|
2000
|
|
|
Gutxi bezala irten zan Euskalerriaren alde" eta hori" goitik behera frantziarra izanik, euskaldunak eta Euskalerria maite" zituelako. " Gure estu aldietan alde jarri zitzaigun eta
|
ez
negar egiteko, arpegia aurrez aurre emateko baizik", zioten gero.
|
|
|
Baina hau ere ez nikek nahi. Ez,
|
ez
nigar egin enegatik, zeren Jainkoaren garazia baita nik neure heriotza hautatu ahal izaitea denbora eta sasoin berezi honetan, eta ez heriotzak ni, nola bizitzan izaiten baita komunzki... Ez nigar egin, ez, zeren bizitza ametsa bertzerik ez baita... eta bidaia bat duk, bertze bi ametsen artekoa.
|
|
2002
|
|
|
Amatxo,
|
ez
nigarrik egin, gizon gaixtoarekin haserretuko naiz eta sartzen utziko gaitu!
|
|
2006
|
|
|
|
ez
negarrik egin, haurra:
|
|
2007
|
|
|
Demetriok etenarazi du jipoia. Justino erremolkearen erdian kuzkur kuzkur eginda utzi dute, ez garrasirik
|
ez
negarrik egiten zuela. Duinak zutitzera zeraman, eta horrek bahitzen zizkion, nonbait, indarrak oro.
|
|
2008
|
|
|
Barbosa haren gorpuari tinko begira geratu zen. Ez zitzaion, baina, adorerik geratzen ez amorrua sentitzeko
|
ez
negar egiteko.
|
|
|
gure gorpuak beilatzean, arren,
|
ez
negarrik egin
|
|
|
• Ni entseatzen nauk sekula
|
ez
negar egitera. Badik urte bat nonbait han ez dudala negar egin.
|
|
2009
|
|
|
emaztea kanpoan zen lanagatik, bai, asko ateratzen zen lana zela-eta (hori klaseko guztiengana zuzenduz esan bazuen ere, seinale pribatutzat hartu nuen nik), neska batek zaintzen zuen umetxoa normalean baina gaixorik egon nonbait eta berak zaindu behar zuen arratsalde horretan, eta ez zuenez azken body pump klase hura galdu nahi? Gimnasio aretoko izkina batean utzi zuen Terry gaixoa, bere aulkitxoari lotuta, bere txupeteari helduta, eta umeak ez zuen ahoa zabaldu,
|
ez
negar egin, ez kexatu, ez ezer, klaseak iraun zuen ordubetean. Ikuskizunak eragiten zion harridura tarteko, seguru asko.
|
|
|
–Terry, mesedez,
|
ez
negarrik egin, amak utziko lizuke su bat egiten, non eta balkoi batean?
|
|
|
–Baina
|
ez
negarrik egin, txotxola!
|
|
|
–Lasai, Joana,
|
ez
negarrik egin, esaguzu zer duzun?
|
|
2011
|
|
|
Hala ere, sozialki, negar egiteak ahultasun konnotazioa du, eta pertsona askok, gehienak gizonak, kikiltzeko joera dute. Molerok dioenez, erreprimitu egiten da, hezkuntzaren bidez haurrei eta gizonei
|
ez
negar egiteko eskatzen zaielako. Emakumeak baino amorratuago daude beren emozioak askatzeko; sentiberegiak, ahulak eta ez seguruak diruditen arriskuaren aurrean adieraz ditzakete, baina ez gehiegi.
|
|
|
Imajinatzen zuen alargunaren atsekabea: " Ez du
|
ez
negar egiteko arrazoirik falta, pentsatu zuen?, Rémy bezalako tipoak ez dira aurkitzen perretxikoak bezala. Ume aurpegia edukiko zuen, bai, baina goitik beherainoko gizona zen, benetakoa...
|
|
2012
|
|
|
Gero
|
ez
negarrik egin zuen gudari hilengatik, haiek ere beste ume eta atso batzuk hil baitituzte.
|
|
2013
|
|
|
–Egunen batean hi besarkatzen haudala hiltzen banaiz,
|
ez
negar egin, seme?
|
|
|
Guztiaz ere,
|
ez
negar egin behintzat. Aldiz, poztu hadi:
|
|
|
–Egunen batean hi besarkatzen haudala hiltzen banaiz,
|
ez
negar egin, seme...
|
|
|
Guztiaz ere,
|
ez
negar egin behintzat. Aldiz, poztu hadi:
|
|
2014
|
|
|
Nola
|
ez
negar egin, bere jokaera aurpegira bota, jipoitu. Nire azken itxaropenari nola iletik ez tira egin.
|
|
|
Hori psikiatrak ongi irakatsi zidan. Noiz emakume izan, noiz gizon, etxeko komuneko hiru metro karratuetan baizik
|
ez
negar egiten.
|
|
|
Ama,
|
ez
negarrik egin.
|
|
2015
|
|
|
Gardentasun osoa ematen badut, gero jada ez dago ezer. Puntu batetik aurrera iruditzen zait oso sentipen eta emozio intimoak direla, eta jendearen aurrean pasatuko nukeela muga bat ez dudana pasatu gura, nahiz eta
|
ez
negarrik egin. Hori esanda, egia da nahiko pertsona gardena naizela beti”, aritu zen gardentasunaz Enbeita.
|
|
|
Eta zuk ere mugitu egin behar duzu, egunsentia baino lehen etxeratzeko. Eta
|
ez
negar egin, laztana, egunen batean amaituko da gerra doilor hau eta elkartuko gara berriro.
|
|
|
—Solastoki bat senideekin hitz egiteko? Ez, hemen inork ez zuen deus xuxurlatu
|
ez
negarrik egin ez ahapeka agurtu. Inork ez zion galtza zaharra garbitzeko eman inori, inork ez zuen eskuz aldatu inongo paper zimurturik, jagoleek beste aldera begiratzen zutelarik.
|
|
|
Mesedez,
|
ez
negar egin, Lotte.
|
|
2017
|
|
|
Agian, edaria eta ordua bestelakoak balira, agian kontatu egingo lizkioke, agian Ferminen ustezko pentsamendu ozpina buruan ez balerabil: " Handi manditan ibiltzeagatik zabiltzate horrela,
|
ez
negarrik egin orain".
|
|
|
Hori da behintzat, ikusi zutenek kontatzen zutena. Honezkero, zoritxarrez, ez daude
|
ez
negar egin zuena ez negarrez ikusi zutenak, baina neska txiki hark gaur hogeita hamahiru urte bete ditu: aitona negarrez ipini zuen jaio berri hura, neu naiz.
|
|
|
|
ez
negarrik egin
|
|
|
|
ez
negarrik egin Quentin gizajo horrek
|
|
|
ez naiz
|
ez
negarrik egin ni gaiztoa naiz dena dela zuk ezin duzu ezer egin
|
|
|
Lortu dut txikitatik handia izatea: handia izatea neure ahizpa zaintzeko, handia izatea barazkiak jateko, handia izatea goizetan zer jantzi neuk erabakitzeko, handia izatea lehenengo hortza erortzear zegoela aitak atzamarrekin ateratzerakoan
|
ez
negar egiteko, handia izatea eskolara joateko nire ahizpa eskutik oratuta daramadala, handia izatea txintxoa izateko, handia izatea mainarik ez egiteko, handia izatea guztiarekin ahal izateko, handia izatea eskolako lanak neure kabuz egiteko, handia izatea institutuan notarik onenak lortzeko, handia izatea unibertsitateko irakasle izan nahi dudala pentsatzeko hamahiru urterekin, handia izatea arg...
|
|
2018
|
|
|
–Eta
|
ez
negarrik egin, joder! Ez ditut zotinak jasaten.
|
|
|
Hots deia egiten dio Brunok, eta haren ahotsa entzuteak barruko hutsunea pixka bat bete dio. Mutilak
|
ez
negarrik egiteko esaten dio, bertan egon nahi lukeela bere malkoak xukatzeko. " Baina ez zaude".
|
|
|
Baina
|
ez
negar egin.
|
|
|
Hildakoek ez dute
|
ez
negar egiten ez oihukatzen.
|
|
|
Etxean ez duzue ez korrika, ez oihukatu,
|
ez
negarrik egin ez leihoak edo errezelak irekiko.
|
|
2019
|
|
|
Matilda,
|
ez
negar egin.
|
|
|
Matilda,
|
ez
negar egin.
|
|
2020
|
|
|
Emilio Varela doktoreak ez zuen ez garrasirik, ez kexu hotsik,
|
ez
negarrik egin.
