Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 177

2000
‎Esaten ari nintzen Dublin utzi nuela, hain zuzen ere heldu eta hurrengo egunean. Egia esateko, tentazioa izan nuen egun bat edo bi gehiagoz bertan gelditzeko, tentazio goxoa gainera. Ikusi gabekoak ezagutu, kale estuetan sartu, edan, paseatu...
‎Ondo esan nuen, bai, ezagutu nuen egunean, Rocío arriskutsua zela. Inoiz ez bezalako zirrara nabaritu dut, lepotik hasita hanken puntetaraino joan zaidana, gure sabelek elkar ezagutu dutenean.
‎Astean hirutan joaten ginen eta joaten ziren, noski, mutil biak ere; eta astean hirutan Jabiri begira igarotzen genuen klaseak irauten zuen ordu eta erdia, beti erdi jolasean eta intsinuazioz gainezka. Baina akademiara joan behar nuen egun batean, kasualitatea, katarrotu egin nintzen eta, ezin joanda, etxean geratu behar izan nuen. Ba, justu egun horretan Terek Jabi ligatu zuen.
‎Deus guti bazkaldu nuen egun hartan. Eta, gelan nengoela, ezin kendu izan nituen burutazio haiek.
‎" Lehen anaia salatu eta saldu huen, eta orain konfiantza emaiten dian eta lagun agertzen zaian gizona...?" Eta, boz haien isiltzeko, lizifrinaren zale eta gura egin nintzen berriro. Eta, obra penatuetan penatzen nintzela, kasik ez nuen egunik izan, neure burua apaldu eta zigortu ez nuenik, ezin sutsuago.
‎Oroitzen dut, finean, nola, onerat egin nuen egunean, erran nion amari:
‎Eta hala egin nuen egun batean osabaren lerroetarik amaren lerroetarat, fermu, segur eta bortitz.
‎Fite eta isila mintzo zen, ttur ttur batean, letaginak non landatuko gogoeta ari den sugegorri baten eitean. Ezagutu nuen egunean ezarritako izengoitia berpiztu zitzaidan gogoan: " Basandere".
‎Etxe horretan lau hilabete nituen eginak, eta lau hilabete horiek, bertzeak bertze, irakatsia zidaten Josu, gure anaia gaztea, gozo oneko normalean, zakur amorratuaren umoreaz jaikitzen ahal dela ohetik desorduetan egotziz gero. Nengoen nengoenean, ez nuen eguna anaiarekin mokokan hasi nahi.
‎Hura ailegatu aitzin, hiru haurridetan mutiko bakarra, pozik nengoen noski oilategiko oilar. Bortz urte baizik ez bainituen, ez dut gogoan zer kaxkoratu zitzaidan, ama, anaia berria altzoan zuela, etxeko atetik agertzen ikusi nuen egunean. Aita zenari aditua naiz aire gaiztoak jo eta bere hartan fundi zedin desiratu niola arrotzari.
‎Urte gutiren buruan noizean behinkako bisitaria bilakatu nintzen. Amesgaizto baten bukaera balitz bezala ospatu nuen, bide berria zela karia, etxetzarra bota zutela ikasi nuen egunean. Geroago jakin dut gure aita —hiritar garbia, azken batez— ni baino are arinduagoa gelditu zela egun hartan, amaren etxe minagatik ere.
‎Mendebalde honetan, astelehena egun gorrotagarria ohi da lan egin beharraren kondena biblikoa pairatzen duten biztanle hilkor gehienentzat. Aldiz, niretzat, loa ohi baino gehiago luzatzen nuen egun bakarrenetarik zen, bitik batean, Kristinarengandik banandu nintzenetik.
‎—Joan den larunbatean ez zitzaidan etorri. Zerbait falta balitzait bezala bukatu nuen egun hartako lana, eta ez jakin zer. Oraintxe ohartu naiz:
‎—Oporrak hasi baino lehenago, nik biharamunean eskolarik ez nuen egunetan. Orain, udan, nik uste dut egun berdinean dela, Maite hurrengo goizean ere gelditzen baita nirekin.
