|
2008
|
|
|
esan nahi baita, zegoèn lekuan zegoelako, beheko punturik behekoenean, hantxe kikilduta? Nazario hutsaren pareko sentitu zela une hartan, probabilitate guztiak
|
zituen
behinik behin?, bere burua lotsagarri ere ikusterainoko jarreran. Don Hipolitok, ondorioz, lortu zuen lortu nahi zuena, eta hala, betarteko keinua ematzen eta eztitzen zuela, euskaraz itzuli zion arestian esana.
|
|
|
Eta orduan, burua zuri geratu zitzaion Beñardori, begiak zabal zabalik
|
zituen
behinik behin, nora ezean gelditu balitz bezala?; Beñardo, beraz, galduta zegoen, eta, galduta zegoelako, agian, are galtzerago egin zuen, harrotasun puntu bat ere bazegoen jokoan, Beñardok duintasunarekin lotuta ikus zezakeena?, buruaren orri zurian oihu bat errotzen zitzaiola, mihirako bidea istantean egin zuena:
|
|
|
Eta orduan, burua zuri geratu zitzaion Beñardori –begiak zabal zabalik
|
zituen
behinik behin, nora ezean gelditu balitz bezala–; Beñardo, beraz, galduta zegoen, eta, galduta zegoelako, agian, are galtzerago egin zuen –harrotasun puntu bat ere bazegoen jokoan, Beñardok duintasunarekin lotuta ikus zezakeena–, buruaren orri zurian oihu bat errotzen zitzaiola, mihirako bidea istantean egin zuena:
|
|
2009
|
|
|
–Ez duzu hilko!?; Domingok ez baitzuen artean ahaztuta erlijioa; aitzitik: oinarritzat zuen, konfesioa eta Jauna hartzea ohikoak
|
zituen
behinik behin; non zegoen, baina, Jainkoa?; erlijioa zela-eta, Domingok edonoiz oroitu behar zuen, bestalde, sarjentua ere Jauna hartzera hurbiltzen zela, igandeetan zelaian izaten zutèn mezan; zer engainu zen hura, ordea?; bere ezinean, sarjentuaren urrezko hortza ostia ukitzen imajinatu zuen Domingok: ezetz, hurrengoan ez zuela Jauna hartuko, sarjentuarekin batera ez bederen!; non zegoen, bada, Jainkoa, lauzpabost segundoko zeruaren ondotik hain infernu luzea eskaintzen ziona, ehun litro ozpin ezti tanta bakoitzeko?; pobreen eta ezinduen alde mintzatu zen Kristo, baina bazirudien ezen garaileen alde lerratu zela berriro, sarjentuaren eta beraren arteko auzian ez baitzegoen zalantzarik nor zen garaile, nor galtzaile; oroz gain, baina, Domingo ahituta zegoen:
|
|
|
Hitzak zeramatzan Adak eta hitzek zeramaten Ada; lau hitz haiek, gainera, leihorik gabeko espazio itxi batera jotzen zuten: lau hitz, lau horma balira bezala, barruan bakartzen zutenak, amets ezinezkoen kartzelan; eta negar egin nahi izan zuen, begiak barruko tristura batek hezatuak
|
zituen
behinik behin?, baina, lehendik ere negar egina zelako edo, bai amak eskuak garbitu eta desinfektatu zizkionean, baita gero ere gelan bakarrik geratu zenean, ezin izan zuen; edo, ausaz, bai, negar egin zuen; negar hura, baina, mortuko negarra zen, mortuko ezaugarri guztiak zituena: bakardadea, lehortea eta eskorpioien mehatxua.
|
|
|
negar egin nahi izan zuen ziurki, baina, aldi berean, ez zuela negarrik egin behar erabaki zuen, mutilak bere buruarekin borrokan zirudien behintzat?, hura bere buruari jarritako agindu bat balitz bezala, jauregiaren etorkizunak bere aita bezain gizon gogorrak eta ahaltsuak behar zituelako, baldintzarik zailenetan ere negar egiten ez zutenak; erabaki hura, halere, bihotza une batez bigundu zitzaiolako edo, uste baino malda gorago egin zitzaion; eta negar egitera zihoan, eta begiak ere hezatu zitzaizkion apur bat? baina, orduan, bere burua madarikatzeari ekin zion amorruz, ezpainak nabarmen mugitzen
|
zituen
behinik behin, bere buruarekin haserre zegoelako itxura emanez?: nexka bat naiz, nexka bat baino ahulagoa naiz!, horrela eutsi ahal izan zion begietan lehertzear zuèn malko uholdeari, bere madarikazio haiek bat batean harri eta zementu bihurtu balitzaizkio bezala, negarrari eusten ziòn horma bat osatzen zutenak.
