Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 115

2000
‎txori baten kausaz. Auskalo ze distantzia luze egin zuen perikito hark nire etxeraino, baina ezin nuen pentsatu ondoko kaleko etxe batetik egin zuenik ihes, ezpada ehundaka kilometroko distantziatik. Frantziatik edo Albaniatik, gutxienez.
2001
‎etxe abandonatuetan, elefanteen hilerrietan, medikuen burmuinetan. Umetan ez nuen pentsatu behar; teoria ondo borobilduta neukan. Izan ere, bi zatitan banatzen zen mundua umetan:
‎1 Gauza errealak (jolasak, matematika, marrazki bizidunetako fantasmak) eta 2 Misterioak. Umetan ez nuen pentsatzen, ondo bainekien ez nituela misterioak ulertuko, arrebak pazientzia antojugarriz azaltzen bazizkidan ere. Misterioak ziren eta misterioak gozoak ziren.
2003
‎–Inoiz ez nuen pentsatu bi itzulpen horien atzean idazle gazte bat ezkuta zitekeenik. Gizaseme heldu baten etsipena, mundu asko ikusi duenaren nekea suma zitekeen liburu horietan, eta aldi berean, atsedengarri gisa, inoiz zapaldu ez zuen lur baten ederra irudikatzeko premia –esan nuen, iruzur hori zergatik abian jarri zuen oraindik erabat konprenitu gabe.
‎Berak ere beharbada bidaia luzea egina zuen gogoeta labur batzuk egiteko eta ez nuen bakean uzten. Geltokian trena hartu eta bidean jarri nintzelarik, ordea, ez nuen pentsatu ere egiten etxera iristean zer aurkituko nuen –esan zuen eta hotzikara batek astindu zion gorputza.
‎Bai, aitortzen dut Gretarekin neukan harremana oso estua zela. Baina sekula ez nuen pentsatu maniki batek zeloak eragin zitzakeenik emakume batengan. Azken batean, Greta horixe zen, maniki bat.
2004
‎Momentu horretan aurreko eguneko erasoan zauritutako asko zegoen ospitalean. Baina nik artean ez nuen pentsatzen mediku moduan, erizain legez baizik. Eta erizainaren lana egiten jarraitu nuen.
‎Mina artean oihartzun urruna, eramangarria bazen ere, banekien luze gabe beste sentipen guztei nagusituko zitzaiela. Oinazerik gabeko tarte hura baliatu nuen pentsatzeko, xagu aurpegiko sendagile hura berriz ere etorri eta linbo zurirako bidaia txartela eman aitzin. Orduak ziren sendagilearen azken bisitalditik.
‎Neu bainintzen Lantza distirarazten zuena. Ez nuen pentsatu ere egin nahi zergatik erreakzionatzen zuen halako erlikia batek nire presentzian. Galdera haren erantzunak beldurra ematen zidan.
2005
‎–Ideia bikaina giltzarena, horrela ez dizut atea apurtu behar. Hori nuen pentsatuta, zu agerian ez uzteko.
‎Hasieran" Salamancara ninjoalarik, bidian nuen pentsatu", eta horrelakoak.
2006
‎Eta, batez ere, hark adierazten eta sinbolizatzen zuen guztia zen inola ere nahi ez nuena. Probatu, insistitu zenuen, eta zer egiten nuen pentsatu gabe sartu nuen atzamarrean, baina, erreko balu bezala kendu nuen berehala, kendu eta zapiaren gainean utzi," ez dut nahi" ahopean esanda.
2007
‎Kaxoia itxi nuen bat batean, eta orduantxe bururatu zitzaidan bainuontziko gortina irekitzea: sekula ez nuen pentsatuko han aurkitu nuena aurkituko nuenik: garbitu berriak eta lehortzen jarriak, kulero bat eta bularretakoa, zuri zuriak biak, gastatu samarrak, eta neurriagatik Inmarenak behar zutenak.
‎Inoiz ez nuen pentsatuko ipuinen atzetik bidaiatzeko bezain ausarta izango nintzenik, baina txikitan tximeletak salabardoarekin harrapatzeko nuen tema ikusita, ez zen hain burugabea honetan amaituko nuela pentsatzea: hegan dabiltzan eta kilimak egiten dituzten gauza horien atzetik korrika.
