|
2009
|
|
|
JOANA. (Onetik aterata)
|
Baina
Xabi ez da inora joan, aitona! Nora joango zen ba karterarik gabe??
|
|
2014
|
|
|
|
Baina
Xabik ez zuen laugarrenak esandakoa entzun, bai ordea anaiaren ahotsa, bere aldamenean oihuka: " Pintto!".
|
|
|
Ama ere lanean hasi zen, Annie Claude izeneko adineko emakume bat zaintzen, muga inguruan, behinola Txominek Xabiri erakutsitako txiroentzako auzune hartan, eta gutxi ikusten zuten,
|
baina
Xabik ez zeukan faltan hartzeko denborarik: hondartzak dena ahazteko balio zion.
|
|
|
Errepidetik zihoazen oinezko guztiak zihoazen norabide berean, ia guztiak errepidetik, autoek hartutako espaloiak saihestuz. Zubi bat zeharkatu ondoren plazara iritsitakoan, bizardun bat hizketan ari zela ikusi zuten,
|
baina
Xabik ez zion esaten zuenari erreparatzen, ibaian behera zetozen makilei eta enborrei baizik, eta haiei begira geratu zen: norbaitek basoa errekara bota izan balu bezala!
|
|
|
Martinek esango zion: " Hendaian bazagok aspaldiko euskaldunik ere, horiek gu bezalakoak dituk",
|
baina
Xabik ez zituen inon ikusten, salbu eta gurasoen lagunarte itxian. Hor bai, frantses doinua zeukaten euskaldun hendaiarrak baziren (ez asko).
|
|
|
Eta neskak barrez. Oihanak eskutik oratu zion, pala heltzen irakastearren,
|
baina
Xabik ez zuen azalpena ongi ulertzea lortu. Eta orduan konturatu zen, lotsak eta kirolari kaskarra izateko izua eta halako kontuak ahaztuta zeuzkala.
|
|
|
Txominen etxera joateko oinez abiatu zirenean, nekez pentsatuko zuen Xabik txango txiki hura betiko gordeko zuela bere memoriaren une alaien zakuan.
|
Baina
Xabi ez zen triste egon behar zenean triste eta pozik egon behar zenean pozik egoten zekien horietakoa. Eta goiz hartan, otsaileko eguzki hotzak agurtu zuenean, ongi sentitu zen bide bazterretik oinez amaren, Gotzonen eta Nagoreren aldamenean, haien hizketagaia, ezinbestean, Txominen heriotza izan arren.
|
|
|
Alde egiteko ordua ailegatzean, aitaren ahotsa entzun zuen, korridoretik zetorrena, bazihoazela esanez. Agurren garaia zen,
|
baina
Xabik ez zekien nola egin. Nola esan adio 9 mila kilometrora doan norbaiti?
|
|
|
" diagu sartu ziur aski".
|
Baina
Xabik ez zuen hitz erdirik sinetsi. Ez zuen sinetsi Gotzonek zinemara ordaindu gabe sartuko zirela inoiz uste izan zuenik, ongi baitzekien zinemara sartzeko beti ordaindu izan zutela, asteetan aurreztutakoarekin ikusi zituztelako beren heroien andantzak, bestelako luxuak (litxarreriak bereziki) sakrifikatu ondoren.
|
|
|
Eta eskopetaren ahoa, berari begira. Ez mugitzeko agintzen zioten,
|
baina
Xabik ez zeukan mugitzeko asmorik. Bi hormaren zokoan zegoen, atzerago ezin, kokoriko jarrita, handik salto batez ihes egiteko gogoei eutsi ezinik.
|
|
|
Badaki, esan egin diolako, ez dagoela pozik egokitu zaion etxean.
|
Baina
Xabik ez dio Nagoreri ulertzen; haren etxean behintzat hiru haur daude, eta igande gauetan Realaren golak ikusten uzten diote, eta ez du astirik bakarrik sentitzeko. Arrebarekin topo egiteak gogaitu egiten du, beti ari zaiolako esaten ez duela han segitu nahi.
|
|
2020
|
|
|
Saioak ezin izan zuen harridura disimulatu,
|
baina
Xabik ez zuen inongo keinurik egin. Antxonek Aneri begiratu zion.
|