Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 197

2000
‎Baina Txemak bazekien, ondo jakin ere, poz txiki horren ostean berriro zetorkiola bakardadea, Eiderrekin hamaika mila proiektu zituelako etorkizunerako eta konturatzen hasia zelako ez zela Eider galdu zuen dena. Askoz ere gauza gehiago ziren.
‎Ez, askoz ere baliagarriagoa zen begien bistako gauza batzuk ukatzea. Noski, Jabik erraz esaten zuen dena. Jabik aise egiten baitzuen bere buruari proposatzen zion guztia:
‎Saioak ugaritzearekin joan zitzaidan begitartea iluntzen. Gaueko hamaiketan egunkaritik urratua etxeratuta, irrigarririk batere ez zuen denak bonbilla ahul batek argiztaturiko gure egongelako mahaira murmurika metaturik aurkitzeak, afari merienda oparo baten hondarrak zoko batean pilaturik zeudela. Halakoetan, sukaldera jotzen nuen zuzen, eta hozkailu beti hustuegitik lehen soberakina ahora eraman.
‎ugaldeko atso hilaren afera nire gain hartzean erositako liburuetatik heldu ziren, inori inolako baimenik eskatu gabe guraizez soilduta. Nork idatzi zuen denok pirata lokartu bat daramagula geure baitan?
2001
‎Ilundu ostean, ilargi beteak esne plater lez argitzen zuen dena. Botila ahora eraman zuen barrua lehorturik zuela frogatzeko.
‎Eta boga boga marinela marinela joan behar dugu urrutira urrutira ere kantatu zen afalondo hartan. Elurrolde metodikoa izan zen, jausi eta jausi jardun zuen dena eternalki estali nahi balu bezala, eta gogoratu zuen ilunabar hartan, etxez etxekoan, Mugertza baserriaren atarian kantaturiko seizazpi bertsoetako bat, Zuri nabarra azpiko, gorri ederra gaineko, andrea zure parerik ez da hau plaza hau ondratzeko. Kantarien artean zegoen bera, nahiz eta isilik, eta etxeko beste guztiak atartean zeuden, amama izan ezik.
2003
‎Beraz, ez nion ia hitzik ere egin. Berak esan zuen dena. Barkatzeko eta barkatzeko, nirekin oso gogorra izan dela, damututa dagoela, zuk ireki dizkiozula begiak, nirekin hitz egin behar duela, Josebak ere nirekin egon nahiko lukeela...
2004
‎Hotza nabaritzen nuen, hotz sarkorra, sorgortzailea. Belar hezearen usain hilak betetzen zuen dena. Argi bat ikusi nuen.
‎Baina bere Colt kutunaren hotsa entzute aldera egin zuen tiro Del Vallek, ke garratza usaintze aldera. Orain ulertzen zuen dena, orain zekien zergatik zegoen Weber hain izuturik: Parsifal haren etxean sartu eta mehatxu eginen zion.
2005
‎Antiojo zilarreztatu batzuk jarrita ordurako, organo bakoitza pisatu zuen, gero atzamarrak asko erabiliz aztertu, eta azkenik xerratan edo erditik ebaki zituen. Berrogeita hamar urte inguruko gizonak arreta handiz jarraitzen zuen dena, lepoa askotan luzatuz. Erizainak, berriz, profesionaltasun handiarekin egiten zuen dena eta osagile titularrari baino ez zion begietara begiratzen.
‎Berrogeita hamar urte inguruko gizonak arreta handiz jarraitzen zuen dena, lepoa askotan luzatuz. Erizainak, berriz, profesionaltasun handiarekin egiten zuen dena eta osagile titularrari baino ez zion begietara begiratzen.
2006
‎Begiak malkotan, bere burua madarikatu zuen hain ergela izateagatik. Are gehiago katramilatu zuen dena aitona babesteagatik. Orain ezinezkoa zitzaion Gepperti laguntza eskatzea:
‎Lehenengoz ikusi esan dut, lehen ere askotan ikusia zintudan arren, eta ez dago alferrik esana: aurreko ikuste haietan ez bezala, orain banekien, eta zuk bazenekien banekiela, eta horrek desberdina egiten zuen dena; lehenengoz ikusi bazintut bezala, hain zuzen ere. Arretaz begiratu nizun, begi berriekin.