2001
‎Goio ezagutu nuen egunean, han Hendaiako apartamentuan, hondartza giroko abuztu hartan, eta zurbil zurbila ikusi nuenean, pentsatu nuen asko irakurtzen dutenetakoa dela.
2002
‎Haize hozkirria hauspo. Eta banindoan kalean gora, haurraren irudia burutik ezin bazterturik, medikua izatea erabaki nuen egunaz oroitu nintzenean, bat batean.
2003
‎Anak eta biok kaniketan jolastea atsegin genuen eta kolaren koloreko kanikatxo bati begira zegoela egin zidan komentarioa," kanika hau zure begi marroia bezalakoa da". Nik irabazi nuen egun hartan eta oraindik ere gordeta daukat kanika hura. Begi berdearen lekuan kolazko kanika jartzea zen nire ametsa.
‎Amarekin istripu bat izan dut autoan. Zure eskutitza jaso nuen egunean izan genuen kolpea, eta orain hementxe nago, Donostiako ospitaletzar honetan. Ohean nago etzanda, eta hemen egon behar dut beste hamabost bat egunean.
2004
‎Horrelako gutun bat hartu nuen egun baten, ordura arte ez bezala, Palestinari buruzko galderak egiten hasi nintzen gurasoei, ia iluntzero telefonoz izaten genuen elkarrizketan. Amak harritu itxurak egin zituen, aita serio geratu zitzaidan, baina erantzunik ez nuen jaso.
‎Hiru egun generamatzan inolako erasorik gabe. Hori zela-eta, erosketa batzuk egiteko aprobetxatu nuen eguna. Nahiko bare zegoen giroa, baina ez zuen askorik iraungo lasaitasun faltsu horrek.
‎Paseatzera joango nintzateke lurreraino heltzen den gabardina batekin, eta Sena ibaian bustiko nituzke hankak. Hori, baletarekin funtziorik izango ez nuen egunetan, hau da, astean lau aldiz; ze ostiral, larunbat eta igandeetan dantza egin nuke, soineko eleganteekin eta pitxi garestiekin ni ikustera joango ziren emakumeen aurrean. Gizonen aurrean ere bai, baina ez nintzateke hainbeste fijatuko, ez dituztelako eramaten holako galak soinean.
‎Orduan ere amonak gelan zuèn argazkia etorri baitzitzaidan burura, gerra garaiko euskal selekzioarena... baita beste egun hura ere, Iribarrek, Kortabarriak eta Urangak Atotxan, Errealeko eta Athleticeko gainerako jokalariekin batera, ikurrina atera zutenekoa, amonak mila bider kontatua, amonak berak inoiz egindako iruzkinarekin: " Badakik zer pentsatu nuen egun hartan. Alemanek Gernika suntsitu zutela, bai, baina zutik zegoela artean Gernikako arbola!".
2005
‎Nafarroago Idoibaltzaga herrian ikusi bainuen Txelu azkeneko aldiz, zaurituta; nik, ukitua izan gabe, mendian gora, mirakuluz, ihes egitea lortu nuen egunaz geroztik.
‎Uler iezadazue: heroi izan nahi nuen egun batez, lagunei eta neskari ausarta naizela erakutsi. Horregatik egin dizuet nik, zuen etsairik amorratuena egitera inoiz ausartuko ez zatekeena."
2006
‎Nire arropen artean bila hasi zen berriro, eta zalantzan sumatu nuen egun hartan lehenengoz. Kulero batekin eta kamixeta batekin itzuli zen.
‎Ez zuten inondik ere halako jende uholderik uste. Neronek ere zerbait ginela sentitu nuen egun hartan. Berrehun lagun baino gehiagok egin genion inguru hiriari.
‎Ezagutu nuen egunean egin ez nion galderaz oroitu nintzen.
‎Zehapena bildu nuen egun hartan, nire lehenbiziko zehapena: hamar zigorrada bizkarrean, ikasle eta irakasle guztiak ikusle nituela.
