|
2000
|
|
|
Arestian mintzatu natzaizu nigarraz, baina nola adieraziko nizuke zer nolakoa izan zen nigarraren gaineko bertze nigar hura? Nik baino hobeki dakizu
|
ezen
gorputzean mila zain ditugula, odolaren irioiteko eta bideratzeko, geure organoak eta bertze gorputz zati guztiak behar bezala trabaila daitezen eta berrizta; eta berdin eta orobat dakizu ezen bertze hainbertze gertatzen dela arimaren lurretan, nondik joaiten baitira hemendik harat eta handik honat mila erreka eta errekasto, adimenduaren pentsuak eta bihotzaren sentimenduak iturburu dituztenak:... erreka haien urak, haatik, lohitsuak eta istiltsuak ziren ene baitan, zeren, aspaldi hartan, ubideei mugak eta hesiak ipini izan bainizkien, hormak eta kontrahormak, uren abiada geldiarazi zutenak eta haien galtzerat eta usteltzerat utzi; nigar hark, ordea, uholde bortitz batek bezala, aitzinetik eraman zituen hesiak eta mugak, baita ene pentsu eta sentimendurik lohienak ere, eta hala garbitu ninduen arimaren barrendik eta utzi ninduen biziberriturik eta hats berriturik.
|
|
|
Ba ote du esplikazionerik gertaki hark, jaun André? Descartesek errana egia bada, badirudi
|
ezen
gorputz osoa dela arimaren egoitza, eta garuna —edo garunaren erdiko guruina, zehatzago— egoitza horren gelarik inportantena, nondik giharretarat eta organoetarat hedatzen baitira sareak osatzen dituzten hodi tipi batzuk —nerbioak—, zeinek beren baitan eta beren barrenean animalien spirituen airea edo haize mehea gordetzen duten, eta zeinek odolaren osagairik meheenare kin bat... Eta, batzuetan galdetzen diot neure buruari, Descartesen teoriak gogoan, ez ote nintzen ni, neure nerbioen aldetik denaz bezainbatean, akatsen batekin munduratu, hodi batzuek zerbaiten traba zutela, konparazione, eta ez ote ziren spiritu batzuk ere, ondorez, hantxe trabatuko... eta ez ote nintzen hargatik ez mutu baina kasik mutu jaio, harik eta, kolpearen eraginagatik, traba guztiak destrabatu eta spirituek beren bidea ediren zuten arte...
|
|
|
Eta hotzikara bortitz batek hartu ninduen orduan: hain bortitza, non iduritu baitzitzaidan
|
ezen
gorputza mila lekutatik arrailatu eta zatika erortzerat zihoakidala... Nola esplikatuko nizuke sentsazio hura, jaun André?
|
|
|
BADAKIZU apez eta eliz jende kasik gehienek erraiten dutela
|
ezen
gorputza zafratu beharra dagoela eta gaizki tratatu, arimaren osasunaren zaintzeko eta begiratzeko; neuri, aldiz, gorputza eri izan dudan bakoitzean edo zigortu izan dudan bakoitzean, erori izan zait arima, erori izan zait animoa. Eta ez dut trenpe gaixto haietarik jalgitzerik erdietsi, onerat egin arte.
|
|
2009
|
|
|
hots, Teofilo Mariaren itzalaren presentzia obsesiboa eguneroko gainkarga bihurtu zitzaiòn hartan, estresak jota bizi zen Ada, bere hainbat ohituratan nabari zitekeen moduan: ...ako detektibe protagonistaren antza ote zuen, Sherlock Holmesena berarena???, eta korura joaten zenean beste hainbeste, atzera begiratzen baitzuen behin eta berriro, lehen ez bezala; afaltzera joan zenean, ordea, Ada beste koordenatu batzuetan sentitu zen, beharbada, beste indar batekin, irri maltzur bat ere egin zuen, halako batean, langelatik jangelarako bidean?, orduantxe barrundatu balu bezala
|
ezen
gorputzari. Teofilo Mariarenari, aurre egitea gorputzaren itzalari egitea baino erosoagoa gerta zekiokeela:
|
|
|
ez zen barre normal bat, berez datorrena, eutsi nahi baina eutsi ezin zaion barrea baizik, aurretik puztua, harik eta, puztearen puzteaz, lehertzen den arte, gehiegi puzten den globoaren antzera: Adarena zen, Gabino keinua egiten ikusi ez beste etorri baitzitzaion neskari barre egiteko gogoa, gero eta gogo handiagoa, halako eran, non bai baitzirudien
|
ezen
gorputzean zaldi zoro bat piztu zitzaiola, gorputzetik irten gabe arrapaladan ibili zitzaiona, zoko batetik bestera, burutik oinetara eta oinetatik burura?, kar kar kar, kar kar kar. Konbentzio sozialen arabera hargatik barre egitea, keinu itsusi batengatik?
|
|
|
hots, Teofilo Mariaren itzalaren presentzia obsesiboa eguneroko gainkarga bihurtu zitzaiòn hartan, estresak jota bizi zen Ada, bere hainbat ohituratan nabari zitekeen moduan: ...agonistaren antza ote zuen, Sherlock Holmesena berarena...? –, eta korura joaten zenean beste hainbeste, atzera begiratzen baitzuen behin eta berriro, lehen ez bezala; afaltzera joan zenean, ordea, Ada beste koordenatu batzuetan sentitu zen, beharbada, beste indar batekin –irri maltzur bat ere egin zuen, halako batean, langelatik jangelarako bidean–, orduantxe barrundatu balu bezala
|
ezen
gorputzari –Teofilo Mariarenari– aurre egitea gorputzaren itzalari egitea baino erosoagoa gerta zekiokeela: gorputza, izan ere, entitate bakarra eta entitate solidoa da, aurkariei jopuntu bakarra eskaintzen diena –argia eta nahastezina ere bai, mozorrorik gabekoa, bakarra den neurrian–, gorputzak gorputza ahulgune; itzala, aldiz, aldakorra da, atzigaitza; Teofilo Mariaren kasuan, gainera, infinituraino biderka zitekeen, zeren, Adaren begietarako, nornahi izan baitzitekeen detektibea eta nornahi, ondorioz, itzalaren itzala:
|
|
|
ez zen barre normal bat, berez datorrena, eutsi nahi baina eutsi ezin zaion barrea baizik, aurretik puztua, harik eta, puztearen puzteaz, lehertzen den arte, gehiegi puzten den globoaren antzera: Adarena zen, Gabino keinua egiten ikusi ez beste etorri baitzitzaion neskari barre egiteko gogoa, gero eta gogo handiagoa, halako eran, non bai baitzirudien
|
ezen
gorputzean zaldi zoro bat piztu zitzaiola, gorputzetik irten gabe arrapaladan ibili zitzaiona, zoko batetik bestera –burutik oinetara eta oinetatik burura–, kar kar kar, kar kar kar... Konbentzio sozialen arabera hargatik barre egitea –keinu itsusi batengatik– arrunkeria izan zitekeen, zatarkeria ere bai, edo gustu txarreko erreakzioa, eta are arruntago, are zatarrago eta are gustu txarrekoagoa izan zitekeen, neska batek eginez gero... baina hargatik egin zuen, hain zuzen ere, Adak barre, debekuak, betetzeko bezainbat egin baitziren, ausaz, hausteko:
|
|
2015
|
|
|
Ahal du benetan homo cyberrak bere gorputzaz «askatu» eta gogamen edo informazio huts bilakatu? Oraingoz badirudi horrelako hipotesia soilik teoriko oso erradikalek sostengatzen dutela,
|
ezen
gorputza baztertzear dugun eskrezioa dela onartzen baitute. Ziberespazioaren bertuteetan duten sinesmen itsua gehiegizkoa iruditzen zait, alabaina; baikorregiak dira, ia fanatikoak.
|
|
|
Cyborg gorputza, beraz, gizakien pertzepzioan izandako aldaketen arrasto historikoa da nolabait. Gogamenarena ere bai, baina eskulturaren kasuan fisikotasuna hain da ukigarria
|
ezen
gorputzari buruz mintzatuko bainaiz soilik. Cyborg eskulturan historia beldurgarria suma daiteke.
|