|
2000
|
|
|
Garai hartan, ez dakit noren VÃctima del secreto de la confesión liburua ari nintzen irakurtzen, eta ama nuen
|
nire
sentimenduak jaso eta bihotzean ezkutatzen zizkidan bakarra.
|
|
|
alde batera, ilusioa pizteari eta, bestera, haren ohiturak, haren gabeziak onartu behar izateari ezinezkoa irizten nion. Nola esango nuke, norbaitekin berriro intimitatea, konplizitatea bai, konplizitatea da hitza lortzea ez zitzaidan oraintsu arte bururatu ere egiten, eta hala ere horixe da Rubenekin azken egunotan sentitzen ari naizena, eta banuen berataz zer edo zer idazteko gogoa, eta horri ekingo diot brainstroming gisako batean Rubenek ere antzeko zerbait eragin du
|
nire
sentimendu anabasan gaur gauean bera nire dendara etorri arte:
|
|
2002
|
|
|
Haiek gogoan, malenkonia hitza etorri zait burura. Hiztegira jo dut segituan,
|
nire
sentimendua adierazteko hitz egokia denentz jakin nahian, eta" tristura zehatz gabea" irakurri dut haren adieran. Eta hiztegia itxi orduko, udaberri edo udazkeneko mendi paisaia zabal bat ikusi dut neure barruko begiekin.
|
|
2003
|
|
|
Eta
|
nire
sentimentuak, lagun maiteok, ez Ixabelekikoak prexixamente, ez.
|
|
2006
|
|
|
Bazkaltzen ari ginen batean izan nuen burutazioa: zuregana hurbiltzeko modurik ez neukanez, gutuna idatziko nizun
|
nire
sentimenduak ahalik eta argien azaltzeko. Baita idatzi ere.
|
|
2008
|
|
|
Eta hala da, neurri handi batean,
|
nire
sentimenduez eta nire bizitzaz lehen pertsonan idatzi behar dudalako. Egia da askotan idazleok gure sentimenduez eta gure bizitzez idatzi ohi dugula, baina gehienetan zeharka egiten dugu.
|
|
2009
|
|
|
Zentroko ataritik irten, eta etxerantz abiatu nintzen artez, biderik laburrenetik. Arrazoiak arrazoi,
|
nire
sentimenduak ez ziren baretzen, dena den. Apurka apurka, urteak pasatu ahala, konturatu izan naiz ordurik ez naizela lehenagokoa.
|
|
2011
|
|
|
Neronek, neronen kabuz, neronen burutik ateratako ezta lerro bat ere, ez zait ateratzen. Idatzi ditut gauza asko, batez ere eskutitz asko, jende askori, eta hor hustu dut nire barnea, hustu dut neurri batean nire bihotza, nire burua,
|
nire
sentimenduak eta pentsaera... Gauza asko uste dut kontatu izan ditudala, batzuek bidea ere eman izan didate, baina poesia propioa idazteko joerarik, batere ez, eta arnasarik ez dut jaso.
|
|
|
Eta pozik nago sartu izanaz poema hau, ze nik Jainkoari otoitz bat egin behar banio, gaur, nire pentsamendutik,
|
nire
sentimendutik, hauxe izango litzateke. Arren bat da, otoitz bat da, baina era berean kexu bat da, zer esango diegu zanpatutakoei, zer esango diegu tirokatuei, zer esango diegu miserian daudenei?
|
|
|
Eta nik dakidanez gainera, eta hau ez dakit, abertzaleek hau ukatuko dute, abertzale erradikalek, baina nik jakin izan dudanez, eta hau esan behar dut, oraindik
|
nire
sentimendua gehiago areagotzeko, Lluchek, niri esan izan didate, Herrero de Miñón eta beste batzuekin, orain bi urteko su etenaren arazoarekin, su etenarekin zer ikuste handia izan zuela ba nolabait eragile intelektual bezala eta Madrilen biltzen zirenean, han batzen zirelako, abertzale erradikalen esparrutik eta beste esparruetatik biltzen zirelako jendea, intelektualki arazo hori tratatzera.... Orduan Lluch izan da pertsona bat benetan Euskal Herria maitatu izan duena zentzu horretan, euskaltzalea, eta ez dut ulertzen, ezin dezaket onartu berarekin egin den hilketa hori, disparate hori, beste asko bezala, beste disparate asko bezala.
|
|
|
Bernardo Atxaga adiskideak eta idazle handiak erraten du poesia dela elkar kontsolatzeko manera bat, elkar kontsolatzen dugula ze, azken finean, nire zaurietan, nire zalantzetan, nire maitasun eta sufrimenduetan,
|
nire
sentimenduetan eta gogoetetan eta nik munduari buruz dudan juizio horretan, ba ziurrenik besteenak ere hor baitaude. Orduan, nik, besteek idatzitako poesian, askotan aurkitu izan dut barnean neraman zerbait baina erraten ez nekiena ordu arte.
