|
2000
|
|
|
Nire ahotsa ahulago sentitu nuen bigarren honetan. Huraxe zen nire benetako ahotsa, eta banekien harria eskuetatik eroriko zitzaidala, eta Migel izango zela nire ahuleziaren lekuko; eskuak indarra galtzen zihoazen, gero eta lasaiago, kirioen korapiloak askatzen ari zitzaizkidan, eta ongi baino hobekiago ezagutzen
|
nuen
eskuetan harria zuen Anjel gizajo hura. Gizajo huts sentitzen nintzen; bai, halaxe da.
|
|
|
Ongi gogoratzen naiz neurekin eraman nuela mezetara, patrikan gordeta. Apaiza sermoian ari zen, eta nik patrikan sartzen
|
nuen
eskua, eta hatza pasatzen nuen zulotik zulora, abesti bat eta bestea jotzen ari banintz bezala. Elizakoak ziren gehienak, eta Meza Nagusiko abestiekin batera mugitzen ziren nire hatzak ahoko soinuaren zuloetan.
|
|
|
Furgonetaren leihora itsatsirik, nola ez, paisaje hori nire bihotzarekin alderatu dut, izan ere halaxe kiskali eta hondatu baitzitzaidan Dabidek tiro egin zidanean. Orduan ez
|
nuen
eskura izan, larrialdietarako, EEBBetako hiri handietako eraikinetan dauden sute eskailerarik; ez nengoen prestatua, nonbait (baina nor dago halakoetarako prestatua?); orduan ez nuen uste izan nire bihotzeko haragian berriro dardararik ttikiena sentitzeko gai izango nintzenik; ez nengoen oso zuzen, nonbait. Eta hala ere, horra, bat batean basamortua zeharkatu, eta oasi batera heldu izan banintz bezala sentitzen naiz Yosemiteko berdamenean, Rubenen aldamenean...
|
|
2002
|
|
|
Bikote gazte bat ikusi
|
nuen
eskutik helduta jende artean bultza honi, desenkusa beste hari. Oi, berandu iritsi gara, zer pena!, estalita dago.
|
|
2005
|
|
|
Hormaren kontra ipini behar izan
|
nuen
eskua, ez erortzeko. Gero, etxerantz abiatu nintzen berriro, baina berandu zen.
|
|
|
Albertok esku bat hartu zion, eta nik bestea. Libre
|
nuen
eskuaz ilea laztandu nion, kizkurrekin jolastuz.
|
|
2006
|
|
|
Ez, beste klase batekoa zen nire beldurra edo dena delakoa. Zerk sortua, ez dakit, baina esturak hartuta nengoen, behin eta berriro galtzarbe ondora eramaten
|
nuen
eskua, leihotik begiratzen nuen noiz ikusiko hegazkinen bat zerua zeharkatzen.
|
|
|
Haren arnasaren goitik beherakoak sentitzea, ez nuen beste zereginik, ez nuen ezer behartzeko premiarik. Lasai nengoen, ahaztua
|
nuen
eskua sorbaldan jarri nionetik gozatzen ari nintzen baretasun hark existitu egiten zuenik ere.
|
|
|
Baten batek pote zahar herdoildu bat jarri zion buruaren azpian. Ez
|
nuen
eskua erretiratu eta odola nire hatzen artetik isurtzen zen potera. Aldian behin dardarazko astindu txikiak egiten zituen animaliak.
|
|
2008
|
|
|
–Mezu bat jaso
|
nuen
eskuko telefonoan;" Ez zaitut maite", jartzen zuen. Etxetik irtetekotan nengoen berarengana joateko.
