|
2004
|
|
|
Hala ere,
|
bi
bide hauei esker ezagutu daiteke gizakien eta piztien artean dagoen aldea. Zeren ondo gauza nabarmengarria baita ez dagoela inon hain gizaki abereturik eta kirtenik (zoroak ere kontuan izanik) gai izango ez dena zenbait hitz elkarrekin josteko eta diskurtso bat osatzeko bere pentsamenduak adierazi ahal izateko; eta, ostera, ez dagoela antzerako zerbait egin lezakeen animaliarik, ezta perfektuena edo zorion handienean jaiotakoa ere.36
|
|
|
Hau ordurako makina bat eztabaidarako hizpide izan zen eta Descartesen pentsamenduan tratamendu berezia izango zuen, argi eta garbi adieraziko zuelarik badela esparru bat —errebelazioaren esparrua alegia— arrazoimenari ez dagokiona, arrazoimenaz gaindi dagoena eta arrazoimena ez erabilita ere eztabaidatu ezinezko balioa duena. Garbi utziko du arrazoimenarena eta fedearena
|
bi
bide ezberdin direla eta leku ezberdinetara heltzeko gainera, edo egia mota ezberdinetara behintzat, eta ezin direla bi esparruak nahastu, ezin dela fedea arrazoimenera murriztu, baina ezta alderantziz ere arrazoimena fedearen menpean ipini. Honek ez du esan nahiko berarentzat arrazoimenaren bidea bestea baino goienagoa denik.
|
|
2005
|
|
|
Antzeko zerbaiten beharrean dago ere haren antropologia konparatua, ze jarduera honek giza-karaktere ezberdinak aztertu nahi ditu, bai, baina hauen konstatazio enpiriko historiko baten eta beraien kontsiderazio filosofiko espekulatibo baten arteko erdibidea bilatuz. Hain zuzen" irudimena" da
|
bi
bide horiek lotzeko gaitasuna duen ahalmena," espirituaren materia eta forma aldi berean eta Bat bezala aurkezteko" gai den ahalmena eta, zalantzarik gabe, hau da bere ustetan ikerketa antropologiko ororen" zailtasunik" handiena48 Antropologia konparatua aldi berean da ezagutzailea eta humanizatzailea: hark gizakiaren indibidualitateari bere idealera hurbiltzen lagundu nahi dio, baina, honetarako," adimenak" (Verstand) eta" arrazoimenak" (Vernunft) elkarrekin aritu behar dute lanean.
|
|
2008
|
|
|
substantzia esentziarekin identifikatzen da eta unibertsala ez da substantzia. Bi baieztapenok batu ahal izateko
|
bi
bide ditugu: esentzia (to ti en einai) terminoaren esanahia murriztu edo unibertsal (to katholou) terminoaren esanahia murriztu.
|
|
2009
|
|
|
Kantek, nahiz eta kontrakoa iruditu, bide franko utzi zuen irekita.
|
Bi
bide, guttienez. Bere ondorengoek jarraituko zuten bi bide:
|
|
|
Bi bide, guttienez. Bere ondorengoek jarraituko zuten
|
bi
bide: bata berriro metafisikarena eta bertzea" mugimenduarena".
|
|
|
bata berriro metafisikarena eta bertzea" mugimenduarena". Egia erran, Kant daukate
|
bi
bide horiek oinarritzat. Hau da, gutti goitti beitti, Kanten planteamendua (eta, ondorioz, Newtonena ere) ontzat hartzen dute.
|
|
|
berbaitango gauza pentsatzearena (pentsatzearena!!, eta ez ezagutzearena) eta Kanten sistema hertsi eta geldiari mugimendua ezartzearena. Bere ondorengotza filosofikoaren lana
|
bi
bide horiek jorratzea izan zen. Lehenengo bideari Schopenhauer (eta Nietzsche geroago), eta Hegel bigarrengoari (Marx gero), atxikiko zaizkie.
|
|
2011
|
|
|
Bien gatazka zahar hori laburki axal axaletik errepasatzen hasita, jada Parmenidesen poemak (poesia izan gabe hainbat elementu poetiko aprobetxatzen duen poema batean alegia!) elkarrekin konponezintzat agertzen zituen batetik" egia biribilaren" argizko bidea eta bestetik" hilkorren iritzien" bide nahasia, jendetza ezjakinaren uste ustelena.
|
Bi
bide horiek elkarri kontrajartzen tematua ikusten dugu Sokrates orobat solas guztietan, beti ezagutzaren bila ustearen edo iritziaren aurka. Heraklitok ere kontrajarriak zituen esna daudenak eta lo daudenak, eta ikusten ez den harmonia eta ikusten dena; konkretuki" Homerok —zioen— ongi merezia du lehiaketatik kanpo bidalia izatea eta astin astin eginda uztea".
|