|
2000
|
|
|
Eta behatu nion berriro Pedro Huiziri, eta irri harro urrun bat egiten sumatu nuen oraingoan, osabari aditzerat eman nahi balio bezala ezen ez zuela haren aburua aintzakotzat hartzen; bertze jauntxo guztiak, berriz, harri eginik zeuden, norat beha ez zekitela... eta haietarik bat ere ikusi
|
nuen
eskua bekokirat zeramala, iduri zuelarik ezen zeinatzerat eta aitaren egiterat zihoala; eta, haien artean, aita bakarrik izan zen garbiki irri egin zuena.
|
|
|
Gero, hartu
|
nuen
eskutik nik hautatu nuen emaztekia eta neure etxerat eraman nuen zaldi gainean.
|
|
|
Segurtasun zerraila zuen, berri berria zirudiena. Hala ere, bertze aterabiderik ez eta hartara luzatu
|
nuen
eskua. Inor ez zen ni baino gehiago harrituko, ondora egina baizik ez zela ohartzean.
|
|
|
Ganberan, figura lauso bat makurtua zegoen nire aldera. Ohe ondoko mahaitxora luzatu
|
nuen
eskua. Pasta lodiko betaurreko beltzen ukituak ortziral larunbatetako gertakari hitsen gomutaz itzali zidan gogoa.
|
|
|
Eguzki betaurrekoen gibeletik, azterrean sumatu nituen haren begiak. Kasik oharkabean, haren menpeko Ramirez Zamaketariak lehengo arratsean kokotsean utzitako oroigarri hanpatuxera eraman
|
nuen
eskua. Sarasa inspektoreordea kontent egoten ahal zen:
|
|
|
Nire ahotsa ahulago sentitu nuen bigarren honetan. Huraxe zen nire benetako ahotsa, eta banekien harria eskuetatik eroriko zitzaidala, eta Migel izango zela nire ahuleziaren lekuko; eskuak indarra galtzen zihoazen, gero eta lasaiago, kirioen korapiloak askatzen ari zitzaizkidan, eta ongi baino hobekiago ezagutzen
|
nuen
eskuetan harria zuen Anjel gizajo hura. Gizajo huts sentitzen nintzen; bai, halaxe da.
|
|
|
Ongi gogoratzen naiz neurekin eraman nuela mezetara, patrikan gordeta. Apaiza sermoian ari zen, eta nik patrikan sartzen
|
nuen
eskua, eta hatza pasatzen nuen zulotik zulora, abesti bat eta bestea jotzen ari banintz bezala. Elizakoak ziren gehienak, eta Meza Nagusiko abestiekin batera mugitzen ziren nire hatzak ahoko soinuaren zuloetan.
|
|
|
Furgonetaren leihora itsatsirik, nola ez, paisaje hori nire bihotzarekin alderatu dut, izan ere halaxe kiskali eta hondatu baitzitzaidan Dabidek tiro egin zidanean. Orduan ez
|
nuen
eskura izan, larrialdietarako, EEBBetako hiri handietako eraikinetan dauden sute eskailerarik; ez nengoen prestatua, nonbait (baina nor dago halakoetarako prestatua?); orduan ez nuen uste izan nire bihotzeko haragian berriro dardararik ttikiena sentitzeko gai izango nintzenik; ez nengoen oso zuzen, nonbait. Eta hala ere, horra, bat batean basamortua zeharkatu, eta oasi batera heldu izan banintz bezala sentitzen naiz Yosemiteko berdamenean, Rubenen aldamenean...
|
|
2002
|
|
|
Bikote gazte bat ikusi
|
nuen
eskutik helduta jende artean bultza honi, desenkusa beste hari. Oi, berandu iritsi gara, zer pena!, estalita dago.
|
|
2003
|
|
|
Txapela behean ikustean nire lehenengo keinua hura batzekoa izan zen. Eta horretarakoxe luzatu
|
nuen
eskua. Baina beste emakumezko batek ostikada jo zion eta airean joan zen txapela.
|
|
2004
|
|
|
Argiño dardarati batek itzal konkortuak sorrarazi zituen gelatxoan. Emeki emeki, burukoaren azpian ezkutatua nuen pistolarantz lerratu
|
nuen
eskua. Bihotza pil pil banuen ere, arnasaldi sakonak egiten ahalegindu nintzen, nire bisitariari lo nengoela sinetsarazteko.
|
|
|
Ahozuloa erabat lehor nabaritzen nuen eta mihia puztu eta lakarra. Sudurreko loturetara eraman
|
nuen
eskua. Mina artean oihartzun urruna, eramangarria bazen ere, banekien luze gabe beste sentipen guztei nagusituko zitzaiela.
