|
2001
|
|
|
Edozein errepide ostatuko gela irudiztatu eta halakoxea zen nire aurrean zegoena. Ohe bikoitza, modaz pasatako koltxa gorriztaz estalia; eskuin aldean mesanotxe txikia, gainean lanpara eta iratzargailu bat zituena; ohe-buruaren gainean paisaia idiliko bezain irreala ageri
|
zuen
koadroa, sitsak jotako marko batez hornitua; ezker aldean armairu xume eta trinkoa; atearen ondoan mahai luzexka zurezko aulki batekin eta pixka bat atzerago, hormatik zintzilik, ertzak belztutako ispilu meharra. Sabaian, berriz, eta dena era ahulean argituz, kontsumo txikiko bonbilla horietako bat.
|
|
2003
|
|
|
Damutuaren jatorkeriak! Zein izen jartzen
|
zuen
koadroetan?
|
|
2004
|
|
|
Zenbat ilusio galdurik. Esti irudikatu
|
zuen
koadrozko maleta txiki hura egiten. Armairu gainetik hartu, koadro arrekara haiei hautsak astindu, gider hedagarria eta gurpil beltzak oihal busti batekin garbituko zituen.
|
|
2005
|
|
|
Ihesbiderik inon bazen, hantxe zeukala itxaropena. Egin nahi
|
zuen
koadro hura lortzearen arabera aurkituko zuela Leonek bizipoza edo nahigabea.
|
|
|
Leonek hutsik ikusi nahi
|
zuen
koadroa, biluts, ikusmena ostu zezakeen bestelako ezertxorik gabe inguruan. Gero han bertan eseri zen lagun margolaria, lurrean, eta fitsik esan gabe egon zen denbora luzean, egin berri zuen lanari begira.
|
|
2012
|
|
|
Horrexegatik diot ez garela biok bat bera, idazle argentinarra eta biok ez garela lerro zuzen baten zati bera, lerro zuzen beraren bi parte desberdin baizik. Beste hitz batzuekin esanda, ni naiz Cortazar handiak bukatu gabe utzi
|
zuen
koadro hori margotzen jarraitu behar duena.
|
|
2016
|
|
|
Ramon Sota enpresariaren bizilekuan ospatu zen Antonio Gezalaren koadroan ageri den festa, Ibaigane jauregian, 1927ko otsailaren 26an; margolariak berak data jaso egin
|
zuen
koadroan, almanakatik askatutako orri bat margotu baitzuen egun horrekin.
|
|
|
Ikuskizunaren burua Manu Sota zen eta arte zuzendaria Antonio Gezala margolaria, Sota eta Letamendi baino hamar urte pasa zaharragoa. Aita aberatsa zenez, Gezala ez zen margolaritzatik bizi, ez
|
zuen
koadroak pintatzea ogibide, eta horrek, zalantzarik gabe, askatasun handia eman zion sortzeko. Artista ez zegoen erosleen gustuen mende; libre izan ahal zen sormenari dagokionez, bere gurari, gustu eta intuizioei bide emateko.
|
|
2020
|
|
|
Bigarrena, berriz, hurbilagoko irudia zen, eta ur azalean igeri zebilela zirudien koadro bat agertzen zen. Segituan konturatu nintzen dorretxea erdian
|
zuen
koadro huraxe zela; lausotuta bada ere, ezagutzeko moduan ageri zitzaizkidan margolaneko zapelatzak, basurdeak eta dorretxea bera. Vicenziren izenpeari begiratu nionean, bat batean sinaduraren gaineko igelarekin egin nuen topo:
|
|
|
1993an Velazquezen Las Meninas margolanaz jantzi ginen, markoa egin genuen gozotegiko erretilu urrekarekin. Bakoitzak jokatu
|
zuen
koadroko pertsonaia bat, margolaneko zakurra ere atera genuen. Ni Velazquez bera nintzen aitaren paleta eta pintzela eskuan.
|
|
|
bi gizon mahai gainean erdi etzanik, begiak itxita irribarrez, ardo botila aldamenean. Aitak amaitu gabe utzi
|
zuen
koadroa bilobetako batek hartu zuen.
|
|
2021
|
|
|
“Ez zen batere klasista”, esango diote uzten duenean. Garbitu egin behar zuen etxea, eta erosi berri
|
zuen
koadroa logelan jarri: ea hori ere gustu oso txarrekoa, funsgabeki nabarmena eta nerabea iruditzen zitzaion.
|