|
2009
|
|
|
nik ez dut hegan egingo, gai ez naizelako, baina zuk ere ez, uzten ez dizugulako; jarraian, baina, Domingori begiratu eta, haren begi hezeetan tristuraren markak irakurri zituenean, hain ziren haiek nabariak, non ez baitzuten hiztegirik ez itzulpen berezirik behar?, errukitu egin zen: izan ere,
|
zergatik
jokatu behar zuen anaiarekin hain joko miserablea eta berekoia, baldin eta harekiko harremanak normaldu bazituen?; ez al zuen berak, bada, Rikardo Lehoibihotz guztiz noblea eredu eta jarraibidetzat hartu?; ez al zuen berak jasoko, bere garaian, orbetarren sortako atalik onena, jauregia eta fabrika: orbetarren lurra, alegia??; eta ez al zen, halatan, zuzena Domingok ere berea jaso nahi izatea, lurrekoari lurra eta airekoari airea?; eta, halere, sentimendu on hura biribiltzen saiatu zen arren, Teofilo Mariak ez zuen biribiltzerik lortu, zer besterik adieraz zezakeen haren begietako betikarak??, airetik baitzetorkion, antza, itzal bat, Domingok pilotatutako balizko abioi batek lurrera proiektatzen zuena eta lurraren gainean zebilena, hemendik hara eta handik hona, mehatxu bat bezala, lurraren begian?
|
|
|
nik ez dut hegan egingo, gai ez naizelako, baina zuk ere ez, uzten ez dizugulako; jarraian, baina, Domingori begiratu eta, haren begi hezeetan tristuraren markak irakurri zituenean –hain ziren haiek nabariak, non ez baitzuten hiztegirik ez itzulpen berezirik behar–, errukitu egin zen: izan ere,
|
zergatik
jokatu behar zuen anaiarekin hain joko miserablea eta berekoia, baldin eta harekiko harremanak normaldu bazituen?; ez al zuen berak, bada, Rikardo Lehoibihotz guztiz noblea eredu eta jarraibidetzat hartu?; ez al zuen berak jasoko, bere garaian, orbetarren sortako atalik onena –jauregia eta fabrika: orbetarren lurra, alegia–?; eta ez al zen, halatan, zuzena Domingok ere berea jaso nahi izatea, lurrekoari lurra eta airekoari airea?; eta, halere, sentimendu on hura biribiltzen saiatu zen arren, Teofilo Mariak ez zuen biribiltzerik lortu –zer besterik adieraz zezakeen haren begietako betikarak? –, airetik baitzetorkion, antza, itzal bat, Domingok pilotatutako balizko abioi batek lurrera proiektatzen zuena eta lurraren gainean zebilena, hemendik hara eta handik hona, mehatxu bat bezala, lurraren begian...
|
|
2010
|
|
|
batetik, Helenaren ustetan ni lotan nengoen, edo hala pentsatu nuen behintzat; bestetik, beste ideia bat ere banerabilen nik orduan buruan; izan ere, gure ordu arteko harremanen agertokian, Helena beti agertu izan zen protagonista ausartaren paperean, haren ausardiak ez zuen, ordea, ausarkeriarekin zerikusirik, hain zirudien berezkoa eta naturala? eta ni koldarrarenean; baina
|
zergatik
jokatu behar nuen joko hartan birika zimurraren papera, baldin eta beste birika bat banuen, hobera bidean zegoena eta ezin osasuntsuago jarriko zitzaidana berandu gabe?; hantxe nuen, bai, aukera ezin hobea, birika osasuntsuaren tokian jartzeko!; eta orduan, begiak zabaldu, Helenari begira jarri, ezpainak bildu eta halaxe esan nion, irri pikaro bat betartean, nire urduritasun guztiak, bihotza bula... nik nekièn bidetik bideratzen nituela:
|
|
|
Helena, baina, erne zegoen, bai horixe... eta ni, ihesbiderik gabe!, noiz eta begiak erdi itxi eta lotiarena egitea bururatu zitzaidan; gelako bi kontraleiho apur bat zabalduetatik batera eta bestera barreiatzen zen argia, argizko zirrikitu bertikal bi iduri, gelako iluntasuna ilun argitan uzten zutenak; ni eskuin aldera etzanda nengoen, ateari so, eta horregatik, ezin garbiago ikusi nuen nola hurbildu zitzaidan Helena, pausoz pauso, gero eta aurrerago, nire parean jarri zen arte; gero, makurtu eta muxu eman zidan lokian; urduri nengoen, baina ez hain urduri ere, eta gogoratzen dudanetik, hartarako bi arrazoi aurkitzen ditut: batetik, Helenaren ustetan ni lotan nengoen, edo hala pentsatu nuen behintzat; bestetik, beste ideia bat ere banerabilen nik orduan buruan; izan ere, gure ordu arteko harremanen agertokian, Helena beti agertu izan zen protagonista ausartaren paperean —haren ausardiak ez zuen, ordea, ausarkeriarekin zerikusirik, hain zirudien berezkoa eta naturala— eta ni koldarrarenean; baina
|
zergatik
jokatu behar nuen joko hartan birika zimurraren papera, baldin eta beste birika bat banuen, hobera bidean zegoena eta ezin osasuntsuago jarriko zitzaidana berandu gabe?; hantxe nuen, bai, aukera ezin hobea, birika osasuntsuaren tokian jartzeko!; eta orduan, begiak zabaldu, Helenari begira jarri, ezpainak bildu eta halaxe esan nion, irri pikaro bat betartean, nire urduritasun guztiak —bihotza... " Mmmmmm...!".
|