|
|
|
Edo ondo ondoan, hobeki: ...k–, nire begiek, beren abantailazko posiziotik, sumatzen zituztenak; eta neskak berriro ukitu ninduen ezkerreko bularraz, eta urduri jarri nintzen, dar dar nuèn eskua eskotean sartzeko eta ikerketak egiten hasteko gogoz; eta hala, bada, eman nion mutilari sinadura, jarri zizkidan neskak koaderno txiki bat eta luma eskuan... eta, ahalik eta azkarren, sinadura urduri batean ezkutatu behar izan
|
nuen
eskuaren dardara; neskak, ordea, ez zirudien harekin asea eta, begietara zuzen so egiten zidala, irribarre ezkutu bat betartean, esan zidan:
|
|
2005
|
|
|
Hormaren kontra ipini behar izan
|
nuen
eskua, ez erortzeko. Gero, etxerantz abiatu nintzen berriro, baina berandu zen.
|
|
|
Albertok esku bat hartu zion, eta nik bestea. Libre
|
nuen
eskuaz ilea laztandu nion, kizkurrekin jolastuz.
|
|
|
Ezer ez ulertu izanaren aurpegia jarri nuelako agian, edo ahotik lurruna zeridalako agian, aitak, besapean zeraman jaka hartu eta bota egin zidan, ezustean. Ia erori zitzaidan aitaren jaka lurrera, doi doi hartu
|
nuen
eskuetan tabako kiratsa zerion jaka pisu hura. Harrituta begiratu nion.
|
|
|
Lurrean nentzala inguruan zartarazi zuten mortero baten metrailak bete betean harrapatu zidan, ordea, eskuin eskua, eta hau ez, hau ezin izan zidaten salbatu, kinkearen kulunka eta trapu zurien estekatze presakakoaren artean galdu nuen eskua, sabaiko kinke kulunkaria bezain laxo gorputzetik banatua. Ez
|
nuen
eskua soilik galdu: besoaren zati handi bat ere bai.
|
|
|
egon nintzen, bai, baina zorionez, sorbalda zeharkatu zidan balak egindako zauria garbia izan zen. Lurrean nentzala inguruan zartarazi zuten mortero baten metrailak bete betean harrapatu zidan, ordea, eskuin eskua, eta hau ez, hau ezin izan zidaten salbatu, kinkearen kulunka eta trapu zurien estekatze presakakoaren artean galdu
|
nuen
eskua, sabaiko kinke kulunkaria bezain laxo gorputzetik banatua. Ez nuen eskua soilik galdu:
|
|
|
Gutxirengatik ez zidan ihes egin. Ordaindu, korridorearen azken buruan zegoen eserlekuan eseri eta jakako patrikan sartu
|
nuen
eskua.
|
|
2006
|
|
|
Adin hartan nekez gogortuko zitzaion, laguntzarik gabe ez behintzat. Baina hantxe utzi
|
nuen
eskua, txoria hatzen artean neukala. Geldi egon nintzen une batez, eta Julian izan zen orduan keinua egin zuena:
|
|
|
–Quen es? –berriro berak, harridurak begitartea bigundu eta lepoan estu sumatzen
|
nuen
eskua laxatuz.
|
|
|
Ez, beste klase batekoa zen nire beldurra edo dena delakoa. Zerk sortua, ez dakit, baina esturak hartuta nengoen, behin eta berriro galtzarbe ondora eramaten
|
nuen
eskua, leihotik begiratzen nuen noiz ikusiko hegazkinen bat zerua zeharkatzen.
|
|
|
Haren arnasaren goitik beherakoak sentitzea, ez nuen beste zereginik, ez nuen ezer behartzeko premiarik. Lasai nengoen, ahaztua
|
nuen
eskua sorbaldan jarri nionetik gozatzen ari nintzen baretasun hark existitu egiten zuenik ere.
|
|
|
Baten batek pote zahar herdoildu bat jarri zion buruaren azpian. Ez
|
nuen
eskua erretiratu eta odola nire hatzen artetik isurtzen zen potera. Aldian behin dardarazko astindu txikiak egiten zituen animaliak.
|
|
2008
|
|
|
Begiak itxita zituen eta ez zuen zirkinik egiten. Nik liburua hartu
|
nuen
eskuetan eta orduantxe egin zuen galdera fatidikoa.
|
|
|
Ezin nuen ikararik egin, ez neukan indarrik. Ezin
|
nuen
eskua ere jaso. Pentsa:
|
|
|
Oroitzapenak berpiztu egin zitzaizkidan lehengoan, Somerako txinatarren dendara sartu nintzenean... Erloju hura erakusmahaian ikusi nuen eta, mugimendu atabiko batek bultzatuta eraman
|
nuen
eskua ezkerreko eskuturrera: –Nire erlojua!?
|
|
|
–Mezu bat jaso
|
nuen
eskuko telefonoan;" Ez zaitut maite", jartzen zuen. Etxetik irtetekotan nengoen berarengana joateko.
|
|
2009
|
|
|
–Ez, ez, ezetz egin
|
nuen
eskuarekin?. Ez da ezer txarrik gertatu.
|
|
|
Laguna alboan azken arnasa ematen ikusi arren ez nintzen mugitu, bertan jarraitu
|
nuen
eskuak jasota, isilean orain, negar malkoak matrailetatik behera. Azkenean eraso hark ez zuen garaipenik lortu, eta maldan behera abiatu ziren gutarrak.