|
|
2009
|
|
|
Beharbada iraganeko gauza ikaragarriren bat gordetzen zenuen ezkutuan, familiako konturen bat? ...en dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso
|
nuen
eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek ber... Atzo bertan galdetu nizun, eztabaida garratzaren erdian, Auñamendi tontorrean, eta negarrez erantzun zenidan, ezin dugu honela jarraitu, Ananda, urdanga bati bezala begiratzen didazu, ez dizut ezer ezkutatzen, beldurra ematen didazu; eta nik eskua jaso zure kontra, neure onetik aterata, eta gero barkamena eskatu, barka, barkaidazu, eta zu amona xahar bat bezala uzkurtu, eskuaz aurpegia babestuz, maite zaitut, Sara, ez al duzu ulertzen, eta ez zenidan hitzik egin jaitsiera osoan, Lescun arte; esaten nizun, giroa hozten ari du, gaur gauean elurra botako du agian, Hiru Erregeen Mahaia beste baterako uztea izango dugu onena, eta zu isilik, bizkor bizkor Lescun aldera, ia ezin nizun jarraitu; eta ni hizketan, tira, erantzuten ez baduzu igo egingo gara, leku okerragoetatik igaro izan gara, tira, elur pixka batengatik ez gara kikilduko, kranpoiak ere baditugu, izotza balego ere, zuk bazenekien ni barru barrutik ez nengoela prest igoera bertan behera uzteko; eta zu isilik, eta ni damututa, ez zaitut jo, ez dizut ezer egin, nire bizitzako emakume bakarra zara, inoiz ez dut besterik ukitu, esan al dezakezu beste hainbeste?, zure mututasunak salatu egiten zaitu, eta zu isilik, eta azkenean lehertu egin zinen, gaixorik zaude, Ananda, esaten dudana esaten dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso nuen eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek bere dizipuluak Tabor mendira bezala, eta biok antzaldaturik itzuliko ginateke, baditut giltzak, baditut metodoak, zure babesa baino ez zait falta, zure bultzada, arnesei tinko eustea, oraingo honetan neu beti aurretik, uler ezazu, Sara, neu naiz gidari; zuk, ordea, beldurra didazu, gaixo nagoela uste duzu, burutik egina nagoela, ez duzu ezer ulertzen, Sara, ez dakizu zer den barne argitzea, eta, okerrena, zeure baitan ixten zara, ez duzu nahi nik bidea erakusterik, hain garbi ikusten dut, eta zuk ez, baina zeureari eusten diozu, egoskor, hori harrokeria da, Sara, ego hutsa, ez zara nitaz fio, beldur didazu, zergatik, zergatik, ez duzu ulertzen, nik inoiz ez zaitut jo nahi izan, itzarri baino ez, argia ikusi behar duzu, ulertu egin behar duzu, bestela dena galduko dugu, zu gabe ezin dut bete izarrek jarri didaten eginbeharra, hau guztia paranoia baino ez zaizu iruditzen, baina ez da halakorik, ezjakin bizi izan zara eta ez didazu uzten bidea erakusten, goialdeko izakiek gorenetik agindu didatena betetzen lagundu behar didazu, familia bat osatu behar dugu, hiru kristal ume ekarri mundura, Sirio izarretik etorritako espirituak izango dira gugan haragiztaturik, eta ez begiratu burutik jota banengo bezala, gauzak argi eta garbi ikusten ditut zuzeneko jakintzaz; gure hiru umeak Brahmaren hiru aldeen irudi, Jainkoa deitu Brahmari nahi baduzu, zure amak bezala, zure neba Kandido astakirten ateo horrek ez bezala; uler ezazu, Lurretik haragoko izaki haragituak izango ditugu oinordeko, gizaki berriaren hazia zabalduko dute munduaren hiru norabideetan, Sem, Cam eta Jafet senideek bezala, haiek ere estralurtar haragituak ziren, Egia hain da argia begi garbiez begiratzen dionarentzat, eta hain iluna argiari uko egiten dionarentzat, halakoak nahiago du bere ezintasunean murgiltzea, zergatik ez zara nitaz fio, beste inork ez dizu gehiago eskainiko, zergatik egin diozu uko umeak ekartzeari, besteren bat egon behar du tartean, haragi lardaskaren bat, zer ezkutatzen didazu.
