|
2006
|
|
|
Orain banekien, zalantza guztietatik harago: ordots goseti batekin bizi nintzen, urde basati batekin; neure burua gobernatzeko gauza nintzela esan zidan don Tirsok; handik aurrera ikusi nuen gauza ote nintzen basurde
|
hura
gobernatzeko eta menderatzeko.
|
|
2007
|
|
|
ezagutza zientifiko enpirikoa, badenaren ezagutza den bitartean (faktoarena), ezagutza filosofikoa badenaren arrazoiarena da, hots, errealitateak zer izan beharra daukanarena, razionalki ezagugarria izan dadin (fisikak edo historiak ezagutu ahalgarria, adbz.). Beraz, filosofikoki ezagutzen dugun errealitatea (h. d., arrazoimenak a priori dazaguena, zer ere baita razionaltasunaren aurrebaldintza ezinbesteko bezala aurrezagut daitekeena) ez da errealitatea bere zertzelada partikular erorkorretan, espazio eta denborazkoetan (adbz., historian,, anekdotak?, datu enpirikoak), baizik
|
hura
gobernatzen duen logika, zergatikoa, nahitaezkotasuna (historiaren bilakaera bidatzen duen barneko lege edo logika nahitaezkoa, zeinen tresna hutsak diren gertakari zirkunstantzialak eta herriak, historia enpiriko konkretua; herrien gogoak, esate baterako). –
|
|
2019
|
|
|
azken batean, jainkoek ere badituzte ahuleziak. Norbait libreki eta bere gizatasunean maitatua denean, zorroztasun exijente bat izaten da harekin, eta hori izaten da egiazko estimuaren beste aldea; kontrara, gizonaren aurrean belaunikaturiko emakumeak harro ager dezake badakiela?
|
hura
gobernatzen?, badakiela, hura manipulatzen?, eta, aldi berean, gustu eman nahian, goraipa diezazkioke, xelebrekeriak?, hala ere haren izena zikindu gabe: horra hor froga garbia erakusten duena emakumeak ez duela pertsona singular horrenganako estimurik sentitzen, pertsona horrek ekintza erreal batzuetan bere burua mamitzen duen aldetik; itsuki belaunikatzen da idoloaren muin orokorraren aurrean:
|
|
|
Jakina, emakumeak ez daki zer nolako erakarmena duen; bere buruari begiratzea, pertsonaia bat jokatzea beti da zinezkotasunik gabeko jarrera bat; Madame Grandetek, bere burua Madame Rolandekin konparaturik, erakusten du ez duela haren antzik; hona zergatik den Mathilde de Mole hain erakargarria: bere itxurakerietan korapilatzen da, eta bere bihotzaren mende dago askotan, baita
|
hura
gobernatu uste duenean ere; bere borondateari ihes egiten dion neurrian hunkitzen gaitu. Stendhalen pertsonaiarik puruenek, ordea, ez dute beren buruaren kontzientziarik.
|
|
2020
|
|
|
Grazia egin zidan, ordea, kontingentzia guztiak aurreikusita edukitzeak. Izan ere, Lazaro bezala, hildakotzat emandako desagertua agertzen bazen, kodeak bazuen artikulurik itzulera
|
hura
gobernatzeko.
|