|
|
|
Promozioarena jakin eta handik gutxira kafe makinaren inguruan egindako kontziliabuluan (negar egiteko baino ez zigun balio izan, baina gaurko langileek ez dugu askoz gehiagorik eskatzen) ondo gogoan hartu nuen nor izango
|
nuen
eskura egun horietan. Gerentearen idazkaria, Ruth, urrunago joan gabe:
|
|
|
Ez nekien zer esan. Masail gorritua estali nuen libre
|
nuen
eskuarekin, baina nahita ere ezin izan nuen ispiluko irudia estali: ama ikusi nuen, aitaren eskuari begira, lehenengo; niri begira, gero; eta biltegiko errezela berdeen atzean desagertzen, azkenik.
|
|
|
Lehortzen hasitako adatsetatik pasa
|
nuen
eskua. Asko zekien Xantik.
|
|
|
Neurri handiko eskela jartzeko lain. Kokotsetik pasa
|
nuen
eskua berriro. Hurrengo goizean, aspaldiko partez, bizarra ebakiz gero, kalterik ez.
|
|
|
Carver hartu
|
nuen
eskutan, baina hura banuen. Alejandra Pizarnik, René Char, Claudio Rodríguez...
|
|
|
Benetan pika zen eskailera zahar hura, eta gero eta mardulagoak berriz nire barruan sentitzen nituen kezkak. Automatikoki, txaketa bakeroaren poltsikoan sartu
|
nuen
eskua. Han zegoen Xantik eman zidan kaxa txikia, metxeroaren aldamenean.
|
|
|
Neure buruari nekez aitortzen nizkion eremuetara hurbiltzen ari zela sumatu nuen ordea. Atzeko zamarraren poltsikoan nuen puru kaxatxoaren bila luzatu
|
nuen
eskua berehala.
|
|
|
–Osorik nago behintzat, oso osorik ez nagoen arren, erantzun zion nebak, zeinak, hortzak estutu eta irri itxurako bat moldatzen zuela, honela jarraitu baitzuen?. Agur egitera ohitu
|
nuen
eskua, hain naiz sinpatikoa, eta azkenean agur egin dit berak?
|
|
|
–Biltegian piper poto pila dago, eta ezin asmatuta genbiltzanean, poto bat hartu
|
nuen
eskuetan eta galdetu nien: Eta Piper Gorriak?...
|
|
|
–Osorik nago behintzat, oso osorik ez nagoen arren –erantzun zion nebak, zeinak, hortzak estutu eta irri itxurako bat moldatzen zuela, honela jarraitu baitzuen– Agur egitera ohitu
|
nuen
eskua, hain naiz sinpatikoa, eta azkenean agur egin dit berak...
|
|
|
Beharbada iraganeko gauza ikaragarriren bat gordetzen zenuen ezkutuan, familiako konturen bat? ...en dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso
|
nuen
eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek ber... Atzo bertan galdetu nizun, eztabaida garratzaren erdian, Auñamendi tontorrean, eta negarrez erantzun zenidan, ezin dugu honela jarraitu, Ananda, urdanga bati bezala begiratzen didazu, ez dizut ezer ezkutatzen, beldurra ematen didazu; eta nik eskua jaso zure kontra, neure onetik aterata, eta gero barkamena eskatu, barka, barkaidazu, eta zu amona xahar bat bezala uzkurtu, eskuaz aurpegia babestuz, maite zaitut, Sara, ez al duzu ulertzen, eta ez zenidan hitzik egin jaitsiera osoan, Lescun arte; esaten nizun, giroa hozten ari du, gaur gauean elurra botako du agian, Hiru Erregeen Mahaia beste baterako uztea izango dugu onena, eta zu isilik, bizkor bizkor Lescun aldera, ia ezin nizun jarraitu; eta ni hizketan, tira, erantzuten ez baduzu igo egingo gara, leku okerragoetatik igaro izan gara, tira, elur pixka batengatik ez gara kikilduko, kranpoiak ere baditugu, izotza balego ere, zuk bazenekien ni barru barrutik ez nengoela prest igoera bertan behera uzteko; eta zu isilik, eta ni damututa, ez zaitut jo, ez dizut ezer egin, nire bizitzako emakume bakarra zara, inoiz ez dut besterik ukitu, esan al dezakezu beste hainbeste?, zure mututasunak salatu egiten zaitu, eta zu isilik, eta azkenean lehertu egin zinen, gaixorik zaude, Ananda, esaten dudana esaten dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso nuen eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek bere dizipuluak Tabor mendira bezala, eta biok antzaldaturik itzuliko ginateke, baditut giltzak, baditut metodoak, zure babesa baino ez zait falta, zure bultzada, arnesei tinko eustea, oraingo honetan neu beti aurretik, uler ezazu, Sara, neu naiz gidari; zuk, ordea, beldurra didazu, gaixo nagoela uste duzu, burutik egina nagoela, ez duzu ezer ulertzen, Sara, ez dakizu zer den barne argitzea, eta, okerrena, zeure baitan ixten zara, ez duzu nahi nik bidea erakusterik, hain garbi ikusten dut, eta zuk ez, baina zeureari eusten diozu, egoskor, hori harrokeria da, Sara, ego hutsa, ez zara nitaz fio, beldur didazu, zergatik, zergatik, ez duzu ulertzen, nik inoiz ez zaitut jo nahi izan, itzarri baino ez, argia ikusi behar duzu, ulertu egin behar duzu, bestela dena galduko dugu, zu gabe ezin dut bete izarrek jarri