‎Izuak bere marka utzi zuen denen bisaietan. Biarnon, papisten erreboltak bortu aldeko ibarretan hartua zuen indarrik handiena.
‎Nire hizkuntzaz hitz egiten zidan. Dena zitzaidan misterio bidaia hartan, behe laino batek estaltzen zuen dena, eta nik, orduan behintzat, oso argi ikusi behar izaten nituen ulertu beharreko gauzak. Nire adin posturakoa izango zen.
2007
‎Ez zuen dena hasieratik pentsatu. Kasualitatea izan zen, bizitzan ia dena bezala.
‎Hiriburu britainiarrean erosi zuten auto karabana, bigarren eskukoa, ematen ez bazuen ere. Bai, horregatik zeukan bolantea eskuman, horrek zirraragarriago egiten zuen dena.
2008
‎Nirekin beti atsegina izaten zen, eta poztu egiten zen sukaldean ikusten ninduenean. Zilarra bezain garbi edukitzen zuen dena, platerak zintzilik distiraka, eta loroa kaiolan txoko batean.
‎Gero erronda egin zuen, eta, esan zuenez, ondo aurkitu zuen dena.
‎Holaxe jarraitu zuen denak harik eta, hileta ondorengo egunean, hirurak aldera arratsalde gordin, lainotsu, izoztu batean, une batez atarian nengoela aitaganako gogoeta goibelez beterik, kamioan barrena poliki poliki zetorren norbait ikusi nuen arte. Itsua zen zalantzarik gabe, makila batekin txapaka txapaka jotzen baitzuen aurreko lurra, eta bisera berde handi bat zeraman begiak eta sudurra gordetzen zizkiona; txalkortua zegoen, adinagatik edo ahuldadeagatik, eta marinel kapa zahar handi, zarpailtsu bat zeraman soinean, txanoduna, erabat desitxuratzen zuena.
‎Baina, marinel hankamotz harengan pentsatze hutsak hainbeste izutzen baninduen ere, kapitainari berari askoz beldur gutxiago nion nik beste inork baino. Zenbait egunetan, eraman zezakeena baino askoz ron gehiago edaten zuen; eta orduan, eseri eta bere itsas kanta zahar latz, gaizto haiek kantatzen zituen, inoren axolarik gabe; baina beste zenbaitetan edaria eskatzen zuen denontzat, eta bezero kikildu guztiak bere kontuak entzutera behartzen zituen, edo berarekin batera kantatzera. Maiz sentitu nuen etxe guztia dardarka. Tra la rai, botila bete ron?
‎Itzuli eta aulkian eserita liburu bat irakurtzen atzematen ninduenean deskuidoaz ohartuko zela pentsatu nuen. Aztoraturik, desenkusaren bat bilatzea aski izango zuen dena gaizki ulertu batean gera zedin. Arropak hartu, desenkusak errepikatu eta alde egingo zuen, eta nik ezpainetan barre haize bat nuela jarraituko nion begiradarekin, ni bezalaxe aulkian eserita liburu bat irakurtzen zegokeen bere senarraren edo senargaiaren bila zihoan bitartean.
‎Eta zalantzak. Ez ote zuen dena txukun txukun bildu. Paperen bat ahaztuko al zitzaion.
2009
‎Urteko lehen egunean, arratsaldeko laurak aldera, Paulari deitu nion. Galdu egin nintzela, bat batean luze iritzita tabernara sartu nintzela haien bila eta ez zegoela inor; hariaren bestaldean isilik jarraitu zuen denak minutu erdiz; gero Paulak coca cola bat hartzera joan nahi ote nuen galdetu zidan. Seguru nago aitzakiaren bat jarri izan banio ez zuela ezustean harrapatuko, baina baietz esan nuen.
