|
2000
|
|
|
Geratzen ez zen bakarra osaba Joanikot izaiten zen, zeinak bere usantzarekin segitu baitzuen: Urbiaingo elizarat aldika joaitekoa... eta
|
hark
garbi erakutsi zuen hatsarretik ezen osaba Joanikotek ez zuela aita Bartolome atsegin, nola honek ez baitzuen hura.
|
|
2002
|
|
|
Ilargiaren errainupean, ezkutu
|
hark
garbi erakusten zion Medusaren aurpegia: izua sortzeko modukoa zen, ikara eragiten zuena?
|
|
2009
|
|
|
gorde izan baitzuten, giro adeitsu baten barruan betiere, beste plano batean mugitzen hasi zirela, plano berean beharbada, bi planoen arteko distantziak urturik?, batez ere Albertori ahotsa hautsi eta beronek ateratako ziztuari Adak txantxazko iruzkina egin zionetik: . Kontuz, Enrico?!?, txantxa
|
hark
garbi erakusten baitzuen, itxura batean, Adaren barne aldaketa, begirunezko jarreratik konfiantzazkora; baina konfiantzazkoa baino gehiago ere bazen, agian, sentimendu hura, Ada eta Alberto orduantxe lotu zituena, Domingok susmo hori zuen: esan nahi baita Domingo jeloskor zegoela, eta, nola jeloskortasuna aierurik funsgabekoenarekin elikatzen den munstroa den, kaloria bateko elikagaia mila kaloriako bihurtzeko gai, irudimenaren azpilana bitarteko?
|
|
|
" Ama, etxeko irratia noiznahi itzalaraziko didazu, baina zailago izango zaizu ‘Alberto irratia’ isiltzea..."; Domingok, beraz, Alberto eta Adaren arteko elkarrizketaren lekuko izan zen neurrian, bazekien biek ala biek elkarri esandako hitzen berri, baita elkarri egindako keinuen berri ere, eta horrek kezkatzen zuen, bai baitzirudien ezen Alberto eta Ada –bi pertsona, bi plano–, aurreko elkarrizketetan ez bezala, zeinetan gutxieneko distantzia bat –begirunezkoa, nolabait esatearren– gorde izan baitzuten, giro adeitsu baten barruan betiere, beste plano batean mugitzen hasi zirela –plano berean beharbada, bi planoen arteko distantziak urturik–, batez ere Albertori ahotsa hautsi eta beronek ateratako ziztuari Adak txantxazko iruzkina egin zionetik: " Kontuz, Enrico...!", txantxa
|
hark
garbi erakusten baitzuen, itxura batean, Adaren barne aldaketa, begirunezko jarreratik konfiantzazkora; baina konfiantzazkoa baino gehiago ere bazen, agian, sentimendu hura, Ada eta Alberto orduantxe lotu zituena, Domingok susmo hori zuen: esan nahi baita Domingo jeloskor zegoela, eta, nola jeloskortasuna aierurik funsgabekoenarekin elikatzen den munstroa den, kaloria bateko elikagaia mila kaloriako bihurtzeko gai, irudimenaren azpilana bitarteko... are jeloskorrago jarri zen aurrerantzean, Alberto eta Adaren irriak eta barre txikiak –biak jolasean, bi haur bihurri iduri– susmo iturri oparo bihurtzen zitzaizkiola, halako eran, non susmoz susmo egin baitzuen susmotik frogaranzko jauzia, susmoen maiztasunak frogaren gorputza osatuko balu bezala:
|
|
2020
|
|
|
Biek barre egin eta alde egin zuten, eta guk ez entzuteko moduan jarri ziren. Hizketaldi
|
hark
garbi erakusten zuen ordurako osaba Silas gaixoa zein gaizki ikusia zegoen. Ez zukeen inork inoiz beltza garia lapurtzen harrapatu eta zigorrik gabe utziko.
|