didaten eginbeharra, hau guztia paranoia baino ez zaizu iruditzen, baina ez da halakorik, ezjakin bizi izan zara eta ez didazu uzten bidea erakusten, goialdeko izakiek gorenetik agindu didatena betetzen lagundu behar didazu, familia bat osatu behar dugu, hiru kristal ume ekarri mundura, Sirio izarretik etorritako espirituak izango dira gugan haragiztaturik, eta ez begiratu burutik jota banengo bezala, gauzak argi eta garbi ikusten ditut zuzeneko jakintzaz; gure hiru umeak Brahmaren hiru aldeen irudi, Jainkoa deitu Brahmari nahi baduzu, zure amak bezala, zure neba Kandido astakirten ateo horrek ez bezala; uler ezazu, Lurretik haragoko izaki haragituak izango ditugu oinordeko, gizaki berriaren hazia zabalduko dute munduaren hiru norabideetan, Sem, Cam eta Jafet senideek bezala, haiek ere estralurtar haragituak ziren, Egia hain da argia begi garbiez begiratzen dionarentzat, eta hain iluna argiari uko egiten dionarentzat, halakoak nahiago du bere ezintasunean murgiltzea, zergatik ez zara nitaz fio, beste inork ez dizu gehiago eskainiko, zergatik egin diozu uko umeak ekartzeari, besteren bat egon behar du tartean, haragi lardaskaren bat, zer ezkutatzen didazu.
|
|
|
Atzo bertan galdetu nizun, eztabaida garratzaren erdian, Auñamendi tontorrean, eta negarrez erantzun zenidan, ezin dugu honela jarraitu, Ananda, urdanga bati bezala begiratzen didazu, ez dizut ezer ezkutatzen, beldurra ematen didazu; eta nik eskua jaso zure kontra, neure onetik aterata, eta gero barkamena eskatu, barka, barkaidazu, eta zu amona xahar bat bezala uzkurtu, eskuaz aurpegia babestuz, maite zaitut, Sara, ez al duzu ulertzen, eta ez zenidan hitzik egin jaitsiera osoan, Lescun arte; esaten nizun, giroa hozten ari du, gaur gauean elurra botako du agian, Hiru Erregeen Mahaia beste baterako uztea izango dugu onena, eta zu isilik, bizkor bizkor Lescun aldera, ia ezin nizun jarraitu; eta ni hizketan, tira, erantzuten ez baduzu igo egingo gara, leku okerragoetatik igaro izan gara, tira, elur pixka batengatik ez gara kikilduko, kranpoiak ere baditugu, izotza balego ere, zuk bazenekien ni barru barrutik ez nengoela prest igoera bertan behera uzteko; eta zu isilik, eta ni damututa, ez zaitut jo, ez dizut ezer egin, nire bizitzako emakume bakarra zara, inoiz ez dut besterik ukitu, esan al dezakezu beste hainbeste?, zure mututasunak salatu egiten zaitu, eta zu isilik, eta azkenean lehertu egin zinen, gaixorik zaude, Ananda, esaten dudana esaten dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso nuen eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek bere dizipuluak Tabor mendira bezala, eta biok antzaldaturik itzuliko ginateke, baditut giltzak, baditut metodoak, zure babesa baino ez zait falta, zure bultzada, arnesei tinko eustea, oraingo honetan neu beti aurretik, uler ezazu, Sara, neu naiz gidari; zuk, ordea, beldurra didazu, gaixo nagoela uste duzu, burutik egina nagoela, ez duzu ezer ulertzen, Sara, ez dakizu zer den barne argitzea, eta, okerrena, zeure baitan ixten zara, ez duzu nahi nik bidea erakusterik, hain garbi ikusten dut, eta zuk ez, baina zeureari eusten diozu, egoskor, hori harrokeria da, Sara, ego hutsa, ez zara nitaz fio, beldur didazu, zergatik, zergatik, ez duzu ulertzen, nik inoiz ez zaitut jo nahi izan, itzarri baino ez, argia ikusi behar duzu, ulertu egin behar duzu, bestela dena galduko dugu, zu gabe ezin dut bete izarrek jarri didaten eginbeharra, hau guztia paranoia baino ez zaizu iruditzen, baina ez da halakorik, ezjakin bizi izan zara eta ez didazu uzten bidea erakusten, goialdeko izakiek gorenetik agindu didatena betetzen lagundu behar didazu, familia bat osatu behar dugu, hiru kristal ume ekarri mundura, Sirio izarretik etorritako espirituak izango dira gugan haragiztaturik, eta ez begiratu burutik jota banengo bezala, gauzak argi eta garbi ikusten ditut zuzeneko jakintzaz; gure hiru umeak Brahmaren hiru aldeen irudi, Jainkoa deitu Brahmari nahi baduzu, zure amak bezala, zure neba Kandido astakirten ateo horrek ez bezala; uler ezazu, Lurretik haragoko izaki haragituak izango ditugu oinordeko, gizaki berriaren hazia zabalduko dute munduaren hiru norabideetan, Sem, Cam eta Jafet senideek bezala, haiek ere estralurtar haragituak ziren, Egia hain da argia begi garbiez begiratzen dionarentzat, eta hain iluna argiari ...en dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso
|
nuen
eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek ber...
