu bat izanen da,
|
baina
aldi berean Ernazimendura bueltatzen dena, Errenazimenduko barne bide hori utziko ez duena. Subjektu edo ni modernoaren sorrera hortxe daukagu, begien aurrean.
|
|
|
Esperientzia tragikoa Nietzscherengan, tragikoa denaren esperientzia da. Izan ere, idolo guztien fikzioa agerian uzten du gizakia lurzoru eta justifikazio metafisiko gabe utziz (jainkoaren kasuan, bere sufrimenduaren" espektadore" gabe utziz gizakia),
|
baina
aldi berean, gizakia bizitza den bezalakoxe onartzera bueltatzen du. Hementxe, inpultso dionisiarra eta apoliniarra dira azaldu beharrekoak.
|
|
2010
|
|
|
hizkuntza" zuzenean eta egiazki nazioa" da. Horiek berdintzeko azken arrazoia, finean, W. v. Humboldten beste esaldi batean aurkitzen dugu, zein egiaz zaila den
|
baina
aldi berean —eta hizkuntza komunitatearen giza legearen ikuspuntutik— erraz uler daitekeen: " Nazio bat hizkuntza jakin batengatik ezaugarritutako eta osotasun idealarekiko indibidualizatutako gizadiaren forma espiritual bat da" [W. v. Humboldt, GS VI, 125].
|
|
2011
|
|
|
Dena dela, badirudi benetakoak direla gizakia organismo gisa hartzearen kontrako indarrak: kontzientziaren bermatzaile eta inkisidoreak, boteretsuak, gizakiagana espiritua iristea oztopatu nahi dutenak; paradoxikoki, horixe egin dute erlijioek eta filosofia mota batek, espiritua nabarmenduz,
|
baina
aldi berean harenganako bidea itxiz.
|
|
|
Platonek poeta gehienak erbesteratu nahi ditu hiritik!
|
Baina
aldi berean, Parmenidesi elkarrizketa garrantzitsu bat dedikatzen dio, Parmenides, hain zuzen, eta beste bitan, Sofista n eta Teeteto n, alegia, toki handia betetzen du. Platonek, arrazoi asko emanez, haustura bat ikusten du poesiaren eta filosofiaren artean.
|
|
2014
|
|
|
Tarteko pertsonaia honekin, ez aita, ez martiri, ezta erabat anaia ere, ezta erabat maitale ere, kartak nahasita daude, zazpi familien karta jokoa da. Siegmund jokerra da, Siegmund sailkaezina da, kategoriei alde egiten die; batzuetan hau da,
|
baina
aldi berean bestea da; grezieraz esango genuke ‘demonio’ bat dela, alegia, besteek egiten ez dituzten iragateak gauzatzen dituena. Demoniozkoa:
|
|
|
Parsifal hasieratik jaso zen oso lan anbiguo gisa: artea mailarik gorenean jarri nahi izateko ahalegin gisa, komunitate bat batzeko espektakulu protoerlijioso gisa (artea erlijioaren eta politikaren arteko bitartekari gisa), bizitza modernoaren ustelkeria utilitaristaren aurka, bere kitsch kulturarekin,
|
baina
aldi berean ordezko erlijio baten estetika kitsch komertzial baterantz desbideratuz: iruzur bat, halakorik inoiz egon bada.
|