|
2001
|
|
|
Seguru, Eduardo? Ez al da izango ez duzula nirekin
|
gehiago
hitz egin nahi?
|
|
2002
|
|
|
koska bat gehiago estutzera ausartu izan balira, kritikariek ez lioketela deituko 90eko urteei" eleberriaren hamarkada"," eleberritzarrarena" baizik;" nobeloiarena", nahiago izanez gero. Nobelaren krisiaz gero eta
|
gehiago
hitz egiten den garai honetan (baina, noiz ez da krisian egon nobela?), generoaren aldarrikapen  moduko bat nagusitzen da euskararen alorrean, baina ez edozein nobela motarena, baizik eta âkritikari gehienen ustezâ bere eredu klasikoarena, ia dezimononikoa: lineala, errealista, eta kontatzeko, narratzeko gozamen soila berreskuratu nahi duena, esperimentalismoak alde batera utzita.
|
|
2003
|
|
|
Bakearen ordua duzu. Zure herriaren barneko gerla horretaz ez duzu
|
gehiago
hitz egin beharrik edo solaskideen jujamenduak mehatxu, eztabaidatzerik. Burumuina hurrupatzen  dizun zurrunbilo horretarik aska eta libra zaitez.
|
|
2005
|
|
|
–Beharbada zuentzat halaxe izan naiz, baina gauza asko ez ditut behar bezala egin bizitzan. Tira; ez dugu horretaz
|
gehiago
hitz egingo gaur...
|
|
2006
|
|
|
Eta tarteka, haiei buruz egun hartan azaldu zenizkion zure iritzien berri ere eman zidan. Gero eta
|
gehiago
hitz egiten dit zutaz Asierrek. Eta ni izugarri pozten naiz.
|
|
|
Akabo inoiz izan dudan lagunik minena. Tiroka atera nintzen ezkutalekutik Joxek ez zuela
|
gehiago
hitz egingo jabetu nintzenean. Ez zidan inork erantzun, ordea.
|
|
2008
|
|
|
–Et, et, et, ez hasi behar zenukeena baino
|
gehiago
hitz egiten. Beranduxeago joango naiz, hemen gauza batzuk bukatu beharrean nago.
|
|
2009
|
|
|
Hain zegoen ahul, une batzuetan lausotu egiten baitzitzaion begietara mahai luze argiztatu eta lorez apaindu hura, eta urrutitik helduko balitzaizkio bezala entzuten baitzituen gonbidatuen ahots ia ulertezinak. Zorionez, ez zuen
|
gehiago
hitz egin beharrik; nahikoa zuen bere irribarre oharkabe baina adeitsua, axolagabetasun berberaz jasotzeko bai ministroaren ateraldiak, bai akademikoaren gogoeta pesimistak, gerra iragartzen baitzuen udaberriaren hasierarako. Pozarren zeuden, hala ere, biak ala biak anfitrioiarekin, beren buruekin baitzeuden pozarren.
|
|
2011
|
|
|
Tira, eginda dagoena eginda dago eta kito. Ez dezagun horretaz
|
gehiago
hitz egin.
|
|
|
Bertako jendeen esanetan urte bitartean herriko 500 bat pertsona gutxi gorabehera joan zen Frantzia aldera. Honetaz
|
gehiago
hitz eginez, eta kalkuluak atereaz, Quadrazaiseko biztanleriatik XX. mendean 3.000tik 4.000 pertsona bitarte Frantziara joan zirela esan zidaten. Eta Quadrazais" la capital do pasage" izan zela egiaztaturik, Portugaletik bertaratu eta handik aterata milioi bat pertsonen kalkuluak egin zituzten elkarrizketa aurrera joan ahala.
|
|
2019
|
|
|
–Ez dut honetaz
|
gehiago
hitz egin nahi.
|
|
|
Besteak beste, lankideen jardunari behatzeko aukera zuen. Baita haiekin
|
gehiago
hitz egiteko ere. Denborarekin, ia denek antzeko iraganak zituztela egiaztatzen hasi zen.
|
|
|
Kristobal Kolonez
|
gehiago
hitz egiteko eskatu diot. Dagoeneko kontatua dit Cook kapitainaren epopeia.
|
|
|
Ez naiz ausartzen galdetzera zer pentsatzen duen munduaren bukaerari buruz. Beldurra ematen dit nirekin
|
gehiago
hitz egin nahi ez izateak. Azken batean, artzaina da haren senarra.
|
|
|
Bi hitz haiek batera izugarriak ziren. Inork ez zuen hartaz
|
gehiago
hitz egin kongregazioan. Sekretu bihurtu zen.
|
|
2020
|
|
|
Tenienteak pistola gorde du. Burmuinetan dar dar egiten diote medikuaren azkeneko diskurtso honen hitzak (azkenekoa, ez baitio inoiz
|
gehiago
hitz egiten utziko). Behingoagatik, ez zen galdu gramatikalari zentzugabe hark erabili ohi zuen semantika esperpentikoaren sare bihurrian, eta dena argi eta garbi ulertu zuen.
|
|
2021
|
|
|
Oso ongi ezagutzen ninduen batek, Estibalitzek inondik ere, behar baino
|
gehiago
hitz egin zuen, eta esan zuen nire kanturik gogokoena Extrechinatoren Abrazado a la tristeza zela, eta, plazako bozgorailuetatik, nik bilioika aldiz errepikatua nuen lehen ahapaldia aditu zen.
|
|
|
Ez dio ikerketari laguntzen. Zure auzokide Nereak behar baino
|
gehiago
hitz egin du, baina ez dadila berriz gertatu. Bestela zer kontsumitzen duzun eta non lortzen duzun galdezka hasiko naiz, ados?
|
|
|
Eta ez omen zeukak esplikaziorik. Eta horretaz
|
gehiago
hitz egin genian, beste edozer gauzaz baino ere. Etxea txukuntzen ari omen zuan, bere gauzak eginez, eta sukaldetik irten zenean, harrera gelan, kaleko ate azpitik erdizka sartuta, ikusi omen zian gutuna azal zuri baten barruan, inolako seinalerik gabe.
|
|
|
Andrearentzat ez zuen batere garrantzirik izan. Ez zuten hartaz
|
gehiago
hitz egin, ez hurrengo egunean ezta urteko gainerako egunetan ere. David ez zen ausartu kontua ateratzera.
|
|
|
Ez hura eta ez bestelakorik. Egia esan, handik aurrera ez zioten elkarri
|
gehiago
hitz egin ikasturte osoan. Ezta institutuko eguneroko gauzen gainean ere.
|
|
2022
|
|
|
Baina zuri ez dizut aurpegia ukituko. Herrian esaten dute hitz asko egiten dudala eta Marcoren belarra erretzen dudanean
|
gehiago
hitz egiteko joera izaten dut. Baina zuk, orain baduzu-eta denbora, igual gustura entzungo didazu.
|
|
|
...an, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez
|
gehiago
hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz heldu... Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...an, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez
|
gehiago
hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz heldu...
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...ista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta
|
gehiago
hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ...
|
|
|
Eta suizidatu baino lehen hiltzen banaiz, horrek esan nahiko du asasinatu egin nautela, zoro baten eskuetan hilko naiz, bezero batek itoa, behar baino
|
gehiago
hitz egin dudalako edo hitz egitera ukatu naizelako, bai egia da, hitzik esatera ukatzeagatik, putak gezurti hutsak dira, emagaldu ezainak, gainerako emakumeak limurtzen dituzte, beren senarrengandik urrunarazten dituzte, mundu gainpopulatu eta familiarik gabeko batera eramaten dituzte, egiaz pentsatzen dudana ez esateagatik hilko naute, bizi honek berekin duen gaizkiari nire ekarria egiteko auke...
|
|
|
Angellier andreak ez zion
|
gehiago
hitzik egin afari guztian. Afalondoan, egongelan eseri ziren biak eta handik laster sukaldariak Montmorteko bizkondesa anderearen bisita iragarri zien.
|
|
|
Ez zuen zipitzik ere ulertzen. Aitari buruz zenbat eta
|
gehiago
hitz egin Alainekin, orduan eta argiago jabetzen nintzen erotzat ninduela. Burua galtzen ari zara, Monique.
|
|
2023
|
|
|
Zurean ere, nirean bezala hortaz, bandera arranditsuak urri eta trapu zaharrak ugari. Ez gara hasiko hemen denak astintzen... esan zuen andreak
|
gehiago
hitz egiteko gogorik ez nuelakoan.
|
|
|
Eta Rozina o ak ahalik eta gehien zabalduz mintzatu zitzaion, hori egitean gaztetako ingelesa etortzen baitzitzaion gogora. Beste egun batean, ordea, esan zion ez zeukala ezer gehiago kontatzeko, eta leihoa itxi zion muturraren aurrean; joan beharra zeukan, ez zuen harekin
|
gehiago
hitz egin nahi.
|
|
|
Kapitainek eta marinelek lurreratzen zituzten poltsatxoetan sudurra sartzen zuen, probatzeko, eta mingaina eta hatzak ere sartzen zituen, salgaia ukitu eta dastatzeko; gero, lurrera botatzen zuen poltsatxoa, destainaz, kapitain zalantzatiaren aurrean, hortz artean Greziako janari bitxi eta gozoa, hegoaldeko eguzki berotan lehortutako kutixia, xehatzen zuen bitartean; hala ere destainaz okertzen zituen ezpainak beherantz, esanez ez zituela prezio hartan erosiko, nahiz eta bihotza bularretik irtetear eduki, ez baitzekien zer joera izango zuten gizon haiek halako keinuen aurrean. Bihar finlandiarrek ez badizkidate erosten babarrun hauek, zakuekin etxera itzuliko naiz eta Hungarian salduko ditut urrearen prezioan, ez dut zuekin
|
gehiago
hitz egingo, esaten zuen bere erloju luxuzkoari begira. Erloju hura Estatu Batuetan erosia zuen urte asko lehenago, lege idorraren garaian senarrarekin batera ezkutuan egindako uxualaren salmentan irabazitako diruekin.
|