|
|
|
Nik lehenago ez nekien argizaiola zer zen. Egongelako apal batean egoten zen eta ia egunero hartzen
|
nuen
eskuetan etxeko hautsak kentzerakoan. Gauza arrotza zen niretzat, eta, aldi berean, bitxia.
|
|
|
" Orain, bakarrik nagoelarik etxean, nire nerabe idealen kontzientzia hartzen dut, Miraflores-eko nire logelan imajinatzen nuenean, mahats parratik eta sagarrondoetatik hurbil, zein atsegina izango zen idazle bizitza. Orduan bizitza hori imitatzen nuen, tabakorik gabeko pipa bat hartzen nuen ahoan, baso bat ur izaten
|
nuen
eskura ardoa zelakoan, eta nire idazmahaiaren aurrean eserita, idazteko imintzioak egiten nituen. Zenbat ilusio eta zenbat xalotasun, keinu haietan!
|
|
2010
|
|
|
Sentimendu txarrak nituen. Itoko
|
nuen
eskuekin, lapur zaharra, eta nire oinen azpian txikitu!
|
|
|
Eskuinaldean probatu nuen, baina han ere ez zegoen hormarik. Ohebururantz eraman
|
nuen
eskua, eta ukitu nuenak atoan bizkorrarazi ninduen, ez baitzen nire ostatuko horma, azalera lirdingatsuko eta hats higuingarriko zerbait baizik. Ezustearen eraginez begiak guztiz ireki arren, deus ikusi gabe jarraitzen nuen.
|
|
|
Atzamar puntekin zentimetro batzuk ibili nituen astiro, eta, halako baten, zerbait gogorraren kontaktua sentitu nuen. Atoan kendu
|
nuen
eskua handik, bular aldera eraman eta geldi egon nintzen zenbait minututan.
|
|
|
Lihozko txaketa magalean tolestua zeukan, eta bi eskuak haren gainean. " Benetan ardura dizu?"" Benetan ardura ez balit ez nizuke bi aldiz galdetuko." Zigarro bat pizteko gogo bizia sortu zitzaidan, baina ez
|
nuen
eskua paketeraino luzatu. Martxa aldatzekoaren alboan zegoen, bere belaunburuetatik hamar zentimetrora.
|
|
|
Jarraituz gero kapaz baitzen Eusko Gudariak abesten hasteko, bere garaipena sinatzearren. Eta jasotako jipoiaren ondoren hori bai nukeela jasan, batez ere, bera kantari ari zela, nik irrintzi noiz egin behar
|
nuen
eskuaz keinu eginez agintzen bazidan.
|
|
2012
|
|
|
Sabeleko oinazea sentitzerakoan, gizajoa, gizajoa, gizajoa esaten
|
nuen
eskuak sabelean jarrita hari begira. Ez genion hileta elizkizunik ere egin, sekretupean egin behar izan nuen dena.
|
|
|
Ezpata zorrotik aterata, sakonunea haztatzen hasi nintzen; baina burutapen bakar bat aski izan nuen sosegatzeko. Katakonben hesi sendoan ipini
|
nuen
eskua, eta lasaituta geratu nintzen. Hurbildu nintzen hormara; garrasika ari zenaren oihuei erantzun nien.
|
|
|
Eta errege zigilua zuten bere kredentzialak erakutsi eta begien aurre aurrean jarri zizkidalarik, hamar minutu inguruz hitz egin zuen, batere haserre itxurarik gabe, baina bai nolabaiteko tinkotasunez; sarri egiten zuen keinu aurrera, gutxi gorabehera milia erdira zegoen hiribururantz, geroago jakin nuenez?, ni hara eramatea erabakia baitzuen Maiestateak Kontseiluan. Hitz gutxitan erantzun nion, baina alferrik, eta aske
|
nuen
eskuaz keinu egin nuen beste eskurantz (baina jaun bikain haren buru gainetik, berari edo beraren segiziokoei min egiteko beldurrez), eta gero neure burura eta gorputzerantz ere bai, askatasuna nahi nuela adierazteko. Nahikoa ongi ulertu zidala ematen zuen, buruaz ezezkoa egin baitzuen, eta preso bezala eraman behar nindutela adierazteko moduan heldu zion bere eskuari.
|
|
|
Zazpi aldiz sei minutu eta sei segundotan! Eta zortzigarrena ere jasoko nuen, baina zailena egina neukanean, gerriraino ekarrita, pentsatu nuen ahal nituen jasoaldi guztiak eginez gero ez zela gero apusturako aukerarik izango, eta harria bota eta ezetz adierazi
|
nuen
eskuekin, zortzigarrena ezin nuela.
|
|
2013
|
|
|
Apiril aldera, Villorian, Salamancan (Espainia). Infiltratu egin
|
nuen
eskua. Abenduaren 31n mindu nuen, Tolosan, eta gero pare bat partida jokatu nituen, baina beti minez, tako askorekin eta ezinean.
|
|
|
Ez nekien zenbat denbora iragana zen. Burua goititu ere gabe luzatua
|
nuen
eskua ezpatara. Hura atxikirik zutitu nintzen, neure burua defendatzeko prest.
|
|
|
Izuari konprenitu ezina gehitu zitzaion haren bisaian. Libre
|
nuen
eskuaz baliatu nintzen kapelua goititzeko.
|
|
|
Lanpa itzalita, dena ilunpean zegoen berriz. Oinazeagatik ere, arropa barrenera bota
|
nuen
eskua, sastakaiaren bila. Ateratzearekin batera, belarriak egin zidan gaztigu:
|
|
|
Mindurik ez
|
nuen
eskua minez eraman nuen nire begien tapakira. Esku fin eta delikatu batek galarazi zidan erabat kentzea begi paretik.
|
|
2014
|
|
|
Astiro hitz egiten zuen, tentu handiz. Hizkuntza eta toki guztietan uztak hori bezala ulertzen den keinua egin
|
nuen
eskuarekin eta berak, ondo da, ondo da, esanez bukatu zuen gaia.
|
|
|
Sarrerako horman 13 zenbakia zegoen zizelkatua. Egurrezko ate handia jo
|
nuen
eskuarekin, eta gizon lodikote batek ireki zuen. Nire osabaren abokatua zen.
|
|
|
Ez dakit nahita egin zuen txistea ala oharkabean. Nolanahi dela, umore beltz horrek halako zazta bat egin zidan barrenean, eta kanbioen palankatik Rafaren aulkira eraman
|
nuen
eskua, haren belaun gainean uzteko. Ez zen fereka bat izan:
|
|
|
nik/ poetatzatik/ dimisioa/ presentatu nuen/ kantsazioaren aitzakiarekin. / Baina nola aitzakia hura gezurrezkoa zen,/ berriz ere artu
|
nuen
eskuan mailua,/ eta Kantabriako itsasoa jo dut kolpeka. (HH, > 120)
|
|
2015
|
|
|
Nik uste nuen bazihoala, bazihoakidala, haiek espantuak eta min zuriak eta pupu saminak. Pulmonia bat, pentsatu nuen, orain neronek soilik lurperatu dut gizajo hau, inoren laguntzarik gabe, eta aitzurra ekarri
|
nuen
eskuetara. Otok tresna hura eskuetan nekarrela ikusi zuenean, doministiku egiteari utzi zion istantean.
|
|
|
Hobeto esanda, zerbaitekin egin nuen topo. Nire aurrean ez zegoen ez ezer, ez inor, eta, hala ere, ikusi ezin
|
nuen
esku indartsu batek zangotik heltzen zidala sentitu nuen. Agur poeta, murmurikatzen zuen mutil ahots bat entzutea ere iruditu zitzaidan, kolpetik eta erremedio gabe, muturrez aurrera erortzen nintzen bitartean.
|
|
|
Nire adats beilegitik pasa
|
nuen
eskua. Bera ere aztertzen aritu zitzaidan beraz.
|
|
|
Automobilera abiatu nintzen poliki, eta gabardinak poltsikoan zeukan tartetik barrena sartu
|
nuen
eskua, perkutorearen palanka jasotzeko. Plazan ez zegoen ia inor.
|
|
|
Gurutze bat hartzen
|
nuen
eskuan eta Jainkoak egiaz adore ematen zidala zirudien; hala, nik, denbora laburrean, beste bat bihurtua ikusi nuen neure burua eta ez nintzen haiei aurre egiteko beldur, gurutze harekin guztiak erraz hartuko nituela mende uste bainuen. Eta honela esan nuen:
|
|
|
...artu ondoren, askotan egiten nuenez, Jainkoari gomendatzen nengoela, lehenago haiei ongi erantzutera eramaten ninduena, arima batzuen aurrerapena eragozten ari ote nintzen beldurra zela-eta (nire gogoa beti izan baita gure Jauna goretsia izan dadin eta haren zerbitzurako albait gehien izan daitezen nolabait bitarteko izatea), Haren Maiestateak kargu hartu zidan zorrozki, esanez, ea zer altxor izan
|
nuen
eskutan orain arte eginik dagoena egin ahal izateko; ez nezala inolako zalantzarik izan etxe hau onartzeko, bere zerbitzu handirako eta arimen onerako izango zelako.
|
|
|
Kalean hain hotz ez izatera, smartphonea atera eta swedish film director Johannes died in Sahlgrenska hospital galdetuko niokeen akaso Google orakuluari, puzzlea osatzeagatik besterik ez bada ere. Aukeran, nahiago izan
|
nuen
eskuak patriketan gorde. Minberatuta neuzkan belaunak.
|
|
2016
|
|
|
Eta halaxe da; eta mundu osoa ere elkor da lurrak eskaintzen dituen fruituak landatzen ez dituenarentzat. Aitortzen dut, esan
|
nuen
eskuak alaikiro igurtziz, ezen basamortu batean banintz, nire grinek edirenen luketela zerekin piztu.