2008
‎Nik neuk, zerbait esan behar banu, urterik onenak borrokari eman zizkion gazteria baten frisoa dela esango nuke, edo garai jakin baten kronika ere bai. Ez nuen pentsatu sekula lan horrek horrenbeste balioko zuenik, harik eta kopiaren bat izan nezakeela susmatuz ertzainak atzetik nituela ohartu nintzen arte. Geroztik segurtasun neurriak hartu behar izaten ditut, pentsatuko duzun bezala, txosten bat atera behar dudan bakoitzeko, esan zuen, eta inguruko mahaietan zeudenei zehar begiratu bat bota zien, esan zituenak eta seguru asko esan asmo zituenak entzuteko moduan inor ba ote zegoen jakiteko.
2009
‎Tabakoa eta ardoa eskaini zizkiguten. Nik begian hostoa zuen gizon hartaz besterik ez nuen pentsatzen. Galdetu gabe ere, erran ziguten Erribera aldeko bi irakasle zirela.
‎Arduragabe hutsa izan nintzen. Nire belomareak berreskuratzean besterik ez nuen pentsatzen. Soinean neramanarekin ontziratu eta munduaz ahaztu nintzen, esan zuen Justinok.
‎–Barkatu. Ez nuen pentsatzen hainbeste maite zenuenik?
‎–Barkatu. Ez nuen pentsatzen hainbeste maite zenuenik...
2010
‎beti iruditzen zitzaidan H.ri damuaren arrasto bat geratzen zitzaiola, eta niri arrasto horren itzala iristen zitzaidan. Hasieran ez nuen pentsatu damua zenik, pena baino, niganako errukia, edo nire sentimenduen eta bereen arten zegoen aldea betetzeko ezintasunak sorturiko tristura. H.ren begietan agertzen zen itzalak min ematen zidan, baina ez hainbeste neugatik –nik amildegira salto egitearen kolpeak asumituta neuzkan–, beragatik baino.
2011
‎Karla ezagutu nuen gauean taxia hartu eta etxera gindoazela, ohea egin gabe utzi nuela ohartu nintzen, eta okerra konpontzeko aukeraren bat izango ote nuen pentsatuz egin nuen bidea.
‎Horrela abiatu zen hona ekarri nauen eromena. Ingurua bero zegoen, baina inoiz ez nuen pentsatuko berotasun hori galbide bihurtuko zitzaidanik.
‎Azken aldiz jarri ziren zorrotadaren gainean airean ateratzeko; jende gutxi zegoen, bestela eguzkitako betaurrekoen atzean zegoen begiraleak ez lieke hala ibiltzen utziko. . Agure baten gainera eroriz gero bere bizitza osoa ohean pasa behar izatera kondena dezakezu; ez nuen pentsatuko hezurrek ere noizbait beren eskaerak izango zituztenik, eta horretan pentsatu nuen algaraka ikusi nituenean; gainera eroriko balitzaizkit nire hezurrek ez luketela jasango?. Begiraleari so egiten zion,, eguzkirik ez eta eguzkitako betaurrekoak zeramatzan:
‎–Ez nuen pentsatuko aita izango zinenik.
‎Eta han, egonean, pentsatu zuen halaxe geratuko litzatekeela betiko,, aspertuko nintzateke beti hala geratuko banintz, baina momentuan ez nuen pentsatu, ez nuen pentsatu betiko kartzela bat dela. Zoragarria da hori pentsatzen ez duzunean?.
‎Eta han, egonean, pentsatu zuen halaxe geratuko litzatekeela betiko,, aspertuko nintzateke beti hala geratuko banintz, baina momentuan ez nuen pentsatu, ez nuen pentsatu betiko kartzela bat dela. Zoragarria da hori pentsatzen ez duzunean?.
‎Lan hau nolatsu bururatu nahi nuen pentsatzen jarrita, ez neukan ez eskurik eta ez gogorik munduko herri mintzaira menderatuen zerrendarik eta estatistikarik egiteko. Horrenbestez, ezta haien berri banaka banaka, hurrenez hurren eta xehe xehe emateko ere.
