|
2020
|
|
|
Nobela nobela da, hibridotasun asmo izpirik gabekoa: neurozirujau baten egun oso bat kontatzen digu (kasualitatez, Rodriguezek aukeratu duen egun berbera, gerraren kontrako manifestazio globalena,
|
baina
Paris izan beharrean, Londres da jokalekua). Bada ausartuko nintzateke esatera Larunbata n, beste gauza askoren artean, agertzen direla Rodriguezek bere nobela saiakeran ukitzen dituen arazo filosofiko batzuk (enpirismoarena eta arrazionaltasunarena, artearen helburuarena...), baina era sotilagoan eta aldi berean sakonagoan aztertuak.
|
|
|
Arimaren ezohiko egoera edota kontzientzia birmoldatua ote den batek daki,
|
baina
Parisen beha izan genuen hartan, Magritteren esku. Erakusketara sartu bezain laster, berriz, ez zen margorik ikusten, eskultura baizik (La Joconde izenekoa).
|
|
2023
|
|
|
Abenduaren 21ean Theok amari jakinarazi zion oso zoriontsu zela, Johannak baiezkoa eman baitzion bere ezkontza proposamenari. Abenduaren 23an autoerretratua egiten ari zen Gauguin eta Roulin anderearen (Berceuse) erretratua egiten ari zen Vincent; edaten ari zen edaria aurpegira bota zion Vincentek Gauguin-i (Uhde, 1991); geroago, Vincentek barkamena eskatu zion, eta Gauguin-ek barkatu zion,
|
baina
Parisera itzuliko zela berehala esan zion; Vincentek gelditzeko eskatu zion (Morante Goachet, 1996); Gauguin-ek arratsaldez kalera irten zen eta atzean pauso arin batzuk entzun zituen; biratu zenean Vincent bereganantz zetorrela ikusi zuen, aizto bat eskuan zuela; kemen handiz begiratu zion Gauguin-ek eta Vincent, burua makurtu eta bira erdia emanez, Etxe Horira joan zen. 1888ko abenduaren 23an Arlestik idatzitako gutunean (565) Vincentek Theori esaten zion bere ustez Arlesen egoteko ilusioa galdu zuela Gauguin-ek; Gauguin sormen handikoa zela, baina bake handia behar zuela, eta bake hori Arlesen aurkitzen ez bazuen, inon ez zuela aurkituko.
|
|
|
modelo eta prostituta lanetan ibilia eta Tambourin kafetegia ireki zuena; berrogeita bost bat urtekoa. Tambourin kafetegian erakusketa bat antolatu zuten 1887ko otsailean Bulebard Txikiko Pintoreek (Toulouse Lautrec, Paul Signac, Louis Anquetin, Émile Bernard, Vincent Van Gogh); pintore horiek ez zuten estilo bakarra,
|
baina
Parisko kanpoaldeko bulebarretan zeuzkaten beren estudioak; beraz, kokaguneak elkartzen zituen; Père Tanguy() zen Bulebard Txikiko artisten babeslea. Boulebard Handiko Pintoreak (Camille Pissarro, Claude Monet, Edgar Degas, Georges Seurat, Alfred Sisley) Theok kudeatutako galerian erakusten zituzten beren obrak, baina horietako gutxi batzuk bakarrik bizi ziren arteak emandakotik (Naifeh eta White, 2011).
|
|
|
Inpresionisten zortzigarren erakusketa egin zen eta haien artean joera berriak agertzen hasiak ziren. Vincententzat ordura arte Millet eta Delacroix ziren maixu nagusiak,
|
baina
Parisen Cormonen eskolan matrikulatu zen eta han ezagutu zituen Toulouse Lautrec, Bernard, Gauguin, Pissarro eta beste pintore batzuk; Bernard-en lagun egin zen. Pare bat hilabete egin zituen Vincentek Cormon en eskolan.
|
|
|
Vincentek Theorekin eskutitzen bidez izandako harremana nahiko egokia izaten zen, baina zuzeneko harremanean dena jartzen zuen; familiarekin gaizki konpontzen zen; Theorekin, hobeto,
|
baina
Parisen elkarrekin pisu berean jarri zirenean, ezinezkoa gertatu zen bi anaien arteko elkarbizitza. Hala ere, badirudi hobeto konpontzen zela jende apalarekin, bere mailako jendearekin (Roulin postaria, Ginoux senar emazteak), eta arazo gehiago zituela indartsuekin eta bere gainetik zeudenekin.
|
|
|
Tarteka izaera eskizoidea agertzen zuen, baina izaera hori ez zuen iraunkorra: Nuenenen egon zenean triste eta bakarti moduan deskribatu zuen aitak,
|
baina
Parisen gizartekoiagoa izan zen. Vincent bakardade zalea zela esaten da, baina laguntasunari garrantzi handia eman zion eta hainbat lagunekin harreman estuak izan zituen:
|