|
2001
|
|
|
Hobe bai, niretzat behintzat, euskaldun naizenik ez bailidakete ukatuko. Ez du gure lanbidea, aditzea dudanez, inongo elizak eskumikatu
|
ez
inongo legek debekatu. Beraz, nirean ariko naiz horrelakorik ez den bitartean edo U. jaunak hileroko euskaldun soldata ordaintzen ez didan bitartean:
|
|
|
onenek eta argienek ez, beharbada; bai, ordea, gehienek eta eraginkorrenek. Eta horiek izan dira,
|
ez
inongo CIAren eraginak, han demokrazia desegin eta Allende, beste asko lagun dituela, heriotzara eraman dutenak.
|
|
2007
|
|
|
Akaso tamainagatik izango zen, baina irribarretsuago iruditu zitzaion semea argazki hartan, umeago. Bazirudien bakarrik zegoela, ez zela besoa inoren bizkar gainean jartzen ari,
|
ez
inongo xanpain koparik gora jasotzen ere. Igor mutikoa zen argazki erraldoi hartatik begiratzen ziona, hondartzan gabarroiraino joateko baimena eskatzen zion berbera, edo bazkaldu aurretik patata poltsa temoso temoso eskatzen ziona.
|
|
2008
|
|
|
Ezer ez: gogoratu egin behar dugu ongizate huts hutsean bizi garela, eta
|
ez
inongo alaizate, argizate edo pozizatetan.
|
|
2020
|
|
|
Gorago, are eta gorago, herritik kanpora, horren goian non herrikotzat
|
ez
inongotzat hartuak ez baitira, bizi dira Jaume, jentilen semea, eta aita, alargun berria, herrira urtean behin, eta kitto da guztia, jaisten dena. Betizua eta oiesa, basakatuen antzera, eta hura bezain betizua eta oiesa emaztea ere, Jainkoak sortu bai, baina berezkoak elkartuak izaki11 Urrats bakarra aski dute Jaumek eta aitak, Frantzian izateko.
|
|
2022
|
|
|
Espirituala hori da, beraz, baina txarretik (bizitzak emandako minetatik, gaitzetatik eta kolpeetatik) hartuta. Onetik hartu ezkero, ez daukagu gauza garbirik esaterik
|
ez
inongo zera honetaz: argitzea da?, baketzea?, (des) garatzea edo (des) haztea?, bizian bide on/ jator bat egitea?... zer da?
|
|
|
Gure hizkuntzetan âez mundu zabaleko hizkuntza orotanâ izenak daude, eta ez da harritzekoa izenetan amiltzea gure gogoeta eta sentiera
|
ez
inongoak, eta amildu ez ezik, pausatzea eta gatzatzea. Honetaz ohartzea da hausten hastea espiritualitate ez inongoan beldurrik gabe laketzetik atzera  tzen gaituen behaztopagarri nagusietako bat.
|
|
|
Gure hizkuntzetan âez mundu zabaleko hizkuntza orotanâ izenak daude, eta ez da harritzekoa izenetan amiltzea gure gogoeta eta sentiera ez inongoak, eta amildu ez ezik, pausatzea eta gatzatzea. Honetaz ohartzea da hausten hastea espiritualitate
|
ez
inongoan beldurrik gabe laketzetik atzera  tzen gaituen behaztopagarri nagusietako bat. Orduan, eskematikoki adierazita, jakin behar dena da âinon ez eta nonahiâ izendatzen dela eskuarki jainko jainkosak (antzeko izakien izenak atzendu gabe), eta âinon ez eta orotanâ izendatzen dela Jainkoa.
|
|
|
Nortzeaz ere zerbait esan beharra dago. Jainko hotsak sartzen zaizkigularik,
|
ez
inongo zera hori nortua ageri zaigu ezinbestean. Koska zail bat da hau guretzat oso.
|
|
|
Badago erantzun bat:
|
ez
inongo (gehi ez inolako?) horri hitzegin egin behar diogu argia edo bake ona eskatzeko (bestela zertarako da?), eta, gure hitza aditzen duen nor bait irudikatzea beste erremediorik ez daukagu guk, garen bezain xumeak, koxkorrak eta mugadunak izanik.
|
|
|
Neretzat hauxe da garrantzizkoena: sinistu aditza bortitzegia da, eta ez da batere espirituala, zeren ez baita ez mehea, ez biguna, ez fina eta ez
|
ez
inongo edo ez inolako izatearekin aise uztar litekeena. Sinistu edo ez sinistu?
|