|
|
|
Orain sortutakoak, erreflexionatuagoak direla esango nuke. Uste dut pixka bat gehiago filosofatzen dudala, edo saiatzen naizela kontzeptu elaboratuago batzuetara ekartzen
|
nire
sentimenduak eta ideiak orduan baino. Poesian ere, nik orduan jaso nituen influentzietatik banuen halako joera bat, gauzak esaterakoan eta imajinak elaboratzerakoan, libertate batzuk hartzekoa, imajinarekin, figurarekin, eta, batzuetan, gustatzen zitzaidan nire burua pixka pixka bat surrealista ere kontsideratzea, eta halako gauza estrainio batzuk esatea, nondik zetozen ongi ez nekielarik ere.
|
|
2018
|
|
|
Ez nekien oinetako lurra ari zen dardarka ala neroni nintzen ekaitzaren mende zegoen ihia; ez nuen ikara besterik sentitzen. Astia hartu nahi nuen
|
nire
sentimenduak bare, nire pentsamenduak argi zitezen.
|
|
2019
|
|
|
Guztiarekin,
|
nire
sentimenduen pendulua aldakorra izan, eta arratsalde erditsuan, Manexen eskolarako prestatu ordez, hondartzara jaistea erabaki nuen. Egoitzan norbaitek utzia zuen zira horia jantzi, eta abiatu egin nintzen, intrantsitiboki, bai, baina gutxienez joan, jaitsi edo igerian ibili bezalako aditzak jokatzera.
|
|
|
Ez dut ezer sentitzen, ezertxo ere ez, ordea. Barkuak
|
nire
sentimendu guztiekin alde egin balu bezala da.
|
|
2020
|
|
|
Eta ez al zara damutzen?, galdetzen dio Connellek. Badakit orain
|
nire
sentimenduak ez mintzen saiatuko zarela, baina esan egia. Ez al duzu uste bizitza hobea izango zenukeela haur bat izan ez bazenu?
|
|
|
Ez da ohikoa zu
|
nire
sentimenduetan interesatuta egotea, Connell, esaten dio. Uste nuen gauza horiek debekatuak edo genituela, oker ez banago.
|
|
|
Lehen aldia, aita lurperatzerakoan izan zen. Ordura arte ahaleginaren puruz eutsi nien malkoei, baina une hartan
|
nire
sentimenduak lehertu egin ziren. Geroztik, senitartekoren bat edo lagun kutunen bat galdu dudanean ere antzerako zerbait gertatu zait.
|
|
|
Metafora egokia iruditzen zait. Nolanahi ere, aitortu behar dut,
|
nire
sentimenduak eta nire taldekideenak Katedral zaharrari txertatuak gelditu zirela.
|
|
|
Federazioko nagusiak ere tajuz hitz egin zuen, baina Gobernadoreari txanda iritsi zitzaionean, nik sekula adierazi gabeko gauzak kontatzen hasi zen: bazuela
|
nire
sentimendu patriotikoaren berri eta abar. Orduan, nik ezin nuen isilik gelditu eta berriro hartu nuen mikrofonoa, gutxi gorabehera, hauxe esateko:
|
|
2021
|
|
|
Karrika estu laiotz haietara irten ginenean, lehenengoz aurrez aurre ikusi nuen neska gaztea; egun argitan bere pistatxo begi nini urduriak ikusi nizkion, eta bere aurpegi beltzaranean loratzear eraman ohi zuen irri firfira. Eta apika egun haietan oso bakarrik nengoelako, elkar ezagutu genueneko hartan Badiak
|
nire
sentimendu itzaliak piztu zizkidan.
|
|
2022
|
|
|
Hala bada, ezin izan nuen, ez nuen aurkitu, ez nuen indarrik izan Marcori esateko nik ez dakidala beste gauza batzuen berri, baina dakidanak, baietz, balio duela beste leku batean, baita Txinan ere, baina isilik geratu nintzen, erre nuen belarraren zorabioa sentituz eta
|
nire
sentimenduei hara hona ibiltzen utziz toki ilunetan, nire buruko baso gaiztoetan, non ere bainengoen ohartu nintzenean garrantzi bitxi bat ematen niela Marcoren hitzei eta haren esaldiari," Hi hemendik ez haiz inoiz joango". Baina etorri nintzen neure onera eta oinak etxeko ate aldera itzuliz, esan nion:
|
|
|
Dagoeneko dena entzuna dut, dena ikusia dut. Eta Zaki kartzelak handitu baino ez du egin hasierako
|
nire
sentimendua. Ez dago esperantzarik.
|