|
|
|
Martxa militarrak atseginago zituen arren, Nazario Orbek atseginez entzun zuen Haendelen musika: musika belarritik sartzen zitzaion bitartean, baina, Reginaren irudiak hartu zion burua, begiak emazteari emanak
|
zituen
behinik behin?, garai batean maiteminduta zegoenean bezala, hain ikusi zuen emaztea lirain eta dotore, doluz jantzita zihoan arren, eta beltzez goitik behera beraz, bazuen Reginaren itxurak halako aura misteriotsu bat, bere emetasunarekin lotua eta heriotzaren eremutik ateratzen zuena?, eta hain bere lekuan, etxekoei zentzuzko hitz haiek zuzentzen zizkiela, positiboak bezain itxaropentsuak; Nazar... emazteak, artean ere, erremediorik gabe erakartzen zuela:
|
|
|
iruditu ere, iruditu zitzaion une batez, antza, hartarako gai izan zitekeela, Domingok ematen zuèn pauso bakoitzari Reginak bere ezezkoa jartzen baitzion, pausoari pausoa zerraiola eta ezezkoari ezezkoa? harik eta, lasterketa amaitzera zihoanean. Domingok azken pausoa eman zuenean doi?, semeak ukabila jaso eta Reginak sabelean zerbait hautsi zitzaiola nabaritu zuen arte, bi eskuak sabelera nabarmen eraman
|
zituen
behinik behin?, ukabilaren keinu erabateko harekin semeak zera esan nahi izan balio bezala: –Zuk ezetz diozu, ama, baina nik baietz, eta hara nire ukabilkada, nire baiezko guztien baiezkoa dena, zure ezezko guztiak hankaz gora jartzeko ahaleginean?; susmo hura hitzez berretsi ezean, ordea, egoerara moldatzeko moduan zegoen, eta hori egin zuen Reginak, ez luzaroan baina, entzun nahi ez zituèn hitzak hurrengo kale kantoian aurkitu baitzituen, orbetarrak automobilera igo eta aitak, txoferrari jai eman zion igande hartan?
|
|
|
mutilari, baina, motz geratu zitzaion amets hura, antza, berri gaiztoari aurre egiteko–, hain zen jarraitua lainoei zerièn malkozko euria. ...aren etorkizunak bere aita bezain gizon gogorrak eta ahaltsuak behar zituelako, baldintzarik zailenetan ere negar egiten ez zutenak; erabaki hura, halere, bihotza une batez bigundu zitzaiolako edo, uste baino malda gorago egin zitzaion; eta negar egitera zihoan, eta begiak ere hezatu zitzaizkion apur bat... baina, orduan, bere burua madarikatzeari ekin zion amorruz –ezpainak nabarmen mugitzen
|
zituen
behinik behin, bere buruarekin haserre zegoelako itxura emanez–: nexka bat naiz, nexka bat baino ahulagoa naiz!, horrela eutsi ahal izan zion begietan lehertzear zuèn malko uholdeari, bere madarikazio haiek bat batean harri eta zementu bihurtu balitzaizkio bezala, negarrari eusten ziòn horma bat osatzen zutenak.
|
|
|
" Ez duzu hilko!"; Domingok ez baitzuen artean ahaztuta erlijioa; aitzitik: oinarritzat zuen, konfesioa eta Jauna hartzea ohikoak
|
zituen
behinik behin; non zegoen, baina, Jainkoa?; erlijioa zela-eta, Domingok edonoiz oroitu behar zuen, bestalde, sarjentua ere Jauna hartzera hurbiltzen zela, igandeetan zelaian izaten zutèn mezan; zer engainu zen hura, ordea?; bere ezinean, sarjentuaren urrezko hortza ostia ukitzen imajinatu zuen Domingok: ezetz, hurrengoan ez zuela Jauna hartuko, sarjentuarekin batera ez bederen!; non zegoen, bada, Jainkoa, lauzpabost segundoko zeruaren ondotik hain infernu luzea eskaintzen ziona, ehun litro ozpin ezti tanta bakoitzeko?; pobreen eta ezinduen alde mintzatu zen Kristo, baina bazirudien ezen garaileen alde lerratu zela berriro, sarjentuaren eta beraren arteko auzian ez baitzegoen zalantzarik nor zen garaile, nor galtzaile; oroz gain, baina, Domingo ahituta zegoen:
|