‎–Ez nuen pentsatzen okzitaniar kontzientzia hain bizirik zegoenik. Bistan da, okzitaniera eta okzitandar kontzientzia politikoa itzalpean daude, baina kantua eta dantza tradizionalak atxiki dituzte?.
‎Bistan da, okzitaniera eta okzitandar kontzientzia politikoa itzalpean daude, baina kantua eta dantza tradizionalak atxiki dituzte?. Filipe Bidart,. Ez nuen pentsatzen okzitandar kontzientzia bizirik zegoenik?, Argia,.
2012
‎Esango zidatena ondo asko jakin eta ez nengoen horrelakorik entzuteko prest. Egindakoaz damu nintzen, uste dut damua sentitu nuen lehen aldia zela, ordura arte nigandik espero zena zehatz mehatz jarraitu bainuen, beste aukerarik ote nuen edota nahi nuen pentsatu gabe. Jainkoak emandakoa jaso eta txintik atera ez.
‎Eta, halere, dena esateko, ezustean harrapatzen ninduen. Ez nuen pentsatu Lucia horrelakoa zenik. Aurpegira zu lasai esan eta gero, isilka, emazteari gutuna bidaltzeko adinako inkurrio gaiztoa gordetzen zidanik.
‎Nik uste nuen ama haserretu egingo zela, triste jarri, oihuka hasiko zela, zer dakit! Baina sekula ez nuen pentsatuko barrez lehertuko zenik. Garbi zegoen ama ez nuela nik uste bezain ondo ezagutzen.
‎Indar bete betean gaineratu zitzaidan orduan nire monomania, eta alferrik borrokatu nintzen haren eragin bitxi eta eraman ezinezkoaren kontra. Kanpoko munduko objektu ugarietatik, hortzetan baino ezin nuen pentsatu. Irrika suharrez desiratzen nituen.
‎Bazkalondoan, edo hobeto esan afalondoan, agindu nion Ostirali kanoetako bat hartu eta mosketeen eta beste armen bila joateko, denbora faltaz borroka lekuan utzi baikenituen; eta hurrengo egunean basatien gorpuak lurperatzera joateko agindu nion, eguzkitan baitzeuden, eta gaitza ekar baitzezaketen; jai basatiaren aztarna ikaragarriak ere lurperarazi nizkion, banekien eta asko zirela, eta ezin nuen pentsatu ere neronek egitea; era berean ezin nuen eraman leku hartatik igarotzean haiek ikustea. Dena nik esan bezala egin zuen, eta han izandako basatien azken aztarna ere desagerrarazi zuen, eta horrela hara berriz itzultzean ezin izan nuen asmatu lekua non zen, lekua seinalatzen zuen basoko ertzetik begiratuta ez bazen.
‎Gau osoan eta hurrengo egunean ere gogotik egin zuen euria, eta ezin izan nintzen kanpora joan, baina burua lasaiago nuenez gero, zer egin nuen pentsatzen hasi nintzen, kontuan hartuta, uhartean era horretako lurrikarak izaten baldin baziren, nintzela leize zuloan bizi, eta txabola txikiren bat egin nuela zabaluneren batean, han egina nuena bezalako horma batez inguratua, eta hala babestua egongo nintzela animalia nahiz gizonen erasoetatik. Eta erabaki nuen, nengoen lekuan geratzen banintzen, batean ez bazen bestean, bizirik lurperatua bukatuko nuela.
‎Hurrengo zailtasuna galbahe edo bahe bat egitea nuen, irina bahetzeko, eta zahia azaletik bereizteko, hura gabe ez baitzitzaidan iruditzen ogia egin ahal izango nuenik. Hori zailagoa zen, eta horretan ezin nuen pentsatu ere, ez bainuen premiazko gauza bakar bat ere, alegia, kalamu ehun edo oihal fin eta meherik irina handik igaroarazteko. Orduan hilabete batzuetako etenaldia izan nuen, ez bainekien zer egin.
