|
2000
|
|
|
Osaba Andoni ikusi genuen geuregana  tzen, eta haria aldatu genuen. Ez
|
nuen
gure aitak edo amak ipuinaren berri jakiterik nahi. Apaiz izan nahi nuen gainera.
|
|
|
Berehala nekatu nintzen. Arratoien begi distiratsuak ikusten nituen ganbarako hormazuloetan, eta haiek egur gainean ateratzen zuten hotsa nabaritzen
|
nuen
gu guztion ha  tzen mugimendu bakoitzean. Ez zuen hotz handirik egiten, baina haizeak dena inguratu nahi zuen, eta atariko zuhaitzaren adar sendoen hostoak ganbarako leihatila zigortzen ari ziren.
|
|
|
Orduan nik neuk aholkatu nion nazioaren onerako egia osoa ez esatea. Azken batean, bekadunarekin izan zuen harremanak batez ere gure bikoteari eragiten zion eta nik barkatu egin nuen; barkatu egin nuen bera maite dudalako eta damutu zelako; barkatu egin
|
nuen
gure familia aurrera atera nahi dudalako. Barkamena amodio bizitzan ezinbesteko gakoa da, barkamena eta, jakina, egia...
|
|
2003
|
|
|
Une hartantxe gogoratu nahi izan
|
nuen
gure kausa galdurik hurbilena eta presazkoena hantxe zegoela, gugandik apenas ehun berrehun metrora, eta hartara bideratu behar genituela gure indar guztiak. Hitza ahotik zintzilik utzi ninduten, ordea:
|
|
2006
|
|
|
Kontua erabakita zegoen. Ezagun
|
nuen
gure Renee. Metro eta erdi baino ez zuen egingo zutik, baina oso luzea zeukan kemenaren soka.
|
|
2010
|
|
|
Azken orduan, ordea, ez bidaltzea erabaki nuen. Kapitulu bati txanda pasa egiten ari nintzela iruditu zitzaidan, hurrengo egunerako utzi behar
|
nuen
gure artean sortzen ari zen korapiloa askatzeko neure aldetik mahai gainean jarri behar nuen karta definitiboa kanporatzea. Eta nahiago nuen nire hitzekin egin, Leterenekin baino.
|
|
|
Ez dut uste don Juan Antonio Ama Nagusiarekin hitz egitera ausartu zenik, harrera oso ona egin zidatelako. Hasierako bi urteak oso onak izan ziren, ia egunero ikusten
|
nuen
gure kapilaua eta oso erraza egin zitzaidan bizimodu berrira egokitzea, kanpoko munduari uko eginda bizi behar izanagatik. Bageneuzkan gure arteko ezin ikusi edo sesiotxoak, baina gure artean harreman serio baina oso ona geneukan.
|
|
2011
|
|
|
Neuk laguntzen nuen lixiba egiten, garbiketa lanetan, haurren biberoiak prestatzen. Neu esnatzen ninduten beren negarrekin; ikusten
|
nuen
gure ama gajoa, nekatua, akitua, hogeita hamar urterekin zahartua, atseden une bat gabe, beti lanean, etxean, baratzean, haur bat gonatik zintzilik eta beste bat besoan zuela. Ez, ez, nik ez dut sekula nahi izan ez gizonik eta ez haurrik.
|
|
2019
|
|
|
Atzo txundituta geratu nintzen. Posta bulegoan nengoen amarekin, eta han ikusi
|
nuen
gure artzaina, mostradorearen atzean, bezeroei kasu eginez. Kongregazioan handiagoa iruditzen zait beti, oholtza baten gainean hitz egiten du eta.
|
|
2020
|
|
|
" Hurrengo zazpi urteetan, urtean birritan Zumaiako bazterren batean ikusten
|
nuen
gure txikia. Eta hamabi urte egin zituenean, Galdos eta Sebastian izan ziren arratsalde batean gurean.
|
|
2021
|
|
|
literaturaren kritikan, eta, jasanezintzat banindukaten ere, ez zeukaten nondik heldu. Lou Andreas Salomeren Atzerabegirakoa ri buruzko artikulu bat argitaratu
|
nuen
gure artean egile hura ia inork irakurri gabe zeukan garaian, psikoanalisia eta feminismoa uztartzeari zer etekin literario atera zion nabarmenduz eta Rilkerekiko eta Nietzscherekiko harremanaren hari batzuk aztertuz. Fakultateko feministek ez zuten nigana jo, ezta zoriontzera ere, baina laster ziren gure liburutegian idazle errusiarraren liburuak.
|
|
|
–Esatea pentsatu nuen, aitortzen dizut, baina gero zure nebarena gertatu zen, eta uste izan
|
nuen
gure adiskidetasuna kito zela. Oraintxe ez dakit zein puntutan gauden zu eta biok, Esti.
|
|
|
Zer iruditzen zaizu? Atzo erosi
|
nuen
guretzat, zure onespena behar dut. Leiho aurrean zutik, kanpora begiratu dut kortxoa sudur azpian dudala.
|
|
|
Estherrekin Aizkorrira joandako hartan ez bezala, orain abailduta eta burumakur nindoan. Alferrikakoak ziren Utmarren aholkuak(" Ez ezak etsi, Selim, courage, courage!"); nire bihotzerako pentsatzen
|
nuen
gureak egin zuela eta nekez hasiko nintzela berriro bidaiaren ametsarekin. Halako gogoeta hitsetan ari nintzela, tupustean kirrinkada bortitz bat, eta tren baten ziztu hotsa entzun genuen, eta zenbait oihu geltoki barrenetik.
|
|
2022
|
|
|
Jaio ondoren sortu genuen munstroa. Agian gizartearen eragina izan zen edo, agian, inkontzienteki bada ere, sinetsi
|
nuen
gure etxetik berriz ere jeneral, politikari edo enperadore batek atera behar zuela, eta ez nuen hutsik egin nahi, edo ama eta amona baino gutxiago izan... Ez al zuten nitaz idatzi idazle latindar horiek botere gose aseezineko emakumea nintzela?
|
|
|
" Zer nahi du herriko basatienak?". Eta berak, elurrek ere ez baitzuten etxean egonarazten, esan zidan ea ikusi
|
nuen
gure fatxadako apaingarria. Eta nik:
|