|
2000
|
|
|
1963ko" Intellectual Autobiography" [Autobiografia intelektuala] idazkian adierazi zuen legez, fenomenalismoa, materialismoa eta enparauak, zio pragmatikoek bultzaturiko hizkuntza hautaketak errepresentatzen dituzten
|
hitz
egiteko moduak besterik ez dira. Prefosta, bada, Aufbau aren jitea eta xedeak sistema fenomenalista bat baino pluralagoak ziren, eta hori izan behar da kontuan batik bat.
|
|
2006
|
|
|
Beraz, Akiles eta Odiseo aita hitzak esaten agertu zaizkigun bezala, Telemako semea hitz egiten agertu zaigu Feazen: izan daiteke gazteak bi ingurumari horietan ikasten zuela hitzaren artea; baina, izan daiteke, halaber, historiak, kronologiak bereiztea, hitzak esateko modu zahar bat eta
|
hitz
egiteko modu berriago bat: esate baterako, Tersites herritarrak, itxura guztiaren arabera oso berantiarra den pasarte batean117, aristokraten Biltzarrean hitza hartzeko ausardia hartzen duenean, ez ditu hitzak esaten; aitzitik, hitz egiten hasten da, argudioak eta arrazoiak ematen ditu, testuinguru epikoa alde batera utzita.
|
|
|
Kasu horretan esango genuke: ‘grina (edo maitasun) eta ekintza horiek ez dira arrazoizkoak’ Humeren ustez, hori
|
hitz
egiteko modu bat da. Benetan gertatu dena hauxe da:
|
|
2007
|
|
|
Ze negoziazioak bere zentzua galduko luke, baldin eta berori emaitza batera zuzenduko ez balitz. Eta horrek, berriz ere,
|
hitz
egiteko modua baldintzatzen du. Jakina da alderdietako bakoitza saiatu egingo dela ahal duen guztia beretzat lortzen, zeregin horretan zuhurtasunaren eta handikeriaren bitartekoen aurrean izutuko ez delarik.
|
|
|
" Hizkuntzaren funtzio emantzipatzaile horiek", finean," autonomiaren eramaile bezala" edo" autoerrealizazioaren eta bizitza pertsonalaren estiloaren baliabide bezala" dihardute, horrela gizakiak aukera duelarik" bere burua berak izan nahi duenaren arabera moldatzeko" 124 Hala ere, aurrekoaz gain, Lochek beharrezkoa ikusten du hizkuntzaren zeregin askatzaile hori hizketa ekintza konkretuetan aztertzea —bai orokorrean bai hezkuntzan—, ze hitz egite hutsak ez du besterik gabe gizabanakoa humanizatzen. Esate baterako," hizkuntza errepresiboa —mehatxuan edo gaitzespenean, kalumnian edo bidegabeko epaian agertzen dena—
|
hitz
egiteko modu emantzipatzailearen kontrakoa da" 125 Era horretan, bada, gizakiak —eta bereziki hezitzaileak— zaindu egin behar du bere hizketa, alegia, norbaitek bere buruaren eta besteen askapenaren alde egin nahi badu, egiaz," arau emantzipatzaile" batzuk bete behar ditu hitz egiteko orduan. Gure autoreak, arau horiek direla-eta, zera eskatzen dio adibidez hizketa egokiari:
|
|
|
esan dezagun, lehenik," hizkuntzaren funtzio komunikatiboa" —orokorrean—" pertsonen arteko elkarreragin sozialaren bitarteko nagusi izatetik" datorrela, hemen aurkitzen dugularik ere hizkuntzak —zehazki—" hezkuntza interakzioari" egiten dion ekarpena160 Kontua da, baina, hezkuntza prozesuan partaide direnen arteko interakzio soziala berezia dela, ze irakasleak bertan ikasleari eskaintzen dion laguntza ezin daiteke bestelako ekintza sozialen bitartez ordezkatu. Hizkuntzak, horren ondorioz, zeregin propio bat du ere prozesu horretan, hala nola," kultura ikastearen jarduera" eta" kultura irakastearen jarduera" lotzea161 Funtzio komunikatibo horrek, beraz, aurrekoaren dimentsio soziala ikusarazten du162 Hizkuntzaren funtzio hezitzaile horiek, beti ere,
|
hitz
egiteko modu egoki bat eskatzen dute, ze bestela —honela berriz Loch— funtzio horien onura desitxuratu egin daiteke, hizkuntza bera, hurrenez hurren," alienatzaile"," suntsikor" eta" diskriminatzaile" bihurtuz163.
|
|
|
Demostrazioak" eztabaidaezina" behar du izan, hau da, ez dio besteari inolako saihesbiderik onartu behar. Susmatzen dugu, jada,
|
hitz
egiteko modu horren esparru propioa zein den: boterearen inposaketaren esparrua.
|
|
2022
|
|
|
Egiaren bilaketa hizkuntzaren beraren mugetara mugiarazten duen susmoak hiru alde ditu: hizkuntzak ez duela esaten zehatz mehatz esaten duena, tranpak jartzen dizkigula eta bere
|
hitz
egiteko modua gainditzen duela mugatua delako. Gure hitzak eta gure diskurtsoak probatu, behartu eta bortxatu, egiazko izateko dituzten aukeren baldintzak ikertu eta zentzu eta lekualdaketa berriak sortu; hori da filosofiak egiten duena eta egiteari utzi ez diona.
|