‎Berehala pentsatu nuen larrialdian zegoen itsasontziren bat izan behar zuela, eta beste itsasontzi laguntzaileren bat izango zuela inguruan, eta larrialdia adierazteko eta laguntza eskatzeko kanoiaz tiro egingo ziola. Une horretan nahikoa lasaitasun izan nuen pentsatzeko, nik lagundu ezin banien, agian, haiek lagunduko zidatela; eta beraz, ahal izan nuen egur abar lehor gehienak bildu, pila eder bat egin, eta sua piztu nuen mendi tontorrean. Abarrak lehorrak zeuden eta primeran hartu zuten su, eta, haizeak oso gogor jotzen zuen arren, ongi erre ziren.
‎Kateak jarri genituen gurpiletan balazta modura, labain ez zitezen, zaldiei bridetatik heldu eta jaisten hasi ginen; eskuinaldean haitz bat zegoen, ezkerraldean amildegia, hain sakona ezen hondoan bizi ziren osetiarren herrixkak enara habia baitzirudien; zirgit egin nuen pentsatzean nola sarritan, hamar bat aldiz urtean, gau beltzean, postariren batek bi gurdi batera ezin ibil daitezkeen bide horretatik bidaiatzen duen, bere kotxe binbilinkaritik irten ere egin gabe. Gure gurtzainetako bat errusiarra zen, Jaroslaveko mujika 15; bestea, osetiarra.
2013
‎Uste baino errazagoa izan zen dena. Dinko tren baten azpira botatzea pentsatu nuenean, ez nuen pentsatu zein egunetan egingo nuen ezta nola izango zen sekuentzia ere; baina dena hain naturalki ari zen ateratzen. Pentsatu beharrik ere ez nuen izan.
‎Inoiz ez nuen pentsatu etorkizuneko Nafarroan nola banatuko ziren egitekoak eta mesedeak etxe eta leinuen artean.
‎Pentsatzeko gauza zen Margaritak ez zuela, Carlat en ere, bakarrik lo egiten. Ez nuen pentsatua. Ustekabeak atalasean geldiarazi ninduen, ez hona ez hara.
‎Egia baldin bazen lapurretan aritu zela, garbi nuen hartutakoa harentzat ez zela izango, lagun batentzat edo... Baina ez nuen pentsatzen beste ezer. Ez nuen pentsatu ere egiten inongo kontu politikotan sartuta egongo zenik.
‎Baina ez nuen pentsatzen beste ezer. Ez nuen pentsatu ere egiten inongo kontu politikotan sartuta egongo zenik. Gero iritsi zitzaigun kontu politikoetan zebilela, egun batzuetan ez zuela deituko...».
‎Nik ez nuen pentsatzen urte batzuk geroago aurki zitezkeenik. Ni auzitegira ailegatu nintzenean, azken batean, nire gainetik zeuden pertsona batzuek esaten zuten inongo sinesgarritasunik eta bermerik ez zegoela, lehen ibilitakoak zebiltzala orduan lan haietan.
‎Arquesek dioenez, garai hartan ez zen arriskuaren jakitun: «Garai horretan banekien arriskuak zeintzuk ziren, baina ez nuen pentsatu hiltzeko arriskua nuenik. Pentsatu banu, ez nuen jarraituko ikerketarekin.
‎Egia da ni neu gogotsu nengoela Bennet andereñoa indiferente zela pentsatzeko, baina menturatuko naiz esatera nire ikerketa eta erabakiak ez direla nire esperantza edo beldurren eraginpean egoten. Ez nuen pentsatu indiferente zela halaxe izan zedin gura nuelako; uste sendo eta grinagabekoak pentsarazi zidan, adimenak hala izatea desirarazten zidan bezain egiazki. Ezkontzarako nituen eragozpenak ez ziren soilik bart gauean neure kasuan aitortu nituenak, alegia, nik neuk esfortzuaren indarrik handienaz bakarrik alboratu ahal izan nituenak; erlazio onen falta nire lagunarentzat ez litzateke neuretzat bezain gaitz handia izango.