‎Orduan aitortu zuen dena. Baietz, berak neskatxari elkar ikustea eskatu ziola.
‎Richard Ross detektibeak, baina, ez zuen dena sinetsi eta hasieratik susmo txarra hartu zion Harry Lodes, emakumearen gizonari.
‎Birritan pentsatu gabe ahoratu zuen Oskarrek. Handik aurrera, ur azpian bezala ikusi zuen dena: elizako argi dardartiak, abesti tristeak, doluminak ematera hurbiltzen zitzaizkion aurpegiak?
‎Azkenean, aserik, ahoa lehor, zutitu egin zen sofatik eta aterantz abiatu. Ez zuen joko harekin jarraitu nahi; bertan behera utziko zuen dena. Ez garraio, ez deus!
‎Baina orain, neskaren aurrean, hitzik gabe bezala zegoen. Akaso hortik zehar zituen anatomia liburuak erakutsiko balizkio, hobeto ulertuko zuen dena.
‎Biktima eta hiltzailea pertsona bera ziren. Horrek azaltzen zuen dena. Edo ia dena.
‎Puzzlearen zati guztiak jarri nituen mahai gainean, nire barruko anabasaren inbentario bat egin nahian banenbil bezala. Karmelek adi entzuten zuen dena. Arrapaladan botatakoa jarraitu ezinik seguru, baina, sumatu nuenez, interesatua.
‎Armagnac-ek kakaztu zuen dena. Badaezpada ere, ez nion nire xedeen berri eman, ez hari ezta Miossensi ere.
‎Hiru egunetik behin edo, preso batek gorpuen ezkerreko besoetan tatuatutako zenbakiak irakurtzen zituen, eta heriotzen liburuan apuntatzen zituen gero. Baina, maiz, tifusaren udaberriko izurriteetan esaterako, gorpuak ohi baino gehiago pilatzen ziren, eta hilotz metaren tamainak ia ezinezko egiten zuen denak identifikatzea.
‎Zerbait ezohikoa, garai hartan oso andre gutxi fusilatzen zituztelako. Gertatzen zenean inpresio berezia egiten zion, eta egunerokoan ohi baino xehetasun handiagoz jasotzen zuen dena. 1937ko irailaren 22an, esaterako, hiru emakume zigortu zituzten hormara:
‎jardun zuela salatu zuen. Jesus Ulaiarren emazte Rosa Mundiñanok ukatu egin zuen dena, ohar baten bidez: –
2010
‎Prentsaurreko haren ondorioz sortutako informazioaren jarraipen zabal eta loriatsua eman zuten komunikabideek hurrengo egunetan. Baina ekainaren 8ko eguerdi hartan bertan, batek baino gehiagok ez zuen dena horren garbi ikusten. Gilen taldean hasieratik egondako hiru arkeologoak susmoak hartuta zeuden, zeramika puska horiek lurretik atera zirenean haiek aztarnategian lanean ari zirelako, eta ez zutelako inoiz grafito edo marrazki edo idazkun bakar bat ere antzeman.
‎Gilek, beraz, bazekien batzordearen epaia txarra izango zela, aditu askok esan ziotelako lehenago. Baina, hala ere, ustekabean hartu omen zuen dena, 2008ko azaroaren 19 hartan. Ustekabean aditu gehienen txostenak, ustekabean berak idatziz lehenago jaso ez izana, ustekabean arratsalde hartan bertan prentsaurrekoan zabaldu izana, ustekabean, noski, epaia bera:
‎idatzi zuen, horrelako bilaketa batetik zer espero zezakeen oso ondo jakin gabe, eta aurkitutako lehenengo orrialdean iltzatuta geratu zen. La jornada izeneko egunkari baten albistea zen, eta Amaiak bi aldiz irakurri behar izan zuen dena ondo ulertzeko.
