|
2000
|
|
|
esaten ari zitzaidan: " ez
|
dakik
nora hoan, tonto halakoa; hauxe izango duk hire azken bidaia".
|
|
2002
|
|
|
eta
|
jakin
nora doan ni lo utzirik.
|
|
|
|
badakik
nora hoan,
|
|
2006
|
|
|
Idazten ari naiz zergatik ari naizen jakin gabe, hori da egia.
|
Jakin gabe
nora noan eta non emango diodan akabera. Denbora galtzen ari naizen sentsazio osoz.
|
|
|
Momentu onean zatoz, eta esertzeko keinua egin zidan frau Monikak. Semeak protesta egin zuen, nirekin ez
|
dakit
nora joan behar zuela, eta zutitu egin zen. Amak ez zidan esertzeko gonbita berritu.
|
|
2008
|
|
|
Ez dakigu nola definituko den gure normaltasuna. Hermann eta biok beste behin joan gara elkarrekin kafe bat hartzera, eta orduan ere ez genuen
|
jakin
nora joan. Etxe parean ez geratzearren, oinez hasi gara.
|
|
|
–Ez
|
dakit
nora zoazen...
|
|
|
Kaleko zoruaren epela nabaritu dut oinetan. Eta oinez hasi naiz, ez
|
dakit
nora noan baina banoa. Hekuba, Antigona, Kasandra, Chance, Destiny.
|
|
|
Makina bat gauza egiten da hemen" militantziagatik": ez
|
dakit
nora joan, badakit zer erosi, beste hura irakurri eta abar trixte bat. Dena dela, esan beharra dago, gauzatxo horiei esker, sekula ez dela izan militantzia, militatzea, hau da, borroka eta gerra, horren gauza arina eta samurra.
|
|
2009
|
|
|
Ez dugu atseden hartzeko lekurik aurkituko. Ez dugu
|
jakingo
nora joan". Burura zetozkion irudi haiek ez ziren soilik bere adimenetik sortuak, baita bere larruazaletik beretik ere, hotza pasatua baitzen; bere begi nekatuetatik, erreta gelditzen baitzitzaizkion gau osoan alderrai ibili ondoren.
|
|
|
zure aita beste gizon guztiak bezalakoa zen, bazituen grinak, ahuleziak, denok bezalako egoa, besteok ez bezala mozorrotua agian, inozoak liluratu eta bereganatzen baitzituen; galdetu al diozu inoiz zeure buruari ea benetan hilik ote duzun ama, ez ote zuen ihes egin senarraren etengabeko desleialtasun" mistikoak" jasan ezinik, beharbada Aurovillen ere efeboak eta dontzeila samurrak limurtzen ibiliko zen yoghi zintzoa. ...eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai
|
baitakit
nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro e... Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, burugabe horrek, baliteke bakarrik berriro igotzea lortzea, baina zuri loturik nago, zutaz maitemindurik, eta nuke bakarrik egin bidaia hori zurekikoa eten gabe, zu nire bizitzatik ezabatu gabe, eta ez zaitut galdu nahi, maite izan dudan emakume bakarra zara, eta bizitza osoan dudan bakarra; hori desira da, Ananda, hara; ez, Sara, maitasuna da; desira, Ananda, ego hutsa, niri aurpegiratzen didazun berbera.