‎Donapaleura behar ez nuen egunetan, zamaritegian aritzen nintzen, azienden arduran. Bertzenaz, Migel Mailurekin edo goarnizioko soldaduren batekin, sastagaian eta ezpatan, pikan eta baleztan.
‎aitatxi Mailua eta iloba Mailuxka. Pistola bat eskuan lehen aldiz atxiki nuen egunean ekarri zuten Garrüzera Bertrand Suhuskunekoa hil zutelako albistea.
‎Nik soldadu izan nahi nuen. Nabarrenkoxen sartzea egin nuen egunean, hamabortz egun falta nituen 13 urte betetzeko. Orain bezala, orduan ere, adin horretan, armadek peoi edo laguntzailetako baizik ez zituzten mutikoak onartzen.
‎Odolez eta izerdiz ez ezik, arnoz ere zipaturik bururatu nuen eguna.
‎–Bai, Bernat, hortxe bertan –erantzun nion. Ezagutu nuen egunean eman zidan Ajarelen berri, Bizitzaren eta Paradisuaren artean ibai zabal bat zagok; zeharkatzeko, bakoitzak zubi bat hautatzen dik. Orain ulertzen nituen hitz haiek.
‎Neska arrotzarengan pentsatzen igaro nuen eguna, zergatik halako jipoia, eta gizontzar hura nor ote zuen.
2007
‎Nire adinean. Telebistan ikusi nuen egun hartan, ispiluaren aurrean jarri eta lehen aldiz nire ile gorria ikaragarri polita iruditu zitzaidan. Beregana lotuko ninduten beste gauza guztiak beranduago ezagutu nituen.
‎Behar den esfortzuarekin. Edalontzia malkoz bete nuen egunean andereño Rosak harraskan hustu zuen eta berriro lehengo lekuan utzi, beste hogei edalontzien ondoan. Hurrengo malkoen zain.
‎00:45:22 Bai, egun haizetsua izango zen iazko maiatzaren hogeita bat hura... Elur panpina inozo batek bezala burua galdu nuen egun hura. Hilerrian berriro.
‎momentu horretatik. S. ezagutu nuen egunean, arte garaikideko museo horietako batean, S.ren beraren olio pinturen inaugurazio batean hain zuzen, errekor bat daukat, izan ziren niri zuzendu zizkidan lehenengo hitzak. Barkatu?
2008
‎Beti kamiseta erabiltzearen alde txarrak. Azkenekoz alkandora jantzi nuen eguna gogoratzen saiatu naiz. Zein eskurekin lotu nuen?
‎Haietako bi barra, soka mutur batetik zintzilik jarrita, nahiko karga bazen gizon sendo batentzat; astiro joatera behartzen zuen. Niri dagokidanez, garraio konturako ezer gutxi nintzenez, leizean pasatzen nuen egun osoa txanponak galleta zakuetan sartzen.
‎Batzuetan pentsatzen nuen Brahms-ek berak edo Korngold ek edo Shostakovitxek helduko ziola gerritik, jarriko ziola bizkarra zuzen eta lagunduko ziola lehen konpasak ematen eta, bere aurpegiko adierazpen zenbait ikusita, pentsatzen nuen ez ote zizkioten gorputzeko beste zenbait bazter ere ukituko, arimakoak bai behintzat, eta hori desabantaila izugarria zen eskuekin baizik lan egiten ez genekienontzat. Une horretan, aireporturen batean irudikatu nuen, ezagutu nuen egunean bezala, esku batekin biolinaren estutxe beltza eta bestearekin maleta bat garraiatuz, beti bezain erbestean, nekearen arrastoak aurpegian eta tristuraren itzala begiradan. Seguru nengoen Brahms, Schubert eta enparauek tarteka oso bakarrik utziko zutela.
‎Ez nuela emakume hura ukitzeko eskubiderik iruditzen zitzaidan. Ezin nuen burutik kendu nire despatxuan ikusi nuen eguna. Fanatismo gehiegirekin miretsi izan nuen nonbait luzaroan, eta ukitu gabe gurtu.
2009
‎Baina Terryrekin nuke ingelesez egin. Terryrekin euskaraz egiten dut ezagutu nuen egunetik eta hala izango da beti. Ez dago militantzia ekintzarik nire erabakiaren atzean.
‎Estutu egin nintzen, ez bainuen Eutimio luzaz ikusiko, baina, bestalde, eta inori aitortu ez banion ere, sabeleko korapiloa askatu egin zitzaidan ertzetatik. Frantzian baldin bazegoen ez zegoen Maiterekin, eta baldin Frantzian bazegoen ez nuen eguna haren zain pasa beharrik, atera begira orduak jotzen zuen bakoitzean. Kanpaiak hutsik zeuden, onerako eta txarrerako.
‎–Orain ez dakit zer egin. Verarekin egiten nuen eguna lehen. Orduak?
‎Carmen haurdun zegoela jakin nuen egunean aroztegiko makinaren burrunbaren antzeko dardara sentitu nuen neure barnean. Isidrok eskua galdu zuen egunean sentitu nuenaren antzeko mina.
‎Partitzeko finkatua nuen egunaren bezperan etorri zen Henrikeren mandataria, Pauetik. Ezpondatarrenera jo zuen lehenbizi.
‎Hurrengo astean, Vincennes aldera abiatu zen gortea, ehizan. Henrike Valoiskoaren ondoan egin nuen eguna. Zerbait ikasia nuen Nafarroako printze Henrike ezagutu berriaren ondoan Coarazeko gazteluaren inguruan egiten genituen ehizaldiez geroztik.
‎–Hara, Nafarroa. Onik daude zure hiru gizonak, edo hala zeuden, behinik behin, Parisko bidea hartu nuen egunean. Ez dira borrokan sobera nabarmendu, baina oraino aukera izanen dute loria bila ibiliz gero.
‎Eta biharamunaren biharamunean ere bai. Henrikerekiko eitea, bizirik salbatua ninduena, hamaika aldiz madarikatu nuen egun haietan. Zergatik nahasi behar izan ninduten inorekin?
‎Auschwitzen hildako euskal hiritar bakarrenetakoari buruzko erreportajea argitaratu, argitaratu nuen azkenean. Baina idazten amaitu nuen egun beretik banekien zalantzak jarraitu egingo ninduela. Eta Higinia Luzi marradun pijamaz jantzitako argazki hori egin bazioten?
2010
‎Lerro hauek idazten ari naizèn mementoan, garbi ikusten dut zer gertatu zitzaidan; hasieran, Helenaren edertasuna izan zen, eguzki bat bezalakoa: ...ak eragindakoa; muxu batek, gainera, beste muxu bat zekarren eta mila muxu zekartzan atzetik, mota guztietako muxuak, garbienetatik likitsenetarainokoak, desioa aseezina baita berez, eta desioak malda behera eraman ninduen, gero eta malda beherago, lastertasun geldiezinean, ia beste mundura eraman ninduèn istripurako bidean jarri ninduen arte; eguzkia nahi nuen, bai, eta eguzkitara joatea erabaki nuen egun batean, eta eguzkiak erre egin ninduen, jakina, Ikarori gertatu zitzaion bezala.
‎bagenuen ganbaran biribil bat: bada, hantxe sentitu nuen egun batean Jesusen bihotza, bertatik bertara argi taupaka mintzatu zitzaidana: –Eutsi goiari, Teo, eutsi?!?
‎Primeran oroitzen naiz nola marraztu nuen egun batean, egunkarian azaldutako argazki bat oinarritzat hartuta, Amiensko katedrala, aita txundituta uzten nuela: hain txundituta, non hitzetik hortzera halako zerbait esan baitzidan:
‎Argitaratuta zegoena baino ez nion erakutsi, euskarazko hitzei buruz ez nion ezer esan, eta ondare arduradunarengana joateko aholkatu zidan, eta eskutitz batean dena idazteko. [EHUko Arkeologiako katedradun] Agustin Azkaraterekin ere hitz egin nuen egun hartan, eta eseri eta orduan idatzi nuen eskutitza, bat batean, gauza guztiak buruan nituelako. Hiru orrialdeko eskutitza da, eskutitz argia?.