2014
‎36 (22etan badoazela esateak supituan hori guztia botarazi bazidan, argi dago berriz planteatu behar nuela pertsona horiekiko sentitzen nuen ustezko laguntasunaren izaera, osasuna eta are zinezkotasuna; gainera, orduan iruditzen zitzaidan gainditua nuela aberriratzeen osteko betiko lagunekiko narda eta asperduraren fase ekidinezina: batzuk Berlingo lehen urteaz geroztik laga nituen bazter, baina oraindik ez nuen pentsatzen beharrezkoa izango zela kuadrillaren genozidio osoa; printzipioz ondo zihoalako balkanizazioarekin, alegia, interesgune antzekodunen talde txikiagoekin, zeinak soilik elkarlotzen baitira itxurak gorde behar diren egun handietan: urtebetze bazkarietan, gabonetako poteoetan, herriko jaien hasieran, familiaren antz beldurgarria hartzen du batzuetan kuadrillak nire baitan, ez dakit soilik nire baitan izango den, edonola ere grazia egin izan didate beti, lagunak hautatu egiten dira, familia ez?
‎Zer itzuliko nuen pentsatzen nuen nik: galletak, jogurtak...
‎Eta larunbata zen, bai, lehenago zalantzan egon banaiz, bada zergatik: egun batzuk hain dira luzeak, bi edo hiru ematen baitute, eta hain nekatuta nengoen, ez bainuen nora joan erabaki; beraz, ez nuen pentsatu larunbata baldin bazen, eta betiko tabernara baldin banindoan, betikoekin topo egingo nuela, nahi ez nuen hori hain zuzen ere. Edo beharbada bai, beharbada nahi nuen.
‎eta neuk ere ez baitut jakiten zikoinen edo oilagorren artean ote nabilen? Ez nuen pentsatzen ohean ere hain ona zinenik, eta bejondeizula!
2015
‎Baiezkoa egin nion. Rikkaz besterik ezin nuen pentsatu. Azkenean giltzarrapoak kraska egin eta apurtu egin zen.
‎Amets bat bezala izan da. Inoiz ez nuen pentsatu ahuleziaren poderioz, konbentzimenduz, alde bakartasunez, bukatuko zenik.
‎Esnaola: . Nik Azkoitirena egin nuen pentsatuz azkeneko posibilitatea zela beste aldean jendea aldatzeko. Zergatik?
‎Egia. Horretan ez nuen pentsatu. Enborrean gora igo nuen nolabait, eta gero adarrean funanbulisten moduan ibili, handik logelara jauzi egiteko.
‎Pisuan begiratu eta gero haraxe joko zutelako zuzenean (erroldan ez nengoen oraindik Donostian, herrian baizik). Gainera, aitak zer aurpegi jarriko zuen ez nuen pentsatu nahi, HBko guztiak kate batez lotu eta itsasora bota behar direla esaten duten horietakoa da eta.
‎Klima aldaketaren auzian, esate baterako, adituen arteko kontrako hipotesiak entzuten ditugu eta ez dakigu nori sinetsi. Orain dela urte batzuk ez nuen pentsatuko hau esango nukeenik, baina iruditzen zait neurri handi batean Collins eta Pinchek arrazoia dutela azken buruan den dena interesen arabera, sozialak, ekonomikoak, politikoak, erabakitzen dela esaten dutenean.165
‎Nire irudimenak balizko atentatuak sortzen zituen gau eta egun, edozeinen aurkakoak. Ezin nuen pentsatu etxeko lehergailuen xehetasun eta ezaugarrietan baizik. Atentatu baten unea hurbiltzen zenean, orduan bakarrik sentitzen nintzen bizirik.
2016
‎Bigarren saiakeran asmatu zuen. Nik burua gehiago nuen pentsatzen nire nahia bere ezpainek laztantzen zuten edalontzia izatea zela, edo besterik ezean, bere zintzurrean barna zihoan likore gorrixka hura.
‎Ez nuen pentsatzen istiluetan sartzea orduan sentitu nuen bezalakoxe gauza goxo eta atsegingarria izan zitekeenik nerbioentzat. Isilik geratu ginen, baina halako egoeretan sentitzen den kezka ergel hori nozitu gabe, noiz eta, halako konpainian zaudela, hamar minutu pasatzen baitituzu txintik atera gabe gainerakoen aurpegietara begira.