|
|
|
–Ez gara diamanteak bezalakoak, esan nion eskua hartuz?, eta brida guztiak erabili behar ditugu, harik eta bere garaian adinak ebatsiko eta apurtuko dizkigun arte. Baina, ene dama maitea, erantsi
|
nuen
eskuan muin eginez?, oraindik ere oso, oso goiz da.
|
|
|
–Ordea, guk bereizi egiten ditugu, esan
|
nuen
eskua haren janzkiaren mahukan jarriz, egin zidan deiaren ordain gisa?, ondo bereizi ere, ene aita gaixoa!, beren lanetik ateratzen duten ogia jan nahi dutenak, eta beste batzuen ogia jan beste asmorik ez dutenak, salbu eta bizitza hau nagikerian eta ezjakintasunean iragaitea Jainkoaren izenean.
|
|
|
Horrela egin genituen beste kilometro batzuk, bera begiak itxita eta tarteka arnasa eteten zuela eta ni gurasoei erreparatuz. Uste dut neska errukitu egin zela, larriturik ikusten ninduelako, eta berak erretiratu zuen dagoeneko izerditan
|
nuen
eskua zangoen arteko gordelekutik, altxatu zen berriro eta, aurrean gurasorik ez balu bezala, musu heze bat eman zidan masailean. Gero eskutik heldu eta aspaldidanik bikote bagina bezala egin genuen Pariseraino bidea, inolako arriskurik gabe orain, begiratuta ere ez baikintuzten bere gurasoek gerritik behera ikusiko.
|
|
|
Azkenean bai, lortuko nuen: astebetez bazen ere, bere liburutegia izango
|
nuen
eskura eta bere idazmahaian eseri eta idatzi ahal izango nuen. Helburu nagusia, noski, hitzaurre honetarako hitzak bere idazmahaian eta beren katua hankapean ferekan neukala idaztea zen, baina horretan ere huts egin nuen.
|
|
|
Gehiago kezkatu nau eskua bizkarrean ipintzeak entzun ditudan hitzek baino. Ezerez bat izan da nik ez erreakzionatzea, bizkarra astindu nahi
|
nuen
eskua nire gainetik ken zezan. Esku zuria nire sorbaldan, Frantz Fanonen titulu bat ematen du.
|
|
2017
|
|
|
Ikaragarria zen ikustea azazkalarekin nola markatzen zituen, zehaztasun milimetrikoarekin, bere fantasian baino existitzen ez ziren bildumagileen zigilu ikusezinak. Eztarria ikaraz lotua nuen, ez nekien zer esan; baina nahasmen honetan murgildua nintzela, begirada jaso nuen emakumeengana eta, berriro ere, emazte zaharra ikusi
|
nuen
eskuak goian eta keinu ikarati eta aztoratua egiten zidala. Indarrak berreskuratu eta hitz egiten hasi nintzen.
|
|
|
Makurtu nintzen, kresalez bete
|
nuen
esku ahurra, eta bekokia eta lokiak busti nituen. Freskatua sentitu nintzen.
|
|
|
Begiratu egin zidan, amore emaile, sakon. Bat batean luzatu
|
nuen
eskua eta bostekoa eman genion elkarri, berak serioski, armada eta udalarekiko bere ametsen gailur ponposetik. «Tipo ona zara, Deacon.
|
|
|
Pasilloak ur bila abiatutako belaunaldi triste guztien oinik gabe segitzen zuen. eta hala ere begiak ikusi ezin dutela hortzak bezala estututa ez sinesgogorrak minik ezaz ere duda eginez orkatila belauna eskailera barandaren isuri luze ikusezina non pauso txar bat loz betetako iluntasunean Ama Aita Caddy Jason Maury atea ez daukat beldurrik bakarrik Ama Aita Caddy Jason Maury hainbeste urrunduz lo hartuta segituan hartuko dut lo baldin eta nik atea Atea atea Hutsik zeuden haiek ere, hoditeria, portzelana, horma lasai zikinduak, kontenplazio tronua. Ahaztuta utzi nuen basoa, baina posible
|
nuen
eskuek ikusi egiten dute zisne zintzur ikusezina atzamarrak freskatzen non Moisesen makilaren beharrik ez den basoa ukitu kontuz ez dadila takatekoka zintzur luze freskoan takatekoka metala freskatzen basoa beteta gainezka kristala atzamarrak freskatzen loa isuriz lo hezearen zaporea utziz zintzurraren isiltasun luzean Pasillotik itzuli, isiltasunean batailoietan xuxurlatzen zuten oin galdu guzti... Orduan gortinen arnasa iluntasunetik nire aurpegira, nire aurpegian utziz arnasa.
|
|
|
Shreveren eskutitzak karraska egin zuen oihaletik barrena eta atera eta helbidea aztertu nuen, eta saihetseko poltsikoan gorde. Gero erlojua Shreveren gelara eraman eta haren tiraderan sartu nuen eta nire gelara joan eta painelu garbi bat hartu eta ateraino joan eta argiaren etengailuan jarri
|
nuen
eskua. Orduan gogoratu zitzaidan ez nituela hortzak garbitu, beraz poltsa ireki behar izan nuen berriro.
