|
2000
|
|
|
—Behin hil
|
nuen
ene anaia, eta ez nuke bigarren aldiz hil nahi —ihardetsi zidan.
|
|
|
Eta gorputzen hartan, nahi nuen, alde batetik, bertze gorputz hark irents nintzan, neure mugak haren mugagabetasunean eta infinitutasunean urtu ahal izaiteko; eta nahi nuen, aldi berean, irensten ninduena nihaurk irentsi, haren infinitutasuna ene gorputzaren mugetarat ekarri ahal izaiteko. Baina, nola nekez sar daitekeen dupa handi bat pitxer tipi batean, hala nahi izan ote
|
nuen
ene ezpainak eta ene besoak emenda zitezen eta berretu, infinitua neure hatzen artean neurtu eta neure egin ahal izaiteko...?
|
|
2009
|
|
|
Arrunt ahantzia nintzen Enekot Ezponda zela erreginaren idazkaria. Bi urte baino gehiago
|
nuen
ene amaren senarra ikusi gabe. Ez zen agur goxoa izana, gure artekoa.
|
|
2011
|
|
|
Sabaian zegoen girgiluen ganbara. Esku barruan atxiki
|
nuen
ene zilarrezko gurutzetxoa, Gaizkinak harrapaturiko kreatura haiei aurrez aurre so egiteko beldurrez. Goieneko gelako atea zabaltzean, han ikusi nituen herejeak, animalia erien antzeko gizakumeak, uztarriz eta katez lotuak.
|
|
|
Neskatxaren kargua hartuko nuen. Banekien ez zela erraza izanen, fraide eta umezain bilakatzen nintzela umezurtz hura hartzean, Orreagara neskatoa eskutik helduta nekarrela itzultzen imajinatu
|
nuen
ene burua, baina errugabetasunaren ideiak inarrosten zidan gogoa. Ezin zen bihotz zuri bat infernuko suarentzat utzi, bihotz beltzak ere sobera hartzen ditu Deabruak.
|
|
2013
|
|
|
Ez
|
nuen
ene herrikideak defendatzeko lanik hartu. Giza urrats batzuk aditu genituen etxeko sarreran.
|
|
|
Buru barnean bilatu
|
nuen
ene jaunaren nahigabea eztitzeko zerbait. Ez zitzaidan heldu.
|
|
|
Gerri ingurutik kendu eta Perikoren eskutan utzi
|
nuen
ene diru zorroa.
|
|
2015
|
|
|
Niri erritual hura guztia burugabea iruditu zitzaidan, gehiegizkoa, eta lana izan
|
nuen
ene harridura gainditzen. Non zegoen nire hitza?
|
|
|
–Arriskua inoren baitan balego lez? errepikatu
|
nuen
ene kolkorako, neure buruarekin nekarren jolas mingarria sinetsi ezinik.
|
|
|
Bazirudien ene patua mintzo zitzaidala, hona etortzeko aginduaz. Ez dakit nola, baina iritsi
|
nuen
ene halabeharraren agindua betetzea. Orain erregutzen diot Jaungoikoari, goraipatua bedi haren izena beti, zuen patua ere finkatua gera dadila egun handira arte.
|
|
2016
|
|
|
Hozkailutik horma batzuk atera, edalontzietan eman, eta patxaran bat prestatu nion. Beste bat atera
|
nuen
enetako.
|
|
|
Presondegian, aski laster antolatu
|
nuen
ene egitaraua: arratsetan goizik etzan eta goizetan goizik jaiki.
|
|
2017
|
|
|
Eta, halere, doi doia une horretantxe sentitu
|
nuen
ene barruan ustekabeko liberazio sentimendu bat. Beharrizanaren tolesdura mental gogor eta ilunetako zokondo batean libertatea jolasten aurkitu eta neroni ere harekin batera jolasten ari banintz bezala.
|
|
|
Ez. Ez
|
nuen
ene anaiaren memoria zikindu eta saldu nahi!
|
|
|
Gainera, ez
|
nuen
ene burua apalegi ezarri behar... Francinekin ahal guztiak galtzen nituela, paso.
|
|
|
Zeren, segur bezala nintzen, Amandinekin ongi pasatuko zela. Baina harekin ez
|
nuen
ene ahalen frogatzeko eskubiderik ukan... Eta Maddalenekin?
|
|
|
gauza xinpleenak ere konplikatuak aurkitzen nituen. Horrelakoetan, nintzen baino zozoagoa kausitzen
|
nuen
ene burua! Neuzkan ahal xumeenak galduz...
|
|
|
Nik, kikarak eta koilarak atera nituen armairutik. Orduan arraberritu
|
nuen
ene bihotzeko zauria. Armairuaren gainean zegoen argazkia.
|
|
2022
|
|
|
Ez zitzaidan bereziki zaila egin ene ideal guziak alde batera uztea. Bizi osoa pasatu
|
nuen
ene burua gutiesten, eta norberak bere burua gutiesten duenean erraza da bertzeei norbere burua gutiesten uztea.
|
|
|
EZ NEUKAN logalerik, berarekin luzaroago ez egoteko premia baizik. Marionekin gelditu nintzen afaltzeko, eta, hitzartu gabeko akordio batez, ondorioztatu
|
nuen
ene etxean geldituko zela lotan, aspaldian egin ohi zuen bezala.
|