‎Hor neukan tipoa, hitz egiten, eguneko zeozer edo irakurritako zeozer edo bezperan pentsatutako zeozer azaltzen; eta hor nengoen ni, besteari begira, noizean behin burua makurtuz eta noizean behin irribarre eginez eta noizean behin monosilaboren bat jaulkiz eta noizean behin esaten ari zitzaidana jarraitzen nuela adierazten zuen esalditxo bat botaz. Bitartean, bestea noiz joango zen, gero zer egingo nuen pentsatzen nenbilen. Gutun hura... erantzungo al nuen?
‎Geltokiko nasa hartan, agian betirako alde egiten zuen Tzortxok agurtzean negar egin nuen, eta negarraren arrazoia laguna agurtzeak eragindako zirrara zela pentsatu nuen hasiera batean, edo sumatu, eta poztu ninduen, tristura hartan, horrelakoak sentitzeko ahalmen horrek; baina bat batean arrazonamendua, kontzientzia agertu zen, eta agian agurra erreakzioaren askatzailea baino ez izatearen susmoa, zalantza... Besarkada luzatu nuen pentsatzen ari nintzela. Lagunak ez zuen jakingo, lagunek inoiz ez zekiten zergatik besarkatzen nituen horren luze.
‎Trenaren azken bagoiraino iritsi zenean, zama mutilari azkar ibiltzeko esan eta barrura sartu zen. Aldi hartan, jarraitzen nuen pentsatzen?, diosalik egiteko beharrik ere ez zuen sentitu. Bultzadagatik kexatzeko bueltatu nintzenean, begirada arduragabe bat zuzendu zidan.
‎bikain «irteten» ziren. Eta ez nuen pentsatu behar bozgorailu denak bata bestearen gainean pilatuta jarrita zeudenik, mesedez! Irrati gramofonoaren kutxa barruan bi baino ez zeuden:
‎Denak gara edonor. Sekula ez nuen pentsatuko. Eritegiko sukalde inguruan, uztaileko azken egunetan, ohetik jaiki berritan.
‎–Arraro zegoela iruditu izan zait. Baina sekula ez nuen pentsatu halakorik eginen zuenik. Izugarria da...
‎Sekula ez nuen pentsatu
2017
‎Eta gero arazoekin hasi zenean Quentinek ere bestearena bezain txarra zen zerbait egin beharra sentituko zuela konprenitu nuen. Baina ez nuen pentsatu hain berekoia izango zenik zer eta... Ez nuen imajinatu ere egin berak...»
‎Joder, Joseba! Ez nuen pentsatu. Egindakoa eginda ezer gertatu ez bazaio?
‎eta ooooh!?, jarraitu nuen, alferrikako xehetasun horiekin sinesgarritasunean irabaziko nuelakoan. Denbora aski izan nuela erantsi nion gidariari zer egin behar nuen pentsatzeko, eta etxeko sarreran harrotasunez erakusten genuen Sevreseko pitxer ipurdi gizenaren bila joan nintzela. Paris inguruak ezagutzeko elkarrekin egin genuen bidaia batetik ekarritako altxorra zen, neskaren eta bion artekoa irudikatzen zuena.
‎Nik aski nuen biharamunean eta ondoko egunetan liburutegitik ez agertzea. Ez nuen pentsatzen liburuzaina nire atzetik luzaz tematuko zenik. Ez zirudien bere estiloa zenik.
‎Uda hartako istorio horrek jarraitu nau... ufa... egunero. Amaitu nuen pentsatzen inoiz ez nuela berriro lan egingo mundu honetan, gazteekin. Eta gaur egun hor jarraitzen dut.
‎Ulertzeko moduko gogortasuna, bestalde, komisaldegiko hori; bestela, kartzelan bezala gertatuko baitzen, mundu guztia errugabe. Beste alde batetik, denbora izan nuen pentsatzeko, eta egoera larri berria neureganatzeko. Gainera, lintxamenduan heriotzatik hurbilegi egon nintzen, babesa ematen zidanari babes hura ez eskertzeko.
