|
2003
|
|
|
Odol garbitasun kontzeptuaren eta kantabro tubalismoaren mitoaren gainean eraiki zen hidalgia unibertsal horrek izugarrizko abantailak eman zizkien VizcaÃno guztiei, XIX. mendera arte jatorrizko noblezia hori Espainiako Inperioaren edozein tokitan ezagutu eta onartzen baitzitzaien. Aitzitik, kanpotik etorri eta euskal lurretan bizi eta
|
lan
egin nahi zuenari ate guztiak ixten zitzaizkion, horretarako bere odol garbitasuna âkristau zahar izaeraâ eta oinetxe jakin batekoa zela frogatu behar baitzuen.
|
|
2006
|
|
|
Iturgin lanak eta halakoak, Unibertsitate ondoko bezeroek deituta. Bigarren lan bat hartzekotan nenbilen, baina ez nuen kasinoan
|
lan
egin nahi. Nazkatuta amaitu nuen apustu giroarekin Miamiko frontoietan.
|
|
2010
|
|
|
Alde batetik ez naiz inoiz oso poesiazalea izan. Beste aldetik ez nuen unibertsitate katoliko batean
|
lan
egin nahi. Gainera, bertako lan baldintza txarrak ezagutzen nituen, bertako irakasle batzuek kontatu zizkidatelako (halako konplizitatea lortua genuen karrera bukaeran irakasle batzuekin).
|
|
|
soberan ulertzen dut jarrera hori. Ez du edozer
|
lan
egin nahi. Beharbada, sorterrian fisiko nuklearra zen edo unibertsitateko ikertzailea, edo artista, batek daki.
|
|
|
Txetxurekin hitz egingo dut eta aztertuko dugu jende honek gure arretarik ere merezi duen. Gezurra ematen du, puntako enpresa batek Bedaiope bezalako herri apal batekin
|
lan
egin nahi eta horrelako erantzuna jasotzea. Hemen ez dute mundua nondik nora doan ulertzen.
|
|
|
Aurkezten ari garen gobernua aurrera begira dago, etorkizunari begira, eta hiru helburu nagusi ditu: bake prozesu baten alde
|
lan
egin nahi du modu eraginkorrean, azkenean elkarrizketaren bidez indarkeria amaitu dadin betiko. Alderdi politiko guztien artean normalizazio akordioa lortzea nahi dugu; eta horretarako, modu eragingarrian lan egin nahi dugu, ondoren akordio hori euskal gizarteak berretsi dezan kontsulta demokratiko baten bidez. Eta, jakina, ildo beretik jarraituta orain arteko bideari ekin nahi diogu, Euskadi gizarte eredugarria izan dadin, gizarte solidarioa, orekatua eta bateratua izateko arlo guztietan:
|
|
|
bake prozesu baten alde lan egin nahi du modu eraginkorrean, azkenean elkarrizketaren bidez indarkeria amaitu dadin betiko. Alderdi politiko guztien artean normalizazio akordioa lortzea nahi dugu; eta horretarako, modu eragingarrian
|
lan
egin nahi dugu, ondoren akordio hori euskal gizarteak berretsi dezan kontsulta demokratiko baten bidez. Eta, jakina, ildo beretik jarraituta orain arteko bideari ekin nahi diogu, Euskadi gizarte eredugarria izan dadin, gizarte solidarioa, orekatua eta bateratua izateko arlo guztietan: ekonomian, kulturan, eta gizarte arloan ere bai.
|
|
|
Iraganean bezala, gizon eta emakumeen berdintasunaren alde
|
lan
egin nahi dut orain, nire bizimodu berrian, grina eta indar guztiarekin.
|
|
2019
|
|
|
Martin hil aurretik ere nazkatuta nengoen dietei, modari eta gizonei gustatzeko amarruei buruz idazteaz. . Hortik aparte, ez dut gehiago Mirariren alboan
|
lan
egin nahi, ez dut begi bistan ikusi nahi, hori inoiz esaten ez badiot ere.
|
|
2020
|
|
|
Joannak kazetaritzan
|
lan
egin nahi du, eta Peggyk, berriz, badirudi ez duela batere lanik egin nahi. Orain artekoan ez du arazorik izan horrekin, gizonezko asko topatzen baititu bere bizitza estiloa gustura finantzatzen dutenak, eskuko poltsak eta droga garestiak erosten dizkiotela.
|
|
|
Eta poeta? Poeta isilik gelditu da, ateak itxita; Esku hutsik jaio eta eskutsikan gabiltza, periodikoak ez dira gutaz mintzatzen Parisen; Gure gurasoek
|
lan
egin nahi zuten, lan eginez bizi, ez morroien gisa; Baina atzo arratsaldez ikusi nituen, txerrikumeak ziruditen, arratsaldero ikusten ditut aurpegi potolo, begirada tonto, burgeskume alu horiek; Otsoak irribarre egiten daki, hortzak zorrotz, hain ederki; Eta piztiak aukera denak dauzka pizti izanez erail  tzen jarraitzeko; Eta eskuak jaso eta haizerik ezin heldu; Bi hitzetan esango dut, zertara... Errebeldia, Camusek esaten zuen bezala, ez esatean dago:) Euskalerri nerea, ezin naiz zugandik aparte bizi, baina ezin zaitut maite; Jende traketsak, jende zatarrak, jende zikinak, anaiak, nere anaia maiteak, entzun ezazue gorroto zaituzten gizonaren hitza:
|
|
2022
|
|
|
Uste zuen zerbaitetarako balio izango ziola erizain diplomaturak. Baina joan zen Immigrazio Sailera, eta esan zioten lehendabizi titulua baliozkotu behar zuela erizain gisa
|
lan
egin nahi bazuen. Eta horretarako, ordaindu.
|
|
|
...ekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen,
|
lan
egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin ba... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...ekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen,
|
lan
egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin ba...
|
|
2023
|
|
|
Hura bizi izatera, halaxe nahiko luke. Kontatua zidan hemen
|
lan
egin nahi zenuela...
|
|
|
Lana erdigunean jarri beharrean, gure gazteak eskatzen ari dira, garrasika eskatu ere, osasun integrala, osasun mental emozional fisiko eta soziala erdigunean jartzea, bizitza erdigunera ekartzea. Eta, ez, horrek ez du esan nahi ez dutenik
|
lan
egin nahi, nahiz eta denetarik egongo den. Ez dute lan egiteko bizi nahi, orain dela gutxi arte egon den dinamikarekin amaitu nahi dute.
|