‎Beste emazte batzuek amaitua zuketen berarekin. Etxe barrurako gorde zuen dena Norak. Orain hura zen besteengandik bereizten zuena:
‎Hiru egunez bero nardagarri batek bereganatu zuen dena. Ia berrogei gradura heldu ziren termometroak eguerdi partean, dutxa hotzek ez zuten ezertarako balio eta iluntzetako itsas haizea, hain atsegina urte sasoi hartan, ez zen inondik ageri.
‎Gazteak arreta handiz begiratzen zituen kaleak, atari bakoitza, jendea... umetako irudiren bat iratzarri nahian baina amak deskribatu bezala ikusten zuen dena, etxe txiki meharrak bokalearen ondoan ate leiho koloretsuekin, hizkera berezi hura...
‎Ander ere han zegoen, ilaran aurrenengo. Lekurik onena hartu nahi zuen dena hurbiletik ikusteko. Ama eta laguntxoez inguratuta zegoen.
‎Anderrek mutu eta zirkinik egin gabe jarraitzen zuen dena, txundituta. Bere heroia txori hegalaria ere bazen.
‎Lehenengo azterketak iritsi arte iraun zion sukar horrek. Erraz gainditu zuen dena, eta gogotik ospatu zuen garaipena. Ordura arte, gelakide nahiz pisukideekin ateratzen zen egunetan garaiz erretiratzen zen, eta egun hartatik aurrera ere ez zen parrandazale amorratua bihurtu, baina beste lasaitasun batekin hartu zituen gauzak, baita astebururen batean edo bestean lagunekin plana egin ere, etxera joan gabe.
‎Epearen bezperan amaitu zuen dena, eta egun hartan zer egin ez zekiela gelditu zen: zinemara joan?
2011
‎Gaueko hamarretan irten zen etxetik, eta goizaldean Ogden hiribidean kausitu zuten, bide bazterreko zangan etzanda, sabela bala zuloz beterik. Kale garbitzaile beltz gor batek ikusi omen zuen dena: gelditu gabe pasatu zen auto beltzaren ezkerraldeko leihoetatik hiru lau metraileta bururen sua kontenplatu zuen, eta gero espaloian gizona erortzen zela.
‎Deabru ikusezin batek sahats gainetik begiratzen zuen dena. Haren begien nini gorriak, nahiz eta ikusezinak, leinuru zeuden ikuskizunarekin.
‎Istant batez berriro agertu zitzaion emakume gaixo haren eta seme alaba txiki haien irudia, eta gorpua etxera sartzen. Baina lausotuta bezala ikusi zuen dena, irreala, egunkari bateko argazkia bezala. Festa bukatu eta gero ekarriko dinat berriro gogora, erabaki zuen.
‎Lehenengo asteetan, Izaro arratsaldean etxetik kanpo egoten zenean, Ane erabat urduri jartzen zen eta, behin baino gehiagotan, autoa hartu eta alabaren bila joana zen, Izaroren lotsarako. Gainera, aurkitzen zuenean estu besarkatzen zuen denen aurrean, eta batzuetan hantxe bertan hasten zen negar batean. Asteburuetan ezin zen etxetik atera ere, amak horrela erregututa.
‎–telefonoa belarritik aldendu zuen Mikelek. Patxik modu gehiegizkoan egiten zuen dena: sobera jaten zuen, sobera edaten zuen, karkailaka besterik ez zekien barre egiten eta oihuka hitz egiten zuen, batez ere telefonoz aritzen zenean.
2012
‎Eguna heltzea eta dena bukatzea, ez zuen besterik nahi. Presa handia zuen dena ahazten hasteko.
‎Hitzik ez zen izan, baina oka egin nion gainean. Nire barren guztiak bere gainean ikusteak goitik behera aldatu zuen dena.
‎Zuk esan. Kaka. Hortxe izorratu zuen dena. Elena gustatzen zitzaidan eskuraezina zenean.
‎Gero damutu egiten zen baina egindakoa hortxe geratzen zen. Bihotz ona zeukan eta, gauzak oker zeudenean, nahiago izaten zuen dena argitzea. Hori ona zen, berez.
