|
2015
|
|
|
Eta biziki maite banuen ere, uzteko tentaldi batzuk izaten nituen, eta berak ematen zizkidan otoitzeko nahigabeak eragozpen zitzaizkidala uste nuen. Horretarako erabakia hartzera nindoan bakoitzean, berehala aditu
|
nuen
ez nuela halakorik egin behar, eta agirakaldi bat, aitor entzuleak egiten zuenean baino gehiago desegiten ninduena. Batzuetan nekatu egiten nintzen:
|
|
|
aspaldiko urteetatik hona jakintsu on askorekin harremana izan. Gauza bat bekatua zen ala ez, hori bai; gainerakoan, niretzat ez zen beharrezkoa Jainkoak egin zuela guztia pentsatzea baizik, eta ikusten
|
nuen
ez nuela ezertaz harritu beharrik; bai, ordea, Hura goresteko arrazoirik; eta, beraz, gauza neketsuek debozioa ematen didate, eta zenbat eta neketsuagoak izan, gehiago.
|
|
|
Neuk nahi nuenean edukitzea, ezinezkoa zitzaidan. Neure artean pentsatu
|
nuen
ez nuela erremediorik, kontzientzia garbi edukitzen eta bekatu arrisku orotatik, baita bekatu arinen arriskutik ere alde egiten saiatzea baizik; bada, Jainkoaren espiritua izanik, argi zegoen irabazia; deabrua bazen, ni Jauna pozik edukitzen eta Hura ez iraintzen saiatuz gero, ezin zidan gaitz handirik egin deabruak, alderantziz: bera irtengo zen galtzen.
|
|
|
Gracián i] argi egitera niri argi diezadan, eta era berean Jesu Kristo gure Jaunak eman zidala hura; eta honekin belaunikatu nintzen eta neure bizi guztian hark esaten zidana egingo nuela hitzeman nuen, Jainkoaren eta nik obedientzia zor nien prelatuen aurka ez bazen. Jakinarazi
|
nuen
ez nuela neure burua behartzen gauza larrietan baizik, eskrupuluak saihestearren, esaterako, gauza bera behin eta berriro esanik, horretaz gehiago ez hitz egiteko esaten didanean edo nire atsegineko edota beraren atsegineko gauzak direnean, txikikeriak baitira, esana egin gabe utzi nahi ez direnak; neure hutsegite eta bekaturik ez diodala agertu gabe utziko, neuk dakidala, hau ere prelatuekin egi...
|
|
|
Besterik ez zuela pentsatzen, idatzi zidan, nik itxaroteko esan nion arte. Egia esan, uste
|
nuen
ez zuela gorabehera handirik itxaroteak, berorren aitatasuna hara joan zedin; baina hobeki da honela; izan ere, probintzia lortuko den esperantza hain ziurra dugunez gero, ama priorearekin bat nator guztia ongi egingo dela.
|
|
|
hura, berriz, eragozten; bada, aita bikarioak, azken batean, nik nahi nuena egin zuen, eta horrek min emango zion, gaixorik zegoela bisitatu zuen bati nire erruz zegoela ohean esateraino. Baina uste
|
nuen
ez nuela ezer egiten aitor entzulerik gabe joateaz, eta besterik ez zen. Hala ere, beldurra sartu zait erruren bat ez ote dudan izango.
|