|
2010
|
|
|
Oso poliki itzuli nintzen Guzzi berrian, eta ez
|
nuen
bide guztian beste pentsamendurik eduki, nork salatu ote ninduen. Eta harritu nintzen orduan ere, salatarien zerrenda zein luzea izan zitekeen ikustean.
|
|
|
Negu bizian batez ere, euriagatik edo kazkabarragatik kapote baten azpian joan beharra geneukanean, ibilera hura izugarri atsegina bihurtzen zitzaidan, lasaia eta intimoa, pentsamenduaren lagungarri. Gehientsuenetan —ohitura hori neukan kolegiora hasi nintzen lehen urtetik, irakasleek klaseetan azaldutakoa errepasatuz egiten
|
nuen
bidea, hausnarrean, eta ez nintzen ahaleginaz konturatu ere egiten; bazirudien bizikletak berak eramaten ninduela.
|
|
|
Batzuetan," Pan jainkoak haize emanda bezala", erreka ertzeko haltz handiak hoska hasten ziren, eta hotza, urteko lehen hotza, barruratzen zitzaidan. Gurasoen etxeraino jarraitzen nuen orduan, Angelek Iruain uztera behartu baininduen azkenean, eta nire hurrengo egunei buruz pentsatzen egiten
|
nuen
bidea. Ez neukan aukerarik.
|
|
2011
|
|
|
Iruñeko okindegietan ere galdezka ibili nintzen, ea ohi baino esne gain tarta gehiago saldu ote ziren, baina ez
|
nuen
bide susmagarririk harrapatu. Adiskide asko egin nituen okindegietan.
|
|
|
Eta Nafarroako Mendialdeko bide nagusietako bat lehen Markelainen barrena pasatzen zen, Iruñea Ultzamako eta Basaburuko ibarrekin lotzen zuena, elurrak mozten zuen azken bidea, hain zuzen ere. Gogotsu egin
|
nuen
bide puxka hori mendiko bizikletaz. Zenbait txokotan oinez ere bai.
|
|
2014
|
|
|
Hots, nik hasteko, konplexu handiz begiratzen nien orduko gure adituei. Uste
|
nuen
bidea ikusten zutela, bazekitela nora zihoazen.
|
|
2015
|
|
|
Tontorrera heldu ezinik, eztulaldiaren agerpenaren beldur aldapan gora zeharka meharka lasterkari unatuta nindoala, gailurreko hariztiak gailurraren beraren hurbiltasuna antzematea galarazten zidan. Ahaleginak etsita eta atzera jotzeko zorian nintzela, ezustean itzal karratu handi bat ikuskatu
|
nuen
bidearen azken aurreko bihurgunetik: hantxe zegoen, langarpean barrandari, Aizkolegi jauregia, mamu itxuraduna, itxia eta hondatua, harroa eta erdi eroria, mendian ainguraturiko hemeretzigarren mendeko laketontzi bat bezain lekutik kanpo.
|
|
2017
|
|
|
Aske uzteko eskatuko nion neskatoari. Ezezkoan, ezpataz urratuko
|
nuen
bidea.
|
|
2020
|
|
|
Esker mila hartu behar
|
nuen
bide berria erakutsi zidatenei, Georges Brassensi Mourirpour des idees d’accord mais de mort lente esaldia asmatzeagatik, haien bizia emanez injustiaren aurka borrokatzen direnei, stop paranoia esan zidanari, Bill Evansen nota iraunkorrei, ahazten ditudan beste guzieri.
|