‎Anaia maitea galdu genuen momentuan horrelako ttikikeria aterako zidala! Segundo bakar batez ez nuen pentsatu nik nagusiaren bizkar egun horien hartzea. Nik, opor gisa edo... ene kondu... galdatuko nizkiola egina nuen.
‎Oraindik bizpahiru kilometro eta... eta... Ez nuen pentsatu nahi igurikatzen gintuen errealitate lazgarriari. Baina nola egin bestela?
‎–egin zion oihu?. Ez nuen pentsatzen horren koldarra zinenik! –zirikatu zuen.
2018
‎Are gehiago, bazirudien ezin konta ahala egun, hilabete eta urte neuzkala Kenton andereñoarekiko harremaneko gorabeherok konpontzeko, hau da, nahi beste aukera izango nuela holako edo halako gaizki ulertuak zuzentzeko. Garai hartan, sekula ez nuen pentsatuko halako gertaera xumeek betiko zapuztuko zituztenik nire amets guztiak.
‎Nire idealizazioek tunela, beti, horizontalean irudikatu zuten. Inoiz ez nuen pentsatua bertikalean zuloratzerik, seguruenik, banuelako amesgaitz baten zama, amamarenean osin artifizial bat ezagutu nuenetik. Metro bat diametroko putzu sakona eta iluna zen, nondik ura ponpatzen zen.
‎Entzutea banuen, baina ezagutza pertsonalik ez. Are gutxiago nuen pentsatua fisonomia hura izango zuenik. Eta gutxien, gure presondegiko patio zentralean agertuko zenik.
‎Eutsi goiari! Inoiz ez nuen pentsatua azken esapide horrek, eutsi goiari!, honen esanahi literala izango zuenik.
‎Apirilean, berriz: . Sekula ez nuen pentsatu umeek horren poztasun handiak ekar zitzaketenik. Egia esanda, nireak zerbait berezia direla uste dut?.
‎Eta noiz. Hamazortzi urte bete arte itxaron ote nuen pentsatzeak zapuztu egiten ninduen.
‎Begira geratzen nintzen zer egiten zuen nirekin, nola baliatzen ninduen eta nik sekula ez nuen pentsatu hala egin zitekeenik, nire esperantzez harantzago zihoan eta nire gorputzaren destinuaren arabera. Bere neskato bilakarazten ninduen hala.
‎–Nik jarraitzen nuen pentsatzen oraindik posible zela nazionalismoaren alderdi historikoa bide aurrerakoiagoetatik eta ez hain anbiguo eta tradizionalistetatik bideratzea planteamendu nazionaletan?.
2019
‎esan orduko bizikleta gainean nintzen, Algortara bidean. Kalerik kale ibili naiz, han ere eskaleen artean galdezka eta diru banatzen hasi ote nuen pentsatuz, baina bat batean, ikusi ez, entzun egin dut: –Olha que coisa mais linda/ Mais cheia de graça/ É ela menina/ Que vem e que passa??
‎Gaztetan ere tarteka gertatzen zitzaion? Ez nuen pentsatuko oraindik han jarraituko zuenik!
‎–Eta hurrengo egunean, unibertsitatetik bueltatu nintzen, eguerdiko 12etan edo, eta nire ama arduratuta zegoen, zeren goizean joan zen Aimar esnatzera eta kojinak utzi zituen ohean bere forma egiten tapatuta, eta horretaz konturatu zenean, ba, kezkatuta. Baina bueno, ez nuen pentsatzen halakorik inondik inora, ez dakit, zeure buruak blokeatu egiten du aukera hori erabat, nahiz eta gero hasten zaren pentsatzen, edo pistak ikusten,, noizbait esan du bere buruaz beste egiteko gai izango zela??, baina momentuan gehiago zen, lagunen baten etxean egongo da, edo ez dakit?
‎Behin ere ez nuen pentsatu zentzurik eman ziezaiokeenik nire bizitzari[...] Haren izatea nigan ernatu zen, eta aurrera eraman behar izan nuen, gerta ahala gerta, azken bururaino, gauzak bizkortzeko modurik gabe, ezta hil behar izanez gero ere. Gero, hantxe zegoen, nigandik jaioa; hala, nire bizitzan egin ahal izango nuen obraren antza zuen[...] baina ez zen hori.
