2006
|
|
Egun batean X objektua ukitu nuelako erre nintzen, hau da, beroaren (jatorrizko) inpresioa izan nuen. Egun batzuk geroago, Fisikako idazki bat irakurtzen ari nintzela, beroaren ideia
|
neukan
neure buruan jira-biraka. Beroaren ideia eta inpresioa desberdinak dira, eta gogo egoeren sorrera prozesuan inpresioak lehentasuna dauka:
|
2007
|
|
–Kaixo/ Kaixo/ Zelan/ Ondo...?. Hala dio musika talde gazte horietako baten abestiaren leloak, eta hala moduzkoa izango zen gure solasaldi hura, niri behintzat ez dut uste ezer inspiratuagorik bururatu zitzaidanik, nahiko lan
|
neukan
neure burua kontrolatzen.
|
2008
|
|
Eta" pertsona fisikoa", eta" pertsona juridikoa", eta beste gauza mordo bat, eskeleto bakar baten gainean. Eta nik gero eta eskasago eta gizajoagotzat
|
neukan
neure burua, baina, nonbait, gero eta gehiago naiz, entitateagoa naiz. Beharbada, gauzak holaxe behar dute izan.
|
|
Nik ahal den bezala bizi den koitadutzat
|
neukan
neure burua, baina uste hori ezeztatu beharra daukat estatu arrazoiaren bortxaz: " pertsona librea" eta" gizabanako beregaina" naiz, azpian lotua naukan Estatuaren erabakiz.
|
2011
|
|
Harritzekoa bada ere, hantxe, erbestean nengoela, konturatu nintzen nor eta zer nintzen. Gaztetan bizkaitartzat
|
neukan
neure burua. Gero, Markos Ruiz de Egino izena hartu nuenean, arabarra nintzela esaten nuen, baina Cadizen jabetu nintzen sakonagoko izaera bat zegoela.
|
2015
|
|
Umetatik hasita eta gaztaroan sartu arte bederen, betidanik izan dut halako gutxi uste bat: oso argia nintzen, ingurukoak baino gehiago, baina aldi berean mozolo samarra ere bai, eta gizajotzat hartzen ote ninduten susmoa neukan, edo nik
|
neukan
neure burua gizajotzat; besteak beti ikusten nituen modernoago, askeago, interesgarriago. Nik ez neuzkan gauzak zeuzkatenekin hitz egitean (oporretako etxe bat ez dakit non, neskamea etxeko lanetarako, zernahi), inbidia apurtxo batez begiratzen niela esango nuke, baina ez inola ere gauza horiek zeuzkatelako, gauzekiko atxikimendu eskasa izan baitut beti nik, baizik eta haien bizimoduak nireak ez bezalako xarma zeukala iruditzen zitzaidalako, abentura, misterio, pizgarri eta estimulu gehiago.
|
|
Ez gau hartan behinik behin. Nahikoa
|
neukan
neure burua sagu izatetik zutitu eta zaldi aurkitzearekin.
|
|
Egun batean goizago alde egin nuen gure ospitaleko laborategitik, nire lantegitik. Diputazioak Zientziaren Ohorezko Domina eskaini nahi zidan egun hartan, baina nik nahikoa lan
|
neukan
neure buruarekin eta ospakizunera ez agertzea erabaki nuen. Politikariei, gaur ez bezala, asko gustatzen zitzaien garai hartan nire alboan argazkietan irtetea eta nik asmatutako aurrerapenaren zipriztinetan bustitzea.
|
2021
|
|
Ni isilik jarri nintzen kopilotuaren jarlekuan, jokaldiari aurrea hartu nahian, baina ez
|
neukan
neure burua defendatzerik komisariordeak ezer esan arte.
|
|
Aski oportunista nintzen, hondarrean. Onartzekoa nuen, nahiz eta akatsik gabekotzat
|
neukan
neure burua, onen bandakoa nintzen, beti hala izan ez nintzen arren, justizia, bakea eta naturaren geriza nahi nituen. Hargatik, Kongoko meatzeetan ume hotzek aitzurtzen zituzten hodietatik erauzi lur arraroz osatu mugikorrekin deitzen nerraikan.
|
2022
|
|
Afera da itzulpengintza «oso ondo» joan zitzaiola: «Itzulpengintzan arrotz gisa
|
neukan
neure burua, baina lehiaketa batera aurkeztu nintzen bost aldietan lehen saria jaso nuen. Neure buruarengan konfiantza hartu nuen horrela».
|