‎Nik dena gordetzen nuen barruan eta beteta nengoenean oka egiten nuen, dena batera ateratzen zitzaidan eta jendea deskolokatuta uzten nuen. Mariak ez, Mariak sentitzen zuen unean esaten zuen dena. Hori zuen ona berak, nahiz eta gauza guztiak esateak bazituen bere arriskuak ere.
‎Bai, uste horiekin saiatuko zen bere burua lasaitzen: baina alferrik zuen dena. Alferrik dena; zeren Heriotzak, isilik inguratuta, bere itzal beltzean bildu baitzuen biktima.
‎Hilketa honen izugarrikeriak (zeren berehala ikusi baitzen hilketa kasua zela), biktimaren gaztetasun eta edertasunak, eta, ororen gainetik, ezaguna izateak, bat egin zuen denak paristar sentikorren gogoan zirrara sakona eragiteko. Hainbesterainoko eragina, hain zabala eta sakona, izan duen antzeko gertaerarik ez dut gogoratzen.
‎...zuen gehiago itxaron ermitauarekin hitz egiteko, izatez baitzen hura, izan, setatsua eta gaiztoa; aitzitik, euria bizkarraren gainean sentitu zuelarik, eta ekaitza altxatuko ez ote zen beldurrez, jaso zuen bere mailutzarra, eta, kolpeka, ateko oholak urratu zituen bere esku larruz babestuarentzat leku egiteko; eta orduan, beraganantz indarrez tiraka, hainbesteraino apurtu, eta urratu, eta txikitu zuen dena, non baso guztian entzun baitzen egur ihar eta hutsaren zarata eta oihartzuna».
‎Oinazezko giroa arnasten nuela sentitu nuen. Tristura handi, sakon, ezin gaindituzko batek hartzen eta betetzen zuen dena.
‎Honek bere altzoan eraman ninduen gerriari lotutako kaxa batean. Hau, lortu ahal izan zuen oihalik goxoenaz forratu zuen neskatoak alde guztietatik, ongi gosnatu azpitik, bere panpinaren ohea ipini han, aldagarriz eta beharrezko beste zenbait gauzaz hornitu, eta ahal zuen bezain ongi antolatu zuen dena. Ez genuen beste konpainiarik etxeko morroi bat baizik, gure atzetik zihoana ekipaiarekin.
‎Elkarrizketa honetarako gutxienez bost ikustaldi behar izan genituen, zenbait ordu emanez bakoitzean, eta Erregeak arreta handiz entzun zuen dena, nik esaten nuenaz sarri oharrak hartuz eta egin asmo zizkidan galderak ere apuntatuz.
‎Baina Charlesek, pildei azken begirada bat botatzerakoan, lurrean zerbait ikusi zuen, bere zaldiaren hanka artean; eta zigarro toxa bat jaso zuen dena berdez brodatua eta bere erdian armarri irudiarekin, zalgurdi baten atea bezala.
2013
‎Barneyk arreta handiz begiratzen zuen lagunak egiten zuen guztia, galdetzera ausartu gabe. Salamik ere arretaz jarraitzen zuen dena, eta noizean behin jaramonik egiten ez zion bere ugazabari begiratzen zion, belarriak erne.
‎Horretan arrazoi zuen. Kimuk ez zuen dena bere lekuan.
‎Denbora sobera izan nuen barruan egon nintzen urte luzeetan zuei buruzko informazioa bildu eta neureganatzeko. Atsegina izan da, aberasgarria ere bai, zuen denon bizitzetan sartu, nortasunetan arakatu eta adiskidetasuna partekatzea. Baina ez da dena ondo atera:
‎Haiek bilatzeko taldeak antolatu zituzten, eta egunak, asteak eta hilabeteak eman zituzten inguruko bazterrak miatzen. «Kattuk zuzentzen zuen dena [Ramon Oñederra, GALek urte bereko abenduaren 19an hil zuena]. Mendian ibiltzen ginen egur handiak hartuta, belarra garbitzen.