‎–Hara: horretan ez nuen pentsatu, Telmo, baina arrazoi duzu. Katxondeoa itzela izango litzateke:
‎–Soldadu sartu baino lehen, antzezlea izan nintzen, orduan ez nuen pentsatzen arma bat hartzeko gauza izango nintzenik ere. Garai hartan antzerkia zen gure pasio bakarra?
2020
‎–Ba, ez nuen pentsatu... –sorpresazko desenkusa.
‎Trabarik eta zentsurarik gabe. Eskaintza polita iruditu zitzaidan, eskuzabala, eta zer eta nola esango nuen pentsatzen hasi nintzen segituan.
‎Ez nuen pentsatzen, ordea, Maitena ustez onartu beharreko ohitura edo arauen zaindaria zenik, ageriko gisa gomendatzen dena egiteko premia zuenik, ezta egokia delako baieztapenaren jarraitzailea zenik ere. Eta ezta, behingoagatik horrelako parafernalian parte hartzeko erabakia hartuta, nire laguntza behar zuenik ere.
2021
‎Berandu zen, ilunabarra, eta ez nuen pentsatu, Kafkak bezala," neskato honek bere panpina galdu du", baizik eta" neskato honek bere ama galdu du", hori oraindik okerragoa baita, eta ondora joan eta euskaraz mintzatu nintzaion, nire frantsesa artean edozein izutzeko modukoa zela pentsatuta, eta, gauzak zer diren, begiak zabal zabal egin eta negar egiteari utzi zion eta bere izena Maddi zela esateko gai izan zen, e...
‎Hozkailutik ateratakoa baino hotzago zegoen, mendi gailurrek oparitutako elur urtua zen, gozoa, bizigarria, burdin zapore apur bat ere bazeukana. Edaten amaitu eta atzerako bidearekin asmatuko ote nuen pentsatzen hasita nengoela, urbegiaren bestaldean, sastraken artean zabaldutako beste bide bati igarri nion. Tamainagatik, piztiaren batek egina begitandu zitzaidan, eta, zirt edo zart, hari jarraitzeari ekin nion.
‎Benetan esaten dizuet, neure begien aurrean nola gertatzen zen ikusi nuen momentu hartara arte, ez nuela imajinatu laguna galduko nuenik. Posibilitate bat zenik ere ez nuen pentsatu.
‎Umeak hazteari eman nion denbora eta arreta, eta ez nuen pentsatu ere ikasi nuen administrari lanetan aritzea. Gerora nire bizitzari begiratzen diodanean, harritu egiten nau zein gutxi nekien neure buruaz, eta nola erori nintzen emakumeoi moderno izan beharrak aurrean paratu dizkigun amarruetan.
‎Korrika abiatu zen Hélène; nekez egiten zuen, Yvonneren begirada gainean zeraman eta eztarria lotsak korapilatua zeukan. Ez nuen uste, ez nuen pentsatzen, lo nengoen; eta gauean, ohera joanen zen, lo hartu ezinean, zain. Azkazalak bernizatzen ziharduen, eta bitartean juduak eramaten ari ziren!
‎Zaplada bat eman zion Blomarti bizkarrean– Ez, ziur nengoen ez zeniela lagunduko. Ordea, ez nuen pentsatzen... –zalantza egin zuen– Erabat higuintzen zintuen indarkeriak.
‎–Aurreko gauean, gure eztabaidaren ondoren, oinez bueltatu nintzen etxera. Jadanik ez nuen pentsatzen hitz egin genuena; baina zutaz, nitaz pentsatu nuen; eta brast, bizirik egon eta nire bizitzak ezertarako balio ez izatea, egoera hau ezin nuela jasan sentitu nuen.
2022
‎Nazario Funes, EX LIBRIS. Ez nuen pentsatu nahi, baina gogoak bide kezkagarriak hartzen zituen. Bide ilunak, lurralde lanbrotsuetara zeramatenak.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia