|
2016
|
|
|
Baionan bizi antzerkiak gazteek bizi duten problematika aipatzen du, bi mila jende inguru izan dira ikusten. Gaia eta taularatzailea bera ikusgarriak zirelako, protestarako gaitasunak,
|
euskal
espazioak, horrek guziak bizitasuna daukalako oraindik. Kontzientziarako tresna da kontuan kasutan oraindik euskal antzerkia, Larzabalen garaian izan zen bezala.
|
|
|
Kontuan momentuan taldeak desagertzen dira, baina beste batzuk pizten dira ondoren. Askotan azaldu dugun arrazoi batengatik, tradizioari lotua, harreman berezia baitago euskal publikoaren eta antzerkiaren artean, antzerkiak
|
euskal
espazioa eskaintzen baitu.
|
|
|
Ipar Euskal Herriak bizi dituen problematika garaikideak lantzen ditu, lurra, etxebizitza, besteak beste, izan dira landutako gaiak. Larzabalek jorratzen zituen elementuak zaintzen aritzen da,
|
euskal
espazioa eskaintzea lortzen du. Baionan bizi antzerkiak publiko zabala lortu zuen, hogeita bat aldiz emana izan zen.
|
|
|
Horrek idazlearen gaitasuna trabatzen du, idazlearen handitasuna estaltzen du, ez baitu komertzializazio batean kokatzen, hil behar baldin badu sortzaile gisa bere publikoarekin hilko da, bizi behar badu, handitu behar badu publikoarekin handituko da, biziari aurre eginen dio, gizarte berriaren hautua egin baitu, euskal gizartea arriskutan dagoelarik hizkuntzak bizi duen egoera dela eta, euskal antzerki sortzaileek euskal nortasunaren erronka hautatu dute, komunitate euskaldunarekin gizarteak bizi dituen erronkei aurre egiten, problema garaikideei aterabideen atzemateko gogoeta horretan parte hartzen dute. Antzerkiak
|
euskal
espazioa izaten jarraitzen du, komunikazio, gogoeta eremua, sortzaile horiek ez dira kanpoan egiten eta kanpoko aberastasunak ere ekartzen dituzte. Baina, horrek sortzailea mozten du bere aitzinera joateko urratsetan, horregatik identitarioa gelditzen da, unibertsaltasuna bere espazioan bilatzen baitu, forma kolektiboa hautatu baitu unibertsaltasunaren lortzeko.
|
|
|
Nagusia eta gutxitua aipatzea interesgarria iruditzen bazaigu, espazioarengatik izan da ere. Izan ere, Larzabalek antolatzen zuen antzerki bakoitzean
|
euskal
espazio berria sortzen zen. Ez zen hizkuntza nagusiarekiko lehiaketan jartzen, nagusiagoa zen hizkuntzaren aitzinean edo ondoan bizitzen jarraitu nahi zuen.
|
|
|
Ez du definizioen beharrik ikusten antzerki desberdinen zehazteko, elementu komuna azpimarratzen du. Ados gara, hizkuntza elementu komuna baita, baina dudarik gabe besterik badagoela uste dugu,
|
euskal
espazioa dei dezakeguna. Espazio horrek exijentziak dauzka, jende anitza biltzen baitu eta pentsatzen dugu aniztasun honek espresiobide desberdinak eskatzen dituela, eta sortzeko unean antzerkiak horren beharra erakusten duela.
|