|
|
Ez irrati eta gutxiago telebista, tabernan entzundako hala moduzko solasak edo, etxeko soroetan lanean genituenen otorduko tertulia iruzkinak, horixe zen mutiko gazte erdi bihurrion eguneroko" prentsa". Han jakiten genuen ez dakit nongo Joxerramon" luistarretatik" bota
|
zutela
bi aste lehenago ez dakit non dantza lotuan ibili omen zelako. Eta harako neska gajoa ere abertentzia serioa eginda utzi ote zuten, hurrengoan" Mariaren alabetatik" botako zutela eta...
|
|
|
Helenekin ez du gauza lotsagarririk sentitzen, sexua egitean ez du bere burua ikusten gauza arraroak esaten, ez du izaten inon egokitzen ez delako sentsazio iraunkor hori, inoiz egokituko ez delako sentsazio hori. Mariannek basatasun bat zuen, tarte batean Connellengan barneratu zena eta sentiarazi ziona bera ere Marianne bezalakoa zela, esan ezinezko zauri espiritual bera
|
zutela
biek, eta ez bata eta ez bestea ez zirela inoiz mundu honetara moldatuko. Baina bera ez zen inoiz egon hura bezain hondatuta.
|
|
|
Sartu zen, bada, eta komandantea mahaiaren atzean eserita topatu zuen; komandanteak zorrotz begiratu zion; Rozinak bizkor adierazi zion Medvodeko andre gazteak deitu zuela bisitaren berri emanez, eta okelarena bota zion berehala; komandanteak ezagutu egin zuen; orduan Rozinak maitaleari baino ñabardura gehiagorekin azaldu zion oraingoan iloba baten bila zetorrela, neskak istripua izan zuela, uretara erori eta ia ito zela, ez zela inongo agentea, ezta hurrik eman ere, ez zioten ezer aurkitu miatu zutenean, ez armarik ez gutunik, ez zuela ihes egin nahiz eta aukera izan hartarako; gezurretan ari zen, noski; etxera eraman behar zuela, moja urtsulatarretan hasi berria zela, Karmela izena hartuko zuela, galde zezala Lublijana n ea Karmela ahizpa itzulia zen komentura, galde zezala Pia Garantiniz, hura baitzen komentuko ama nagusia, han ez bazegoen ospitalean egongo zela, ospitalean egiten baitzuten lan mojek, Zmagaren amak bihotzeko gaitz larria zeukala eta edozein unetan hil zitekeela, neska hura etxera eraman beharra zeukala berehala, alaba Jainkoaren esku utzia zutela gogoaren kontra, eta orain alemanek Jainkoari kendu nahi ziotela, neska hura moja izanik Jainkoaren eskuetan baitzegoen, Lublijanatik ama ikustera abiatzea besterik ez zuela egin, oso gaixo zegoelako, azken igurtzia laster emango ziotela, ea berak ez al zion beldurrik Jainkoaren hatzari, hala mintzo zitzaion ofizial aleman garaiari, eta ofizialak lasai entzuten zion; Rozinak haren aurpegiaren aurrean astintzen zituen igandetan mezatara eramaten zituen otoitz liburua eta arrosarioa, orgaren eserleku azpian ekarriak, Zmagarenak zirela esanez. Rozina hizketan ari zen bitartean komandantea isilik zutitu eta leihora gerturatu zen, bizkarra emanez, aintzira distiratsuari begira; neska non zegoen galdetu zion Rozinak, gauerako etxera itzuli beharra zeukatela, basoetan lapurrak zebiltzala eta zerbait kentzera irten zitezkeela, nahikoa zoritxar gertatua zitzaiela familian, basoetan zehar joan
|
zutela
bi emakumeek. Komandanteak galdetu zion ea gehiago berriz agertuko zen hara; gero, urtsulatarrenera deitu zuen telefonoz, Pia Garantini amak erantzun zion frantses egoki batean Karmela ahizpa ez zegoela monasterioan, eta galdetu ziolarik alemanez ea 14 egun zeramatzan agertu gaberik, baietz besteak, hala zela; ama eriarekin ote zegoen ere galdetu zion, eta ama nagusiak ez zekiela eta adio esanez agurtu zuen.
|