|
2009
|
|
|
Gogorra izan behar du, gero," zurea", zure" bakarra", ez daukazun hizkuntza bat izatea eta zurea ez den horretan gau eta egun, urtea joan eta urtea etorri, gogoz kontra jardun" behar"(?) izatea. Nolanahi ere, ironiak ironia, gaztelaniarekiko oposizioan eta gaztelaniari kontrajarrita" gurea, euskara da" oraindik
|
ere
diskurtso politikoan sarri askotan entzuten den klixe moduko esaldia da, gure ustez elebakartasun zaharkituaren mentalitatearen erakusgarri. Izan ere, gauza bat da" nirea, euskara da" esatea, zeren eta milaka herritarrentzako hori horrela baita, norberak baitaki bere hizkuntza barnekoi eta intimoa zein den, eta hori guztiz errespetatu behar da.
|
|
2011
|
|
|
hizkuntza birekin funtzionatu izan da belaunez belaun, eta hizkuntza kontaktuaren iturburuko gorabehera zaharrak (dislokazio soziokulturalak eta, ez gutxitan, dislokazio fisiko bortitz mingarriak eragindakoak) ahaztuz joaten dira urteekin. zer esanik ez mendeen joanean. ezaguna dugu oso, gure artean ere, diglosiazko k+ B formula. euskal/ erdal diglosiazko moldaera zaharragoak (latina, gaskoia, nafar aragoiera tarteko izanik) alde batera utzita ere hori izan da euskal herriko herribildu askotako moldaera nagusia, XVI. mendetik XVIII.era arte bederen. gero ere indarrean izan dugu diglosia, Bizkai gipuzkoetan eta Iparraldean bereziki, XIX. mendea aski aurrera joan arte. ez gara beraz fenomeno arrotz batez ari, gure historia sozial ezagunean erro sakonak eta hedadura zabala izandako moldaera soziolinguistikoaz baizik. diglosiazko eramolde horren kalteak eta hipotekak behin eta berriro azpimarratu izan ditu gure literatura soziolinguistikoak: batez
|
ere
diskurtso politiko ideologikoan oinarritutakoak, baina ez horrek bakarrik189 Askoz gutxiagotan azpimarratu izan da, aldiz, diglosiazko moldaera horren alde argia, kontestualki ahula den hizkuntzaren (orobat ustebalioz eta sinesmenez, iritziz eta jarreraz hizkuntza hori bere baitan biltzen eta babesten duen konstelazio etnokultural osoaren) mesedegarria: etxeko eta auzoko, kaleko eta lantegiko, plazako eta (latinari eta, partez, gaztelaniari gorderikako funtzioetan salbu) elizako hizkera arrunta, ahozko jarduneko mintzamolde arrunta euskara izan den artean segurtatutik, aski garantizaturik egon izan da euskararen (eta euskaltasunaA eta B hiztunelkarte edo hiztun talde bik elkar jotzen dutenean aukera bi baizik ez daude funtsean:
|
|
2013
|
|
|
Gabilondok dio Urretabizkaiak espazio nazional domestikoak, Zergatik panpox en azaltzen zirenak, egoera politikoagoekin hibridatu dituela Koaderno gorria n. Gabilondoren arabera, eleberriak ez ditu amaren sinesmen politikoak legitimatzen ez kondenatzen, ezta amatasuna zertan datzan
|
ere
diskurtso politiko bateratzaile baten arabera erabakitzen. –Bestela esanda, Euskal Herritik kanpo, Babel globalean bizi den eta gazteleraz mintzatzen den alabaren aurrean, eleberriak jouissance bat aurkezten du, zeinak ama, alaba eta laguna batzen dituen?
|