|
2000
|
|
|
Tradizio hartako
|
hiru
korronte politiko eskuindar elkartu ziren batik bat Altxamenduko lagunarte nabarrean: monarkia canovista eta primorriveristatik zetozenak, karlismo bateratuak zekarrena eta Falange berriarena (Carr 1968:
|
|
2009
|
|
|
Mundu Gerra amaitzean, unibertsitatean eta alor intelektualean
|
hiru
korronte filosofiko nagusitzen ari ziren: existentzialismoa, hegelianismoa eta marxismoa.
|
|
2010
|
|
|
Erregio mailako integrazio ekonomikoaren gaineko marko teorikoa gehienbatortodoxia neoklasikoaren ikuspegitik garatu den arren, bestelako ikuspuntuakagertu dira ere, hain zuzen ere, beste errealitate bat erakusten duten garapen bidekoherrialdeen analisian oinarrituta sarritan. Zehaztasun handiegietan sartzeko asmorik gabe, eta literatura espezializatuan askotan aipatzen diren sailkapen ugari sinplifikatuz, honako
|
hiru
korronte nagusi aipa genitzake:
|
|
|
Haiek modernismoa atzerritar jatorriko moda arrunt moduan hartzen zuten eta arkitektura nazionalera itzultzeko proposamena egin zuten. Ildo horretatik,
|
hiru
korronte nagusi sortu ziren: neoplatereskoa, neobarrokoa eta erregionalismoa (Paliza, 1988:
|
|
2012
|
|
|
Kontua da liberalismoarekin zer ulertzen dugun. XIX. mendean eta LehenMundu Gerrara arte,
|
hiru
korronte politiko jardun dira lehian Europan: liberalismoa, kontserbatismoa eta sozialismoa.
|
|
|
Egungo filosofiako
|
hiru
korronte nagusiek ez dute jabetu nahi baldintza material horiek filosofiarentzat berarentzat duten garrantziaz; ondorioz, etsipenez, enpirikoa denaz haraindi dagoena posible dela pentsatzeko ezintasunean, statu quoaren filosofia izatera behartuta daude.
|
|
2014
|
|
|
Berrezarkuntzaren azken urteotan, beraz, euskararen inguruan
|
hiru
korronte nagusi azaleratu zirela esan daiteke. Alde batetik, errepublikanismo kontserbadorearekin identifikatu zen sektorea, euskararen alde bai baina horren gaineko erabaki politikoak hartzearen aurka agertu zirenak.
|
|
2015
|
|
|
Aurrean duzun Apodakaren liburuak saiogintza honetara dakarren berrikuntzaren berri emateko,
|
hiru
korronte bereiziko ditut (2.1, 2.2, 2.3). Lehena eta guri hemen gehiegi interesatzen ez zaiguna, ez garrantzitsua ez delako baizik eta ikuspegia kanpotik barrurakoa damaigulako, globalizazioarena da (euskal ideologia 2.3).
|
|
2016
|
|
|
Gorago esan dugu bi txosten bidali zituela. Bigarrenean, aditzera ematen zuen
|
hiru
korronte zeudela ETAn: 1 Ildo marxista, norteñoa?, hots, espainolista; 2 Ildo marxista leninista abertzalea:
|
|
2017
|
|
|
Premodernismoa modernoa da, hau da, modernitateari dagokio. Zentzu horretan, premodernismoa termino literario hutsa da, goiz eta berant modernismoak bezala, zeinekin
|
hiru
korronteko segida osatzen baitu. Atal honetan argudiatzen ari naizenez, hiru korronte horiek hatsarre ontologiko eta epistemologiko berberak dituzte oinarrian, modernitatearenak, hain zuzen ere.
|
|
|
Zentzu horretan, premodernismoa termino literario hutsa da, goiz eta berant modernismoak bezala, zeinekin hiru korronteko segida osatzen baitu. Atal honetan argudiatzen ari naizenez,
|
hiru
korronte horiek hatsarre ontologiko eta epistemologiko berberak dituzte oinarrian, modernitatearenak, hain zuzen ere. Horrela, hiruren arteko diferentzia nagusia hatsarre horiek garatzeko moduari dagokio, hurrengo orrialdeetan zehatzago azaltzen saiatuko garenez.
|
|
|
Orain arte aurkeztu ditugun
|
hiru
korronteak esentzialismo modernoak bere agortze progresibo erabatekoraino emandako hiru pausuak dira. Hurrenkera horri inflexio puntu garbia jarriko diona mundu ikuskera postmodernistaren antiesentzialismoa da, zeinaren paradigma nagusi bezala dekonstrukzioa postulatu dudan gorago.
|
|
2018
|
|
|
Baina klase borroka «baldintzarik ezberdinen eta desberdinetan gertatzen» da. Izan ere, Munduko Prozesu Iraultzailearen barruan
|
hiru
korronte ezberdintzen dira: lehenengoa, «Sozialismoa:
|
|
2022
|
|
|
Cramer hegeldarra, Humboldt eta Ranke ren dizipulua, Hezkuntzaren eta irakaskuntzaren historia bere bilakaera historikoan izeneko liburua idatzi zuena 1832an. Cramer-ek
|
hiru
korronte batu zituen: a) idealismoa; b) positibismoa, itsu itsu sinesten baitzuen datu eta dokumentuen balioan, eta beharbeharrezko irizten baitzion halakoak iturrien bidez jaso eta deskribatzeari; eta c) historizismoa, uste baitzuen gertaera historikoak, naturako fenomenoak ez bezala, guztiz singular eta errepikaezinak direla, eta, beraz, orokortu ezin daitezkeenez, historialariari gertaerak biltzea besterik ez dagokiola (Escolano, 1984).
|