|
2015
|
|
|
16 Gau batean otoitzean ari nintzela, Jauna hitz batzuk esaten hasi zitzaidan, haien bidez zein txarra izan zen nire bizitza oroimenera ekarriz;
|
guztiz
nahasirik eta nahigabeturik utzi ninduten hitz haiek; izan ere, hain zorrotz ez badoaz ere, desegiteko modukosentipen eta pena sortzen dute, eta honelako hitz batez geure burua ezagutzean aurrerapen handiagoa sumatzen da egun askotan geure ezereza gogoan dugula jardunda baino, berarekin zizelkatua dakarrelako ezin ukatuzko egia bat. Aurrean jarri zizkidan nik hainbeste huskeriaz izan nituen nahiak, eta esan zidan gauza handitzat izan nezala borondatea Beragan ezarri nahi izatea eta Berak onartzea, nirea bezala hain gaizki erabilia izan zen borondatea.
|
|
|
Honek gehiago ezinean estutu ninduen,
|
guztiz
nahasirik eta nahigabe handi handiz egoteraino. Baina Jaunak, sekula ere hutsik egiten ez zidanak, kontatu ditudan proba hauetan guztietan pozten eta bihotz ematen zidanak, ez dago haiek hemen aipatu beharrik?, esan zidan ez nahigabetzeko, nik asko egin nuela Jainkoaren zerbitzurako eta auzi hartan ez nuela iraindu; egiteko aitor entzulearen esana une hartan isilik egonik, harik eta hartara itzultzeko garaia iritsi arte.
|
|
|
8 Bide honetatik saiatu nintzen etor zedila niri hitz egitera elizgizon hau, Jainkoaren hain zerbitzari leiala, beraren adiskidea zena, nik honekin aitortu eta maisutzat edukitzea pentsatu bainuen. Bada, niri hitz egiteko ekarririk, eta neure burua hain gizon santuaren aurrean ikustean
|
guztiz
nahasia nengoela, neure arimaren eta otoitzaren kontu eman nion, baina penitentziako sakramentuan nire aitortza entzuterik ez zuen nahi izan: zeregin askorekin zebilela esan zidan, eta halaxe zen.
|
|
|
Jainkoak ez dezala nahi halakorik! Erlijioko lanei lotuak ikusten ditut, handiak diren lanei lotuak, penitentziekin eta gaizki janda, obedientziaren mende, eta egia esan batzuetan
|
guztiz
nahasirik geratzen naiz; horrekin batera, gaizki lo egitea, guztia lana, guztia gurutzea. Uste dut gaitz handia litzatekeela hain on handia inork bere erruz galduko balu.
|
|
|
Behin gertatu zitzaidan, otoiztegian sartzerakoan, etxean egin ohi zen jai baterako bilatu eta han gordetzeko ekarri zuten irudi bat ikustea. Kristorena zen, zauriz betea eta hain deboziozkoa, non, hari begiratuz,
|
guztiz
nahasi bainintzen hala ikusirik, ongi agertzen zuelako gugatik igaro zuena. Hainbesteraino sentitu nuen zauri haiei eman nien esker gaiztoa, non bihotza erdi bi egiten zitzaidala baitzirudien, eta haren aurrean ahuspeztu nintzen malkotan urtua, behin behingoz senda nintzala eskatuz, gehiago iraindu ez nezan.
|
|
|
2 Badira arima eta buru batzuk
|
guztiz
nahasiak direnak, zaldi hezigabeen antzera; ez dago haiek geldiarazterik. Hara eta hona dabiltza, beti egonezinik.
|