|
|
|
Gogamen lohia duzu, Sara, ez zara konturatzen haizeak nondik jotzen duen ere, zertarako landu ditugu hainbeste yoga liburu, honetarako?, ez duzu zipitzik ere ulertu; zeu zara, Ananda, ezer ulertzen ez duena, yoga liburuek ezin dituzte ezabatu sentimenduak eta giza grinak; horixe da, ordea, kontua, Sara, egoaren uholdeei eusteko sortua baita yoga; baina, Ananda, nola sinets ditzakezu oraindik horrelako asmakeriak, gertatu den guztia gertatu eta gero, zer uste duzu, liburu horiek maitagarrien ipuinak direla?, eta zure aita sentimendu ororen nagusi, ipotxen errege balitz bezala?; berriro iraintzen nauzu, Sara, eta nire aita ere bai, hura gizon betea zen, behin eta berriz erakutsi zuen hori; ez dizut esaten hala ez zenik, Ananda, baina hark ere zakil tentekorra zuen, ar gehienek bezala, eta neska eta mutil gaztetxoak atsegin zituen, pederastiaren mugaraino, eta ez dakit zuon bion arteko harremana bera ere oso sanoa izan ote zen, intzestuaren usaina hartzen diot...; urde halakoa, zerria, zerria, zure gogoa gorotzez beterik dago, berriro iradokitzen baduzu aitak bortxatu egiten ninduela, hil egingo zaitut; nik ez dut halakorik esan, Ananda; hil egingo zaitut, Sara, jainkoa, zer gertatu zaigu, hain ondo zihoan dena; ez mehatxurik niri, gero, Ananda, dena ondo zihoan nik guztiari men egiten nion bitartean, baina ni neu izan nahi dut orain, eta begira zer esango dizudan, prest nago yogaren bidean sakontzeko eta Iñigok eta Xabierrek proposatzen duten zorakeria hori ere errespetatuko dut, muga bateraino behintzat, baina aldi berean ni neu izan nahi dut, jende guztiak bezala gozatu sexuaz, larrua aurretik eta atzetik jotzen didazula sentitu, zergatik da hori zikina, orgasmoak izatea, gozamenez eztanda egitea, zure sabelaren gainean lokartzea eta esnatzean zakila miazkatu eta berriro gure gaztetasunaren sua berpiztea, ekin, bizi, eta ez soilik zure zakila barruan dudala geldirik iraun, tantra meditazioan, otoitzean, eta garbiketa praktika amaigabeak eginez larrutan egin behar dugun bakoitzean, pentsatuz ez dakit zer eroriko zaigula zerutik, gauzarik ederrena balitz ere ez leukake zertan ito gure grina eta gure egoa, bai, egoa, Ananda, ni neu izan nahi dut, ego hutsa; zu zeu, Sara, zu zeu, zeurekeria horretan itoko zara, ez duzu ikusten lakioan erortzen ari zarela, ez duzu ikusten liluramenduaren infernura arrastatzen nauzula; eta gustura asko irristatzen zara nirekin batera, memelo alaena, baina onartu egin behar duzu, obsesionaturik bizi zara, naturalago jokatu behar dugu, normalago, Ananda, hainbeste nahasmen mistikorik gabe; nahasmen mistikoa diozu, milaka urtean milaka pertsona zintzok eta hainbat santuk ondutako jakintzari nahasmen mistikoa deritzozu; beharbada ez dira irakaspen okerrak, Ananda, agian dena egia da, baina gu hemen eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai baitakit nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro ere igoko zara, nahi duzun denbora guztian geratu, lagunduko dizute Iñigo eta besteek euskal zera horretan, eta ni hemen behean zain geratuko natzaizu, bihotz zabalik, ez zaitut gorroto, Ananda, nire bizitzako gauzarik onena zara, baina ezin dizut jarraitu amildegira; amildegi deitzen diozu gailurrari, ...eta orain bizi gara, geure gurari eta ametsekin, eta ezin dugu amildegian behera bota geure nortasuna, ez iezadazu eskatu ni neu izateari uko egiteko, hori inoiz ez, izan ere modu ezkutu bat baino ez da emakumearen zapalkuntza puta hau luzatzeko, ulertzen, polit horrek?; zeu zara, Sara, ezer ulertzen ez duena, emakumearen zapalkuntza diozu benetako askatasun osoa eskaintzen ari natzaizularik, bai
|
baitakit
nora noan, behin izan nintzen-eta hantxe, Kailas mendian, nire izatearen gailurrik gorenean, nortasun oroz harago, eta gailur hura bion artean iraunkor bihur dezakegu, hantxe geratu betiko, eta handik euskal arraza berria hedatu mundura, eguzkiaren errainuen antzera, fida zaitez nitaz; erabili egin nahi nauzu, Ananda, igo zaitez zeu bakarrik mendi arraro horretara, behin han izan bazara berriro e...
|
|
2010
|
|
|
Ororen buru ene mintzaldi bukaera gaizki asmatua nuen:
|
jakiteko
nora joan ez da nundik heldu giren jakin behar. Hori baino sinpleago da:
|
|
|
Hori baino sinpleago da:
|
jakiteko
nora joan, jakin behar da nora joan, eta nundik heldu giren jakin behar da, jakiteko nundik heldu giren. Beste guziak gure buruen ahusatzeko jukutriak dira!
|
|
2012
|
|
|
Inasek ere ez
|
daki
nora doan sartzen. Ez daki Jesus Mariren hitzetan zer dagoen jasotzeko modukorik.
|
|
2018
|
|
|
Luze ibili ziren korridore beldurgarri haietan, denboraren nozioa guztiz galduta. Leo gero eta baldarrago mugitzen zen, baina ematen zuen
|
bazekiela
nora zihoan. Iluntasun hartan, dudarik gabe hartzen zuen ezkerrera eta eskuinera, satorren antzera, eta behin bakarrik egon zen ezbaian:
|
|
|
Bapo, Battis! Itzuli zaik Baronet abiapuntura, eta orain ez duk jakingo zer egin, nola onik atera trantzetik, ez dakik-eta Baronetek zer nahi duen, ez
|
dakik-eta
nora doan. Ez dakik ezer, Battis!
|
|
2019
|
|
|
Egunero garbitzen zituen janzkiak eskolako komunetan. Ez
|
zekien
nora joateko aginduko zioten, baina guztiz seguru egon nahi zuen inoizko itxura ederrena izango zuela iristen zenean.
|
|
|
Kamioi batean irtengo da gauerdian. Ez
|
dakit
nora joango den, baina noranahi doala ere, bizirik irauteko aukera bat izango du. Ulertzen duzue?
|
|
|
–Ez
|
dakit
nora joan ziren gero baina tabernatik elkarrekin irten ziren, hori seguru. Ai ama, Ali, benetan sentitzen dut.
|
|
|
" Egon ziur Godard pilotuaren esku dagoen edozein bidaia aerostatiko batere arriskurik gabea dela. Trebatua eta ausarta izaki, ongitxo
|
daki
nora doan, primeran daki non jaitsiko den, bere sen preziatuak argi erakusten dio non komeni zaion lurreratzea. Berme hauekin guztiekin, haren hegaldiek segurtasunak oro eskaintzen dituzte eta ametsak dira, izan, hegaldi baino gehiago, baina oso amets llaburrak edonola ere".
|
|
|
Egunero egunero galdetzen zion etxean jarriak zeuzkan soldadu haietako bakoitzari: " Zuek ba al
|
dakizue
nora joana den errejimendu frantsesa, infanteriako 23 zenbakiduna. Gure semea han da".
|
|
|
". Ez al
|
dakik
nora goazen? –esan zuen Camierrek.
|
|
|
Badut beste bat, urdurixkoa, ez
|
dakit
nora joana izango den?, beti pixagura dena. Gizajoari parera justu tokatzen zaio beti gutxien behar duena, huraxe juxtu...
|
|
2020
|
|
|
Tenientea jauretxe barrura abiatu da, irmo eta seguru, hanka pausoak indarrez emanez, ongi
|
baitaki
nora doan. Kaboa eta soldadua, zuhur, pare bat metro atzerago doaz, aginduen zain, beren baitan aukera posibleak asmatu nahian.
|
|
|
Gauza batzuk ez dira ulertzen. Ez
|
dakit
nora joaten diren, alde egiten dutenean. Ez dakit haraindikoan zerbait baden ala ez.
|
|
2021
|
|
|
–Eta badakizu zer egin zuen mutilak egun horiek zure txabolan eman eta gero?
|
Badakizu
nora joan zen?
|
|
|
–hots egin nuen barrura sartuta?.
|
Badakizu
nora joan den zure arreba?
|
|
|
|
Bazekien
nora zihoan.
|
|
2022
|
|
|
–Ez
|
dakit
nora joan zen, esan zuen Kernan jaunak.
|
|
|
Deabruek hartu ninduten, ez dakizu zuk ondo. Eta, hori, izugarri gustatzen zaidalarik kanpoko jendea herrira hurbiltzea, baina zetozen horiek geratzera zetozen eta ez zekiten ezer landaz, ezer ez basoaz, eta semea galtzen bazitzaien, seguru ez zela egongo erbi hilen lekuan jaten, zeren nik beste gauza batzuk badakizkit, baina ez
|
dakit
nora joaten diren haur galduak. Eta hemengoak garenok ez dakigu ezer kanpotarrei buruz, jauna, zeren, hona datozenean, beste lekuren batean nahi ez dituztelako izaten da.
|
|
|
Ia hutsik zegoen Paris bat utzi zuten; ipar mendebaldeko petrolio biltegiak sutan zeuden, eta hodei beltzek estaltzen zuten zerua. Jende hark ez
|
zekien
nora zihoan. Beren artean errukia zegoen, karitatea, herri xeheak beretarrei baino erakusten ez dien sinpatia aktibo eta erne hori; are gehiago ohiz kanpoko beldur eta miseria garaietan.
|
|
|
Bai, ondo entzun duzue, ez dute ezeren faltarik! Zer uste duzue, ez
|
dakigula
nora joaten den haragi guztia. Gauza jakina da eurek eskuratzen dituztela txartel guztiak.
|
|
|
Apezpiku batengandik, bai. Progreteriak
|
badaki
nora doan, baina ez nondik datorren. Zaletasun behar lukete genealogiarako.
|
|
2023
|
|
|
Ba al
|
dakizu
nora joan zen?
|