|
|
|
Harrigarriena zera zen, zumake pozoitsua izatea eta ez suge bat edo horrelako zerbait. Beraz ez
|
nuen
eskua handik kentzeko lanik hartu. Hantxe gelditu nintzen txakurra urrundu arte.
|
|
|
Haserretu egin zen, egiten ari ginena ez zela jolasa erakutsi nahiz bezala oldartu zitzaidan gainera eta harrapatu zidan berriro lepoa eta estutu zidan arnasa galarazteraino. Itotzeko zorian nengoela Mara ikusi
|
nuen
eskuan bere bota handietako bat zuela. Aizkolari batek bezala altxatu zuen gora bere tribu musikalaren ikurretakoa eta jo zion kolpe bakar bat kokotean ingelesari eta hau ziplo erori zen.
|
|
|
Eta ni han bainatzen nenbilela, han jartzen zen eserita, eta haur bat jartzen zuen altzoan, gure adinekoren bat. Ez nuen ikusten, baina ikusten
|
nuen
eskuak sartzen. Eta nire baitan pentsatzen nuen:
|
|
|
Alde batetik, lehen esan dudanaren haritik, kulturismoaren filosofia ondo asko mamituta daukat; bizi egiten dut, eta emakumeei begiz hurbiltzea zen hankarteko muskulazioa puzteko ezagutzen nuen trikimailu bakarra, leku publikoetan ez
|
nuen
eskuaz handituko, noski, txapelketetara irten baino lehen egiten den bezala.
|
|
|
Jatetxeko karta aztertzen eman nuen Jontxu etorri arteko denbora, eta galtzetako poltsikora eraman
|
nuen
eskua, aitak keinu horrekin dirua utzi zidan ikusteko, eta diru hori aski izango ote zen ziurtatzeko.
|
|
|
Dibortziatu ostean, gauzak ordaintzeari utzi zion hark. Sententzia bat
|
nuen
eskutan, jartzen zuena hipoteka erdi bana ordaindu behar genuela eta mailegu pertsonalaren %80 ordaintzea hari zegokiola.
|
|
|
Tuntuna. Ez
|
nuen
eskua itxi. Angelek eta kuadrillakoek bereizi gintuzten, eta Errastik ertzainei deitu zien, salatu egin behar ninduela.
|
|
2018
|
|
|
Txikitan ikasi
|
nuen
eskuekin margotzen, eta zikindu arren bizitzaz gozatzen
|
|
|
Bularrera eraman
|
nuen
eskua. Ez neukan torturei buruzko ezaguera zehatzik, baina bai Erregeren balbeenaz:
|
|
|
Ni, ordea, nire gorputz baldartua neure baitan bihurritu, eta mahaira jiratu nintzen. Mahai gaina haztakatu
|
nuen
eskuaz. Han ez zen koipe tanta lehortuen graka besterik.
|
|
|
Bekokitik besapera eraman
|
nuen
eskua. Dardarka neukan ezpain arte zartatua; oinazeak kizkurtuak zizkidan betondoak; sudur zuloak odol iturri bi nituen.
|
|
|
Ihi batzuk apartatu, eta errekarantz luzatu
|
nuen
eskua. Sekulako zalaparta batek urratu zuen isiltasuna.
|
|
|
Haren ahoaren distirak begia jaten zidan, gogoa limurtzen. Nahikoa
|
nuen
eskua luzatu, aiztoa zintzurrera eraman, eta, gotor sakatuz, bertan hiltzea.
|
|
|
Patrikara eraman
|
nuen
eskua. Gihar puska belztu bat atera nuen bertatik, eta txakurrari erakutsi nion.
|
|
|
Zaldia egon ohi zen aldera luzatu
|
nuen
eskua. Nire eskuak ez zuen, ordea, zaldiaren bizkar berorik ferekatu.
|
|
|
Txaflata beltzez estalitako begira eraman
|
nuen
eskua, eta haur eletan bezala hasi nintzaien errepika, jauzi txikiak emanez:
|
|
2019
|
|
|
Laster
|
nuen
eskuan Egan aldizkariaren 1955 urteko bigarren alea, Koldo Mitxelenak PÃo Barojari egin zion elkarrizketa mamitsu batekin. Bertan, Mitxelenak euskaraz ematen ditu PÃo Barojak gaztelaniaz esan zizkionak, tartean bost hitzeko esaldi fermu bat:
|
|
|
Damaren tirabuzoiei herriko jaietan kioskeroek saltzen zituzten errosken itxura hartzen nien. Ez dakit nora eramaten ninduen eszena rokoko hark, paisaia malbabiskoren batera, askotan hartzen
|
nuen
eskuetan eta.
|
|
|
Hain maite
|
nuen
esku hura hartu eta ezpainetara eraman nuen.
|
|
2020
|
|
|
Horrekin batera, Sergio Tajanen publikazioak nituen, Gustavo Di Sarroren gomendioak... Asko praktikatu behar izan
|
nuen
eskua hartu ahal izateko.
|