|
2000
|
|
|
Barne beiratetik harata, Ana guri so
|
zegoen
bere mahaitik, erne iduri bulego barnean zer erabakiko. Burua bertze aldera itzuli zuen, nire begiei itzuri.
|
|
2006
|
|
|
Oraindik gure jefearen usaina zeukan, zapatetan zintzilik. Eta bukatu gabeko itzulpenekin beteta
|
zegoen
bere mahaia. Dozena bat berba galduta.
|
|
2009
|
|
|
hainbeste gozatzen ari zen, agidanez, non beste kopa bat eskatu baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; galderak ere han behar zituen, jakina; une hartan, baina, Ada airean igeri zebilen, ausaz, bigarren kopa bukatzear zuenean, aurpegi osoak irri ezin dohatsuago batek hartua zirudien behinik behin?, eta galderak hodei txiki haiek ziren, beharbada, Adak berak istant batean zeharkatzen zituenak, oztopo txikienik gabe? edo gainera igotzen zen, galderak zaldi heziak balira bezala, noranahi eraman zitzakeenak, nonahiko bidetik; Ada bakarrik
|
zegoen
bere mahaian, eta inork ez zion eragozten: bakarrik zegoen, bai, eta ez zuen beste inoren beharrik, antza; gustura baino gusturago zebilen airean hegan, lur guztien eta lurreko arazo guztien gainetik, eta hura nahikoa zitzaion; edo ez zitzaion nahikoa, beharbada, goian zegoenari gorago egitea bururatu, airezko arrainontzi mugagabe bat ote zen, bada, zerua, kolore orotako arrainak zituena??, eta hirugarren kopa hartzea erabaki baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; gorago egin beharrean, baina, behera egin zuen, hartaz ohartu nahi zuenak begi bistan zituen frogak, Adaren irri dohatsua ez baitzen jada hain dohatsua, arintasunaren biribiltasuna nonbaitetik apurtu balitzaio bezala:
|
|
|
..., baina, Ada airean igeri zebilen, ausaz –bigarren kopa bukatzear zuenean, aurpegi osoak irri ezin dohatsuago batek hartua zirudien behinik behin–, eta galderak hodei txiki haiek ziren, beharbada, Adak berak istant batean zeharkatzen zituenak, oztopo txikienik gabe... edo gainera igotzen zen, galderak zaldi heziak balira bezala, noranahi eraman zitzakeenak, nonahiko bidetik; Ada bakarrik
|
zegoen
bere mahaian, eta inork ez zion eragozten: bakarrik zegoen, bai, eta ez zuen beste inoren beharrik, antza; gustura baino gusturago zebilen airean hegan, lur guztien eta lurreko arazo guztien gainetik, eta hura nahikoa zitzaion; edo ez zitzaion nahikoa, beharbada, goian zegoenari gorago egitea bururatu –airezko arrainontzi mugagabe bat ote zen, bada, zerua, kolore orotako arrainak zituena? –, eta hirugarren kopa hartzea erabaki baitzuen, gaur gaurkoak, bihar biharkoak; gorago egin beharrean, baina, behera egin zuen, hartaz ohartu nahi zuenak begi bistan zituen frogak, Adaren irri dohatsua ez baitzen jada hain dohatsua, arintasunaren biribiltasuna nonbaitetik apurtu balitzaio bezala:
|