|
2017
|
|
|
hasteko, ez naizelako neronen kontzientzia posiziozkoa; ondoren, nire ezerez propioa naizelako. Zentzu horretan, eta zeren ez naizena naizen eta naizena ez naizen, 6 ezin dut nire burua zinez definitu ateetan entzuten izaten, eta ihes egiten diot
|
nire
transzendentzia osoz nire buruaren behin behineko definizio horri. Hor dago, ikusi dugunez, 7 asmo txarraren jatorria.
|
|
|
Izan ere, beste ezerk ezin nau mugatu ezpada Besteak. Modu horretan agertzen da, beraz, bere askatasun osoz eta bere posibleetarako proiekzio askean, jokoz kanpo ezartzen nauena bezala eta
|
nire
transzendentzia ebasten didana bezala, ‘batera egitea’ ukatuz (alemanez duen zentzuan: mit machen).
|
|
|
Baina Bestea, hain zuzen ere, ezeztapen berria agertzeko arrazoia da: ezen, baldin eta Beste bat badago jokoz kanpo jartzen nauena eta
|
nire
transzendentzia, besterik gabe, kontenplatutako transzendentzia bezala ezartzen duena, horrek esan nahi du Besteagandik askatu egiten naizela nire muga aitortuz. Eta askatze horr (en) kontzientzia edo Bestearen aldean norbera (izatearen) kontzientzia nire espontaneotasun askea (ren) kontzientzia da.
|
|
|
Era berean, Beste objektua soilik hartzen dut bere transzendentziaren gainditze konkretu eta engaiatu bat bezala. Baina alderantziz ere, Bestearen engaiamendua, berau bere izateko modua,
|
nire
transzendentziak transzenditua delarik, engaiamendu erreal bezala agertzen zait, sustraitze bat bezala. Hitz batean esateko, nire baitarako existitzen naizelarik, nire ‘engaiamendua’ situazio batean ulertu behar da zera esaten den zentzuan:
|
|
|
Kontrakotasuna bistakoa da:
|
nire
transzendentzia atzeman ahal izateko, transzenditu egin nuke transzendentzia hori. Baina nire transzendentziak, hain zuzen, transzenditu besterik ezin du egin, bera naiz, ezin dut bera baliatu ‘transzendentzia transzenditu’ bezala eratzeko:
|
|
|
nire transzendentzia atzeman ahal izateko, transzenditu egin nuke transzendentzia hori. Baina
|
nire
transzendentziak, hain zuzen, transzenditu besterik ezin du egin, bera naiz, ezin dut bera baliatu ‘transzendentzia transzenditu’ bezala eratzeko: kondenatua nago betiro nire ezereztapen propioa izatera.
|
|
|
Bere baitarakoak berarekin darama tresnatasuna, eta horrek bermatzen ditu, hain zuzen, transzendentziaren posibleak, hots, errealitate konkretuak: adibidez, nik aurrean dudan atea ez da existitzen nire mundutik at eta ni lekukotzat naukan objektu gisa, baizik eta
|
nire
transzendentziaren errealitate posible gisa: atea irekitzeko nire posible gisa, esaterako.
|
|
|
" Bestearentzat, sarrailako zuloan nago makurtuta, zuhaitz hori haizeak makurtuta dagoen bezala. Bestearentzat, beraz,
|
nire
transzendentzia galdu dut". 52 Zernahi egin ere ezkutatzeko, nire ahalegin horiek Beste baten munduari dagozkion ekintzak dira; niretzat, aldiz, posibilitate hilak (mortes possibilites): " Besteak aldi berean gainditzen ditu zoko ilunaren iluna eta nire ezkutatzeko posibilitatea, babesteko ezer egin ahal izan aurretik, zokoa argitzen duenean". 53
|
|
|
Bestearentzat, ni eserita nago tintontzi hori mahai gainean dagoen bezala; Bestearentzat, sarrailako zuloan nago makurtuta, zuhaitz hori haizeak makurtuta dagoen bezala. Bestearentzat, beraz,
|
nire
transzendentzia galdu dut. Azken batean, lekuko datekeen edonorentzat, hau da, transzendentzia hori ez izaten bezala determinatzen denarentzat, transzendentzia hori transzendentzia egiaztatua bihurtzen da, transzendentzia emana; alegia, izaera bat hartzen du soilik Besteak kanpoalde bat aitortzen diolako, eta ez bere kategorien bitartez ezarriko liokeen deformazio edo errefrakzio batez, baizik eta bere izateaz beraz.
|
|
|
Bestearen begirada nire ekintzaren barruan bertan atzematen dut, nire posibilitate propioen solidotze eta alienazio modura. Posibilitate horiek, izan ere, ni naizenak eta
|
nire
transzendentziaren baldintza direnak, beldurraz, itxarote urduriaz edota zuhurraz, sentitzen dut beste nonbait Beste bati ematen zaizkiola, berak bere posibilitate propioekin transzenditu beharrekotzat. Bestea, begirada gisa, hori besterik ez da:
|
|
|
Bestea, begirada gisa, hori besterik ez da:
|
nire
transzendentzia transzenditua. Eta ni, zalantzarik gabe, nire posibilitateak naiz betiere, posibilitate hori (en) kontzientzia ez tetiko moduan; baina, aldi berean, begiradak alienatu egiten dizkit.
|
|
|
Kalifikatzera datozkidan balioen objektu naizelarik eta ezin dudalarik kalifikazio horretan eragin, ezta ezagutu ere, horregatik, bada, ni esklabotzan nago. Era berean, nireak ez diren posibilitateen bitartekoa naizelarik, non eta sumatu besterik ez baitut egiten euren presentzia nire izateaz harago, non eta
|
nire
transzendentzia ukatzen baitute ni bitarteko gisa eratuz ezagutzen ez ditudan jomugetarantz, horregatik, bada, arriskuan nago. Eta arrisku hori ez da istripu bat, baizik eta nire Bestearentzako izatearen oinarrizko egitura.
|
|
|
Horrela, ni izate bat naiz nik fundatu ez dudana, izate hori nire Bestearentzako izatea da. Sentitzen dut
|
nire
transzendentziaren baldintza diren posibilitateak, hor nonbait, Beste batentzat direla eta nire transzendentzia Beste baten posibilitateek transzenditzen dutela.
|
|
|
Horrela, ni izate bat naiz nik fundatu ez dudana, izate hori nire Bestearentzako izatea da. Sentitzen dut nire transzendentziaren baldintza diren posibilitateak, hor nonbait, Beste batentzat direla eta
|
nire
transzendentzia Beste baten posibilitateek transzenditzen dutela.
|