|
|
|
Atzo bertan galdetu nizun, eztabaida garratzaren erdian, Auñamendi tontorrean, eta negarrez erantzun zenidan, ezin dugu honela jarraitu, Ananda, urdanga bati bezala begiratzen didazu, ez dizut ezer ezkutatzen, beldurra ematen didazu; eta nik eskua jaso zure kontra, neure onetik aterata, eta gero barkamena eskatu, barka, barkaidazu, eta zu amona xahar bat bezala uzkurtu, eskuaz aurpegia babestuz, maite zaitut, Sara, ez al duzu ulertzen, eta ez zenidan hitzik egin jaitsiera osoan, Lescun arte; esaten nizun, giroa hozten ari du, gaur gauean elurra botako du agian, Hiru Erregeen Mahaia beste baterako uztea izango dugu onena, eta zu isilik, bizkor bizkor Lescun aldera, ia ezin nizun jarraitu; eta ni hizketan, tira, erantzuten ez baduzu igo egingo gara, leku okerragoetatik igaro izan gara, tira, elur pixka batengatik ez gara kikilduko, kranpoiak ere baditugu, izotza balego ere, zuk bazenekien ni barru barrutik ez nengoela prest igoera bertan behera uzteko; eta zu isilik, eta ni damututa, ez zaitut jo, ez dizut ezer egin, nire bizitzako emakume bakarra zara, inoiz ez dut besterik ukitu, esan al dezakezu beste hainbeste?, zure mututasunak salatu egiten zaitu, eta zu isilik, eta azkenean lehertu egin zinen, gaixorik zaude, Ananda, esaten dudana esaten dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso nuen eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek bere dizipuluak Tabor mendira bezala, eta biok antzaldaturik itzuliko ginateke, baditut giltzak, baditut metodoak, zure babesa baino ez zait falta, zure bultzada, arnesei tinko eustea, oraingo honetan neu beti aurretik, uler ezazu, Sara, neu naiz gidari; zuk, ordea, beldurra didazu, gaixo nagoela uste duzu, burutik egina nagoela, ez duzu ezer ulertzen, Sara, ez dakizu zer den barne argitzea, eta, okerrena, zeure baitan ixten zara, ez duzu nahi nik bidea erakusterik, hain garbi ikusten dut, eta zuk ez, baina zeureari eusten diozu, egoskor, hori harrokeria da, Sara, ego hutsa, ez zara nitaz fio, beldur didazu, zergatik, zergatik, ez duzu ulertzen, nik inoiz ez zaitut jo nahi izan, itzarri baino ez, argia ikusi behar duzu, ulertu egin behar duzu, bestela dena galduko dugu, zu gabe ezin dut bete izarrek jarri didaten eginbeharra, hau guztia paranoia baino ez zaizu iruditzen, baina ez da halakorik, ezjakin bizi izan zara eta ez didazu uzten bidea erakusten, goialdeko izakiek gorenetik agindu didatena betetzen lagundu behar didazu, familia bat osatu behar dugu, hiru kristal ume ekarri mundura, Sirio izarretik etorritako espirituak izango dira gugan haragiztaturik, eta ez begiratu burutik jota banengo bezala, gauzak argi eta garbi ikusten ditut zuzeneko jakintzaz; gure hiru umeak Brahmaren hiru aldeen irudi, Jainkoa deitu Brahmari nahi baduzu, zure amak bezala, zure neba Kandido astakirten ateo horrek ez bezala; uler ezazu, Lurretik haragoko izaki haragituak izango ditugu oinordeko, gizaki berriaren hazia zabalduko dute munduaren hiru norabideetan, Sem, Cam eta Jafet senideek bezala, haiek ere estralurtar haragituak ziren, Egia hain da argia begi garbiez begiratzen dionarentzat, eta hain iluna argiari ...en dudala beti susmagarri izango naiz zuretzat, esaten dudana esaten dudala aurrera egingo duzu zure asmoarekin, egiten dudana egiten dudala okerrena pentsatuko duzu nitaz, eta beste batekin ibili banaiz zer?, hil egingo al nauzu?, hil nazazu ba, utzi egin behar al nauzu?, utz nazazu ba, horixe esan zenidan, Sara, Lescuneko teilatua begien bistan genuen, eta nik, neure onetik aterata, berriro jaso
|
nuen
eskua, eta zu zimurtu egin zinen papera ukabil amorratuan bezala, izutu egin zintudan, niri bakarrik didazu beldurra, beste inori ez, ez zakurrei, ez sugegorriei, ez gailur arriskutsuei, zer egin dizut ba, gazte gaztetandik maitatu, horixe besterik ez, mundu zabalera eraman, ikuspegi berriak eskaini; nitaz fidatuko bazina, beldurrik ez bazenit, elurraren lurraldera eramango zintuzket, Jesusek ber...
|
|
|
Nik lehenago ez nekien argizaiola zer zen. Egongelako apal batean egoten zen eta ia egunero hartzen
|
nuen
eskuetan etxeko hautsak kentzerakoan. Gauza arrotza zen niretzat, eta, aldi berean, bitxia.
