|
2000
|
|
|
" Eta ez diat purgatorioan sinesten, eta linboan ere ez, zeren eta, nola ezkutatuko die Jainkoak bere begitartea bataiatu gabe hiltzen diren haurrei, baldin Jainkoa eskuzabala bada eta eskuzabaltasuna bera bada?" Eta osabak hura erran zidan, eta ni are harrituago geratu nintzen, don Frantziskori —baita ene inude Felisa zenari ere— purgatorioari eta linboari buruzko historia bat baino gehiago aditu izan nienez gero, eta neure bederatzi urteekin purgatoriorik eta linborik gabeko mundurik imajinatzen ez nuenez gero. Eta
|
gero
erran zidan: " Eta ez diat aita sainduaren hitzean sinesten:
|
|
|
Eta
|
gero
erran zuen:
|
|
|
Nehork ez! —eta, nola ez bainekien, artean, kataroen historia harrigarria, ez haien sakrifizioarena, osabak historia haren gorabehera printzipalak kontatu zizkidan, ez xehero baina laburzkiro, historia haren aroma usaintzeko modua izan nezan; eta
|
gero
erran zidan—: Galileok, aldiz, erdibide bat bilatu zian:
|
|
|
" Eta zuk ere probatu zenuke". Eta utzi genituen dukea eta kondea beren egiteko hartan, atera ziren bertatik denbora luzean egon ondoren, felizitatu zuen dukeak osaba, eta
|
gero
erran zuen: " Gaur etorri naiz, eta bihar ez dut huts eginen, zeren, hauek hemen daudela, soberan baitaude gure kakontziak ere"; eta osaba Joanikotek, nola baitzekusan ezen dukea txantxazalea zela, ihardetsi zion:
|
|
|
Eta, ene hitz haiek entzunik, kanpoan zegoen jendea saltokirat sartzen hasi zen, eta gizon hilaren lagun haietarik batek keinu bat egin zuen, eta guztiek beren ezpatak gorde zituzten, ez dakit ene solasak konbentzitu zituelako, edo ahalke zirelako, ustez hain maite zuten lagunaren alde behatz baten emaiteko ere gai izan ez zirelako, eta kendu egin nielako, ondorez, hilaren alde borroka egiteko zuten kausa eta arrazoina. Eta
|
gero
erran nien: " Deusetarako behar bagaituzue, Fernando Pache co ren ostatuan izanen gaituzue", eta zaldun gaztelau haien artetik iragan ginen Joxe Aberasturi, Antonio eta hirurok, nola errege erreginak beren menekoen aitzinean, audientziaren txaloen eta esku zarten artean.
|
|
|
Amak eztul tipia egin zuen, eztarria lehorra zuelako, agian, hain baitzihoan luze haren mintzaldia. Eta
|
gero
erran zidan:
|
|
|
Eta besarkatu nuen nik hura, eskerrak emaiten nizkiola; besarkatu ninduen hark ni, ongi etorria emaiten zidala... eta
|
gero
erran zidan:
|
|
|
Eta
|
gero
erran zidan:
|
|
|
Eta
|
gero
erran zidan:
|
|
|
Eta Joxe irri karkaraka hasi zen orduan. Eta
|
gero
erran zion, berriro haserre:
|
|
|
Eta
|
gero
erran zuen:
|
|
|
Ordea, kikildurik ikusi ninduenean, irri karkaraka hasi zitzaidan. Eta
|
gero
erran zidan:
|
|
|
Eta Pedrok ere irriz hartu zuen osabaren komentarioa. Eta
|
gero
erran zuen:
|
|
|
—Esker mila, Joanikot, guztiagatik —erran zion Pedro Huizik, hura ere purpuilak atxik ezinik, eta
|
gero
erran zuen—: Uste dut ezen orain berean jalgiko naizela.
|
|
|
—Bai, Ximurrarekin. Lehenbizi, Ximurrarekin mintzatzen da, eta
|
gero
erraten dit" Taldearen" bilera duela. Orduan, Maite etortzen da eta nirekin gelditzen da gauaz, baina niri ez zait inporta, Maiterekin kukuketan aritzen ahal naizelako eta amak ez duelako inoiz horretarako gogorik izaten.
|
|
2011
|
|
|
Eta
|
gero
erran zenuen:
|
|
2012
|
|
|
–galdetu zuen Mirenek, Xabierri bekoz beko begira?. Ez
|
gero
erran gure hobe beharrez ari zarela.
|