|
2006
|
|
|
Bizitzaren taxonomia amaigabea dira liburuak, eta irakurtzeak, Atxagak esaten zuen bezala, kontsolatu egiten gaitu; erratifikatuak sentitzen gara. Halere, liburuek badute halako gehiegikeria bat
|
gure
muga guztiak gainditzen dituena. Nehork ez du, dena?
|
|
2010
|
|
|
hurkoaren miserien aurka maitasunez borrokatzen den gizaki etikoaren arketipoa, neure baitan haragi bihurtua; Kristo eredugarri hura maite dut, bai, gizakion elkartasuna amets zuena eta gizakion aldeko borrokak jainkozko egiten zuena; Kristo hurbileko hura maite dut, zinez, hurkoaren negarrarekin bat egiten zuena: ez bakarrik haren negarrarekin, haren pozarekin ere bai; kristautasuna ez baita erlijio triste bat, ez funtsean bederen, Elizak mendeetan beste irudi bat eman badigu ere, gurutzearen dramari eta nolabaiteko mendekotasun ilunari lotua; ezer izatekotan, ordea, kristautasuna erlijio askatzaile bat da,
|
gure
muga guztiak aintzakotzat hartzen dituena, bai, baina mugarik gabeko eremuetarako bidean jartzen gaituena, astuntasunetik graziarako bidean, Simone Weilen hitzetan?: eremu haietara, non arnasa bera ere akatsik gabeko dantza kosmiko eta harmoniko bat den, eta zauriak iraganeko kontuak, karitatearen eta maitasunaren hauspoak etengabe oxigenatuak?; kristautasuna, gainera, ez da etorkizunerako dei bat, hori ere baden arren, Kristo egunero eta une oro pizten baita eskuzabaltasunaren eta zoriontasunaren baitan?. Maitasuna kontserbatzeko modurik onena ematea da?
|
|
|
hurkoaren miserien aurka maitasunez borrokatzen den gizaki etikoaren arketipoa, neure baitan haragi bihurtua; Kristo eredugarri hura maite dut, bai, gizakion elkartasuna amets zuena eta gizakion aldeko borrokak jainkozko egiten zuena; Kristo hurbileko hura maite dut, zinez, hurkoaren negarrarekin bat egiten zuena: ez bakarrik haren negarrarekin, haren pozarekin ere bai; kristautasuna ez baita erlijio triste bat, ez funtsean bederen, Elizak mendeetan beste irudi bat eman badigu ere, gurutzearen dramari eta nolabaiteko mendekotasun ilunari lotua; ezer izatekotan, ordea, kristautasuna erlijio askatzaile bat da,
|
gure
muga guztiak aintzakotzat hartzen dituena, bai, baina mugarik gabeko eremuetarako bidean jartzen gaituena —astuntasunetik graziarako bidean, Simone Weilen hitzetan—: eremu haietara, non arnasa bera ere akatsik gabeko dantza kosmiko eta harmoniko bat den, eta zauriak iraganeko kontuak, karitatearen eta maitasunaren hauspoak etengabe oxigenatuak...; kristautasuna, gainera, ez da etorkizunerako dei bat, hori ere baden arren, Kristo egunero eta une oro pizten baita eskuzabaltasunaren eta zoriontasunaren baitan —" Maitasuna kontserbatzeko modurik onena ematea da" esaten zuen Mertonek, esaldi sakon bezain biribilean—, ahal duen eskuak ezin duen eskua besarkatzen duenean, edo ahal duen irriak ezin duen irria...
|
|
2011
|
|
|
Halere, liburuek badute halako gehiegikeria bat
|
gure
muga guztiak gainditzen dituena. Nehork ez du" dena" irakurri, hori ezinezkoa da.
|