|
|
|
" Orain, bakarrik nagoelarik etxean, nire nerabe idealen kontzientzia hartzen dut, Miraflores-eko nire logelan imajinatzen nuenean, mahats parratik eta sagarrondoetatik hurbil, zein atsegina izango zen idazle bizitza. Orduan bizitza hori imitatzen nuen, tabakorik gabeko pipa bat hartzen nuen ahoan, baso bat ur izaten
|
nuen
eskura ardoa zelakoan, eta nire idazmahaiaren aurrean eserita, idazteko imintzioak egiten nituen. Zenbat ilusio eta zenbat xalotasun, keinu haietan!
|
|
2018
|
|
|
Bularrera eraman
|
nuen
eskua. Ez neukan torturei buruzko ezaguera zehatzik, baina bai Erregeren balbeenaz:
|
|
|
Ni, ordea, nire gorputz baldartua neure baitan bihurritu, eta mahaira jiratu nintzen. Mahai gaina haztakatu
|
nuen
eskuaz. Han ez zen koipe tanta lehortuen graka besterik.
|
|
|
Bekokitik besapera eraman
|
nuen
eskua. Dardarka neukan ezpain arte zartatua; oinazeak kizkurtuak zizkidan betondoak; sudur zuloak odol iturri bi nituen.
|
|
|
Ihi batzuk apartatu, eta errekarantz luzatu
|
nuen
eskua. Sekulako zalaparta batek urratu zuen isiltasuna.
|
|
|
Haren ahoaren distirak begia jaten zidan, gogoa limurtzen. Nahikoa
|
nuen
eskua luzatu, aiztoa zintzurrera eraman, eta, gotor sakatuz, bertan hiltzea.
|
|
|
Patrikara eraman
|
nuen
eskua. Gihar puska belztu bat atera nuen bertatik, eta txakurrari erakutsi nion.
|
|
|
Zaldia egon ohi zen aldera luzatu
|
nuen
eskua. Nire eskuak ez zuen, ordea, zaldiaren bizkar berorik ferekatu.
|
|
|
Txaflata beltzez estalitako begira eraman
|
nuen
eskua, eta haur eletan bezala hasi nintzaien errepika, jauzi txikiak emanez:
|
|
2019
|
|
|
Laster
|
nuen
eskuan Egan aldizkariaren 1955 urteko bigarren alea, Koldo Mitxelenak PÃo Barojari egin zion elkarrizketa mamitsu batekin. Bertan, Mitxelenak euskaraz ematen ditu PÃo Barojak gaztelaniaz esan zizkionak, tartean bost hitzeko esaldi fermu bat:
|
|
2021
|
|
|
Benetan izoztuta. Ez da esamolde bat, bat batean hotz ikaragarria nabaritu
|
nuen
eskuetan eta buruan. Aire girotua denak emanda jarri izan balute bezala.
|
|
|
Tontor txikiek min egiten zidaten, baina kutuna gehixeago estutu nuen, indarrak neurtze aldera. Mina handiegia izan zenean, lasaitu egin
|
nuen
eskua. Inoiz ez nau hainbeste poztu min sentitzeak.
|
|
2022
|
|
|
...baitan orban ezabaezin bat eramateagatik, sugearen hozkada, hobeko dut esan aitari ikaragarri gusta  tzen zitzaiola niri sugeez hitz egitea, eta Mariaz, Jainkoaren amaz, lur globo baten gainean jasoa, eskuin hanka suge beltz baten buruaren gainean jarria, baina zergatik dago oinutsik galdetu nion, sugeak ez ote dio hozka egingo, larruzko botak lituzke oinak babesteko, eta gauero errezatu egiten
|
nuen
eskuak aho aurrean jarririk, Jainko maitea lagundu niri zintzoa izaten, aitak maite nazala eta zintzoa izan nadila, zaindu nire familia eta besterik zer, oso urrun dago hori dena eta nolanahi ere ez dut gehiago inoiz errezatuko, barregura ematen dit pentsatzeak berak, Jainko maitea lagundu zintzoa izaten, emadazu adorea, barkatu nire hobenak eta lagundu nire aitak zintzoa naizela pentsatu dezan, ...
|
|
2023
|
|
|
" Telefonorik gabe egindako lehenengo egunetan, askotan eraman
|
nuen
eskua poltsikora, telefonoaren bila, baina ez neukan (hamar aldiz baino gehiago). Gehiago jaten hasi nintzen, urduri nengoen, umore txarrez, saminkor...
|