|
2003
|
|
|
Ez dakit nola egongo nintzatekeen orain ihes egin ahal izan ez banu, beste zenbait egunetako tormentua pairatu behar izan banu. Ez dut uste
|
orain
idazten ari naizen bezala idazteko gauza izango nintzatekeenik, ez dut uste adorerik edukiko nukeenik kontatzeko.
|
|
2010
|
|
|
lausotzen eta erdibiditzen zuen zure benetako intentzioa: ??
|
orain
idazten ari natzaizuna horixe besterik ez baita, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat, zuri egun batean, agian, helaraziko dizudana, ikusiko dugu??; karta eskuratu nuenean, berriz, zu bihotzekoak jota bat batean hil eta handik bizpahiru hilabetera iritsi zitzaidan hura, ezustean, don Fausto Txopitearen bidez?, pentsatu nuen zure ideiak errespetatzea zela zu errespetatzeko modu bakarra:
|
|
|
eta opari harekin kitatu nahi izan zuen zorra, edo bere ohorearen eskaintza sinboliko batekin kontentatu nahi izan ninduen, auskalo, historia hartan neu bainintzen, azken batean, nagusi, eta bera neskame, sarri askotan alderantziz zirudien arren; arestian esan dut, baina, Helenak gauzak esateko modu berezi bat zuela, berezkoa eta naturala, baita gauzarik harrigarrienak esaten zituenean ere: hain berezkoa eta naturala, non ni neu ere naturaltasunak kutsatuta sentitzen bainintzen; harrigarriagoak egiten zaizkit, egia esan, kontu hauek,
|
orain
idazten ari naizela orduan baino: sinesteak ere lanak ematen dizkit, orrian kateatzen ari naizen hitzek helburutik urrunduko banindute bezala; baina halaxe izan zen, edo halaxe gogoratzen ditut orduko gorabeherak, zin degizut, Damaso; gero, Bécquerren poeman bezala, suzko bi mihi gori batu, eta gar bakarra sortu zen; eta, hala ere, mihiak mihia ukitu baino segundo hamarren bat lehenago, Adari agindutako promesa oroitu nuen. Helena behar bezala tratatuko nuela?, baita promesari erantsitako zina ere:
|
|
|
Zeren, handik aurrera, behin baino gehiagotan imajinatu bainuen gure arteko elkarrizketa luze bat, erlijioari buruzkoa, gustura esango nioke Gabinori zera, baina berak zera erantzungo lidake; baina nik orduan? eta berak???;
|
orain
idazten ari natzaizuna horixe besterik ez da, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat?
|
|
|
Edo guztiz bestela izan ote da? Zeren, handik aurrera, behin baino gehiagotan imajinatu bainuen gure arteko elkarrizketa luze bat, erlijioari buruzkoa —gustura esango nioke Gabinori zera, baina berak zera erantzungo lidake; baina nik orduan... eta berak...? —;
|
orain
idazten ari natzaizuna horixe besterik ez da, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat...
|
|
|
Helena, beraz, nirekin zorretan sentitzen zen nola edo hala... eta opari harekin kitatu nahi izan zuen zorra, edo bere ohorearen eskaintza sinboliko batekin kontentatu nahi izan ninduen, auskalo, historia hartan neu bainintzen, azken batean, nagusi, eta bera neskame, sarri askotan alderantziz zirudien arren; arestian esan dut, baina, Helenak gauzak esateko modu berezi bat zuela, berezkoa eta naturala, baita gauzarik harrigarrienak esaten zituenean ere: hain berezkoa eta naturala, non ni neu ere naturaltasunak kutsatuta sentitzen bainintzen; harrigarriagoak egiten zaizkit, egia esan, kontu hauek,
|
orain
idazten ari naizela orduan baino: sinesteak ere lanak ematen dizkit, orrian kateatzen ari naizen hitzek helburutik urrunduko banindute bezala; baina halaxe izan zen, edo halaxe gogoratzen ditut orduko gorabeherak, zin degizut, Damaso; gero, Bécquerren poeman bezala, suzko bi mihi gori batu, eta gar bakarra sortu zen; eta, hala ere, mihiak mihia ukitu baino segundo hamarren bat lehenago, Adari agindutako promesa oroitu nuen —Helena behar bezala tratatuko nuela—, baita promesari erantsitako zina ere:
|
|
|
Zurean, bestalde, ez zenidan gutunari berari buruzko asmo garbirik erakusten, zeuretzat idatzi ote zenuen asaskabide gisa, nire izena baliabide literario gisa hartuta, edo niri bidaltzeko asmotan ote zinen, nahiz eta zalantza batek —niri min egiteko beldur baitzinen, antza— lausotzen eta erdibiditzen zuen zure benetako intentzioa: "...
|
orain
idazten ari natzaizuna horixe besterik ez baita, zurekin irudikatutako solasaldi mozorrorik gabeko bat... zuri egun batean, agian, helaraziko dizudana, ikusiko dugu..."; karta eskuratu nuenean, berriz —zu bihotzekoak jota bat batean hil eta handik bizpahiru hilabetera iritsi zitzaidan hura, ezustean, don Fausto Txopitearen bidez—, pentsatu nuen zure ideiak errespetatzea zela zu err... ez nizula erantzun behar, alegia, zeren zuri erantzutea zu bizirik zeundela aitortzeko era bat baitzen, eta zuk ez zenuen ez Jainkoagan ez beste bizitzan sinesten... harik eta, denborarekin, iritziz aldatu —ezerezari, ezer ez den heinean, berdin zaizkio hala begirunea nola begirune falta— eta erantzutea erabaki dudan arte, zuregatik ez ezik —galderak, azken batean, erantzuna du zor, eta karta batek beste bat—, niregatik ere bai, halako kontzientzi azterketak primeran etortzen baitira noizean behin —zuk ere halaxe aitortzen duzu zeurean—, norberak bere bizitzan ordena pixka bat jartzeko; zuk, gainera, ederki hustu zenuen zeure barrua, eta ez esan orain nik ez dudala zuk egin duzuna egiteko eskubiderik:
|