|
2001
|
|
|
(Garrantzia kenduz) Inolaz ere ez
|
zaitut
bakarrik utziko. (Pausa) Gainera, berehala izango gara bueltan.
|
|
2002
|
|
|
Ni, hemen. Ez
|
zaitut
bakarrik laga gura. Entzuten, Basi... txu...
|
|
2005
|
|
|
–Ez
|
zaitut
bakarrik utziko, ziur egon horretaz –esatea erdietsi nuen– Lehen ere esan dizut: edozer gauza eginda ere, edozein erabaki hartuta, ondoan izango nauzu.
|
|
2008
|
|
|
Aizu, mila esker, esan du hitzak astiro ebaki eta Aitorren ondoan jesarriz?. Aizu, barkatu deiagatik; hor lanean utzi
|
zaitut
bakarrik, neuretzat lan egiten, gainera!
|
|
|
...re ikusiko du ezin genuela horrela jarraitu, eta horixe bera ikusiko zuen Inaziok ere, ni hozten hasita nengoenean bera izan baitzen berotzen hasi zena, berak ere buelta asko eman zizkiola buruari eta baietz, posible zela, baina bakarrik moldatuko zela, ni ezertan endredatu gabe, horrela inork ez zuela nire susmo txarrik egingo, horretaraino portatzen zen fin nirekin, baina nik esan nion ezetz, ez
|
zaitut
bakarrik utziko, arazoa biona da-eta, ni izan nintzen ideia eman niona, eta inork ez luke ulertuko, ezta berorrek ere, Inazio bakarrik utzi izana...
|
|
2009
|
|
|
LEONOR. Tabernan geratuko naiz Margari bueltatu arte. Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
ALIZIA. Flipe hamster bat zen, nik ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
MIMI. Ez
|
zaitut
bakarrik utziko. Zurekin noa!
|
|
2010
|
|
|
amak Ama Birjina espero zuen, baina ez zitzaion artean agertu; amak mirari bat espero zuen, baina miraria ez zen artean gauzatu; ama, beraz, esperantzaren eremuan zegoen, baita maila bateko bakardadearen eremuan ere, ondorioz, esperantzak loratzera zein zapuztera jo baitzezakeen, esperantza loratzeko esperantzak esperantza esperantzago egiten bazuen ere, baiezko eremutik hurbilago ezezkotik baino; guztiaz ere, bazegoen arazo bat; amak, izan ere, ni izan ninduen aldamenean, Ama Birjina Pagoagan agertu zenetik, eta nire erabakiak, Elorrietako komentura joatera behartzen ninduenak, are bakarrago utzi behar zuen; amak, egia esan, bakardadeak inguratua sentitu behar zuen, haren begi lausoak lausoagoak ere egin ziren une batez, bi malko biribildu zitzaizkion arte?, eta orduan, amaz errukituta, esan nion: . Mirari baten zain gaude, eta miraria gertatu arte ez
|
zaitut
bakarrik utziko?;. Ezta pentsatu ere?!, ihardetsi zidan kementsu;. Zergatik ez?
|
|
|
amak Ama Birjina espero zuen, baina ez zitzaion artean agertu; amak mirari bat espero zuen, baina miraria ez zen artean gauzatu; ama, beraz, esperantzaren eremuan zegoen, baita maila bateko bakardadearen eremuan ere, ondorioz, esperantzak loratzera zein zapuztera jo baitzezakeen, esperantza loratzeko esperantzak esperantza esperantzago egiten bazuen ere, baiezko eremutik hurbilago ezezkotik baino; guztiaz ere, bazegoen arazo bat; amak, izan ere, ni izan ninduen aldamenean, Ama Birjina Pagoagan agertu zenetik, eta nire erabakiak, Elorrietako komentura joatera behartzen ninduenak, are bakarrago utzi behar zuen; amak, egia esan, bakardadeak inguratua sentitu behar zuen —haren begi lausoak lausoagoak ere egin ziren une batez, bi malko biribildu zitzaizkion arte—, eta orduan, amaz errukituta, esan nion: " Mirari baten zain gaude, eta miraria gertatu arte ez
|
zaitut
bakarrik utziko";" Ezta pentsatu ere...!" ihardetsi zidan kementsu;" Zergatik ez. Aita nagusiari telefonoz deitu, eta baimena eska diezaioket..." esan nion; amak ez zuen ezetzik esan; aitzitik, berak deitu eta berak eskatuko ziola esan zidan, bere arrazoia emanda:
|
|
2011
|
|
|
INES. Gero joango naiz. Orain ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
KARLOS. Entzun, Ibi... ez
|
zaitut
bakarrik utziko. Lagundu egin nahi dizut.
|
|
2012
|
|
|
GERMAN: (jaso eta) Ez, hori ez, Ines... Ez
|
zaitut
bakarrik utziko!
|
|
|
GARBIÑE. Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2013
|
|
|
Gogoratzen naiz oraindik hitz batzuez! Ez nuen kaixo, zer moduz eta maite
|
zaitut
bakarrik ikasi!?. Eta barre egin zuen aho sentsual harekin.
|
|
|
Ni etorri egingo naiz halere! Ez
|
zaitut
bakarrik utziko!
|
|
|
Nire ama izango zara beti, eta baserrian egingo dut lan. Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2014
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko, ez!
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko minutu bat ere eta orain ondo zaude.
|
|
2015
|
|
|
Ez nazazu bakarrik utzi, esan dio jonki ederrak, bere odolak medikuaren eskuak gorritzen dituen bitartean. Ez
|
zaitut
bakarrik utziko, xuxurlatu dio mediku gezurtiak. Ordurako neskak begiak itxi ditu.
|
|
|
—Ez
|
zaitut
bakarrik utziko. Zuri sendaketa bat egin eta suspertu ondoren segituko dugu.
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
Ezin
|
zaitut
bakarrik utzi.
|
|
2016
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2017
|
|
|
–Ez
|
zaitut
bakarrik utzi nahi.
|
|
2018
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utzi nahi.
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko etxean inoiz.
|
|
2019
|
|
|
–Ez, ez
|
zaitut
bakarrik utzi nahi. Azken bolada honetan izugarrikeriak baino ez dira gertatzen inguru hauetan.
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko, Jean.
|
|
2020
|
|
|
–Ez
|
zaitut
bakarrik utziko. Arratsaldean itzuliko naiz eta orduan geure planarekin hasiko gara.
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2021
|
|
|
Zurekin bazkalduko dut. Eta gero, bostetatik hurrengo goizera arte ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
Sekula ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2022
|
|
|
...o neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan
|
zaitut
bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pent... Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...o neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan
|
zaitut
bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pent...
|
|
|
Ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
2023
|
|
|
Martin, ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|
|
|
Eta ez
|
zaitut
bakarrik utziko.
|