‎Jendearen gomendioei jarraituz, portu aldean ibiltzen hasi nintzen, pasaiari ontzi eta piraguen artetik galdezka, oihaneko herrixketatik joan etorrian dabiltzan indigenak handik pasatzen baitira normalean. Horrela ezagutu nuen egun baten Japeka uruxari a, bere jarrera alai eta irekiagatik harritu ninduen gizon gaztea. Rio Branco aldean bizi ziren senide batzuk bisitatzera joana zela esan zidan eta, egonaldia aprobetxatuz, garagardo batzuk edaten gonbidatu nuen, ondo jaten ere bai, opari bat edo beste egin nion?
‎ASTEBURU hartan asmoa hartua nuen egun batzuetan etxean gelditzeko, greba egunera arte gutxienez. Azterketa neukan egun hartan, baina hor konpon!
‎DESKUIDORIK ez baina ezusteko bat izan nuen egun horretan, galanta. Gaueko trena atzerapenarekin zetorrela-eta, denbora pasa hasi nintzen geltokian barrena; ez nuen urrunera joan nahi, trena iristean nasan bertan egoteko, aita han eta hemen ibilitakoa izan arren ez baitzegoen halako toki erraldoietan ohituta.
‎–Neuk ere ez dakit garbi baina, lehenengo lana egin behar nuen egunean kasualitate izugarri bat gertatu zitzaidan.
‎Biluzi eta urmael hartan igeri hasteko burutazioa etorri zitzaidan, baina hotz egiten zuen, eta han ez neukan toallarik ez antzekorik, eta zer pentsatuko zuen H.k...? Bestetik, berriz, kantuan hasteko gogoa nuen, maitasun galduen abesti gozo eta triste horietako bat, H.k bigarren ahotsean jarraituko zidan akaso, baina hori bai izango litzatekeela iragan minaren putzuan itotzea, eta ez nuen egun haren oroipen goibel bat gorde nahi...
‎bagenuen ganbaran biribil bat: bada, hantxe sentitu nuen egun batean Jesusen bihotza, bertatik bertara argi taupaka mintzatu zitzaidana: ‘Eutsi goiari, Teo, eutsi...! ’ Eta aitak eta biok eutsi egin genion, jakina".
‎Lerro hauek idazten ari naizèn mementoan, garbi ikusten dut zer gertatu zitzaidan; hasieran, Helenaren edertasuna izan zen, eguzki bat bezalakoa: ...ak eragindakoa; muxu batek, gainera, beste muxu bat zekarren eta mila muxu zekartzan atzetik, mota guztietako muxuak, garbienetatik likitsenetarainokoak, desioa aseezina baita berez, eta desioak malda behera eraman ninduen, gero eta malda beherago, lastertasun geldiezinean, ia beste mundura eraman ninduèn istripurako bidean jarri ninduen arte; eguzkia nahi nuen, bai, eta eguzkitara joatea erabaki nuen egun batean... eta eguzkiak erre egin ninduen, jakina, Ikarori gertatu zitzaion bezala.
‎Primeran oroitzen naiz nola marraztu nuen egun batean, egunkarian azaldutako argazki bat oinarritzat hartuta, Amiensko katedrala, aita txundituta uzten nuela: hain txundituta, non hitzetik hortzera halako zerbait esan baitzidan:
2011
‎Kaligrafiaren iraungitze prozesu horrek neure sakoneko izaeraren gaixotasunen batekin loturak zituela iruditzen zitzaidan batzuetan, baina aldi berean banekien sormena piztuenik nuen egunetan idazten nuela narrasen. Nire kaligrafiaren krisialdiak sormen aldi horietako batean jo zuen goia.
‎Famatuak imitatzen ari zela ohartu nintzen berehala. Futbol taldeko atezainarena egiten ikusi nuen egun batean, alkatea bera irudikatu zuen beste egun batzuetan, eta atzerrian karrera egin duen dantzariaren pose behartu samar batean ikusi nuen hurrengoan. Errepertorioa aurki bukatuko zitzaiola pentsatu nuen, gure hiria apal samarra baita, ederra bai baina lanari emana edo, gutxienez, harrabots gehiegirik atera gabe bizi nahi duena.