|
|
|
Eta bikote polita egiten genuen, Margaridak eta biok, barre eta barre ni, negar eta negar bera, eta zenbaitetan, negar betean, aurpegia gorri eta buiaturik, itsusi oso. Zenbat eta keinu gehiago egin, zenbat eta muki eta txistu gehiago jariatu, orduan eta barre gehiago egiten nuen nik, eta zenbat eta barre algara handiagoak egiten nituen nik, orduan eta negar gehiago egiten zuen berak, eta
|
ez
negar egin, Margarida, esaten nion nik, eta bikote polita egiten genuen. Gauza guztiak ukatzen zituen Margaridak, bat bestearen ondotik, eta gauero mahaia paratzen zuela izan zen aitortu zuen kontu bakarra.
|
|
|
Joanak ez du hitz
|
ez
negar egiten, ez ukatzen eta ez barre egiten, baina maistra da oraindik ere, eta jakintsuena, eta beti topatzen ditu garangorri hoberenak eta onddo hoberenak, eta bera da erditze kontuetan gehien dakiena. Eta mendian gurutzeekin topo egiten dugunean, lehena da hankak haien gainean zabaltzen eta pixa egiten.
|
|
|
Ez dut esango"
|
ez
negar egin" malko guztiak ez baitira mikatzak.
|
|
2021
|
|
|
Hau ikustean, urrikaldu zen eta erran zuen amari: "
|
ez
nigar egin", eta hurbildurik, kutxa hunki zuen eta hilketariak gelditu ziren. Orduan erran zuen:
|
|
|
Mesedez,
|
ez
negarrik egin, amona.
|
|
|
Benetan,
|
ez
negarrik egin, ez zaude bakarrik.
|
|
2022
|
|
|
Mutilak animatu egin zuen ahulki, eta esan zion
|
ez
negarrik egiteko, dena ondo aterako zela, ez izateko beldurrik. Alkandoraren kontra sentitzen zuen neskaren bular pilpiratua.
|
|
|
Hori ez zen izan dena, jauna, ez, bai zera, horiek txikikeriak izan ziren, handiena gero hasi zen, gau batean ama afaria ematen ari zitzaiolarik eta ni besaulkian mugikorrari itsatsita Javierrekin mezuak trukatzen nengoelarik, Javierrek esaten baitzidan Marco triste zegoela, Marcok negar egiten zuela. Hori, aitortu beharra daukat, Marcorengan beti gustatu izan zaidan zerbait da, zeren, zezen basati bat bada ere, ondo egiten du negar, egin behar duenean, ez Catalinak bezala, hark ur jauziak zituen-eta begietan, baina Marcok negar egiten zuen, eta ez zuen lantua ezkutatzen,
|
ez
negar egitearen berri ez dakitela sinetsarazi diguten herri honetako gizon zakarrek bezala. Eta Javierrek esaten zidan jaikitzen zela Marco eta kuxinak eta burkoa bustita uzten zituela, eta malkoak erortzen zitzaizkiola kozinatzen zuen janariaren gainera.
|
|
|
...horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen,
|
ez
negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea o... Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen,
|
ez
negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea o...
|
|
|
Mesedez,
|
ez
negar egin, ados?
|
|
2023
|
|
|
..., Ravoux jaunak deituta; zauria sendatu eta bendatu zioten, baina bala ezin izan zioten atera; Vincentek ez zuen Theoren helbide partikularraren berririk eman nahi izan, beraz Hirschig pintoreak Gachet doktorearen gutun bat eraman zion Theori Parisera; berria jakin bezain laster Theo Auversera etorri zen, uztailaren 28ko goizean; Vincentek Theori esan zion egin zuena guztien onerako egin zuela eta
|
ez
negarrik egiteko; Theo erabat lurjota zegoen eta eguna Vincentekin pasa zuen, hura animatzen; Theori eskerrak eman eta barkamena eskatu zion Vincentek. 28ko gauean asko txartu zen Vincenten egoera eta uztailaren 29ko egunsentian hil zen.
|
|
|
Aingerua etorri zen lekuan hotz egiten zuen. Malkoak, masailetan behera irristatu ordez, izoztu egiten ziren; izer dia poroetan gogortzen zen; horregatik, Aingeruak ez zuen ez izerdirik
|
ez
negarrik egiten. Inguruan zuen guztiari begira egoten zen bere begirada garbi eta argiaz; begirada bat aski zuen belarprintza ororen, inurri ororen, ipurtargi ororen ez kutuko egitura atzemateko.
|