|
2010
|
|
|
hizkuntza eta lurralde ardatzak darabiltza bere oinarrian. Identitate hori eraikitze prozesu gisa azaltzen da,
|
esan
ekinak ezaugarritua, praxi batek ezaugarritzen duela. Prozesu sozial komunikatiboan, onarpen prozesu sozialak elikatzen du.
|
|
|
Alegia, zer esana, nork esana eta nola esana badituen eremua dela sinetsita eta autokonfiantza baten jarreratik iragarrita. Horrela, txapeldunaren ezaugarri jarreran
|
esan
ekinak bideratutako komunikazio prozesu sozialaren sinesgarritasuna elikatu du, jarrera kulturalaren estilo bat elikatzeko jokabide dohaia erakutsiz: talentoa eta genialtasuna.
|
|
|
Jabegoa, zeren, autokonfiantza eta jarrera sortzaileak iturburua eta oinarri ditu. Elkarkidetza, kidetasun eta talde lanaren ondorioa denez, bertsolarien lan-talde osoa
|
esan
ekinak ezaugarritzen du. Elkarrekikotasuna, komunitate harremana bi norabideko uhin komunikatiboan elikatzen du, feed-back a elikatuz eta belaunaldi zein pentsaera ezberdinak harremanetan jarriz.
|
|
|
6 Sortzaile izateko behar den irudimena memoriaren bidetik eratorria denez, batak bestea elikatzen du. Memoriak, fikzioaren prozesu sortzailearekin elikatzen denean,
|
esan
ekinari norabide bat ezartzen dio, beraz, fikzioaren erabilera sortzailea, iragana eta oraina biziberritzeko prozesua da; fikzioan irudikatutakoa alegiazkoa denez eta, «izan»en eta «izatera iritsi»ren arteko mugetan kokatzen denez, muga horietan irudikatzea behar beharrezkoa izango da izatearen bidean iruditegiaren eta giza ekintzen arteko harremanen berrelikadura etengabea suspertuz....
|
|
|
4 Ibilbide kulturalaren abiaburuak izatezko kontzientzia du iturburu. Abiaburu hori, entsegu honetan erabili dugun bezalaxe, gogo biziaren adierazlea da eta
|
esan
ekinak ezaugarritzen du. Gogo atonkera horrek itxaropen kolektiboak elikatzen dituenean, ibilia behin eta berriro errepikapenean suspertu egiten du eta proiekzio sinbolikoa ematen dio, komunikazio prozesu bat gisa horretara antolatuz.
|
|
|
Zentzuz beteta ageri den eszena markoaren testuinguruaren trinkotasunean, kolektiboaren gogo biziak abiarazi duen ekimen kulturala, eszenak duen balio estetikoa, emotiboa, diskurtsiboa eta gainerako osagai guztiak lotzen dituen bizipen partekatua da. Berebiziko garrantzia duen urrats hori memoria elikatzera dator,
|
esan
ekinak berridatzi duen oroimen kolektiboa ainguratzearekin batera. Ezagutza kultural hori, diskurtsoa eta praxi soziala uztardurakoa denez, denboran kateatzen den ezagutza da, aurrera berriz birsortua izan, eta tradizioaren eraikuntzan biziberritu ahal izateko.
|
|
|
«Bilgune» (Augé, 1992) horretan sortzen den «elkarrekin egoteko» (Maffessoli, 1990) joera elkartasuna eta batura harremanaren loteslea da, gizabanakoa, giza taldearen partaidea dela erakutsi eta sentiaraztera datorrenean, banakoak taldekide izateko nahia eta inplikazioa aske bizi dituenean, partaidetza molde bat elikatu eta berrelikatuz. Hari ildo horretan, espazio soziokultural horren «zentzua», bere berezkoa, bere baitakoa da, balioa bere baitan duenez, memoria kulturalaren sokan tradizioa eraiki eta partadaidetza molde bat sorrarazteko duen esangura sinbolikoaren eraginean; eta duen gaitasun performatiboan eraikitze prozesua nabarmentzen du nortasun iturri,
|
esan
ekinak ezaugarritzen baitu, perfomancean12 oinarritutako identitateaz ari garela esatera gatozenean. Praktika kulturalaren lurralde sinboliko hori, iraupena eta jarraipena irudikatzeko giltzarri bat izanda, jakin beharrekoa da amaiera muturrean edozein nortasun irudizkoa ere badela, giza taldeak sortutako irudikapen sinbolikoa.
|