|
2000
|
|
|
Orexaraino heldua nintzen, baina nora jo ez nekiela
|
nengoen
berriro ere, altxorraren bila jarraitzeko bidea markatuko zidan maparik gabe. Horretaz pentsatzen ari nintzela, Lauaxeta ikusi nuen niregana etortzen.
|
|
2005
|
|
|
Gogamendu guztiak bor bor ari ziren garagardo saldan egosten. Nahastuta
|
nengoen
berriro ere, baina berandu zen atzera egiteko. Orduan hori uste nuen bederen.
|
|
2006
|
|
|
Guztia argi ikusi nuen. Orain triste
|
nengoen
berriro ere. Nolatan Martak Imanol maite zuela!
|
|
|
Eta orduan bai, orduan, erakusleihoaren aurrean nengoela, atzera eraman nuen nire eskuineko besoa, eta gero aurrerantz bota, eta adreiluak eztanda egin zuen kristalaren kontra, eta mila zatitan zartatu zen leihoa, eta Aintzaneren oihua entzutera iritsi nintzen, eta putakumearen izua ikustera, eta orduan gora eta gora edo behera eta behera egin, eta begiak zabaldu nituen: Tetran
|
nengoen
berriro ere, konbentzioz orainaldia deitzen dugun zera horretan, eta pertsianaren zirrikituetatik egun berriaren argia sartzen zen jada.
|
|
2008
|
|
|
Bakarrik
|
nengoen
berriro ere. Ezin zintudalako burutik kendu, ezta beste mutil batekin nengoenean ere.
|
|
2009
|
|
|
Urte batzuk lehenago, Armendarizen amaren etxera modu berean sartu ostean, horrelakorik sekula santan ez errepikatzea agindu arren neure buruari, hantxe
|
nengoen
berriro ere serio plantak eginez ezezagun baten egongelako sofan lekua hartuta. Bizarra ebakita, zapata berriekin eta lau pezetako duroa baino faltsuagoko irribarrea marrazten saiatuz.
|
|
2010
|
|
|
Hurrengo egunak, bizitzako gogorrenak bezala oroitzen ditut; sendatua nengoen, baina gaixo
|
nengoen
berriro ere;. Bihotzean min dut,/ min etsia, esan zuen Lizardi handiak, amonaren heriotza gogoan zuela, eta ni ez nintzen gutxiago, nire mina beste min bat bazen ere, maitemina iturburu zuena; nire minak goia joa behar zuen, nik hala uste nuen behintzat?
|
|
|
Hoztasuna galduta, urduri
|
nengoen
berriro ere, Helenaren presentziaren aurrean burua galduko ote nuen beldur: sartu orduko, baina, ezustea nagusitu zitzaidan, Helenari begiratu bezain fite beste Helena bat ikusi bainuen; uda zen arren, jantzi astunak zekartzan, gorputzaren ezaugarriak estaltzen zizkiotenak; mototsa, berriz, hain polita eta hain airosa zuena, errotik moztua zuen; zapuztuta geratu nintzen:
|
|
|
Hurrengo egunak, bizitzako gogorrenak bezala oroitzen ditut; sendatua nengoen, baina gaixo
|
nengoen
berriro ere;" Bihotzean min dut,/ min etsia" esan zuen Lizardi handiak, amonaren heriotza gogoan zuela, eta ni ez nintzen gutxiago, nire mina beste min bat bazen ere, maitemina iturburu zuena; nire minak goia joa behar zuen, nik hala uste nuen behintzat... baina oker nengoen, oraindik ere gorago jo baitzuen berandu gabe; gaizki lo egiten nuen, eta, esnatzearekin batera, Helenaren irudia... zer, baldin eta gertakari hura, Jainkoaren zigorra izan beharrean, Jainkoaren grazia bazen?; zer, baldin eta gurea zinezko ezkontza izan bazen, Jainkoaren begien aurrean —"(...) entzun nizunean etxetik alde egiteko prest zeundela nirekin ezkontzeko, nirekin orduantxe ezkondu bazina bezala sentitu zintudan" esan zidan Helenak! —, ohiko formulen eta arauzko arauen gainetik?; poztu nintzen... ustezko erruduna errugabetzen zuen neurrian, ikuspuntuak arintzen baitzidan zama; eta Helenarekin bizi izandako mementoek eta haragien nolabaiteko ezkontzak —zer alde zegoen, bada, ezkongaiek hitzez elkarri baietz esatetik mihiz esatera, baldin eta mihia hitzaren euskarri ere bazen? — beren zentzua hartzen zuten, harekin bizitza osorako lotzen baininduten; zer gehiago nahi nuen, bada, funtsezkoa neure esku banuen, hainbeste eta hainbeste maite nuen Helena, gertatuak gertatuta gero are gehiago...!; egia zen gazteak ginela —" Kontuz maitasun kontuetan...!" esaten zigun jende helduak eta adinekoak—, baina Romeo eta Julieta ere ez al ziren gure adinekoak, hortxe hortxe...?
|
|
|
Hoztasuna galduta, urduri
|
nengoen
berriro ere, Helenaren presentziaren aurrean burua galduko ote nuen beldur: sartu orduko, baina, ezustea nagusitu zitzaidan, Helenari begiratu bezain fite beste Helena bat ikusi bainuen; uda zen arren, jantzi astunak zekartzan, gorputzaren ezaugarriak estaltzen zizkiotenak; mototsa, berriz, hain polita eta hain airosa zuena, errotik moztua zuen; zapuztuta geratu nintzen:
|
|
2015
|
|
|
Orratzak 1994 urtea markatzen zuen. Orainean
|
nengoen
berriro ere."
|
|
2021
|
|
|
Zorte handiz, eta bi hilabete ohean egin ondoren, gutxinaka berriro ere osatze prozesuan nengoen. Handik bederatzi hilabetera, Dhaulagiriko [Nepal, Himalaia, 8.167 metro] oinarrizko kanpalekuan
|
nengoen
berriro ere.
|