|
2000
|
|
|
Bazen, lehendik ere, betidaniko gatazka apaizgoaren eta aginpidearen artean, gai pisutsu horren inguruko legeak egin eta epaiak eman behar zirenean. Ezkontza
|
bera
zer zen, lege zibilak lege naturaletan eta lege erlijiosoak lege zibiletan zertan ziren osagarri, lege horien aginpidea noraino luza, horiek guztiak ziren ezjakin eta zehaztugabekoak.
|
|
2001
|
|
|
Gorputzak eta arimak bereizteak ez du zentzurik, agerpen ezberdinak besterik ez dira;
|
bere baitan
zer diren ez dakigu eta agian funtsean berdinak dira. Beraz, gizakiak pentsatzen du, ez arimak.
|
|
|
Egiak aurkitu baino gehiago huts egiteak ekiditen ditu. Ezagutza berriak sortu baino, ezagutza
|
bera
zer den argitzen du. Filosofia norberaren mugak ezagutzea besterik ez da.
|
|
2003
|
|
|
Hau baita maitasun kontuei zuzen ekic tea, norberak ala beste norbaitek gidatuta: hemengo ederretatik abiatuta eta edertasun hura helburu, beti gora joatea mailak bezala erabiliz, batetik bitara eta bitatik gorputz eder guztietara, eta gorputz ederretatik bizimodu ederretara, eta bizimoduetatik jakintza ederretara, eta jakintzetatik jakintza hartan amaitu arte, edertasun haren jakintza besterik ez dena, eta edertasuna
|
bera
zer den ezagutu arte.
|
|
2010
|
|
|
Aurrekoei men eginez, Suarezen azken saioa da legea
|
bera
zer den azaltzea. Historian zehar izan diren zehaztapenetatik hasita, Suarezek berebiziko ahaleginak egiten ditu, ozen eta garbi, legearen kontzeptua adierazteko.
|
|
|
Ikuspuntu horretatik, bada, Humboldten" gizakiaren teoria" aldi berean da" antropologia pedagogikoa" eta" pedagogia antropologikoa". Baina gizakiak berezkoa du dimentsio linguistikoa —hizkuntza ez da berarentzat eranskin bat soilik—, eta, horregatik, nahitaez hartu behar dugu kontuan hizkuntza, baldin eta gizakia
|
bera
zer den ulertu nahi badugu eta berorri bere garapenean lagundu nahi badiogu. Testuinguru antropologiko horrek, bestela, badu ere eraginik hizkuntza bera kontsideratzeko gure moduan, ze berori hemen bere sakoneko gizatasunean agertzen zaigu, eta horrek —besteak beste—" hizkuntzaren izaera formatiboaz" hitz egitera garamatza.
|
|
2011
|
|
|
mundua, ezagutua izateko, era jakin batean eman behar zaio subjektu ezagutzaileari. Mundua
|
bere baitan
zer den ez dugu ezagutzen, subjektu ezagutzaileari nola ageri zaion baizik; hots, mundu ezagutuaren izaera subjektuala da (subjektiboa esaten duguna gehienetan). Subjektu ezagutzaile hori (ezagutza estrikto edo zientziarena) ez da Newton edo Einstein, ezpada transzendentala da, unibertsala; h. d., berak ez dauka historiarik, ez da subjektu enpirikoren bat, baizik ezagutzaren aprioriko baldintzen bilduma da:
|
|
|
Izatea eta denbora (1927) Heideggerren obra ezagunenak" izatearen arazoaren" ikerketa orokor bat izan behar zuen autorearen asmoan. Baina, izaki guztien artean bat berezia bai baitago izatearen zentzuaren galdera planteatzen duena, eta are
|
bera
zer izan berarentzat garrantzia existentzialekoa duena, de fakto idatzi den liburua zinez(" g/ izaki") horren izatearen analisi sistematikoan zentratzen da —beste atalak Heideggerrek inoiz ez zituen idatzi. Izaki hori, errepikatzen du aurreko urteetako araketak jarraituz, munduaren ezagutzaile (kategoriekin, etab., hornitua) izan baino lehenago eta barnago, mundutarra da, gauzen munduan bera ere" Han Dagoen" bat, han dagoen beste guztiaren artean.
|