|
2004
|
|
|
Nork esango zuen, nire amodio idealizatu hura –citroëneko neska ilehoria oinarri zuena–
|
guztiz
beste aldera gertatuko zitzaidala, eta lohian eta lokatzetan sartuta ibiliko nintzela, hiruzpalau urtetan, haren ondorioz. Nork esango zuen, bai, nire amodio hura marrazki bizidunetako beste film bat bezalakoa gertatuko zitzaidala, erreala bezain irreala, historia hartan ez bainintzen panpina bat baino gehiago izan, patuaren menera?
|
|
2010
|
|
|
Gehien behar nituenean iritsi zitzaizkidan behar nituèn hitzak, halako moldez, non erabat ados sentitu bainintzen, baita erabat aske ere, gainetik karga beruntsu bat kendu balidate bezala, bolada hartan hainbesteraino sartu zitzaidan buruan Jainkoak, halakorik izatekotan, ankerkeriaren jainko behar zuela, Ponpeia eta Herkulanoko biztanleak, Jainko sukaldariaren graziaz erreki bazka bihurtuak, lekuko. Jainkoa arazo bihurtu zitzaidanean, beraz, zuri bezalaxe, Damaso!?, besarkatu nuen ateismoa, Jainkoa bainuen nik arazo eta ez ateismoa, jende askori gertatzen zaionaren
|
guztiz
beste aldera. Zergatik egin behar nuen, bada, borroka, izaki batekin, zeinak ideia platonikoen izatea baitzuen eta zeinak izaterik ez baitzuen, ondorioz?
|
|
|
Esan behar dizut, izan ere, etxeko txakurrekin. Mendi eta Sasirekin denbora batean, Moncayo eta Palafoxekin gero?
|
guztiz
beste aldera gertatzen zitzaidala, haien pozak pozten baininduen ni neu ere, eta haien goibeltasunak goibeltzen. Baina honek ere, txakurrekiko harremanak bereziak izan ditudan neurrian, kapitulu berezia eskatzen dit.
|
|
|
Baina lege hark ere bazuen bere salbuespena. Esan behar dizut, izan ere, etxeko txakurrekin —Mendi eta Sasirekin denbora batean, Moncayo eta Palafoxekin gero—
|
guztiz
beste aldera gertatzen zitzaidala, haien pozak pozten baininduen ni neu ere, eta haien goibeltasunak goibeltzen. Baina honek ere, txakurrekiko harremanak bereziak izan ditudan neurrian, kapitulu berezia eskatzen dit.
|
|
|
Baina hemen eta orain jende gehienak erabiltzen du Jainkoa makulu gisa, eta makulu hori dugu geure baitatik kendu beharra, pertsona askeak eta indartsuak izatekotan, Nietzscheren supergizona bezala... horretaraino ados bainago Nietzscherekin, hortik aurrera marxista banaiz ere, badakizu’ Gehien behar nituenean iritsi zitzaizkidan behar nituèn hitzak, halako moldez, non erabat ados sentitu bainintzen, baita erabat aske ere, gainetik karga beruntsu bat kendu balidate bezala, bolada hartan hainbesteraino sartu zitzaidan buruan Jainkoak, halakorik izatekotan, ankerkeriaren jainko behar zuela, Ponpeia eta Herkulanoko biztanleak, Jainko sukaldariaren graziaz erreki bazka bihurtuak, lekuko. Jainkoa arazo bihurtu zitzaidanean, beraz —zuri bezalaxe, Damaso! —, besarkatu nuen ateismoa, Jainkoa bainuen nik arazo eta ez ateismoa, jende askori gertatzen zaionaren
|
guztiz
beste aldera. Zergatik egin behar nuen, bada, borroka, izaki batekin, zeinak ideia platonikoen izatea baitzuen eta zeinak izaterik ez baitzuen, ondorioz?
|