‎Ama ahultzen eta hondatzen ikusi nuen egunetik egunera, landare zimelduaren antzera. Gorputza dardaraka izaten zuen, eta betazpiak ubeldu zitzaizkion aurpegi zurbilean.
‎Baina une horretan abiatzen da nire kontakizuna, hurrengo egunetik aurrera nire ardura bihurtu zelako pentsioaren kudeaketa. Ez nuen egun bakar bat ere itxi. Amak txikitandik erakutsi zidan gurean diru beharra genuela, eta ez zegoela jai hartzerik.
2012
‎Atzo, hitzordua nuen egun berean eskatu nion nirekin etortzeko. Egun berean.
‎Berriro ere bisitarik izango ez nuela jakin nuen egunean hasi nintzen azken urteetan lortu nuen errutinari erritmoa hartzen.
‎Eta bazegoen, jarraitu du, bazegoen urteak inorekin hitz egin gabe eman zituen bat. Ezagutu nuen egunean mutua zela esan zidaten. Nik hitz pare bat bota nizkion euskaraz, ze han gazteleraz egiteko ohitura genuen, eta erantzun egin zidan, urteak eman ziuten hitzik egin gabe ez zuelako inguruan esaten zuten ezer ulertzen.
‎Gogoan dut bekatua egin nuen egun hartan mozkortuta etorri zela senarra etxera. Beste behin.
‎Eserita ematen nuen eguna, gainontzeko zonbietatik apartatuen zegoen aulkian ia beti, burumakur eta nire zamar ilun lodi bakarra soinean. Sekulako hotza sentitzen nuen, negua izango zen.
‎Bisita dun, esan zidan kontu hartaz arduratzen zen mojak gutxien espero nuen egunean.
‎Ilea moztea erabaki nuen egun hartan zerbait berezia egin nuela uste dut. Ez zen adats ebakitze hutsa izan, aldaketa baten seinale ikusgarria izan zela esango nuke.
‎Ilea moztu nuen egunean nire iragana gainetik kendu nuen eta bizitza berriari aukera bat eman.
‎Ez zara iluminatuko, baina arindu handia hartzen du eragiten zizun larridura berunezkoak, eta konturatzen zara gizartean funtsezkoak iruditzen zaizkigun ekintza, harreman eta hierarkia asko txepelkeria hutsak direla. Lagun bati kontatu nion Ibarretxerekin bazkaldu nuen egunean nola bera prest agertu zen edozertan laguntzeko, bere beharra banuen lasai deitzeko esanez. Neuk ere hala erantzun nion, nire laguntza behar bazuen jartzeko harremanetan nirekin.
‎Garai hartan lanik gabe nengoen. Helburuak izan zitezkeen txakur, politikari eta enpresariei jarraika ematen nuen eguna. Motor batekin ibiltzen nintzen...
‎Jonanek ez zuen halako pasarterik idatziko alamena eman izan ez banio. Beti atsegin izan dut bera xaxatzea, baina estuegi jokatu nuen egun hartan, ziurrenik.
‎Edo lehenago: nire barruan neurea ez zen bihotz bat taupaka imajinatu nuen egunean.
‎Alai eman nuen eguna. Amari musu eman nion goizean.
‎Ekainak 17 Dortoka maneatzen eman nuen eguna. Hirurogei arrautza aurkitu nituen barruan, eta dortoka haragia, une horretan, bizitza osoan jandadako goxoena eta atseginena iruditu zitzaidan, ez bainuen ahuntzen eta hegaztien haragia besterik jan, zoritxarreko leku honetan lehorreratuz geroztik.
‎Lehenik eta behin, konturatu nintzen aitaren eta amaren ondotik itsasoratzeko asmoz alde egin, eta Hull era ihes egin nuen eguna, geroago, Saleko itsaslapurrak atxilotu eta bere jopu egin ninduen egun bera zela.