‎eguneroko zereginen joera lasaia, Collins jaunaren tartean sartze sumingarriak eta Rosingsen egingo zituzten sartu irtenen pozak. Bere irudimen biziak berehala erabaki zuen dena.
‎Haietako batzuk biharamunean Philipstarrekin bazkaltzekoak ziren, eta izekoak hitz eman zuen ezen, Longbournekoak iluntzean eurekin elkartzen baziren, agindua emango ziola senarrari Wickham jaunarengana bisitan joan eta hura ere gonbidatzeko. Bennet andereñoak ados agertu ziren, eta Philips andereak adierazi zuen denak goxo goxo arituko zirela loteria joko atsegin eta zaratatsuan eta horren ostean afari bero bat hartuko zutela. Halako plazeren gertakizuna oso pozgarria zenez, biziki aldarte onean banatu ziren Bennetarrak eta Philipstarrak.
‎–Elizbarruti berean jaio ginen, mansio parke berberaren barrenaldean, gure gaztaroaren zatirik handiena elkarrekin eman genuen; etxe bereko bizilagunak, jostaketa berberetako partaide, aita maitasun bat beraren hartzaile. Philips jaunak hainbeste ohoratzen bide duen lanbide hori bera zeukan gure aitak hasieran, baina bertan behera utzi zuen dena Darcy jaun zaharraren zerbitzutan jartzeko, eta bere denbora guztia Pemberley etxaldea zaintzeari eman zion. Jaun zaharrak oso estimu handitan zeukan gure aita, haren adiskide min eta mamia zen bera.
‎–Tira ama, esan zuen denak berriz ere gosari gelara itzuli zirenean?, eta zer deritzozu nire senarrari. Ez al da gizon xarmagarria?
‎Bingley gizon apala da, zin zinez apala, izan ere. Bere ziurtasun ezak ez zion bere adimenduaz fidatzen utzi kasu larri honetan, baina neureari zion fedeak oso erraza egin zuen dena. Gauza bat aitortu behar izan nion, aldi batez, eta ez bidegabeki, minduta eduki zuena.
‎–Inon ikusi ez direnak ikusteko gaua da hau, alajaina! Eta, hortaz, Darcyk egin zuen dena; ezkontza prestatu, dirua jarri, morroiaren zorrak ordaindu eta izendapena lortu! Hainbat hobeto.
2014
‎esatera atrebitzeko gibela dutenek Euskal Herrian, edo begiak itxita bizi dira edo Euskal Herriko kolonia metropolitanoren batetik dihardute, Bartzelonatik edo, hemen lagunak hautatzeak sangrea eta sudoreak eta ezinikusi betirakoak baitakartza?, baina Bilbon, dagoeneko, nire interesgune antzekodunen talde txikia ere arrotz zitzaidan, are jasangaitz. Edo tira, agian ez, agian eta ziurrenik, Bilbo ez da lehen zena esaldi txoroak sortu zidan amorru ez hain irrazional eta sutsuak eragin zuen dena. Agian lagunei gau hartan bereziki oldarkorki amildu zitzaien fase engainagarriki gozoaren amaieraren errealitatea, agian fase berriak ere alde onak, alde hobeak izango zituela onartzeko bidean zeuden, agian bereziki pattal zeuden nik ezagutzen ez nituen arrazoiengatik eta autoerrukiaren magal samur eta amultsuari egiten zioten azken bisitetakoa zen hura eta ez ziren ari zinez iraganean bizitzen saiatzen).
‎Bihozkada hutsez egin nuen, egin ohi dudan bezala, ondorioak kontuan hartu gabe. Baina Mikelekin zentzua galtzen zuen denak, ezertarako balio ez baldin bazuen. Benetan behar zuelako norbaitek eskua luzatzea.
‎Eztarrian gora zetorkion afaldutakoa, zintzurrean sabeleko azidoaren zaporea utziz. Burua ezkerrera mugitzea lortu zuenean bota zuen dena. Irri ozenak entzun zituen inguruan.
‎Ez da batere atsegina haiekin inolako harremanik izatea, ez fisikoa, ezta morala ere. Mikel Strogoffek adi adi begiratu zuen dena estaltzen hasiak ziren itzalen artetik, eta, etxolatik hurbil, gurdi eskerga bat ikusi zuen, motxaile edo tsigane jende horren ohiko bizileku ibiltaria.
‎Pentsa zitekeen otoika ari zitzaizkiola. Zekenkeria ergelezko kirats bafada batek kutsatzen zuen dena, hilotz baten hatsak nola. Alafede!
‎Kurtz, Kurtz, horrek motza esan nahi du alemanez, ezta? Bada, izena bezain egiazkoa zuen dena bere bizitzan... eta heriotzan. Gutxienez, zazpi oin luze zirudien.
‎Horrek ez zuen gehiegi kezkatzen. Berehala argituko zuen dena. Polizia zen, bazekien nola funtzionatzen zuen hark.
‎Lan izugarria egiten ari ziren, informazio uholde bat bildu zuten oso denbora laburrean, baina ez zuten aurrerapenik lortzen. Emaitzarik ez izateak zapuztu egiten zuen denen adorea. Horma ikusezin batekin topo egitea bezalakoa zen.
2015
‎Aurreko borroka KOz bukatu izanak azkartu egin zuen dena, eta mugitzen hasi behar izan zuten ringera irteteko prest egoteko. Tahar Kebir izan zen ringera ateratzen lehena, txabusina gorri txanoduna soinean zuela.
‎–Zer gertatu da, baina? Horren sinplea ematen zuen denak. Non ekibokatu ginen?
‎Guztiek itsasgarri bat zeukaten bizkarrean, letra eta zenbaki solteekin, liburutegietan liburuak gorde eta sailkatzeko erabili ohi diren horietakoak. Hamarnaka ziren, eta, lurrean barreiatuta zeudela, sinestezina ematen zuen denak maleta barrutik atera izana.
‎Aitarena gertatu ostean drogak utzi, baina handik hilabete batzuetara berriro sartzen zuen heroina zainetan. Gauzak konpontzen hasi bezain laster sentitzen zuen dena hondatu beharra. Bera baino indartsuagoa zen, eta Alberto beldur zen, alaba ere zurrunbilo horretan sartuko ote zuen.
‎Bisigua zen eta Ibonek lupia deitu zion. Bisiguak errea egon luke eta erreta zegoen; haren inguruko patatak, berriz, gordinik, baina Nagorek bost izarreko jatetxe batean prestatu balute bezala jan zuen dena. Ezin zuen ezkutatu:
‎Amak baietz egiten zuen konbikzio handiarekin zerbaiten txatalen bat ahoan sartu eta gustatzen zitzaionean. Nagorek arreta handiz begiratzen zuen dena ahoan sartu baino lehen.
‎Jose beldurtu egin zen, ezin zen estuago egon, eta egin zuen dena kontatu zien, baita dena ondo ateraz gero Otazua egingo zela enpresaren kargu. Azkenean enpresa bere kabuz uztea onartu zuen inolako kalteordainik gabe; ordainean, Nagorek ez zutela epaitegira eramango agindu zion.
‎Irratian epaileak kartzela zigorra jarri ziola esan zutenean, igorlea eta Asier unibertsitateko tabernan omen zeuden. Asierrek xanpaina eskatu eta topa egin omen zuen denen aurrean, gutunean azaltzen zenez. Ospatu egin zuela.
‎Urteak pasata ere, listua irentsi zuen dena berritzean. Bere aitaren gezurrak, sekretuak, ustelkeria gehiagora zeramaten bide ustelak.
‎Larruzko txupa beltza, kopetaren sarguneak agerian uzten zituen atzera orraztutako ilea eta, batez ere, montura zabal karratuko betaurreko haiek. Itxi gabeko jakaren azpitik harro erakusten zuen elastiko gorriak borobiltzen zuen dena: soinean zeramatzanaren antzeko gafapasta betaurreko batzuen marrazkia, eta gainean,. Ez da posible?
‎Zakarrontziak kale erdian zeuden iraulita, bulego eta lokaletako kristalak hautsirik, kotxeak sutan. Kearen usainak betetzen zuen dena, odolarenak. Sirena, tiro hotsa eta garrasia ziren Inauteri larunbat hartako txaranga bakarra.
‎Baina hura boterea giza arimarena!, pentsatu zuen. Emakume hura han eserita egoteak, haitz pean idazten, ezin soilago bihurtu zuen dena; zapi zaharren antzera erorarazi zituen haserre eta sumindura guztiak; bat eta beste elkartu zituen, eta txorakeria eta seta ziztrin hartatik. Charles eta biak ika mika, sesioan, txoro eta setati, beste zerbait sortu zuen, hondartzako eszena adibidez, adiskidetasun eta atxikimendu hura?, eta hainbeste urteren ondoren bizirik zirauen, osorik, eta hartan murgildu zen Charlesi buruzko oroitzapena zaharberritzeko, eta ia artelan baten antzera geratu zitzaion gogoan erroturik.
‎Denak zuzen zirudien. Orain, baina honek ezin du iraun, pentsatu zuen, bere burua etenaz oinetakoei buruzko hizketatik?, orain, segurtasuna erdietsi zuen; Ramsay andrea belatz baten antzera zegoen zeru goian, hegada gelditurik; bandera baten antzera zegoen flotatzen poz batean, gorputzeko kirio bakoitza goxoki aserik, zaratatsu ez baizik handikiro, zeren, pentsatu zuen denei jaten begiratu bitartean, bai senarra, bai seme alaba eta bai lagunengandik ernatzen baitzen poz hura; hura guztia, isiltasun sakon hartatik ernatzen ari zena. William Bankesi beste puska txiki bat zerbitzatu eta kirik egin zuen buztinezko lapiko barrura?, bazirudien bertan gelditu zela, arrazoi jakinik gabe, gorantz doan kea bezala, lurruna bezala, denak seguru bilduz.
‎Zer pentsatu ote zuen dena dela Balenciagaren soineko dotorez jantzitako emakume ilehori hark, Anjelmari eta nire moduko bi gazte gizajo Euskadiko Museo Nazionala, Gernika 70 eta Veneziako Bienalari buruzko istorio arraro haiek kontatzen hasi gintzaizkionean. Auskalo, geure baldarrean sinpatiko iritziko zigun beharbada, edo, onenean, ohitua izango zen antzeko martingaletara, artisten artean ere makina bat arlote izan baita beti.
‎Nire gelatxo barruan zegoen leiho estura beste behin hurbildu eta kanpo aldea zelatatu nuen urduri. Gauaren ikatzak zapaldu eta bateratzen zuen dena ordea. Zuhaitz, eraikuntza, harresi eta bideak iluntasun zeharkaezin bera ziren niretzat.
‎Nekez zehaztu zitzakeen. Nahastua zuen dena. Gehiegi ziren.
‎Harribitxi eta makillaje guztien azpian, kilkerrak harrapatzen erakutsi zion neskato meharrak bizirik ote zirauen galdetu zion Kepak bere buruari. Hogeita hamabost urtera iritsitako emakume ederrari zeharka begira, listua irentsi zuen dena dela. Izeba Joakinitak belusezko soineko beltz harekin ikusiko balu.
‎Gaiztoa zen gero. Merezia zuen dena dela, egin zuen berekiko Kepak, berandu iristeagatik. Jaka erantzi zuen, berotuta zegoen ibilaldiarekin.
‎Josebak antolatu zuen dena, Albertok handik astebetera jakin zuenez. Auzuneko elizan egin ziren hiletak eta, familiako inor fededun sutsuegia ez izan arren, inori ez zitzaion gaizki iruditu.
‎Geroago bai, geroago jakin zuen dena. Handik sei hilabetera, Martak begiak argitu zizkionean.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia