|
2000
|
|
|
Baina hotelera itzuli arren, frufrua ez zen berehala amaitu; Luis Adelarekin joan zen Rakelen beraren gelara, eta Esther, ezetz imajinatu, Rubenenera. Luisek berak kontatu dit Esther Rubenen ohean sartu ere egin zela, baina ezin izan
|
zuela
ezer lortu. Antza, bezperan ere harekin ligatzen saiatu ei zen, baina, ezin izan zuela ikusirik, bart eraso bortitzagoa jo du, zuzenean haren ohean sartuz.
|
|
|
Beharbada kontua da ez dudala onartu gura, atzo, ez nintzela berarekin berba egiten ausartu ere egin eta errudun sentsazioa geratu zitzaidala. Horregatik, berri gutxi eman ahal dizut, ezpada bikote bananduei buruzko artikulu bat irakurtzen eta koaderno batean idazten jardun zuela, ez
|
zuela
ezer jan eta komunera ez zela behin ere joan, azafatari tapaki bat eskatu ziola, eta gehiago ezer gutxi. Gaurko kontuez, ostera, esango dizut goizean tourné touristique moduko bat egin ostean, Rakelek ospa egin duela, aspaldiko lagun batekin geratua zela esanez.
|
|
2001
|
|
|
Milioi askok egiten duten hizkuntza bat, beraz, lurralde zabaletan hedatua dagoena, hizkuntza handia da eta Euskal Herria bezalako eskualde mehar edo estu batean egiten dena, besteen aldean jende gutxik egiten duena, hizkuntza txikia da. Lehen atomo bonbekin edo zebiltzanean âorain ere badabiltza, baina gauza zaharra delako gutxiago mintzatzen da jendea horretazâ inoiz irakurri nuela uste dut halako zerbait, alegia uranioak (eta oker baldin banabil, barka) bere egitekoa egiteko (uranioa ez, plutonioa dela uste dut) behar zuela tamaina bat izan, gaztelaniaz masa crÃtica deitzen ziotena eta hortik behera ez
|
zuela
ezer egiten. Nik esango nuke hizkuntza kontuan ere badela masa crÃtica horren antzeko zerbait, baina muga hori ezin jar daitekeela, alegia, beste zenbait gauzatan dagoen bezain zehatza, ezta gutxiagorik ere.
|
|
2006
|
|
|
–Ikastolan hitanoak ez
|
zuela
ezertarako balio azaldu ziguten. Desagertzera zihoala.
|
|
|
Apenas begiratu zidan. Urduri zegoen, begi bistakoa zen ez
|
zuela
ezer jakin nahi nitaz. Ez nuen haren ukondoa askatzen.
|
|
2008
|
|
|
Inaziok ere tuntuntzat hartzea zuen une hartako kezka nagusia, halaxe tratatzen zuelako Tomasek, ergel baten moduan, eta sentimendu horrek puskatzen zuen Rosa: sinetsita bizi zen ez
|
zuela
ezertarako balio, ez zela beste emakumeak bezalakoa, eta behin hurbilduko bereganako interes benetakoa erakusten ari zitzaion gizon bat, eta bertan ia hitzik egiteko gauza ez!
|
|
2009
|
|
|
Ezin nuen ulertu. Herri guztiak zekien zer gertatzen zen moila berrian eta inork ezin
|
zuela
ezer egin zioten, ezta ertzainek ere, nahiz eta euren muturren ia aurre aurrean egiten zuten negozioa. Sartzea erabaki nuen.
|
|
2010
|
|
|
Laster aspertu ginen literaturaren gainean besterik gabe hitz egiteaz, eta orduan Josuk proposatu zuen gure poemak, ipuinak edo artikuluak hara eraman eta besteen aurrean irakurtzeko. Problema bat zegoen, ia inork ez
|
zuela
ezer idatzita. Bada hurrengo asterako zerbait eraman behar genuela.
|
|
|
Ez zuen inolako susmagarri arrastorik utzi nahi eta bide puska bat egingo zuen oinez Maria Fernandaren etxeraino. Ziur zegoen ezkaratz hartan ez
|
zuela
ezer berezirik aurkituko baina emakume hura bere lekuan kokatzeko eta berari buruzko irudia osatzeko bizitokia zein zuen jakiteak lagunduko zion, noski. Arte eroslea baldin bazen, inguru aberatsean biziko zela imajina zezakeen baina bizilekuaren datua zehatzago ezagutu nahi zuen.
|
|
|
plataformako zinegotziak bere aurka zeukan aurretiko jarreraren arrazoiak ez zirela ideologikoak argitu nahi izan die, pertsonalak baino, beraz, Ormazabal jaunari eskatzen ziola ez uzteko sartzen zinegotzi anarkistari bera barruan zegoen bitartean, gaiaren azalpen eta eztabaida eraman ezin pertsonalek kutsa ez zezaten. Hori frogatzen ez bazen, berak ezin
|
zuela
ezer egin erantzun dio batzordeko lehendakariak. Arretxe andrearen ustez, ordea, gauza ezaguna da Bedaiopen Exposito jaunak beraren aurka daukan jarreraren arrazoia, alegia, gaztetan harreman sentimentala izan zutela eta beste batengatik utzi zuelako, geroztik ez diola barkatzen ezer.
|
|
|
Haren hurrengoa Jainkoa bakarrik izan zitekeela iruditzen zitzaidan eta honekin biltzeko ordua urruti neukanez, bere ordezkoarengandik ahalik eta hurbilen bizi nahi nuela erabaki nuen. Txokolatea bukatzerako nire asmoa zuzena zela erabaki zuen eta bere esku uzteko komentuan sartzeko atea zabaltzea, baina gurasoen baimenik gabe ezin izango
|
zuela
ezer egin, ea beraiekin hitz eginda neukan. Ezetz esan nion baina hori ez zela arazoa izango.
|
|
2011
|
|
|
Gero, Peñaren alabarekin hitz egitera joan nintzen eta nire familia Irunera ekarriko zuen gidariaren helbidea eman nion. Berak esan zidan Dantzariraino bera arduratuko zela guztiaz, baina handik aurrera ez
|
zuela
ezer jakin nahi. Ni ados nengoen eta egun bat lehenago geratu ginen bidaia egiteko.
|
|
|
Laguna Juan Manuel Larburu hernaniarra zen; gerran Francoren bandoan zegoela, beste hernaniar batek gorria zela esan eta zigorraren beldur desertatu egin zuena. Oletatik Kalbario mendi aldera aparte samar zegoen Bidegain Berri baserriko morroia zen, baina espero nuena erantzun zidan, behiak pasatzeko balitz lagunduko zidala, baina pertsonekin ez
|
zuela
ezer jakin nahi. Orduan Tomasenea baserriko etxekoandrearekin, gogoratu nintzen, Urruñako Frantxiskarekin, senarra Alemanian preso baitzuen, eta bururatu zitzaidan berarekin hitz egitea eta dena azaltzea.
|
|
|
Gauza batzuk argitu eta gero, Donostiara abiatu nintzen Ingalaterrako kontsularen etxera, eta Donibane Lohizunen eman zidaten oharra eraman ziotenean, espero ez nuena gertatu zen. Haserre azaldu zitzaidan kontsula esanez ea zer zen nekarren hura, ez
|
zuela
ezer jakin nahi hartaz eta berehala alde egiteko handik. Oso atsekabetua atera nintzen eta eguerdian bordara itzuli eta zer gertatu zen kontatu nienean sutan jarri ziren, batez ere koronela.
|
|
|
Maitasuna niretzat izan da, elkarrekin asko gozatu eta poz asko bizitu ondoren, baina baita ere asko sufritu ondoren, lortu den (lortzen denean, beti ez da lortzen), lortu den erabateko lotura, erabateko leialtasuna. Adin batetara ailegatu ginen Lourdes eta ni, eta bueno, bizitzan gauza asko pasatu eta gero, eta konturatu ginen elkar maite genuela eta maitasun hori, momentu horretatik aurrera izango zela erabatekoa, ez
|
zuela
ezerk apurtuko.
|
|
2012
|
|
|
inoiz ez bezain azkar ziharduen. Eta deigarriena izan zen ez zuela etenik egiten, ez
|
zuela
ezer esateko tarterik uzten.
|
|
|
Ikusirik bide horretatik ez
|
zuela
ezer lortuko, beste aukera bat saiatu zuen. Ez zen sariketen oso zalea, baina, gelditzen zitzaion harrotasun apurra irentsirik, nobelen kopiak bidaltzen hasi zen sariketa batera eta bestera, lehendabizi ezagunenetara, gero apalagoetara.
|
|
|
Hainbeste aldiz entzun eta gero bretoierak ez
|
zuela
ezertarako balio, mihi gaiztoek diote iragan mende hasierako bretoiek frantsesez hitz egiten zutela telefonoz. Eta mihi gaiztoek eransten dute bretoiek pentsatzen zutela bretoiera bezalako hizkuntza hezigabe bat ezin zitekeela pasa telefonoaren haritik.
|
|
|
Baina batzorde horretan Espainiako partidu kontserbadorekoek esan zuten edozein autonomiaren aurka zeudenez gero ez zutela batzorde horretan parte hartuko. Katalanisten gehiengoak esaten zuen, Cambóren zuzendaritzapeko Ligakoak, kontserbadoreak, parte hartu ezean bertan erabakitakoak ez
|
zuela
ezertarako balio izango, eta Romanonesen batzordean parte hartzeari uko egin zioten. Hala ere, batzordeak lan egin zuen eta Kataluniarako egitasmo autonomiko artikulatua idatzi zuen.
|
|
2018
|
|
|
Yetiarekin gogoratzean are gehiago izutu nintzen. Istantean, dena delakoari bizkarra emanda, azken indarrak bildu, eta Penbari oihu egin nion; geroago, berak esan zidan arren ez
|
zuela
ezer entzun, oihua egiteaz batera puntu hura begien bistatik desagertu zitzaidan lotsagarri geratzearen beldur edo, xerpari behin ere ez nion pasadizo hura aipatu.
|
|
2019
|
|
|
Aipatu dudan hau izan zen nire buruan baizik gertatu ez ziren eztabaida zerrenda luze bateko lehenbizikoa. Neure artean esaten nuen eztabaidatzeak ez
|
zuela
ezertarako balioko, gure harremanean tentsioa areagotzea besterik ez nuela lortuko. Ikara ematen zidan Martinek utzi nintzakeela pentsatze hutsak; horregatik gure arteko ia liskar guztiak nire buruan bakarrik gertatzen ziren.
|
|
2020
|
|
|
Gauean zehar denerako astia izan zuen: aurrena errudun sentitu zen agureari negar eginarazteagatik, baina gero pentsatu zuen berak ez
|
zuela
ezeren errurik, zaharra ez baitzebilen zekiena esaten; izan zuen erreakzio hark agerian uzten zuen kontatzen ari zena baino askoz ere gehiago zekiela, bestela zertara zetozen halako negarrak eta erreakzio hunkitua. Gaua esna pasatzeak balio izan zion zerbait argiago ikusteko ere, Dario Rocha gezurretan ari zela Ramon Gandara delako hura ezagutzen ez zuela esatean.
|
|
|
Hamabi urtean ez dut okerreko urrats bakar bat ere eman. Zuk horren berri ondo dakizu, ze ondo zelatatu nauzu, marrajo urrinengo horrek. Manuelak erabaki zuen ez
|
zuela
ezer barruan gordeko.