‎Gainera hiru Biblia aurkitu nituen, oso txukunak, Ingalaterratik niretzat bidalitakoak, eta nire gauzekin batera bidaia egiteko hartu nituenak; portugesez idatzitako liburu batzuk, Aita Santuaren bizpahiru otoitz liburu tartean, eta beste zenbait; eta denak ongi gorde nituen. Ez dut ahaztu behar itsasontzian zakur bat eta bi katu genituela, eta izango dut bi horien istorio bikaina kontatzeko aukera bere garaian; izan ere, bi katuak lehorrera eraman bainituen, eta zakurra, berriz, itsasontzitik jauzi egin, eta hondartzaraino etorri zitzaidan igerian, lehenengo zamaldia lehorrera eraman nuen egun berean, eta urte askotan zerbitzari aparta izan nuen. Behar nituen gauza guztiak ekartzen zizkidan, eta beti izaten nuen ondoan; nirekin hitz egitea besterik ez zuen falta, baina hori ezinezkoa zen.
‎Baina, bestalde, berritu egin zitzaidan adiskideak galtzeagatik nuen mina, eta bururatu zitzaidan ontzian geratu izan bagina agian onik atera ahal izango ginela, edo gutxienez ez zirela denak itota egongo, orduan zeuden bezala, eta marinelak bizirik egon balira agian aukera izango genuela itsasontzi zaharraren hondakinekin ontzi bat egin eta munduko beste lekuren batera joan ahal izateko. Denbora luzea eman nuen egun horretan gauza horiekin kezkatuta, baina azkenean, ontzia ia lehorra zegoela ikusita, hondar gainean oinez ahal izan nuen gehiena hurbildu nintzen, eta gero igeri eginez ontziraino iritsi nintzen. Egun horretan ere euria egin zuen etengabe, baina haizerik ez zebilen batere.
‎Tarte horietan itsasontzia txiki txiki eginda geratu zen, haizeak lehen baino gogorxeago jo baitzuen, eta handik aurrera ez zen ontzia ikusi, haren aztarna batzuk besterik ez, eta hori urak behera egiten zuenean. Ontzitik ateratako gauzak, euriak honda ez zitzan, estaltzen eta babespean jartzen eman nuen eguna.
‎Baina biharamunean haizea eztitu zen eta itsasoa baretu, eta itsasoan ibiltzeko ohitura hartzen hasi nintzen. Hala ere, oso kezkatua eman nuen egun osoa, eta oraindik ere pixka bat zorabiatua; arratsean, ordea, argitu zuen, haizea ia erabat gelditu zen, eta iluntze zoragarria etorri zen atzetik. Eguzkia gorri gorri ezkutatu zen, eta hala irten zen hurrengo goizean.
‎Konturatu nintzen une horretan bertan edariak burura egin zidala, baina lo zerraldo geratu nintzen, eta ez nintzen esnatu, harik eta, eguzkiari begiratuta, hurrengo eguneko arratsaldeko hirurak inguru izan ziren arte. Are gehiago, iruditzen zait agian biharamuneko eguna eta gaua lotan eman nituela, hurrengo eguneko hirurak arte, bestela ez baitakit nola galduko nuen egun bat aste horretako egunen zenbaketan, zenbait urte geroago ikusi ahal izan nuen bezala. Izan ere, egun hori marra bi aldiz gurutzatzeagatik galdu izan banu, egun bat baino gehiago galduko nuen.
‎Habean egindako arrastoak zenbatu nituen, eta ikusi nuen hirurehun eta hirurogeita bost egun neramatzala itsasbazter horretan. Benetako baraua egin nuen egun horretan, eta otoitz eginez gorde nuen jaieguna, apaltasun handienarekin lurrean belauniko jarri eta Jainkoari neure bekatuak aitortuz, Hark niri bidalitako zigorraren zuzentasuna onartuz eta Jesukristoren izenean nitaz erruki zedin otoitz eginez. Ez nuen mokadu txikiena ere hartu hamabi ordutan, eguzkia sartu arte, eta orduan opiltxo bat eta mahats mordo bat jan eta oheratu nintzen, eta eguna hasi bezala bukatu nuen.
