|
2003
|
|
|
besterik ez dela izaitez nazioa. Mendebaldeko historiari behatzen baldin badiogu, gainera, ohartzen gara, erromatar kulturak, hizkuntza latinarekin eta kristau erlijioarekin bateraturik, Europako eremu gehiena bere menpe atxiki dueno, hots, Erdi Aro guztian eta geroztik, XVIII. mende hondarreraino bederen, ez zaiola garrantzi gehiegirik eman
|
ez
Nazioari ez naziotasunari politika sailean: erresuma batetik bestera bazebiltzan jauzi eta punpeka, arazo handirik gabe, edozein naziotako errege edo erreginagaiak, bai eta kapitainak eta fraideak, apezpikuak eta kardinaleak, ministroak eta artistak.
|
|
2015
|
|
|
Horrexegatik, hiritarkeriazale ilustratuei (hots, Estatua dutenei edo Estaturik gabe bizi daitekeela uste dutenei) berdin die eskolan, administrazioan, osasungintzan euskaraz edo katalanez egiten ez bada, ugaztun unibertsalek hizkuntza unibertsalean aritzea baita helburua eta orduan, orduan bai, hizkuntza zibilizatu batean gure senetik atera ahal izango gara, oligarkikoki, inperio alemanaren europar onespenarekin, gure obedientzia akreditatuko dute, Lady izango gara, Herr en emazte, egiarenean ostatu hartuta boterearen plazer diskurtsibo patologikoan egoitzaduna. Eta orduan, orduan bai erail ahal izango dugula zibikoki, hots, hiritarki, unibertsalki, ilustratuki.Hiritarkeriak obedientzia ilustratua aldarrikatzen du, partikulartasunez garbitutako (ez klaserik ez generorik
|
ez
naziorik ez emoziorik) espazio publiko unibertsalak izan daitezela geure hiriak (Bilbolandia Singapur eredu), eta titirik, odolik, usainik eta azalik gabekoak geure hiritarrak (Urkullu eredu). Aldiz, espazio pribatuan piztiarena egiten jarrai dezakegu, bortxatu, umiliatu, eta baita ere, egoskor jarrita, euskaldun eta pobre izaten jarraitu.
|
|
|
Jule Goikoetxeak horrela azaltzen du: «Hiritarkeriak obedientzia ilustratua aldarrikatzen du, partikulartasunez garbitutako (ez klaserik ez generorik
|
ez
naziorik ez emoziorik) espazio publiko unibertsalak izan daitezela geure hiriak (Bilbolandia Singapur eredu), eta titirik, odolik, usainik eta azalik gabekoak geure hiritarrak (Urkullu eredu)» (Goikoetxea, 2015). Espazio publikoa lapurtzen ari dira, fisikoki zein sozialki.
|
|
|
Oinazera joan nahi eta Ganboara iritsi eigara. Ezgara gauza izan
|
ez
naziorik ez estaturik eraikitzeko; egun, komunitate zatitu bat dugu, eta burujabetza politikoa lortzeko baliabideak urri. Euskal nazionalismoa espainiar eta frantziarraren modu modukoa ei da.
|
|
2016
|
|
|
Hiritarkeriak eta haren kapitalaren kulturak obedientzia ilustratua aldarrikatzen dute, partikulartasunez garbitutako (ez klaserik ez generorik
|
ez
naziorik ez emoziorik) espazio publiko unibertsalak izan daitezela geure hiriak. Aldiz, espazio pribatuan piztiarena egiten jarrai dezakegu, bortxatu, umiliatu, baita, egoskor jarrita, pobre, euskaldun, beltz edo emakume zikin izaten jarraitu ere.
|
|
2022
|
|
|
Espazio globala norberaren plaza, kale, gorputz eta etxeetan dagoen eta norberak kontrolatu ezin duen espazioa da. Esku pribatu batzuena den espazioa gure kale, etxe, gorputz eta bihotzetan sartzen da tabernetan sartzen da kontrolatu ezin dugun eskala berri bat, ez dena
|
ez
nazio ez nazioarte mailakoa, baizik eta korporazio eta exekutiboek sortzen duten espazio xurgatzaile berri bat, berezko lege eta arauekin, non gure gorputzaren eta hark bizitzeko behar duen espazio ororen gaineko burujabetza edo kontrola ekiditen duen, inolaz ere gobernatu ezin dugun espazioa delako. Esku pribatu batzuena den espazioa gure kale, etxe, gorputz eta bihotzetan sartzen da, jada existitzen zen espazioaren segregazio pribatizatua areagotuz eta jabetza eta erabilera publiko, komun edo komunalak ezinezko bilakatuz.
|