|
|
Gizon Handiari, hainbeste aholku eman beharrez, eta hainbeste tokitan, unibertsitate mundua, literatur mundua eta kultura mundua ongi ezagutzen zuenari, klasiko bat berrirakurtzen dela, eta berrirakurri ez, eta irakurtzen ari dela aitortzen duenari kreditu guztia erretiratzen zaiola ipso facto ederki asko zekienari, egunkariko zuzendariaren hitzak iraingarriak izan zitzaizkion; iraingarriak, sinatu gabe bazen ere, ordura arte indarrean egondako ituna urratzen zutelako, berari aldez aurretiko inolako gaztigurik egin gabe; eta iraingarriak, horrek esan nahi zuelako Idazleari lizentzia hori ere ematen zitzaiola, alegia, ematen ahal den handiena, preziatuena, esklusiboena, benetan altxor bat bezalakoa zena: bere jakintza itzelaren zuloak herabe gaberik erakustekoa, hain zuzen, ordura arte oso oso gutxiri –arestian esandako labankazokako peleatik bizirik irtendako besteren bati, gehienez ere– aitortzen zitzaiona, baina
|
ez
inola ere Gizon Handiari berari, esaterako, zen Handia izanda ere. Are, non egongo zatekeen bera, Ostrogodoff, Van Kasposen, Leibnizbarrutia, Schoppedhauer, Popafrescu edo J.J. Jodowski, demagun, bere artikuluetan aipatu zituen bakoitzean, aipuaz aparte, egile horien gaineko ezagutza erreala aitortu izan balu?
|
|
|
Bildosolak kontraeskaintza egin zien, noski, Sanchez Godinen laguntzarekin: Vazquez Montalbanen ezezagun batek ez lituzke 50.000 erosle bilduko, haren jarraitzaile asko eta asko hil direnez gero; Carvalho en Euskadi liburuak, gainera, ez omen zeukan egile horren onenek lortutako maila; hortaz, 30.000 ale saltzera iristen baziren, pozik; eta
|
ez
inola ere 40 euroan, 25ean baizik. Hortaz, fakturazioa, gehienez ere, 750.000 eurora irits liteke.
|
|
|
Zehatz esateko, badirudi unibertsitate publikoko norbaiten bidez ireki zizkiotela Kultura Departamentuko ateak, hori erraz lortuko zuen Sanchez Godinek, hura ere unibertsitateko irakaslea izana zelako, esan den bezala, eta adiskideren bat geratuko zitzaion unibertsitate publikoaren sisteman. Publikoan, edonola ere, eta
|
ez
inola ere pribatuan, haren irudia guztiz bateraezina baitzen unibertsitate pribatuaren balioekin; Sanchez Godinek idazle ezkertiarra zelako prestigioa oso ongi irabazita eta hobeki finkatuta zeukan, hainbeste non ematen baitzuen Espainiako azken idazle ezkertiartzat famatu nahi zutela batzuek artean esanda, eskuineko idazleei buruz zergatik ez du inork esaten “eskuineko idazle bat da”, ... Hala ere, edo horregatik, Godin txarbizitzen zen letren eta literaturaren itsaso zurrunbilotsuan, eta gurera agertu zenerako “kultuzko idazlea” zen.
|