|
|
2021
|
|
|
Hala ere, izen hura buruan iltzatuta geratu zitzaion Doneaneko alabari. Bazekien ezin
|
zuela
ezer galdetu etxean; aita  ren jarrerak garbi utzi zion hori. Baina, aurrerantzean, Unanue deitura obsesio bihurtuko zitzaion.
|
|
|
Hitz beste egin zuen, neure kezka hartatik ateratzeko. Aspaldian ez
|
zuela
ezer idatzi aitortu zidan.
|
|
|
David tristurazko zulo estu eta beltz batean barruratu zen gero eta gehiago, ikasturteak aurrera egin ahala neskarekin inoiz ez
|
zuela
ezer izango ulertuz zihoan neurrian.
|
|
2022
|
|
|
Esan zuen mutilak horrelakoak baziren, zigortu egin behar zirela, eta ondo zigortu ere, gainera. Mutiko bat gaiztoa eta bihurria bazen, ez
|
zuela
ezerk balio, zigorrada on batzuk izan ezik. Eskuan zaplateko bat edo belarrondoko bat emateak ez zuela balio:
|
|
|
Gero Joek galdetu zion ea hartuko zuen garagardo beltz botila bat, eta Donnelly andreak esan zuen oportoa ere bazeukatela nahiago bazuen. Mariak esan zien nahiago
|
zuela
ezer ez hartu: baina Joe tematu egin zitzaion.
|
|
|
...dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez
|
zuela
ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago ... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez
|
zuela
ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago ...
|
|
|
Bi kapituluk," Pêcheur d? âmes" izenburukoak [Arimen arrantzalea] eta koadernotik erauzitako orriei zegokienak, frogatzen zuten bertsio hau Ekaitza ekainean obraren bigarren bertsioa zela, lehenbizikoa baino laburragoa eta oso landua, baina, baita ere, lehenbiziko eskuizkribu hura izugarri aberatsa eta luzeegia zela liburuxkatan kapituluka emana izateko. Hemen, gogorarazi beharra dago Irène Némirovskyk bere pertsonaietako bakoitzaren nortasun biografikoa garatzen
|
zuela
ezer argitaratu aurretik, berak" eleberriaren aurreko bizitza" deitzen zuena; nahiz eta izaera desberdinekoa izan, zeren zentzu hertsian Suite frantsesaren eskuizkribua bera ere gertuago baitzegoen obraren aurreko bizitza bat izatetik, Ekaitza ekainean lan mekanografiatua izango zen," amaiera" hitza dakarrena alegia, eskuizkribuan dauden ohar pertsonal ugariak kenduta, bigarre...
|
|
|
1934ko otsailean lehertu zen Austriako gerra zibila, motza, lau egunekoa, baina ehunka hildako eragin zituena. Eta Zweig Vienan egon arren, gerra haren epizentroan, aitortzen du ez
|
zuela
ezer ikusi, ez zuela ezer jakin; New York, Londres edo Pariseko biztanle batek informazio gehiago izango zuela, prentsaren bitartez, berak baino. Hori omen iraultza modernoen singulartasuna, hirien espazio neurrigabean gertatzen direla, eta, hartara, biztanleen gehiengoarentzat erabat oharkabean pasatzen direla.
|
|
|
1934ko otsailean lehertu zen Austriako gerra zibila, motza, lau egunekoa, baina ehunka hildako eragin zituena. Eta Zweig Vienan egon arren, gerra haren epizentroan, aitortzen du ez zuela ezer ikusi, ez
|
zuela
ezer jakin; New York, Londres edo Pariseko biztanle batek informazio gehiago izango zuela, prentsaren bitartez, berak baino. Hori omen iraultza modernoen singulartasuna, hirien espazio neurrigabean gertatzen direla, eta, hartara, biztanleen gehiengoarentzat erabat oharkabean pasatzen direla.
|