‎Denbora horretan guztian ez nuen jaiegunik gorde, izan ere, hasieran nire barruan erlijio sentipenik ez nuenez gero, handik pixka batera ahaztu egin zitzaidan asteak bereiztea, igandeetan beste egunetan baino arrasto luzeagoa eginez, eta ez nekien asteko zein egun zen. Baina orduan, egunak zenbatu nituenean, lehentxeago esan dudan bezala, konturatu nintzen urtebete neramala han, eta asteetan zatituz, eta zazpi egunetik behin igandea bereizita, zenbaketaren amaieran ikusi nuen egun bat edo bi falta zitzaizkidala.
‎Nire ustez Van Diemen en Lurraldearen ipar ekialdean egon behar zuten irla haietariko batera iristeko asmoa nuen, ahal izanez gero behintzat. Ezer ez nuen egun hartan aurkitu; baina biharamunean, arratsaldeko hirurak aldera, nire kontuen arabera Blefuscutik hogeita lau legoara nengoela, hego ekialderantz zihoan belaontzi bat ikusi nuen; ni ekialderantz nindoan. Deiadar egin nion, baina ez nuen erantzunik izan; edonola ere harengana hurbiltzen ari nintzela ohartu nintzen, baretzen ari baitzen haizea.
‎–Atzo pentsa eta pentsa eman nuen egun osoa, erantzun zidan malko artean?, askotariko ezbeharrak bururatu zitzaizkidan: aldizka pentsatu dut basurde erasokor batek zauritu duela, aldizka txetxeniarren batek mendira eraman duela...
2013
‎egitea zen gure asmoa, eta hori zen baita ere saioaren izenburua. Munduko mapa bat inprimatu nuen A1 tamainako orri batean, eta saio bakoitzaren ostean X bat egiten nuen egun horretan aukeratu genuen lekuan, eta aurreko eguneko Xtik marratxoz lotzen genuen tippexarekin marraztutako gure ibilbide partikularra.
‎Bakarrik nindoan deserrira, baina milaka haurren oihuen atzean ezkutatzen zen barruan generaman bakardadea. Nork esango zidan hurrena nire herria zapaltzen nuen egunean beste mota bateko bakardade hau sentituko nuela. Alde egiteko gogoa sartu zait, baina nora joan naiteke?
‎Lehenengo aldiz urte askoan, negar egiteko gogoa sartu zait. Azkenengo aldiz negar egin nuen eguna Bray Court kolonian izan zen, Euskal Herrira ez nintzela itzuliko jakin nuenean. Gogor egiten diot neure buruari; ez, ezin duzu negar egin, hori itxaropena galtzen duenaren jarrera litzateke.
‎Ulertzen saiatu nintzen. Nire buruari galdetu nion zer egin ote nuen egun batetik bestera deus ere esan gabe alde egiteko; ni, edo haurrak, edo nire ama, edo Tito. Baina ez neukan erantzunik.
‎Batzuetan ongi pasatzen nuen gizaseme haiek nola hilko nituzkeen imajinatzen. Batez ere, dena beltza ikusten nuen egunetan, Etta Jamesen kantu triste tristeak entzuten nituenetan. Umorea alaitzeko balio izaten zidaten.
‎Dinko hil behar nuela erabaki nuen egunean, negar egin nuen. Min ematen zidan, baina egin behar nuela banekien.
‎–Litekeena da, arrapostu?. Armagizon aunitz ikusi nituen bortu zolan, alde honetara ihes egin nuen egunetan.
‎Arroparik dotoreena janzteko kontseilatua zidan nire haurretako lagunak. Halaxe egina nuen, bortua zeharkatu nuen egunean soinean nekarrena beztituta. Kapan eta atorran baino urratu gehiago nekartzan aldartean.
‎Ohea manatu nuen egun berean, lastaira manatua nuen ilaginarenean. Harrigarria, hura ere egina zegoen.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia